Hola,
Het is mij gisterenavond wederom niet gelukt om mijn blog te schrijven. Ik was compleet uitgeteld. Wilde er nochtans om 22 u aan beginnen, maar na het woordje "hola" heb ik het bijltje erbij neergelegd. Het is nu halfacht 's morgens en zit nu op een klein balkonnetje op mijn kamer deze tekst schrijven.
De rit van gisteren ging van Cizou Menor (Pamplona) naar Viana over een afstand van 91 km. Dit brengt het totaal op 1865 km.
Het was een prachtige rit. Ik heb er van genoten. Met uitzondering van de laatste 20 km. Daarover later meer.
De nacht in de gemeenschappelijke slaapplaats is mij niet goed bevallen. Er was nochtans enkel een Frans echtpaar in dezelfde ruimte.
Het is niet "my cup of tea". Het gebrek aan privacy ligt mij niet. Ik zal dit bijgevolg zeker niet meer herhalen. Om half zeven reeds wakker en de blog beginnen te schrijven.
Tegen half negen beginnen in te pakken. Isabel, de kranige oudere conciërge kwam ineens opzetten. Hela, je moet de kamer uit, want de poetsvrouw komt subiet. Kon tellen ' s morgens vroeg. Mij vlug gewassen en alles de fiets op. Ik leidde de fiets aan de hand over een grasperk tot aan de uitgang. Opnieuw Isabel. Ge moogt de fiets niet over het gras (of wat er voor kon doorgaan) rijden. Het gras is hier delicaat. In België misschien niet, maar hier wel. Oh sorry, dat wist ik niet. Sorry? Het kwaad is reeds geschied, was haar antwoord. Ja watte, ons Isabel is niet alleen kranig maar blijkbaar ook bijzonder chagrijnig. Is da niks menne man!
Goed, terug de weg op omstreeks negen uur. Bijzonder zonnig en mijn jasje kon reeds uit. Onmiddellijk een venijnige lange klim. Prachtig landschap rond Pamplona. Onderweg nog een schaapherder met kudde schapen tegengekomen.
Op een gegeven ogenblik links van de weg de Ermita de Eunate. Een prachtig achthoekige kapel uit de 12 eeuw. Een man die ik daar tegenkwam, vertelde mij dat ik vijfmaal op blote voeten rond de kapel moest lopen. Dat zou je vernieuwde energie opleveren, volgens de traditie. Er was ook een vrijwillige opzichter aanwezig. Ik vroeg hem hoe vaak ik moest rondlopen. Geen enkele keer. Hoe?? Dat is allemaal nonsens. Het is enkele jaren geleden in gebruik geraakt, maar houdt geen steek. Ja watte. Ik zal toch maar een keer rond lopen. Ja doe maar, dan heb je de kapel tenminste langs alle kanten gezien. Binnen in de kapel zat ingetogen een jonge vrouw uit Nieuw Zeeland.
Na 30 km aangekomen in Puente la Reina. Prachtig dorp. Vertaald is de naam "koninginnebrug" en verwijst naar een mooie Romeinse brug. Zie foto.
Er was heel wat beweging in het dorp. Er ging een plaatselijk feest door waardoor het in alle straten wemelde van het volk. Plots moest ik met mijn fiets aan de kant. Er kwam een meute kinderen aangehold met achter hen een soort mechanische stier die water spoot. Zie foto.
De kinderen kirden van plezier. Ik heb ook een frisse waterstraal over mij heen gekregen. Geweldig. In een mooie kerk vroeg ik aan een oudere dame wat er hier aan de hand was. Ah, het is vandaag het feest van de gepensioneerden. We worden straks ontvangen op het gemeentehuis en krijgen een gratis lunch aangeboden, zei ze fier. Ik genoot van de bonte en uitbundige volksmeute.
Vlak aan de beroemde brug zag ik een opvallende pelgrim met rugzak, duidelijk geen Spanjaard. May I take een picture from you? Of course. Where are you from? From Flanders Belgium. Dan kunnen we just zo goed "Vloms klappen", antwoordde hij.
Tim Vanackere uit Antwerpen. Zie foto. Ik heb er zeker een half uur mee gepraat. Wat een uitzonderlijke man. Een unicum.
Heb je nog niet van mij gehoord? Euh nee. Ja, hij is niet de eerste de beste. Hij heeft twee jaar geleden de voettocht van Antwerpen tot Santiago op blote voeten gelopen!!! 2700 km via de route Godfried van Bouillon. In België noemen ze hem "de blote voeten man". En in Spanje noemen ze mij "El Belga loco" (de gekke Belg). Nu is hij bezig aan een Europese voetreis van 20000 km. Vertrok op één mei in Antwerpen. Volg even zijn geplande route: Santiago, Fatima, El Rocio (Andalucië), St Marie de la Mère (Zwitserland), Rome, Assisi, Turijn, Oostenrijk, Polen, Duitsland, Denemarken, Nederland, België. Tegen 15 mei 2018 hoopt hij terug te zijn. Indrukwekkend!
Bovendien leeft hij van wat hij van de mensen onderweg krijgt. Heb hem zonder verpinken ook mijn geldelijke bijdrage en een pakje sigaretten gegeven. Hij rookt immers. Ah ja, elke mens heeft zijn foutjes, hé. Heeft mij bijzondere dingen verteld over de camino.
Hij is pelgrim voor het leven. Want de eerste pelgrimstocht heeft zijn leven radicaal veranderd. Hij vertelde mij iets bijzonders. Alle pelgrims begroeten mekaar met "buen camino" (goede en veilige tocht). Maar de diepere betekenis hiervan is "een behouden tocht naar een nieuw leven". Schitterend! Zal de man niet licht vergeten. Op internet is heel wat over hem te vinden.
Vervolgens de fiets op naar Estella. Een plaats met heel wat mooie kerken en een prachtig stationsgebouw. Spaghetti gegeten. Gefietst door adembenemend mooie landschappen. Onderweg 2 fietsende Duitsers uit Stuttgart enkele malen tegengekomen, ook een wandelende Italiaan (uit Sicilië) en een Noorse vrouw (van het hoge noorden van Noorwegen). Heb onderweg reeds vijf talen kunnen spreken. Uiteraard het Nederlands, maar ook heel wat English, Deutsch, Español en zelfs Italiano. Zeg nu nog dat ik geen echte Europeaan ben.
Daar waar het mijn bedoeling was om tot Logroño te fietsen, had ik besloten om 30 km eerder in Los Arcos te overnachten.
Het Vlaams genootschap van Compostela heeft daar een refugio, uitgebaat door Vlaamse "hospitaleros". Er bleken echter geen individuele kamers te zijn. Verder op zoek. Op vijf plaatsen gevraagd, nergens een kamer vrij. Er bleek in Los Arcos een nationaal motorcrosstreffen aan de gang te zijn, waardoor alle kamers in de onmiddellijke omgeving volzet waren. Een erg vriendelijke jongeman, uitbater van een pension, heeft dan verschillende telefoontjes gedaan om iets voor mij te vinden. Uiteindelijk een kamer kunnen vinden in Viana, 20 km verder. Gauw iets gaan drinken op een pittoreske marktplaats. Opnieuw Meine Deutsche Freunden aus Stuttgart tegengekomen. Zij kampeerden steeds, ofwel op een camping, ofwel in het wild..'.
Terug de fiets op richting Viana. Het was intussen 18 uur. Ja, mijn zepap. Klimmen tegen de klippen van de hel op. Deze laatste 20 km hebben mij de benen en mijn adem afgesneden. Onderweg wilde ik met mijn mini cameraatje een afdaling filmen. Het viel mij warempel uit mijn handen en rolde en bolde zeker 20 meter over de weg. Het werkte gelukkig nog. Ik kan u nu met zekerheid bevestigen. GoPro camera's zijn schokbestendig! Uitgeput en bezweet om 20 u in Viana, in hotel San Pedro, toegekomen. Halleluja.
Dorstig en hongerig een terrasje gaan opzoeken. Verschillende straatjes doorgelopen. Geen tafel vrij. De Spanjaarden leven ' s avonds duidelijk buiten. Veel volk in de straten en op de terrasjes. Uiteindelijk toch een tafeltje gevonden. En tot mijn verrassing hadden ze "pulpo" (inktvis), mijn lievelingsgerecht. Dit maakte veel goed. Zeer veel volk, animo en gezelligheid.
Om 22 u terug mijn kamer opgezocht en al vlug in slaap gevallen. Wilde nog aan mijn blog beginnen, maar verder dan het woordje "hola" ben ik niet geraakt. In het straatje van mijn hotel lagen enkele cafés. Veel rumoer tot laat in de avond. Om half drie ' s nachts terug wakker door aanhoudende geluiden van een bakkerij tegenover mijn kamer. Heb dan maar een paar kleine wasjes gedaan en te drogen gelegd op het balkonnetje. Terug slapen. Om 6.30 terug wakker en nadien aan mijn blogtekst begonnen.
Vandaag zal ik beduidend later vertrekken en een kortere rit plannen.
Ultreïa.
Hasta la proxima.
|
