"Esse est percipi".

--Voor George Berkeley ( Ierland 1685-1753) was de werkelijkheid volledig ideëel, en bestond niets buiten de ideeën, de onze en die van God .
--Hij trok alle waarnemingen, die tot een materiele werkelijkheid moesten leiden, in twijfel .
--De klassieke en beroemde filosofische vraag omtrent de plaats en de invloed van de
waarnemer in de werkelijkheid luidt als volgt :

 " Als in een bos een boom omver valt, maakt dit dan een geluid ; ook als er niemand is in het bos om het te horen ?"

--Een vraag om over te filosoferen ...
--Wat we horen, gebeurt inderdaad enkel via onze oren in onze hersenen of onze geest . Luchttrillingen van die vallende boom op zich zijn  nog geen geluid, als niemand het hoort ...
--Zelfs muziek zelf is zonder enige 'zelfstandigheid' als er geen toehoorders zijn ; en is niet meer dan een variatie van luchttrillingen .
--Men zou hetzelfde kunnen beweren omtrent het zicht of het zien .
--Zichtbaar zijn van iets komt enkel en alleen onder invloed van gepercepteerde kleuren.
 Ook de vormen van substanties worden eerst duidelijk door kleuren of een afwezigheid ervan . Maar kleuren op zich zijn slechts golflengtes en lichtgolven . En eerst door opvang in onze ogen en door een verwerking in onze hersenen 'zien' wij objecten .
--Met onze tastzin zou het niet anders verlopen .  Voelen of tasten zou slechts een gewaarwording zijn van een zekere 'weerstand' die ons een object doet veronderstellen .

--Berkeley besloot, dat alles slechts als ideeën in de geest kon bestaan .
--De werkelijkheid 'bestond' wel degelijk; maar dan alleen onder de vormen van 'geestelijke-bewuste 'energie ;  en immaterialisme ...  De ene idee die de andere representeerde ...
--Kan men besluiten dat naast geluid en kleur, dat afhankelijk is van de waarnemer, vele andere 'dingen' afhankelijk zijn van zijn waarnemers ???
--Ja, waarschijnlijk wel . Ook volgens de huidige wetenschappen, en vooral de quantum- theorieën,, is het soms vaag en moeilijk, de waarnemer van het waargenomene te onderscheiden . Alles wordt als het ware meer en meer als een 'eenheid' van interagerend bewustzijn gezien .

--Zullen  de toekomstige wetenschap en filosofie niet meer moeten gefocust worden op het 'innere' der dingen dan alleen op het fenomenale van de uiterlijkheden ?
--Een zal een zicht op het diepste 'innere' in ons 'zelf' niet leiden tot een Supra-solipsisme, de eenheid van 'bewustzijn', waarin alles als idee interageert ?  Herinner de oude spreuk "Ken jezelf, dan ken je god" ...

--Waartoe een 'ideeêle' vraag ons kan leiden ....

                                                                                                    Valère--