al myn leven lang vecht ik twintig uur per dag om de mooiste teksten binnen myn vermogen te scheppen, - tien romans en twintig gedichten, dingen waaraan ik my soms jarenlang, met plezier, kapotgewerkt heb. al byna twintig jaar lang sta ik vyf tot zes keer per week op een podium, wat erg veel is, alleen maar met de bedoeling om zo integer mogelyke producties ten berde te brengen: met monologen, toneelstukken, muziekvoorstellingen, alles wat je wil, en dat alles van eigenste makely. na al die jaren valt, in de media, het aantal grondige kritieken over deze dingen op één hand te tellen. twee of drie journalisten die hebben gezegd: tiens, zyn conferences, die hebben wel iets... myn romans zyn nooit één keer ergens besproken geweest, laat staan myn muziekoptredens. verschillende pryzen zyn my te beurt gevallen - zy het alleen maar in het buitenland, nooit by ons. en daar stopt het. opeens noemen ze my een aanrander en sta ik op de voorpagina van alle blaadjes, wekenlang aan één stuk door, ze blyven erop kicken, en myn gedichten tellen niet mee - dat is de grammatica van de journalistiek. men doet alsof het normaal is, maar het is niet normaal - en jullie mogen my geloven: het doet pyn.
Reacties op bericht (14)
15-12-2006
Gast
Ook als je om drie uur 's nachts bij een kerel in de slaapzak kruipt, die al weken geen vrouw van dicht gezien heeft? Hoeveel gasten zouden hun handen kunnen thuishouden? Ik zou er mijn hand niet voor in 't vuur willen steken...
15-12-2006 om 09:26
geschreven door leen2
11-11-2006
???
Of uw werk nu goed is of niet, of je met je werk in de pers komt of niet, of ze roddelen over u of niet, of je depressief bent of niet, of je een BV tracht te worden of niet, enz ... een gentleman houdt ALTIJD zijn handen thuis!
11-11-2006 om 23:12
geschreven door gast
woord van dank
ik wil iedereen danken die my gesteund heeft in deze sombere golf... intussen ligt het achter my, wellicht vooral dankzy jullie...
ik sta er nu anders tegenover, kan er zéér hard om lachen en trek er my verder, echt waar, opeens geen zak meer van aan x
11-11-2006 om 00:37
geschreven door vitalski
07-11-2006
be yourself
Vitalski man,kop op,laat u ni door de media of wat dan ook klein krygen,wy mensen,die uw werk waarderen blyven u steunen in goede en slechte tyden,daar moete ni aan twyfelen. trouwens,ge zy goe bezig,en ge moet nog steeds geen rubbere badeendjes gaan verkopen zoals JOyce(die ondertussen de kruimels dan maar in bad gooit)
grtzzzzz
07-11-2006 om 12:51
geschreven door snellen_danny
BV=Bedroefde Vitalski?
Ik ken anders nog wel een goede psychiater? Laat het mij zo stellen, op het moment dat ik zocht naar de zin van het leven kwam ik jou tegen. Ik zag je op teevee, ik las je in de geur van nat haar en ontmoette je in mijn hart. Slechts eenmaal eerder heb ik dat meegemaakt, bij het lezen van Goethes Die Leiden des jungen Werthers. En ook nu weer bekruipt mij dat bevrijdende gevoel van destijds: Es gibt nur die Liebe! Of zoals Hölderlin plagt te zeggen: Es ist eine unermeßliche Kluft zwischen ihm und der ganzen Menschheit. Wees niet treurig noch bedroefd, lieve Vital, maar leef alsof Diotima zelve aan je zijde zou staan: wees lyrisch, romantisch en jezelf...
07-11-2006 om 08:58
geschreven door Davy
06-11-2006
Sir
Als ge het u echt afvraagt, en als ik af ga op wat ik rondom mij hoor van hen die voor het eerst van u horen, dan wordt het volgens mij tijd om de ski van uw naam te laten en de heart & soul van vital boven te halen -echt te worden. Dé constante die ik vaststel als men het over u heeft is:
1. wie is dat,
2. hij probeert wel heel hard hé ?
3. Een beetje overdreven niet ?
En hups, weg is die aandacht. En de pers, die is uiteraard blij: iemand dat zich wil opofferen voor wat aandacht - alweer een item gevuld.
Het laatste dat ik zelf gezien heb, was het verhaal van den Dieltjens, een eeuwigheid geleden. Maar dat was "echt" - en toen dacht ik van "nu komt ie er". Dat ik sindsdien niets meer gezien heb, is het lot van het leven geweest. Soit.
Uiteindelijk, wat ik wil zeggen, nen echte bluesneger, heeft ook maar zijn verhaal en zijn gitaar - en dat is wat de mensen altijd zullen herkennen- en erkennen. Het echte verhaal. En al de rest is tralalala en de mensen weten dat.
Prince heeft uiteindelijk ook redelijk rap zijn string omgewisseld voor een lange broek. (weliswaar zonder onderbroek erin, maar dat zijn details). Mmm, eigenlijk is dat eigenlijk niet zo'n slechte beeldspraak, proper langs buiten, maar een lion in zze pocket & ready to roar. De "ski" moet wat opgekuist worden.
Maar waar bemoei ik me alweer mee,
Mc Nellis Sr.
06-11-2006 om 21:53
geschreven door McNellis Sr
Hmm
Darling Vitalski ;)
't is net een kunst om bekend en geliefd te zijn zonder hele tijd iets te doen om in de pers te blijven. En geloof me er zijn hopen stille admirors, including me...
06-11-2006 om 21:42
geschreven door jeweetwelalwie
weg met die rommel
Vitalski Leg dat naast je neer en ga gewoon door man. Je voelt, leest, ziet toch zelf hoeveel steun je krijgt. Het lezerspubliek van die boekskes heb je niet nodig.
06-11-2006 om 20:48
geschreven door Nadine
Positief
Ge moet positief blijven denken...
Jarenlang doet ge al dingen die ge wilt doen, die ge graag doet. Ge hebt de kans gekregen, nee, ge hebt alle kansen gepakt die ge kon pakken en ge hebt er iets mee gedaan! (en ik geloof heel goed dat ge hebt moeten knokken voor élk brokje erkenning....)
Het leven van een BV gaat niet over rozen en ik ben ervan overtuigd dat ge nog heel vaak veel kritiek en paparazzi roddels over u gaat krijgen. En weet ge waarom? Omdat het gemakkelijk is. Iemand afbreken en beledigen is makkelijker dan opbouwende kritiek te leveren. En zeker gemakkelijker dan een gemeend compliment te geven. Ze kunnen u niet bejubelen omdat ge uniek zijt, anders dan al die andere.
Shit happens, Vital. En zoals Dolf dat zinnetje vervolledigt : en kak stinkt.
Laat het niet aan uw hartje komen... Er zijn nog altijd heel veel mensen die u graag zien, die uw boeken graag lezen en die uitkijken naar nog meer Vitalski.
06-11-2006 om 20:37
geschreven door kamajavi
dank u
Beste Vital
Wat jij schenkt is onbetaalbaar. Momenten van puur geluk (hoe kan je anders schaterlachen omschrijven) Momenten van pure ontroering (ik denk dan aan het optreden vorige week met de Houtzagerij) Momenten van pure bewondering (soms maak je me gewoon sprakeloos) Momenten van onthaasting (weg van de stress, gewoon een avond effe alles vergeten) En nog zoveel andere momenten
Dat is een talent slechts weinigen gegeven.
dank je wel voor deze momenten
06-11-2006 om 20:07
geschreven door dirk.turpin
riooljournalistiek
Hey Vitalski, kop op jong ! Natuurlijk doet dat pijn en wij beseffen dat wel, al is het moeilijk om ons in te beelden wat zoiets met een mens daadwerkelijk doet ... Maar : langs de andere kant : uw boeken werden nooit ergens besproken - maar wij kennen ze toch, hé ! Hetzelfde met uw muziekoptredens : gij hebt al die reclame ni nodig; wij zijn er sowieso ! Ge maakt een heleboel mensen blij Vital, denk daar eens aan als je het moeilijk hebt ... Na uw optreden op ons personeelsfeest waren de reacties ook zéér positief; ook van mensen die u totaal ni kenden daarvoor. Ni wakker liggen van die trien ... Dikke knuffel X
06-11-2006 om 19:59
geschreven door Els
De Nachten
Ik moet zeggen dat ik jou ook pas heb leren kennen op "De Nachten" in de Single (conservatorium A'pen). Toen viel't op dat je erg weinig aan bod kwam, op de boekenbeurs eens, her en der wat kleine woordjes. Maar tegenwoordig ben je niet weg te slaan. Dank aan Stanley?
06-11-2006 om 19:54
geschreven door Dens Powells
you're the best
en al de rest wilt gewoon in uw plaats staan, ze kunnen nix, ze willen wel, maar ze kunnen niet, da's pas zielig! jij, jij bent subliem!
WIJ HOUDEN VAN JE!!!
06-11-2006 om 19:49
geschreven door goldie
shit sells
nix van aantrekken, Vitalski, kgeloof er geen bal van, stay focused, ge zijt goed bezig
