een fan-tas-tisch interview met "luv", alias lady vitalski, afgenomen door valerie lampereur... (voor wie het écht niet meer aankunnen: met kerstmis leggen we de soap even stil - beloofd!!)
essay omtrent myn aanwezigheid in de huidige tabloids
het door montaigne in het leven geroepen begrip "essay" komt uiteraard van "essayer", "proberen", - dwz experimenteren, quasi op goed geluk eens kijken waar je gedachten eindigen, zonder op voorhand al teveel te hoeven te letten op begin, midden, einde. met andere woorden een ideaal genre voor een weblog, dat als het ware staande gelezen wordt, en actueler is dan drukinkt nat kan zyn.
niet joyce van nimmen, maar james joyce als laatste en arthur rimbaud als eerste hebben de mensheid met overtuiging duidelijk gemaakt wat volgt: er is geen hiërarchie van waardigheid in literaire genres. rimbaud gebruikte middenin lyrische hoogstandjes plotseling afzichtelijke afkortingen, james joyce wisselt zyn erudiete proza naar believen met krantenberichten en annonces af. alles is literatuur. vanuit die optiek getuigt de term "rioolpers" dan ook van een onrechtmatige discriminatie. het is de beledigende variant van de veel meer opwindende term "tabloids". de in vlaanderen volstrekt overgesubsidieerde literatuursector klaagt steen en been over het feit dat er geen lezers meer zyn, maar dat klopt niet. dag allemaal haalt anderhalf miljoen lezers. het tegenover dag allemaal meer avantgardistische tv-familie haalt tweehonderdviyftig duizend lezers (! door my persoonlyk flink gestegen de voorbye twee maanden - echt waar!) wie voor de tabloids zyn neus ophaalt, haalt zyn neus op voor de realiteit: er wordt érg veel gelezen, maar het volk laat zich niet paternaliseren. als schryver wil ik alle registers bestuderen. het register van de tabloids is een literair register als een ander. dat het bovendien een grote afzetmarkt kent, is aardig meegenomen - want: mag literatuur communiceren? ik beschouw myn avonturen in de tabloids als een voortzetting van het werk van james joyce. joyce eindigde in het reigster van zyn romans, ikzelf zet, met het register, tevens de overstap naar het medium.
andy warhol heeft dat ook gedaan - wel aanmatigend van my om die hier te noemen, maar jullie mogen mooi beseffen dat ik de voorbye drie maanden in meer dan dertig boekjes heb gestaan, waarby ik byna telkens de voorpagina haalde. de morele kritieken van mensen als dirk draulans zyn dan ook misplaatst = "er zyn geen goed of slechte boeken, er zyn boeken die goed of slecht geschreven zyn" (oscar wilde)... je kan alleen maar zeggen dat ik erg goed bezig ben geweest, want dat ik in ieder geval telkens commercieel erg interessant werd bevonden door de specialisten die het allemaal vermaterialiseren. je kan dus wel zeggen: vitalski is een lul, - ja, maar die lul schynt volgens specialisten wel erg verkoopbaar. dus ik ben goed voor de belgische economie. ! bovendien: ik neem my toch voor om er een mooie film van te maken, ook moreel mooi.
van de vele mechanismen die ik het voorbye seizoen gevolgd heb om vlaanderen volstrekt in de greep te houden van myn avonturen, kan de belangryskte analoog worden genoemd met de zogenaamde "romance", een term waarmee het soort verhalend genre mee wordt aangeduid, dat aan de roman voorafging. de verhalen van de gezusters brönte zyn "romances" by uitstek. de basiseigenschap van het genre is het erg grote verschil tussen goed en kwaad. zoals byvoorbeeld in wurthering heights: de slechterik is érg slecht, de goeierik is érg goed. de twee polen houden elkaar in beweging. heuse psychologie komt er niet by zien.
wekenlang ging het volgens dit principe: de ene week was ik de goeierik (bvb het interview met ons ma, met myn bejaarde echtgenote, deze week met luv, ...), de andere week was ik de slechterik (de eerste keer toen joyce ter sprake kwam, die keer op de radio toen ik james brown verdedigde.) ik hoefde niet zelf uit te zoeken wat voor rol my werd toebedeeld. dat doen de journalisten zelf, die de seismografen zyn van myn kosmologische proza. ik geef myn journalisten meestal tachtig procent vrede, vyftien procent informatie en vyf procent evil. daarmee stellen zy dan hun eigen hors d'oeuvre samen. een reden temeer om de term "rioolpers" te myden - denken jullie echt dat al die schryvers van al die bladen achterlyk zyn? ze staan erg dicht by charles dickens. het moeilykst was de rol van slechterik in het nieuwsblad twee weken geleden. de beste manier om myzelf als een absolute slechterik uit te beelden, was om my af te zetten tegen de meest geliefde mens van het voorbye vlaamse decennium, tom barman. hy de paus in het vaticaan, ik de verwerpelyke plankton vyftienduizend myl onder de belgische zeebodem zonder vriendschap, voedsel of verlichting.
terecht maken myn vrienden zich hierom zorgen om myn carrière. ook zelf denk ik aldoor: goddomme, myn leven kon zoveel eenvoudiger zyn. ik hal echter onmogelyk het niveau van topentertainer; ik blyf tenslotte maar een idealistisch kunstenaar naar het model van burke (zoek zelf maar op wat die zei); al wil ik niet verhongeren, toch vind ik experimenteren meer bevredigend dan geld verdienen. ik kryg soms het XXXX van de uniformiteit van de produkten en de voorspelbaarheid van de methodes van al die zo succesvolle entertainers.
op myn blog hebben verscheidene mensen, die ik hoogacht alleen al omdat zy de moeite doen my te contacteren, zich afgevraagd hoe ik my tot tabloids kan "verlagen"; welnu: het is geweten dat ieder aldoor voor zyn eigen kerk staat te prediken. als ik in tv-familie of in dag allemaal sta, dan is dat mooi niét het geval: ik bereik ook mensen die het volstrekt maar dan ook volstrekt oneens zyn met myn gehele levensfilosofie. tenzy het om agressieve scheldkannonades gaat (ook een genre!), leer ik er aldoor van by.
zoals gesteld: met de kerst beëindig ik deze gehele soap voorlopig; ik vraag jullie dan ook met aandrang nu reeds uit te zien naar de tv-familie van komende week en myn kerstbrief in dag allemaal (die dingen zyn al rond; het is alleen nog hopen op een nominering als 'lul van het jaar' in humo... dan zou het verhaal helemaal zyn verteld...)
terwyl onze wedstryd "onderwaterfreaks" aardig volloopt, stuurde supertalskiblogger "de rode ridder" ons alvast commandant grek, voorloper van piloot storm, die in een vismens verandert... veel dank!!
alhier overigens de top tien van supertalskibloggers, in willekeurige volgorde: +dick turpin +valleke de groot +diddl +de rode rode ridder +lucky strike +goldface +jimbaar +eva crauwels +leen 2 +jimmy
net nu het onbegrypelyke plaatsgreep, namelyk jmh berckmans die als een lazarus weer overeind kwam en zowaar zelfs een leesbaar boek publiceerde, "je kan geen twintug zyn op suikerheuvel", werd de man het voorbye weekend toch weer opgenomen in stuyvenberg...
(in dat nieve boek van hem kom ik overigens voor op pagina 74:"Kent u de wet van Vitalski? U schrijft een boek en Vitalski speelt de hoofdrol, u draait een film en Vitalski speelt de hoofdrol." Het zyn zyn woorden...)
vandaag, dinsdag twaalf december, uitzonderlyk genoeg géén oranje houtzagery in het klokhuis, parochiaanstraat, antwerpen, maar wél een soort voor vyf euro by te wonen, superleuke openbare repetitie voor een stomme filmbegeleiding - do come by rond 20.15u
hier zie je me in de vipruimte van de caré de voorbye vrydag... voor de prysuitreiking van de "site van het jaar"... een bespreking van dit event, en de lyst van de winnaars, vind je op http://www.cuttingedge.be/, een artikel van leentje de leeuw
ergens in een van de items hieronder merkt supertalskiblogger jimbaar het op: behalve blondie, staat ook hellboy vlak onder myn foto in het belang van limburg. dit omdat hellboy naar myn mening de beste superheldenfilm aller tyden is. de anderen (batman, elektra, etc, etc) komen hellboy nog niet aan de enkels. vooral vanwege die allerbeste scène van deze gehele prent: dat ogenblik waarin we voor het eerst in die heerlyke, antieke, van rode tapyten gezegende bibliotheek binnentreden - de werkplaats van de geestelyke vader van hellboy; - die bibliotheek is uiterst aangenaam, warm, geborgen, aristocratisch; dan zie je tussen de boekenschabben een zeker aquarium, niet té groot maar wel fel blauw, gewoon tussen de boeken, en dan hoor je een zoetaardige, vredelievende stem van overal, en dan zie je hem ook: de homo ichtius, de vismens, die daar gezellig cirkeltjes hangt te draaien in dat aquarium...
die hele scène is echt yzersterk, zo magisch dat ik my terug zes voel worden, dat ik het gewoon allemaal geloof alsof het niet gewoon maar televisie is...
die visman wordt abe genoemd - omdat hy geboren is op de dag dat lincoln stierf... aaaaaaaaaaaaa
de eerste versie van piloot storm van don lawrence heette commandant grek - die verandert op het einde van dat losse album zelf in een vis, waardoor de reeks meteen eindigt. wie kan er my een afbeelding zenden van grek die effectief in een vis is veranderd? ik heb het boek niet hier. in afwachting daarvan, hiernaast de cover van het beste album van storm, "de legende van de yggdrasil"...
ergens op de site van kingkong moet er een interview staan dat ik vorig jaar afnam met martin lodewyk, schryver van 80 procent van de stormverhalen...
bert lezy, gekend van studio vitalski, maakte dit filmpje, dat een aangrypende hommage is aan de ramones...
