Ik werk nu in een ziekenhuis in Parijs. Ik haat het werk daar. Mijn collega en ik hebben de taak mensen op te bellen waarvan een familielid gestorven is. (We zeggen dit natuurlijk niet aan de telefoon, we gebruiken een excuus. Meestal zeggen we dat er een ongeval heeft plaatsgevonden). Ik moet dus hetzelfde doen als de man die mij gebeld heeft toen mijn vrouw gestorven was. Nadat we gebeld hebben komen de nabestaanden zo vlug mogelijk naar ons toe. Uiteindelijk moeten we het afschuwelijke nieuws vertellen. 

Ik werk hier nog niet lang, ik dacht zo beter te kunnen omgaan met de dood van zij die mij zo dierbaar was maar tot nu toe lukt me dat heel moeilijk.