De hulpdiensten staken wegens te weinig personeel en te slecht vergoed. Hoe hardvochtig moet je zijn om op hulp aan mensen in nood te besparen? Voor hoeveel doden zijn overheden onrechtstreeks verantwoordelijk door het ontzeggen en/of bemoeilijken van adequate hulp aan de zwakkeren in onze maatschappij: de gehandicapten, de zieken, de ouderen, de armen, de werklozen wanhopig op zoek naar een job? Bij de onderhandelingen voor onze nieuwe regering vragen de Franstalige politici een financiering naargelang de behoeften. Zou het in een democratie niet altijd zo moeten zijn? Alleen, wiens behoeften? Die van de politici? Als macht geen middel maar doel is (is het dat niet altijd?) schiet de politiek haar bestaansreden voorbij. Macht om de macht. Politiek om de eigen macht in stand te houden. Daar komen slachtoffers van. België, het land met de meeste zelfmoorden. Met de meeste rechtschapenen, zou je kunnen zeggen. Al de anderen lossen hun ontevredenheid met het onrecht in de wereld op door hypochrisie, pragmatisme, positivisme en cynisme. Het ergste zijn de positivo's, want onder het mom van linksigheid heulen ze mee met het establishment. Waarvan ze leven. Waartoe ze graag zouden behoren. Was de mensheid altijd zo zelfvoldaan geweest, dan zouden we ons vlees nog rauw eten. Toch spijtig dat de mens geen geheugen heeft. Spijtig dat hij niet lang genoeg leeft om echte wijsheid te vergaren en toe te passen. Eigenlijk zijn we maar eendagsvliegen in het licht van de evolutie.
Het moet er hevig aan toe zijn gegaan, daar in de kamer. Waarom roept de migratiepolitiek altijd zulke hevige reacties op? Daar moet meer achter zitten, denk ik dan, ik heb een slecht karakter. Want waarom groeit de bevolking van dichtbevolkte landjes zoals België en Nederland aan? We hebben altijd minder kinderen en toch telt Nederland nu 13 miljoen inwoners en België 11. Nog niet zo lang geleden bleven we hangen op 10 miljoen. Wie de verstedelijking voor wil zijn moet om de 5 jaar verhuizen. Bovendien zeggen gezaghebbende proffen zoals Vermeersch en Attenborough dat de explosie van de wereldbevolking ons planeetje naar de verdoemenis helpt: nog meer klimaatopwarming, kap van tropische regenwouden, honger, rampen en noem maar op. Toch doen we in ons land nog alle moeite om zoveel mogelijk inwoners aan te trekken, getuige daarvan de massale toestroom van migranten. Wat zeg ik? Er is nu zelfs sprake van een kinderpremie bovenop de kinderbijslag, allemaal om het geboortepeil op te krikken. Waarom toch? Om onze pensioenen te betalen? Ga weg, om sociale bijdrage te kunnen betalen heb je eerst een job nodig en daar schort het nu precies aan. Momenteel zijn er niet genoeg vacatures om iedereen aan werk te helpen. En die plaatsen die zogezegd zullen vacant worden door de vele toekomstige gepensioneerden? Vergeet het. Iedereen weet dat veel van die mensen niet vervangen worden en dat er zelfs elke dag mensen ontslagen worden en jobs voorgoed verloren gaan. Zou er dan toch een demografische clash tussen de gemeenschappen bestaan? Want het staat buiten kijf dat de sociaal voelende partijen baat hebben bij hulpbehoevende kiezers die ze allerlei snoepjes kunnen toesteken, niet genoeg om er bovenop te komen, te veel om er aan kapot te gaan. Voor een druk op de knop van de verkiezingscomputer is niet veel kracht nodig. Is het zuiden van ons land daarom nog altijd economisch zwak, tientallen jaren na het verdwijnen van de grote industrie? Stelt het zich daarom zogezegd tolerant op tegenover migratie (weer nieuwe steuntrekkende kiezers er bij) en verwijt het zijn landgenoten in het noorden daarom dat ze racistische nationalisten zijn? Zou de politiek zo cynisch zijn? Het antwoord is spijtig genoeg ja. Je moet maar naar de oorlogen en de ellende in de ontwikkelingslanden kijken. Een mens die wil overleven haalt rare streken uit. En een politicus is een mens. Dus... vul zelf maar aan.
Wie de publieke polemieken volgt wist het al: dat recht op onderwijs, gratis onderwijs nota bene, dat regeltje op dat vodje papier dat onze grondwet is, dat is tot verdwijnen gedoemd. Later zullen gebochelde oudjes met een bibberend stemmetje zeggen: ooit, ooit, lieve kinderen kon je leren wat je wenste, worden wat je droomde... Eerst werd er al een ballonnetje opgelaten door afgestudeerden in niet-toekomstgerichte opleidingen een verplichte VDAB-cursus te laten volgen in een andere richting. Je kent dat wel, de licentiate kunstgeschiedenis die verzorgende wordt in een bejaardenhuis. Fijn. Nu werd het al wat ruwer: het inschrijvingsgeld verhogen voor de 'softe' richtingen, jawel, soft, genre filosofie, sociologie, antropologie, archeologie enz. en wie toch de euvele moed heeft om deze vermaledijde richtingen te volgen, die ontvangt geen steun meer als hij is afgestudeerd. Na, dat is toch een fantastische oplossing. Gedaan met al die flauwe wetenschappen die geen brood op de plank brengen. Voortaan alleen nog maar dokters, advocaten, managers en techneuten op de baan, liefst nog afgestudeerden van praktijkgerichte hogescholen, de bachelors. Dat zal pas een kostenbewuste en efficiënte economie "realiseren". Sinds de tweede wereldoorlog weten we wat vakidioten teweeg kunnen brengen. Ook gedaan met managers die daarbij filosofie en pakweg sociologie gestudeerd hebben, al die dingen zitten maar in de weg bij een doelgericht beleid. Mooi geregeld? Mooi niet. Graag zet ik een domper op de vreugde. Want dan heb je met grote tegenzin voor ingenieur geleerd, of informaticus, en wat blijkt? Tegen de tijd dat je het felbegeerde diploma op zak hebt is je job al ingenomen door een robot of een workshop in India. Nee, beste jeugd, er is maar één manier om je carrière écht op te bouwen en dat is netwerken, van in de kleuterklas, wat zeg ik, van in de crèche. Leg daar al contacten met de nakomelingen van interessante ouders, ga dan zo snel mogelijk bij een belangrijke jeugdgroepering, wordt leider, wordt preases, ga bij de jongerenafdeling van een politieke partij, wordt schepen, evt. burgemeester, volksvertegenwoordiger, evt. kabinetsmedewerker, wordt minister, evt. partijvoorzitter, beheerder evt. voorzitter in talloze raden van bestuur van bedrijven en/of parastatalen, om te eindigen met een vetbetaalde job bij een belangrijke onderneming. Je zult het wel merken, daar is er nooit werk te kort, desnoods worden voor jou speciaal functies bijgemaakt. Doen!
De instructieve tv-filmpjes uit de vorige eeuw lokken bij de eigentijdse mens een meewarig glimlachje uit. Wat waren ze naïef toen! Wel nu, het lachen zal je vergaan, want anno 2011 worden we nog meer geïndoctrineerd dan vijftig jaar geleden en de onderwerpen zijn zo mogelijk nog trivialer dan vroeger. Verpakt in amusementprogramma's, duidingsprogramma's en consumentenprogramma's worden tal van producten en diensten aanbevolen voor b.v. de promotie van onze landbouw en visserij, de financiering van dure medische apparatuur, de lobbying van diverse industrieën. Maar dit is nog onschuldig. Radio en tv worden eveneens aangewend om in te grijpen in het menselijk gedrag, media-behaviourisme zou je kunnen zeggen, soms om de brave burger klaar te stomen voor ingrijpende onpopulaire maatregelen, om zondebokken te creëren, drukkingsgroepen op te hemelen... kortom, de mogelijkheden zijn legio. Dit leidt tot saaie interviews tussen een journalist met een vooraf afgesproken agenda en een gast dit binnen het plaatje past. Af en toe ontstaat nog wel enige animositeit, wanneer de expert, weliswaar beschaafd, enige guerillatrekjes vertoont en niet vertelt wat overeengekomen was. Om het leven te veraangenamen (want eerlijk gezegd, een mens met een beetje verstand begint zich daar toch aan te ergeren), kun je overschakelen naar andere zenders, in plaats van je mainstream radiozender naar een muziekzender b.v. De interviews zijn daar nog onnozeler, maar ze duren minder lang en de muziek is vaak beter. Spijtig voor de traditionele media, maar de huidige generatie en zeker de volgende generatie bedient zich van heel andere kanalen om zich te informeren. Ik weet niet of onze democratie en zogezegd open gemeenschap met vrije menigsuiting daartegen zal bestand zijn. Zelfs ons onderwijs, dat al niet bekend staat om de vorming van vrije, kritische mensen die ook lateraal kunnen denken, slaagt er al niet in om de anarchie van de nieuwe media in te dijken. Het wordt nog boeiend.
