De volgende blog is volledig vrij van alle verbanden met een studentenclub, een vereniging of een politiek verband waar de auteur aan verbonden is.Als gevolg daarvan kan de auteur niet verantwoordelijk gesteld worden voor belangenvermenging, inbreuk op statutaire bepalingen waar de auteur aan onderhevig is buiten dit kader, noch kan de auteur door deze verenigingen aangesproken worden voor eventuele censuur of eventuele klachten over laster of eerroof. De inhoud van de blogs kan nooit in verband met elkaar gebracht worden andere dan persoonlijke visies buiten enig verenigingsleven of verband om.
bedenkingen over de moderne maatschappij vanuit onafhankelijke standpunten Studentikoziteit, politiek, levensbeschouwing...het komt allemaal hier aan bod zonder dat het ene op het andere daarom van toepassing is. Enkel de observaties van een bewust individu met een scherpe analytische geest en een vlotte pen uit onafhankelijke bron zijn hier van tel, waarbij de vrije mening over alles en iedereen kan gaan. geen laster of eerroof, wel de waarheid en niets dan de waarheid.
07-10-2008
Maatschappij: Vreedzaamheid en democratie? Niet Links!
NSV!-Debat en protestactie op 7 oktober 2008 in de Blandijn De NSV! is verbolgen over de houding van haar politieke tegenstanders naar aanleiding van het debat omtrent de samenwerking tussen Vlaanderen en Nederland op dinsdag 7 oktober 2008 in de Blandijn aan de Universiteit Gent. Het is immers ter onzer attentie gekomen dat een aantal groeperingen deze zaal twee uur van te voren zullen bezetten onder het mom van "een vreedzame protestactie, geen forum voor haat en geweld aan onze unief". Hier willen wij drie kanttekeningen bij maken:
1. "vreedzaam" - Het bezetten van publiek eigendom om mensen daar buiten te houden kan met de beste wil van de wereld niet als vreedzaam beschouwd worden. Dit is een openlijke provocatie welke haar oorsprong vindt in pure frustratie bij de betreffende groepen. Sinds jaar en dag proberen deze de NSV! immers te beschuldigen van geweld, haat, racisme en meer van dat fraais. Komt puntje bij paaltje, zoals op de betoging van 6 maart j.l., dan wordt onmiddelijk duidelijk van waar het geweld eigenlijk komt. Deze "vreedzame protestactie" is een doorzichtige poging om de NSV! uit de tent te lokken, in de hoop dat het tot incidenten komt waar men vervolgens met de vinger naar kan wijzen. Niet toevallig vindt deze wanhoopsdaad plaats nu dat de NSV! op het punt staat erkend te worden aan de Universiteit Gent. 2. "Geen forum voor haat en geweld" - Het verband tussen een debat over bilaterale samenwerking en "haat en geweld" is ver te zoeken. Daarbij is het al helemaal absurd te veronderstellen dat de NSV! ook maar iets dat in de buurt van een haatboodschap komt zal verkondigen. In de uitleg waarin ze deze betichtingen trachten te rechtvaardigen zien wij grotendeels dezelfde gedateerde en verdraaide non-argumenten terugkomen welke eerder reeds officieel weerlegd waren op PFK vergaderingen. Deze opnieuw als rede gebruiken betekent niet minder dan openlijk tegen het oordeel van het Rector en de universiteire overheid ingaan, die immers een auditorium aan de NSV! ter beschikking stelden. Wat het geheel daarbij potsierlijk maakt is de lafhartige aanval van 8 linkse geweldenaars (met duidelijk politieke motieven) op 2 nsv'ers, op woensdag 24 september. Een dader werd opgepakt en moet zich op 16 oktober verantwoorden voor de rechter. 3. "Onze unief" - De Universiteit Gent wordt al sedert jaar en dag opgeëist door deze "gewelddadige linkse"groeperingen. Niet is minder waar natuurlijk, een universiteit is van geen enkele politieke strekking en dient in een democratisch land zich aan democratische principes te houden. Geen enkele studentenvereniging heeft het recht in de naam van de universiteit of haar studenten te spreken. Wel integendeel, als een vereniging een stroming vertegenwoordigt in een publieke instelling, dan heeft ze daar een democratisch recht op, alle bezwaren kunnen dan alsnog geformuleerd worden bij de hiertoe bevoegde organen. Het bezetten van een gebouw acht de NSV! echter niet als een democratische praktijk om zulke bezwaren te opperen.
Voor de NSV! is deze actie dan ook pure chantage en provocatie. De NSV! blijft bij haar standpunten, vertrouwt voor haar erkenning op het goede inzicht van de sociale raad en het Bestuurscollege en, laat dit duidelijk zijn, zal zich niet laten chanteren. De NSV! zal dan ook dinsdag 7 oktober 2008 aanwezig zijn met de intentie via alle mogelijke toegestane wegen ons goedgekeurde debat door te laten gaan.
We verwelkomen iedereen graag om 20u voor het debat over de samenwerking tussen Nederland en Vlaanderen bij te wonen. Filip Dewinter, Mark Demesmaeker, Jean-Marie Dedecker en Andries Postma zullen er debatteren over de toekomst van de Nederlanden. Peter De Roover(VVB) zal het debat modereren. De NSV! zal er alles aan doen om het debat te laten doorgaan op een veilige manier.
Afspraak om 20u00 in de Gentse Blandijnberg 2, auditorium E
15 maand geleden werden de verkiezingen gewonnen door het kartel CD&V/N-VA, wat weinig mensen verbaasde, daar de (Open) VLD in haar 8 jaar bewind meermaals bewees geen spreek-woordelijke ballen te hebben om het land echt te geven wat het nodig heeft; een autonome werking van de federaties, of nog, een verregaande boedelscheiding. 15 maand later zijn de verkiezingsbeloften langs geen kanten ingevuld, want de regering staat er nog steeds niet, Wallonië weigert elke dialoog of verkondigt zonder enig blikken of blozen dat het wil onderhandelen. Verkapte leugen na verdoken huicheldicht volgt in 15 maanden waarin het steeds duidelijker wordt dat létat PS navolging heeft gevonden bij de Christendemocraten van CDh, als Joëlle Milquet zich ontpopt tot de eega van ene Elio Monsieur Non Di Rupo, ofte Madame Non zich steevast laat gelden. Een vreemde gewaarwording voor de Vlaamse kiezer die merkt hoe hun verkozenen, Leterme en de partijvoorzitters van het kartel zich telkens door deze drie lettertjes laten ringeloren. Of nog, Leterme die dan verstandig lijkt te worden en een eerste keer de pijp aan Maarten, of liever, aan de Koning geeft.
Wat doen ze dan om de boel en hun gezicht te redden? Ze roepen eerst een andere notoire CD&Ver terug in de vorm van de machinist vóór Verhofstadt terug, en als de haan in het hoenderhok zich met zijn spreekwoordelijke flegma heeft geroerd, roepen ze Verhofstadt terug om voor de transitieperiode verder het land te regeren. Nota bene de man welke de kiezer níet meer enig vertrouwen wilde geven om het land te besturen komt terug aan de macht. Hoewel het een contract van bepaalde duur was, gaf het de rationeel denkende kiezer en politics-watcher al een duidelijk teken aan de wand van things to come.
Lang hoeft men niet te wachten als Leterme terug zijn formatie-opdracht overneemt, na nog even via de Kamervoorzitter Van Rompuy te passeren en we terug bij af zijn voor een nieuw rondje monopolie. Opvallende momenten zijn in die zogenaamde onderhandelingsronden het arrest van de splitsing rond Brussel-Halle-Vilvoorde, waar Maingain prompt een prijskaartje aan hangt onder de noemer van de beruchte Corridor Wallon; het afbakenen van een begrenzde zone die Brussel verbindt met Waals-Brabant, en dus voor de Vlaamse gemeenten en dorpen die de pech hebben binnen deze periferie te vallen betekent het dat men de Vlaamse Leeuw in de gemeentelijke ladenkast mag opbergen om er een Waalse Haan in de plaats te mogen hijsen. Daarmee, zo stelt de FDFer , zou Wallonië een interessante slag thuishalen. Immers, de faciliteitsgemeenten zouden mee in de corridor opgenomen worden, waardoor Brussel aldaar uitgebreid kan worden, plus dat de stemmendiefstal van de Franstalige partijen onverwijld door kan gaan. Als BHV onder die voorwaarden gesplitst zou worden, is het met het gevolg dat de voornaamste redenen voor de splitsing voor de Walen nauwelijks verlies op zou leveren qua kiesgebieden, terwijl zij dus het stelen van stemmen dat tot op heden wel nog kan tot diep in de Vlaamse Rand vrijwel ongestraft door kan blijven gaan. De oppositie (exclusief OVLD tot op zeker hoogte) schiet, wat had men anders verwacht, dit voorstel met scherp dan ook resoluut af. Ook N-VA weigert het voorstel zelfs au serieux te nemen. Maar de CD&V? Die klampt zich vast aan de dialoog en wil verder onderhandelen. Voor Bart De Wever het eerste moment de gloire om de kartelpartner scherp te bekritiseren voor hun besluiteloosheid en het duidelijk vastklampen aan de postjespolitiek. Weinigen die echter er bij stil staan in het kiezerspotje dat ruim 6 jaar terug N-VA- boegbeeld Geert Bourgeois een zelfde kiezersbedrog pleegde door de zondag na de verkiezingen ter voowaarde verregaande hervormingen gegarandeerd te zien voor hij zich aan de regerende partijen zal binden. Een dikke portefeuille en een wagen met chauffeur nog geen 24 uren later en Bourgeois vergeet zijn eigen worden als bij toverslag.
Een sprong voorwaarts naar het heden toe en het is diezelfde Bourgois die doodleuk verkondigt het niet voor de wagen met chauffeur te doen, als hij beter laat dan nooit? zijn eigen belofte dan toch nakomt en uit de Vlaamse regering stapt, nog geen dag nadat N-VA verkondigt quasi onmiddellijk in de oppositie te willen zetelen. De dikke portefeuille heeft hem weliswaar geen windeieren gelegd.
Ondertussen gaat de soap wel verder, als men het over de boeg van een vereenvoudigde vorm van de idee van een raad der wijzen wil gooien; een Waal, een Brusselaar en een Duitstalige moeten zich buigen over de situatie die het land nu al, laat ons wel wezen, dan al ruim een jaar in een wurggreep houdt. Een nieuwe alarmbel weerklinkt, want hoe kan men in hemelsnaam dergelijke zaken bestuderen en een kundig oordeel vellen over wat het land echt nodig heeft als meer dan 60% van het land ijskoud opzij wordt geschoven? Albert laat het niet aan zijn hart komen lijkt het, als hij in zijn toespraak voor 21 juli oproept voor eendracht te vertonen. Een playbackshow waarin zijn broertje wijlen Boudewijn weerklonk maar de boodschap compleet verloren gaat in een onbekwaamheid om te weten wat er leeft bij zijn waarde landgenoten voor een tweede keer, de aanstelling van de Drie Onwijzen als de tweede bewijsvoering hiervoor.
En dat het een feit is wat hier verkondigd wordt blijkt al snel als een goede week geleden de bevindingen van dit vreemde triumviraat wordt gepubliceerd: slechts één A4tje vol is de prestatie van de drieling. De staatshervorming, zo staat er op dat A4tje, zal niet kunnen voor 2010. Over BHV wordt niet eens melding gemaakt of het is in zeer vage termen. Ziedaar het distillaat van drie lege hoofden bij elkaar, waarmee de Waalse Wanstaat denkt haar slag thuis te halen. Dat Brussel zich voor hun kar heeft laten spannen is dan nog het ergste, want die zou haar neutraliteit in deze beter hebben uitgesproken maar koos, zelf een Waals politicus zijnde, resoluut de zijde van de Haan. Vreemd genoeg dat men dan ineens geen enkele stem over de taalgrens hoort klagen van separatistische praat als de Waalse zijde zich zo openlijk distantieert van Vlaanderen.
Vlaanderen van haar kant is terecht woedend...Héél Vlaanderen? Toch wel voor wie een objectief oog werpt op wat er bij de Vlaming leeft. Toch niet voor de dames en heren van SP.a, SPIRIT, die dan nog de cynisten van dienst wordt door zich huichelend Vlaams-Progressieven te gaan noemen, en tot slot de grote verliezer van wat 15 maand geleden al is gebeurd, namelijk de nationale verkiezingen, het nog groter huichelende Open VLD. En, verbazend genoeg, blijkbaar ook niet voor...CD&V.
Leterme is besluiteloos en jammert over verantwoordelijkheden, het trio Reynders-Milquet-Di Rupo sneert de Vlamingen met het witte blad en het feit dat ze de Vlaamse onderhandelaarsdelegatie in het openbaar het etiket extremisten geeft, daarmee in de eerste plaats verwijzend naar CD&Vs kartelpartnet N-VA die MR en CDh al maanden zitten te mobben om CD&V in een zelfde wurggreep te krijgen zoals PS destijds deed met het oude VLD, dus zonder moeiallen als een Bart de Wever, die nog geen maand voordien de scheve, of beter, de tsjeve schaats reed door niet meteen op te hebben gestapt uit het kartel en van de federale onderhandelingstafel.
Toch houdt er, en dat is zonder meer een waar unicum onder de zogenaamde regeringspartijen eindelijk nog eens een politicus woord: op 21 september, de dag van het partijcongres van N-VA, zoals verkondigd, stapt N-VA uit het federale circus, met de zo goed als unanieme steun van haar eigen achterban, en een kleine 24 uur later volgt de volgende kaakslagmentaliteitsuiting (dixit Somers) als ze aan de Vlaamse beleidstafel blijven zetelen in de vorm van Geert Bourgeois. De blauwe smurf trapt daarbij zo hard door en tegen de schenen van Kris Peeters en zet het mobben onverwijld door en Bourgeois maakt ook zijn kiesbelofte waar en stapt, enkel een A4tje als C4tje inleverend prompt op.
En CD&V? Die voelt de bui zonder meer hangen, maar blijft even besluiteloos. Toch weten ze dat de uitweg in dit spel van Vlaams Verraad slecht op één manier kan eindigen, en dat is door de regering ten val te laten brengen. Wallonië die weliswaar één front vormt tegen het door kleuterachtigheden verdeelde Vlaanderen (hoewel dat grotendeels enkel in de fantasie van de partijleiders die wel aan de tafels aan beweren te mogen zitten) , beseft eindelijk wat dat irritante belgeluid is dat nu al maanden weerklinkt in de gangen van de Kamer, de Senaat en zelfs het Parlement. Want als het zover komt, moeten nieuwe verkiezingen uitgeschreven worden en gehouden binnen de 40 dagen...Maar dan moet BHV al eerst gesplitst worden want, als dat niet gebeurt, kunnen deze verkiezingen niet doorgaan, grondwettelijk gezien alleen al. En dan hebben de Walen al hun spijtoptanten en geroep van belangen-conflicten voor niets gedaan. Want elke tegenkanting wordt dan immers een slag in het water en kan zelfs aan een constituoneel misdrijf beschouwd kan en eigenlijk moet worden.
Toch kan er niet gezegd worden dat de spreekwoordelijke paraplu die de Walen nu opsteken opdat België er onder kan schuilen van degelijk fabrikaat is. Want laten de Waalse partijen nu uitschijnen dat ze wél tot een dialoog willen komen. Maar het valt niet te ontkennen dat het verzwijgen wat ze voor BHV willen over hebben, kort samengevat er de lippen stijf over houdt. Dat Peeters hier zelfs nog naar luistert is voor N-VA en de overige oppositiepartijen (mee bepaald het Vlaams Belang en Lijst DeDecker) dan ook onbegrijpelijk.
Toch blijft de impasse zonder enige twijfel (en daarmee zijn alle zekerheden opgegeven over de politieke situatie in dit land), ondanks dat parlementsleden als Luc Van Biesen (Open VLD) nog meer de N-VA en de pro-vlaamse partijen zitten te jennen door te beweren op RingTV dat de vermeende dialoog wél door kan gaan. Dat was buiten de waard gerekend in de vorm van de strijdvaardige Peumans (N-VA) die kategoriek het kartel opblies, en in het parlement elke realiteitszin kracht bij zet door zonder rond de spreekwoordelijke hete brij te draaien de banvloek over de dialoog uitspreekt.
En Leterme? Die laat momenteel betijen. Zoals hij ondertussen voor de zoveelste keer zijn 800.000 kiezers voor de zoveelste keer figuurlijk bij de lurven grijpt en er nog denkt mee weg te geraken. Hoe het ook zij, het is momenteel steeds heter onder de voeten van Leterme I aan het worden en hoe langer hij dit aan laat modderen , hoe langer het land in de slop geraakt. Het Belgisch immoblisme blijft voortduren en door deze tsjeverijen werkt CD&V enkel maar haar eigen ondergang in de hand.
Toch moet gezegd worden dat deze impasse niet meteen voor de oppositiepartijen een soelaas biedt. Hoewel sommige partijen, zoals Groen! zich nu roeren met absurde vorostellen zoals de verlenging van de schooltijden van 8 tot 18, als hun visie voor het tegengaan van hangjongeren, of verkondigt en zichtbaar aangeschoten Daerden (waar hij zelf van vindt dat hij zich niet dient voor te verantwoorden) de Vlamingen een trap verkoopt aangaande de situatie in Brussel. Dronkemanspraat? Gelet op het gebrek van open communicatie van Waalse kant uit is dat op zijn minst de vraag.
Ter besluit kan gesteld worden dat de comateuze toestand van dit onbestuurbaar geworden land steeds meer en meer de spotternijen oplevert van Europa en de wereld. Hoewel Europa de Vlamingen scherp veroordeelt telkens de Walen komen janken, bewijzen studies dat zelfs de Walen steeds minder zin hebben in een samenblijven. Létat PS is er al lang dood en begraven, behalve voor de PS zelf, die zichzelf hooghoudt door aan de touwtjes van MR, CDh en, in mindere mate, Open VLD en de groene partijen Groen Ecolo te blijven trekken. Maar daar wordt separatisme blijkbaar wel getolereerd terwijl de minste piep van de Vlaamse zijde genoeg is om bij mama Europa te gaan uithuilen.
Democratie? Belgïe is te verdeeld om nog democratisch door een dergelijk overlegmodel verder te kunnen voortbestaan. Ook het confederaal model is niet levensvatbaar genoeg, want er valt nu al niet in een bi-, tri- of zelfs quadrilateraal kader overeen te komen (zijnde Vlaanderen, Wallonië, Duitse Gemeenschap en het Brussels Hoofdstedelijk gewest) tussen de twee grootste gemeenschappen.
Concreet is er geen andere uitweg meer uit deze impasse dan het collectief euthanasie plegen van België, de inboedel te splitsen ZONDER PRIJS en Brussel als autonoom Gewest in bilaterale primair met Vlaanderen te houden.
Afwachten is dus de boodschap hoeveel kiezers deze boodschap aan hun verkozenen zullen kenbaar maken en deze boodschap gevolgd zal worden. 1,000,000 Vlaamse kiezers hebben dat ondertussen toch al duidelijk genoeg gedaan bij elke opeenvolgende verkiezingen, 800,000 hebben dat op een andere manier daarnaast ook kenbaar gemaakt.
Ironie troef dat die 800,000 in de kou nu staan, terwijl de 1,000,000 andere kiezers hun gelijk weer halen.
MAATSCHAPPIJ: De islam is ouderwets en anti - vrije mening
Iedereen heeft het recht volgens onze wetgeving van er een eigen mening op na te houden, met enkele beperkingen op het gebied van decorum, discretie of gewoon maatschappelijk. Iedereen heeft ook het recht van een eigen goedsdienst te beleven; met andere woorden, wie graag naar de kerk gaat of naar de synagoge, of, waarom ook niet, naar de moskee. Tot zover de lette van de wet, waarin dus voor een verdraagzame vorm van harmonie wordt beoogd.
Op papier lijkt dit allemaal heel eenvoudig, ware het niet dat sommige godsdienstvormen niet willen passen in het westerse denkpatroon, sterker nog, zelfs dat denkpatroon willen domineren. Zonder hierbij te beginnen veralgemenen, is het binnen de Islam zelfs zo erg dat er heel wat denkpatronen sterk doen denken aan hoe het er aan toe ging in onze eigen middeleeuwen, toen de Katholieke kerk het bij ons voor het zeggen had. Daarbij denken we aan de oplegging van missen in het Latijn, de vervolging en de heksenjacht door de Inquisitie, de corruptie van de aflaten en zo verder. Als basis hiervoor kunnen reeds twee artikels verschenen in Het Laatste Nieuws bovengehaald worden, verschenen in de loop van de 2e en 3e week van september 2008. In het eerste stelt een Marrokaans Islamtheoloog dat het perfect legaal is van meisjes van nog geen 10 tot 9 jaar in het huwelijk te laten treden;
"Huwelijken met meisjes van 9 jaar zijn niet verboden, want volgens de Ahadith (overleveringen over het doen en laten en de uitspraken van de profeet) is Mohammed met Aïcha getrouwd toen die 7 jaar was en heeft hij het huwelijk geconsumeerd toen zij 9 was", zo verklaart sjeikh Mohamed ben Abderrahman Al-Maghraoui op zijn site (Maghrawi.net). "Ik ben een overtuigd theoloog en wat ik vertel, heb ik niet zelf uitgevonden. De profeet heeft het voor mij al gezegd. Zij die me bekritiseren, zoals de pers of de Marokkaanse televisie en de advocaat die klacht tegen mij heeft ingediend, maken deel uit van een lekenoffensief tegen de islamitische natie en zijn theologen", aldus nog de theoloog.
Zoals dit uittreksel aankondigt zijn er dus wel degelijk Moslims die heel goed begrijpen dat zulke theoriën achterhaald zijn en in de verkeerde tijdsgeest worden geplaatst. Wat er ook van zij, het zou al voldoende aan moeten tonen dat de Islam vastgeroest zit in haar eigen onbuigbaarheid, omdat ze in haar ellenlange geschiedenis nauwelijks is geëvolueerd. Dit wordt zeker nog eens extra in de verf gezet, wanneer de resultaten van een enquête bekend worden gemaakt:
Een meerderheid van de moslims in Arabische landen willen dat niet-moslims tijdens de islamitische vastenmaand ramadan overdag niet eten en drinken in het openbaar. Dat wijst een enquête uit van onderzoeksbureau Maktoob-research in Dubai, berichtten Arabische media dinsdag. (...) Van de zesduizend ondervraagden verklaarde 62 procent dat niet-moslims die in een Arabisch land wonen, overdag niet zouden moeten eten en drinken in het openbaar tijdens de ramadan. (...)Vier procent van de ondervraagden zei zelf niet te vasten. Alle restaurants en cafés zouden overdag dicht moeten zijn in de vastenmaand, vond 52 procent.
De ramadan begon dit jaar in de meeste landen op 1 september. Moslims mogen gedurende de vastenmaand van zonsopgang tot zonsondergang niet eten, drinken, roken en de liefde bedrijven. (anp/mvl)
Men kan nu wel als nuance gaan stellen dat het niet bij ons van toepassing kan zijn, maar zulks is een gevaalrijk precedent, waarin de lokale hardlijners van de Islamgemeenschap dit best wel eens af kan gaan dwingen bij ons. Met zulke duidelijke fundamentalistische en zeker achterhaalde theoriën, vindt men dan het nog gek dat men de Islam geen verdraagzame godsdienst vindt, als ze zelfs in de landen met een moslimgeleide samenleving daar al contradictoro in termini.
De Belgische Wet wordt neergeschreven in Frans, Nederlands en Duits in die volgorde, voor wie regelmatig het Staatsblad leest is dat geen geheim. Noch de reden waarom dat gebeurt, want het zijn de drie nationale talen die in dit land gesproken worden. In een zekere zin wil dat zoveel zeggen dat men minstens deze talen zou moeten kunnen spreken wil men hier leven, wonen, werken en alles doen wat het identiteitsbewijs zou rechtvaardigen in het bezit te mogen hebben, of zelfs een verblijfsvergunning of andere gelijkwaaérdige certificaten rechtsgeldig kunnen maken. Althans, dat is wat men ons wil doen geloven. De waarheid is echter heel wat anders, zeker voor de allochtone gemeenschap die eveneens over deze persoonlijke certificaten beschikt, maar...
Ter illustratie, vermelden we eerst volgend waargebeurd verhaal:
"Ze glimlacht en zegt Natuurlijk ben ik blij dat mijn dochter naar de kinderopvang kan, maar er is ook een nadeel aan, ze leert er Vlaams! Verbaasd kijk ik mijn collega, jonge moeder met dochtertje aan. We drinken even samen een kop thee, en zoals bij vrouwelijke collegas vaak gebeurt zijn de kinderen het gespreksonderwerp. Mijn collega, van Turkse origine, groeide zelf als kind in Vlaanderen op, Turkije is het land van haar ouders wat ze kent van vakantie, maar toch ziet ze het als een probleem dat haar tweejarig dochtertje thuis de Nederlandse woordjes herhaalt die haar met veel geduld in de kinderopvang worden aangeleerd.
Maar wil je dan niet graag dat je dochter Vlaams leert? vraag ik, dat is toch goed als ze straks naar de kleuterschool gaat? Maar daarmee is mijn collega het niet eens. Voor haar is het vanzelfsprekend dat je als ouder een kind eerst Turks leert. Pas daarna, eenmaal het Turks goed gesproken wordt, komt het Nederlands aan de beurt. Daar zorgt de school wel voor, zegt mijn collega.
De inspanning die de kinderopvang levert om peuters al wat Nederlands bij te brengen, wordt thuis tegengewerkt ten voordele van de taalontwikkeling in het Turks. Omdat dit, en niet het Nederlands, bepaalt wie je bent, waartoe je behoort.
Nieuwsgierig als ik ben, vraag ik naar de reden. Mijn collega beheerst zelf het Nederlands goed. Haar man, vijf jaar geleden uit Turkije gekomen, nog steeds niet. Je zou denken dat juist Nederlands spreken, ook thuis, mogelijkheden schept voor haar man die geen werk vindt omdat hij geen Vlaams spreekt en voor haar dochtertje die over zes maanden in de kleuterschool terechtkomt.
Maar het Turks, zo wordt me uitgelegd, maakt deel uit van de identiteit, daarom is het van belang kinderen eerst Turks te leren, en geen Vlaams. Bovendien is het de taal van familie, ooms en tantes, van hun kranten en televisie, van winkels en moskee, Vlaams wordt eigenlijk door Turken onderling amper gesproken, zo houden we onze identiteit in Vlaanderen levend, licht mijn collega toe.
Natuurlijk is er niets op tegen dat mensen trots zijn en willen blijven op hun origine, maar wat als dit gewoontes meebrengt die de samenleving klauwen met geld kost? Want de zienswijze van mijn collega is niet marginaal, in de meeste Turkse en ook Marokkaanse gezinnen wordt taal als onderdeel gezien van identiteit en kinderen bewust niet in het Nederlands opgevoed. De gevolgen, slechte start op school, uitval bij het middelbaar en zonder diploma aan de arbeidsmarkt, worden nooit hiermee in verband gebracht, en dat is vreemd want het lijkt me logisch dat er verband bestaat tussen taalontwikkeling en leerproblemen.
Natuurlijk wordt de beginnende ambtenaar geleerd, tijdens de verplichte cursus interculturele vorming, hoe je naar dit en alle andere problemen hoort te kijken. Met een film over een eerste generatie Nederlanders in Australië, onder Delftse koekoeksklok mijmerend over Boerenkool en bitterballen, leren ambtenaren dat er niets aan de hand is, zie je wel, Nederlanders doen het ook!
Niet dus; maar die bedenking mag je niet luidop maken tijdens de verplichte opleiding. Want in tegenstelling tot Turken en Marokkanen, spreken de kinderen en kleinkinderen van die generatie geen Nederlands meer, omdat hun identiteit in het nieuwe land ook via taal bewaard moet blijven.
Hun nakomelingen onderscheiden zich amper van Australiërs, ze winkelen niet in eigen zaakjes om met alle geweld Hollandse kaas te kopen, en lezen meer dan De Telegraaf. Evenmin wordt iedere avond met schotel naar Andre Van Duin gekeken. De sociale omgang van hun kinderen beperkt zich niet tot slechts andere Nederlanders. Al evenmin gaan ze op klompen naar hun werk, omdat ze vinden dat dit moet. Bij Nederlanders in Australië is na de eerste generatie de integratie volkomen, dat moet ook, want wie niet werkt en er niets van maakt, is niet echt welkom.
Toch krijgen beginnende ambtenaren in Vlaanderen steevast die film voorgeschoteld, om aan te zetten tot begrip. Daar is de tweejarige dochter van mijn Turkse collega niet echt mee geholpen, wel met een collega die erop wijst dat thuis Nederlands spreken mogelijk haar man meer kansen geeft op werk en in ieder geval haar dochter een betere start binnen onderwijs.
Omdat iedereen roept Niets aan de hand en vooral allemaal heel gewoon durft niemand met de Turkse of Marokkaanse ouders een gesprek aan te gaan tot op het bot, ook al is dit in het belang van heel wat kinderen.
Natuurlijk draagt onderwijs in belangrijke mate bij tot de ontwikkeling van taal, en is het een stuk van je identiteit. Maar het is niet de taak van de school om de verantwoordelijkheid te dragen van een volledige taalontwikkeling. Die ligt eigenlijk bij de ouders, zij horen ervoor te zorgen dat hun kind zich maximaal kan ontwikkelen en de beste startkansen heeft die ze als ouder kunnen bieden. Dat ouders beiden zelf goed de taal beheersen is een absolute voorwaarde die niet slechts door een cursus inburgering kan worden bereikt. Er zou meer Nederlands gesproken mogen worden binnen gezin en familie, meer Vlaamse televisie en kranten, boeken! Er is bij heel wat Turkse en Marokkaanse ouders een mentaliteitsverandering nodig, richting Vlaamse samenleving.
Het zou in het belang zijn van een kind om ook thuis ook het Vlaams te ontwikkelen, van kleins af aan! Kleuterjuffen weten zich amper raad met al die kinderen waar thuis de andere identiteit voorop staat! Natuurlijk gaat ook de vergelijking die ouders maken tussen hun eigen situatie en deze van hun kinderen helemaal niet op. De tweede generatie kreeg extra veel hulp en aandacht, en dat kon omdat hun aantal veel lager lag dan nu het geval is met kinderen die de taal niet beheersen. Maar ook voor de tweede generatie waren er desondanks gevolgen. Mijn Turkse collega-ambtenaar die nu ijverig haar dochter de taal afleert, maakte haar opleiding hoger onderwijs niet af, zelf zag ze als reden haar te gebrekkige taalontwikkeling, de schuld van de nonnen die haar en vriendinnen op school te vaak gezellig Turks lieten praten! Als we willen dat meer Turkse en Marokkaanse kinderen het beter doen op school, moeten we praten met Turkse en Marokkaanse ouders over het begrip identiteit. Pas als die ouders overtuigd zijn van het belang van de Nederlandse taal voor hun kinderen, zullen er betere resultaten komen binnen onderwijs en arbeidsmarkt.
Iedereen die met jonge ouders in contact komt zou dit belang kunnen benadrukken. Jonge kinderen kunnen via kind en gezin gecheckt worden of ze op eenvoudige woorden wel of niet reageren. En indien niet moeten er maatregels zijn om ouders op hun verantwoordelijkheid te wijzen. Wat we in ieder geval zeker niet moeten doen is deze dialoog niet op brede schaal voeren. Of blijven mee leuteren over discriminatie en racisme als enige oorzaken voor achterstand. De oorzaken zitten evengoed bij de nieuwe Vlaming zelf. Het is tijd om daar eens een open gesprek over te hebben, voorbij het gesputter over respect en begrip, voorbij de Turkse of Marokkaanse identiteit."
Wie deze tekst grondig leest ziet dat er weliswaar moord en brand wordt geschreeuwd van verkapte discriminatie door de Vlamingen. Wie dit grondig leest stelt zich ongetwijfeld de vraag wat de rechtvaardigheid en de eerlijkheid moet denken van dze verkapte discriminatie van de Vlamingen. Waar wij verplicht worden van naast ons eigenste Nederlands de landstalen te leren, valt al meteen een eerste tendens op. Een Turk of een Marrokaan, om in de lijn van deze blog te blijven, krijgt blijkbaar een voorkeursbehandeling. Als een Vlaming weigert zich aan te passen kan hij bestraft worden, maar het is wel opvallend hoe weinig niet-aangepaste allochtonen de hand boven het hoofd lijken te hebben. Sterker nog, de schijnbare makkelijkheid dat een allochtoon heeft om aan die toch wel minimale voorwaarden om een inwoner van dit land te mogen zijn te MOGEN ontsnappen staat in schril contrast met het recht dat een Vlaming heeft in eigen land.
Wie in Brussel nu rondloopt in de buurt van de Brabantstraat vindt voorbeelden aan de lopende (centi)meter hoe taalwetgevingen en andere quasi-verplichte zaken in alle arrogantie van openheid met de voeten getreden worden. Opschriften in het Arabisch naast - meestal - gebrekkig Frans en slechts een armzalige enkeling die een poging onderneemt om er wat van koeterwaals Nederlands aan toe te voegen. Maar ook dichter bij de Rand beginnen dergelijke vormen van onwettig graffiti door te sijpelen; in de gemeenten Dilbeek, Groot-Bijgaarden, Zellik en zo de hele Rand rond duiken dergelijke aanfluitingen aan maar niemand die er iets tegen kan zeggen wordt enkel maar geantwoord dat zij dat mogen maar o wee als een Vlaming daar paal en perk aan wil stellen. Persoonlijk kan men respect betuigen voor diegenen die serieus moeite doen om de landstalen machtig te zijn naast hun eigen taal, maar als zelfs daar al het schoentje wringt (zoals in het voorbeeld vermeld) of zelfs geen poging wordt gedaan om te integreren, is de vraag waarom de Vlaming door Europa gestraft kan worden voor op te komen voor haar eigen nationaliteit en het beschermen daarvan, als de eerste de beste allochtoon dat in het aangezicht van allen met de voeten mag treden. Sterker nog, de burgervader van Sint-Jans-Molenbeek weigert een Brussels volksfeest voor obscure reden, maar staat wel toe dat het Suikerfeest de halve gemeente ontoegankelijk mag maken. Men mag voor vanalles en nog wat betogen als allochtoon of Belg (lees: Anti-Vlaming) in Brussel, maar als de Vlamingen willen betogen, is Brussel een belegerde stad. Vlamingen worden hardhandig aangepakt door de gerechtsdiensten bij een misdrijf, maar in bepaalde Brusselse wijken is de allochtoon baas; zelfs tot op een punt (bevestigd door betrouwbare bron), dat de politiechefs hun korps verbieden in deze wijken ook maar langs te gaan, laat staan te patrouilleren. Hoewel het een schanddaad is, mag de hele natie Van Temsche veroordelen, maar als een allochtoon een gelijkaardige zinloze moord begaat (denken we aan de twee Polen in het Centraal Station te Brussel), worden overal acties op touw gezet om mild voor de 'arme Polen' te zijn.
De lijst gaat zo maar door.
Hoe naïef men soms lijkt valt op aan de hand van een reactie, gelezen naar aanleiding van een 'geloofsmoord' van een moslima die weigert een huwelijk aan te gaan en door de ouders ter dood wordt veroordeeld, of de 5 Pakistaanse vrouwen die weigerden te trouwen met een man van de keuze van de familie, en levend begraven werden? Of heeft men nog niet begrepen dat men de verkeerde groeperingen aanpakt in België? Wie nog nooit in Brussel of zelfs Antwerpen-Centrum heeft rondgelopen in die beruchte wijken weet niet eens wat het allemaal betekent. In zekere zin is dit een bewijs dat de wereld zich laat gijzelen. Maar zelfs zodanig dat een taalkwestie genoeg is om hard uit de hoek te komen, behalve als het om allochtonen gaat.
Deze vorm van verlakkerij staat dan ook in schril contrast met het geblèr van de Walen als er 'verkapt gediscrimineerd' wordt door de Vlamingen. Zet beide elementen op een weegschaal en meet het af met waarheidgehalte en rechtvaardigheid, en de balans zou wel eens serieus tegen kunnen slaan voor wie nog in sprookjes gelooft; de verkapte discriminering is immers vandaag op onze straten te zien, of wie pech heeft, aan den lijve te ondervinden.
Waar zijn we nu meer dan 100 jaar Vlaamse strijd in de wereld? Die vraag stelt de gemiddelde rechtgeaarde Vlaming zich wel meerdere keren per dag, telkens men de krant openslaat. Zo ook vandaag, wanneer blijkt dat Europa op verzoek van de Walen - weer maar eens zich komt moeien met de beleidsvorming in onder meer Londerzeel, Geraardsbergen en Vilvoorde, na eerder dit bewogen jaar Zaventem voor eenzelfde reden door Europa aan de tand werd gevoeld. Een mens vraagt zich, met zulke berichtgevingen, wat er mis is met de wereld. Immers zijn de redenen waarvoor Europa door de Walen is benaderd te absurd voor woorden en in een enkel zinnetje samen te vatten: Vlaanderen mag niet Vlaams zijn tegen anderstaligen of tegen België.
Het verhaal begint eigenlijk in Zaventem. Die wilde een taalproef opleggen voor mensen die in de Vlaamse gemeente wilden inwijken. Daarbij werd er vermeend gediscrimineerd tussen Nederlands- en anderstaligen, tot op het niveau dat niet alleen allochtonen maar zelfs de Franstalige Belg werd onderworpen aan deze proef, waarbij het hem vooral om te doen is dat men aantoont het Nederlands voldoende te beheersen. Dat was natuurlijk niet naar de zin van de Walen die prompt naar de Europese Commissie stapten die Zaventem met veel uiterlijk vertoon op het matje riep. Vlaanderen sprak van schande dat de Walen hun gebrek aan respect voor Vlaanderen - en in zekere zin voor België zelf- aan de grote klok gaat hangen door de slachtofferrol aan te meten bij Europa. Immers, het is hem niet zozeer om die taaleis te doen, wel het feit dat Wallonië eindelijk is beginnen te beseffen dat ze geen greep meer hebben op Vlaanderen. In minder dan 100 jaar tijd is het uitgebuite Vlaanderen de sterke helft van het land geworden terwijl de Walen daar de baas over willen blijven spelen. In werkelijkheid is het in de hanenhersens doorgedrongen dat Vlaanderen geen private eigendom meer is van de Franskiljons. Maar om hun eigen gezicht, en op die manier hun onterechte hautainiteit van Meesters van België te zijn, te redden. De vrees dat Vlaanderen een eigen weg gaat en daardoor Wallonië met de schulden achter zou blijven is, voor wie tenminste diens gezond verstand gebruikt, de rode draad in dit verhaal.
Een rode draad, dat is de juiste omschrijving, want nu bijna een heel jaar verder herhaalt Wallonië haar zieligheid, wanneer Londerzeel een zelfde taaleis stelt om op de gemeentegronden neer te mogen strijken, Geraardsbergen geen leefloon wil uitkeren voor wie het Nederlands niet machtig (genoeg) is of weigert te leren, terwijl Vilvoorde op de rooster ligt als ze de verkoop van een vijftiental sociale woningen voorbehoudt voor Nederlandskundigen. Toch weer vreemd dat als een Vlaming naar Wallonië uitwijkt daar spontaan de taal van het volk leert en beoefent, maar een zelfde attitude niet tot het beleefdheidsrepertoire hoort van de Waal die naar Vlaanderen uitwijkt. In plaats van respect te tonen voor cultuur en taal, doet men alsof anderstaligen, Walen voorop,de verongelijkte partij zijn. Een absurditeit die men als privilege beschouwt sedert ooit werd toegelaten dat gemeentes als Kraainem, Sint-Genesius-Rode en Wezembeek-Oppem, nota bene gemeentes die de link vormen tussen Brussel en de Vlaamse Rand, de gewraakte faciliteiten mochten instellen. De ironie is echter dat de faciliteiten in wezen al geen privilege ofte voorecht waren in den beginne, ze waren bedoeld om een inwijkeling de kans te geven om in het Frans aangesproken te worden voor een bepaalde tijd, waarna men uitsluitend in het Nederlands zou betekend worden. Echter, niets is minder waar. De faciliteiten zijn een aanfluiting geworden want, zo bleek afgelopen zondag 7 september met de Gordel, dat onder meer de (Franstalige) burgemeester van Wezembeek-Oppem de Gordel wilde verbieden op basis van...jawel, de taalproblematiek. En dan wordt er nog niet eens gesproken van de Waalse of anti-Vlaamse pesterijen die elke editie steeds meer gaan plagen. Het is in-triest dat een (weliswaar Vlaams-gekleurd) sportinitiatief voor het hele gezin op zo'n manier verkracht wordt, en de regeringen nooit verder geraken dan een vermanend vingertje. Want Wallonië is als de allochtoonse gemeenschap, ze mag niet geprovoceerd worden. De leuze "Waar Vlamingen THUIS zijn..." wordt steeds meer door dergelijke toestanden steeds minder om minder een waarheid. Want elke poging om het Vlaams karakter van de Rand en zelfs, zullen we maar zeggen, het hinterland, te vrijwaren van vreemde invloeden worden op die manier steevast de kop ingedrukt. De vraag waar wij als Vlaming dan ook staan na 100 jaar strijd doet dan ook menigeen fronsen bij het antwoord daarop. Aan ieder van ons om dat weliswaar in te vullen maar het is duidelijk dat in Belgisch verband Vlaanderen nog steeds een gekluisterd edel wezen lijkt. Europa daarentegen beschouwt Vlaanderen doordat ze met oogklepmentaliteit in de ogen naar Vlaanderen kijkt, zoals China Taiwan beschouwt: een opstandige provincie.
Wat is er dan mis met fier te zijn op diens afkomst, diens wortels en diens land? Wat is er verkeerd met dat te willen verdedigen? Helemaal niets. Maar voor wie de klauwen om de keel van de Leeuw wil houden, zoals de Waalse Haan, is elke vorm van dissident gedrag - en die definitie mag ruim geïnterpreteerd worden overigens - reden tot...niets meer dan minder als paniek. Paniek als in 'La Grande Peur' die Frankrijk nu meer dan 300 jaar geleden van een klassenstaat (Adel - Clerus - Plebs) op bloederige wijze deed veranderen naar de republiek die vandaag de dag, zij het verre van perfect, heeft gevormd. Wallonië en de belgicisten vrezen terecht dat Vlaanderen het juk dat zij op de 'Vlaamsche boerkensvolk' hun nek hebben gelegd eindelijk gaan afwerpen. Hoever die 'angst gaat blijkt uit de pogingen om voor elke Vlaamse eis een prijskaartje te bepalen, alsof Wallonië nog altijd de lakens mag uitdelen. Zo is er de reeds decennia lang aanslepende splitsing voor de Kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde, waarbij de Waalse steenezelerij zich uitte in absurde tegeneisen zoals de uitbreiding van Brussel over de Vlaamse Rand, de beruchte 'Corridor', de wettelijke bestendiging dat faciliteiten eigenlijk geen tijdelijk maar permanent recht (lees: voorrecht) zou worden, de gelijkschakeling van de ambtenaren voor de drie taalgroepen (Nederlands, Frans, Duits, voor alle duidelijkheid), en zo gaat de lijst over meer dan 40 jaar al steeds verder. Wie enige (Vlaamse) kaas heeft geheten hoeft geen woordenboek erbij te halen om ook hier de vermaarde rode draad terug te vinden in het verhaal.
Sedert Marino Keulen de benoeming van 3 Franstalige burgemeesters heeft geweigerd op gronde van onder meer de taalproblematiek, trekt Wallonië echter om de haverklap aan de Europese alarmbel. Als gevolg daarvan is de Europese Commissie een getergde hond volgens sommigen, die, om de Walen te sussen, zich met de interne politiek en maatschappelijke strubbelingen denkt te mogen moeien. De werkelijkheid is dat de Europese Commissie zich naar Waals angstmodel heeft gespiegeld. Alles wat de eenheid tegengaat van Europa moet resoluut aan de kaak gesteld worden. Vreemd wel dat Engeland met haar Ponden en middeleeuwse eilandenpolitiek dan meestal niet eens op de agenda van de commissie belandt (hoewel Engeland met Schotland bewijst dat autonoom zonder 'separatistisch' bestempeld te worden fungeren heel goed werkt en kan binnen het Europees geheel). De Europese éénheid is daardoor een bot zwaard dat met het plat op de Engelse achterwerken slaat (en dus weinig effect heeft) maar met de botte snede de Vlamingen meent er van langs te mogen geven. Het gevolg is dat de reputatie van Vlaanderen als gezonde streek en gemeenschap een behoorlijke douw uit deze hoek krijgt. Temeer omdat het zelfs al zo ver is gekomen dat men niet eens de moeite neemt van naar Vlaanderen te luísteren - wat op zich weliswaar niets nieuws is.
Nochtans kan het zoveel eenvoudiger en vooral veel simpeler. Wallonië moet, zoals een nota bene Waalse professor al eerder aanhaalde, van haar hovaardigheid afstappen en de wereld door een open vizier beschouwen. Vlaanderen wil enkel maar erkend worden voor wat het is; een autonome regio die haar belangen niet meer dan wil verdedigen op haar eigen grondgebied. Vlaanderen wil de verfransing of de 'veranderstaliging' op een doelmatige manier inperken door haar eigen belangen te vrijwaren en de culturo-maatschappelijke waarden en normen van Vlaanderen beschermen. In plaats van dus te hekelen met verkapte discriminatie wordt het tijd dat Wallonië en, laat ons wel wezen, België en Europa evenzeer, hun eigenste verkapte leugens, huichelarijen en hypocrisies onder ogen zien. De tijden dat het de Vlamingen waren die zich altijd moeten plooien naar de stromingen van anderen zijn al lang voorbij, maar niemand die geen Vlaming is die het kan zien of eerder zien wil. Kort samengevat wil dat eigenlijk het volgende zeggen:
- In Vlaanderen wonen = Hier Spreekt Men Nederlands respecteren - In Vlaanderen leven = Vlaanderen respecteren - In Vlaanderen werken = Het Nederlands machtig zijn of leren - In Vlaanderen ZIJN = Vlaanderen WORDEN.
Wie deze boodschap echt niet begrijpt snapt de fierheid van Vlaanderen niet en die onkunde wordt dat tikkeltje te vaak aangehaald, dixit diverse politici, waaronder Keulen. Of gaat in Lennik Vlaamse Leeuwenvlaggen voor dissidentie bestempelen en met Belgische vodden leuren.
