|
de herryzenis van capitein
er hangt tussen ons en de gestorvenen
inderdaad een dunne, onzichtbare draad
die wy kunnen horen zingen en bewegen
in de zachtste elektriciteit van de nacht.
tussen kokosbladeren het gesternte,
als een krekel onze gestorven grootvader;
wanneer die zich hurkt,
nog altyd zo dringend moet hy dus...
niets gaat echt dood,
maar alles wordt op de duur
kromgebogen,
en vestigt zich dan weer
als een stengel
in de natte aarde.
|
