Laatste volle dagen in de USA. We hadden 2 mogelijkheden: ofwel terugkeren via de binnenlandse highways: de snelste route, maar ook die waar het minst te zien valt. Ofwel terug via de kustlijn van de Pacifische Oceaan. Voor optie 2 gekozen, temeer omdat ook Vic's neef ons die route enorm had aangeprezen. Het begrip kustroute heeft hier in elk geval een totaal andere invulling dan in de druilerige côté waar wij gedoemd zijn de rest van ons leven te slijten. Geen wandeldijk vol met gepensioneerden, opgezette snollen wiens celebritystatus niet verder reikt dan wat go-go dansen in Temptation Island en joelend grut dat de bronzerende medemens dagelijks terroriseert met schenenverbrijzelende go-cartraces. Met uitzondering van enkele lokale drankslijterijen annex motels, heeft het kapitalisme nog geen greep op dit unieke gebied: de autoweg slingert zich honderden kilometers langs de azuurblauwe oceaan, surfers van divers pluimage domineren de wind- & golfrijke zones en hier en daar een verdwaalde zonnebader. En voor de rest... niets dan natuurpracht. amazing...
Vertrokken in Thousand Oaks tegen Malibu, en noordwaarts gereden via Cayucos, Monterey & Santa Cruz om maar enkele kustdorpen op te noemen. In Santa Cruz tot de vaststelling gekomen dat de visakaart geblokkeerd was: effe paniek.. achteraf vernomen dat onze uitgaven de maximumlimiet hadden bereikt. Tja, dan maar geen giftshopping. Een doos authentieke New York taffee (soort caramellen) zal ook wel volstaan voor het thuisfront
's avonds in San Francisco International Airport overnacht in.. right.. motel 6, dit keer onder hoogspanningskabels. Elektromagnetische velden.. er is geen ontsnappen aan.
Malibu Beach beloofde veel goeds, als we alle tv-series mogen geloven tenminste. NIET dus. Het enige wat overeenkwam, waren de redders in hun torentjes op het strand. Parelwit waren de stranden niet en de palmbomen stonden er ook al niet. Viel dat tegen. Wat nog meer tegenviel is ondanks de raadgevingen van onze knappe redder, Do met zijn grote teen tegen een rots viel met als gevolg dat heel zijn nagel is gescheurd. Na 2 uur hielden we het voor bekeken en reden we een eindje verder in de hoop daar maar te zien te krijgen. Op een strand iets verderop waren heel wat surfers de show aan het stelen. Dit strand viel ons meer in de smaak, ook omdat er op de pier een echte diner was, en dat in echte retrostijl. Echt super. Hebben we daar dan toch iets kleins gegeten en gedronken om de honger wat te stillen. toen we wilden betalen echter een 'klein' probleempje. Do zijn portefeuille lag nog in de auto, damn dat we ons nú nog belachelijk moesten maken. Maar kom, ze wilden gerust Do zijn bril ook nemen in ruil voor het eten en drinken. Laat maar, die bril kost wel iets meer dan 20 dollar.
Met rode kop (van schaamte, niet van de zon) dan maar vertrokken naar ons motelletje. Omdat we nog niet moe waren, zijn we nog een stapje gaan zetten naar een lokale cocktailbar.
Los Angeles: The entertainment capital of the world. Bakermat van de film- en muziekindustrie volgens sommigen, poel van verderf en ontucht volgens anderen. Anyway, voor jongeren die dromen van een carrière in één of meerdere van de hierboven vermelde sectoren, is L.A. dé ideale springplank om hun loopbaan te lanceren. Recent las ik dat de stad er op maandbasis meer dan 1000 nieuwkomers aantrekt, allen vastberaden het te maken in the city of Fallen Angels. Enkelen slagen, sommigen mogen af en toe eens figureren in de zoveelste Matlock of CSI-kloon, de rest blijft er werken in de Jack-in-the-box burgertenten, KFC's en Hooterbars die LA rijk is. It's a tough world...
Niets is wat het lijkt, en zeker niet als je moet afgaan op hetgeen ze op het witte doek of het kleinere scherm tonen. Hollywood is niets meer dan een druk bereden boulevard met links en rechts een rij tegels waarvoor je 750.000 $ (!!!) mag neertellen als je wil dat jouw naam er boven een ster vereeuwigd wordt. De grote afwezige op Hollywood is de filmwereld zelf: los van de Walk of Fame is er op de boulevard niets anders te vinden dan souveniershops met t-shirts en theeservies van president Obama, Gothic klerenwinkels van Hot Topic, en memorabilia van filmsterren zoals posters, onderleggers en sleutelhangers. Geen museum over de geschiedenis van de Amerikaanse filmindustrie, geen inside look in een filmstudio., behalve een Madame Tussauds dan. Al bij al een serieuze tegenvaller.
Omdat we nog een volledige namiddag hadden (en ook om de opkomende verveling te onderdrukken), hebben we maar ingetekend voor een rondrit doorheen Sunset Boulevard, Beverly Hills en Bel Air. Eigenlijk ook weggegooid geld, want je krijgt er geen enkele ster effectief te zien. Met wat geluk hier en daar een schoorsteen van een villa die tegen de weggeefprijs van 16 miljoen dollar aanleunt.. Gelukkig vond het kirrende bakvispubliek in de toerbus de rit dan weer dan max, want we passeerden langs de villa van Leo Di Caprio, The Osbournes en het stulpje van wijlen Michael Jackson. En een tussenstop op Rodeo Drive mocht er ook niet aan ontbreken. Dan toch nog iemand die waar voor haar geld heeft gekregen.
Is Hollywood te mijden? Iemand die niet wakker ligt van de entertainmentindustrie kan deze buitenwijk van L.A. gerust links laten liggen. Voor de liefhebbers van Story en Dag Allemaal kan het wel eens een leuk dagje uit zijn...
Do Motel 6, Thousand Oaks, CA vrijdag 18/9/9 - 9.19 AM
De roadtrip begint op z'n laatste benen te lopen. Enkel nog een tussenstop in Los Angeles en Malibu en we mogen terugkeren naar San Francisco International Airport. Damn, I knew it was too good to be true. Anyway, een nieuwe update:
Joshua Trees and Chipmunks
Joshua Tree National Park was het laatste park op onze planning. Na Yosemite NP, Zion & Bryce Canyon en Mojave, was dit een van de mindere die we bezocht hebben. Ergens wel logisch, aangezien het de afgelopen dagen in stijgende lijn is gegaan, dan kom je uiteindelijk wel op een punt dat de omgeving wat tegenvalt. Een interessante plaats om te bezoeken is de Lost Horse Mine, een kleinschalige mijn waar eind 19e eeuw een goudader werd ontdekt door een 'trapper' die eigenlijk op zoek was naar z'n verloren gelopen paard. Met dit in het achterhoofd overweeg ik sterk een muilezelfokkerij te beginnen... Naast een nest Chipmunks die volgens mij kweekt gelijk de konijnen, is er in dit park niet zoveel te zien.
It doesn't say anything about your height and weight
Met dat we beiden het wel wat gehad hadden met de nationale parken, zijn m'n eega en ik halverwege de namiddag afgezakt naar Up- en downtown Palm Springs, volgens de reisbrochure een mondaine buurt met Vegasallures. De omgeving lijkt in elk geval wel sterk op de set waar ze destijds Beverly Hills 902 en zoveel hebben opgenomen, alleen moest je er minder op de koppen lopen als in Nevada's goudhaantje.
Zijn Amerikanen redelijke mensen? Ongetwijfeld, alleen stel ik me vragen bij de scholingsgraad en maturiteit van sommigen. In een ogenschijnlijk hippe pub weigerden ze me alcohol te schenken, omdat het mokkel dat ons bediende geen wijs geraakte uit m'n Belgische identiteitskaart. Een E-Id met chip had ze blijkbaar nog nooit gezien, en ze twijfelde over de echtheid van m'n identiteitsbewijs omdat er geen gegevens opstonden over m'n gewicht en lichaamslengte. WTF?? Dwergen en anorexiastrijkplanken worden hier dus gewoon gediscrimineerd? En dan klagen dat California failliet is. Tja, met zo'n attitude.
Redelijk vernederd dan maar plaats gaan nemen in een Italiaans restaurant een paar blokken verder, en voor alle zekerheid ook es gecheckt of lichaamsgewicht- en grootte een rol spelen in het beslissingsproces alcohol te schenken. De ogen rolden bijna uit onze waitress haar hoofd, dat had ze nog nooit gehoord. Het enige bepalende criterium hier is de leeftijd, en daar zat ik al 7 jaar boven. Dus toch nog redelijke mensen hier
Verder is er niet veel gebeurd: een Indiana Jones-hoed gekocht in een plaatselijke hoofddekselslijterij, de bediening in het Italiaanse restaurant beloond met een extra tip, en 3 bevallige deernes geholpen hun wagen tot bij het dichtsbijzijnde bezinestation te pushen.
Do
Motel 6, Palm Springs, Ca dinsdag 15/9/9 - 9.02 Pm
Deze morgen vertrokken uit het hete Bullhead City, richting North Palm Springs. Het zou een rit worden van 5 uur, maar we zijn onderweg nog gestopt in Mojave National Preserve. Een woestijn dat tussen 2 snelwegen ligt en vol staat met joshua trees.
Terug vertrokken uit Mojave zijn we een bekende tegengekomen.
Ik mocht aan de kant gaan staan, wegens speeding. Damn, waren we nog niet genoeg geld kwijt? Ik deed er nog een schepje bovenop! Hoeveel onze boete is weten we niet. Het enige dat we weten is dat we deze gaan opgestuurd krijgen in België. En betalen moeten we, anders riskeer ik een celstraf.
Och ja, het eens een andere ervaring. We weten nu tenminste hoe de wet hier werkt. SPANNEND!
Vic Motel 6 North Palm Springs - California 14.09.09 - 8.55 PM
Vandaag de uittocht uit Navajo gebied, en de rit naar het 3-statenpunt van California, Arizona & Nevada: Bullhead City. Toeristisch gezien heeft deze stad niets te bieden, behalve dan slaapgelegenheden voor reizigers op doorrit. Met Mexican Hat als vertrekpunt zou de tocht ongeveer 600 km in beslag nemen, dus was het kwestie om vrij vroeg te vertrekken.
In tegenstelling tot vrijdagavond hebben we beiden vannacht bijna geen oog toegedaan: te warm in de teepee, een vooroorlogse airco die op het punt stond in brand te vliegen als die langer dan een half uur aanstond & een knoert van een zwarte kever op tussen de lakens. Voeg daarbij nog een rottweiler die bij elke voorbijganger begint te blaffen en je hebt 2 onuitgeruste roadtrippers...
Onderweg gestopt in Wupatki National Monument en de Sunset Crater Vulcano. Wupatki is een archeologische site met restanten van een indiaans dorp of pueblo die tussen 1040 en 1100 is gebouwd, en enkele decennia erna werd verlaten. De reden is tot op vandaag nog niet achterhaald.
Voor de rest niets bijzonders te melden, up to the next one
Vic & Do Best Western Motel Bullhead City - Arizona 13.09.09 - 6.04 PM
De combinatie van de warmte, de koude en een hond die de hele nacht om het uur heeft geblaft. Wat krijg je van die combinatie? Een Victoireke die heel slecht heeft geslapen.
Zaterdag 12.09.09 was een beetje een baaldag!
A buck too much
We gingen vol verwachting naar Monument Valley, 20 mijl verderop van Mexican Hat. Monument Valley is een plaats die vaak gebruikt wordt als setting in commercials of in films.
Toen we daar aankwamen hadden we eigenlijk op voorhand al besloten om een gids te nemen, omdat die je veel verder brengt, dan waar je zelf kan geraken met je auto.
We hadden redelijk snel een gids gevonden, maar moesten daar wel 65 dollar per persoon voor leggen. Dat vonden we wel veel, maar omdat we niet anders konden, hebben we dit toch maar gedaan. De rit zou 2,5 uur duren. Dus tegen de middag zou deze afgelopen zijn.
We zaten in een karretje, waarbij wij in open lucht zaten, maar aangezien het daar allemaal zandweggetjes zijn, is dat niet zo handig natuurlijk. Mijn haar stond na de toer hard van het stof.
Op zich hebben we veel gezien, veel meer dan anderen die de toer op zichzelf aan het rijden waren.
Achteraf hebben we echter in de trotter wel gelezen dat er veel keuze was van gidsen, maar voor verschillende prijzen. Nu moet je dus ook niet verschieten dat we ons in t zak hebben laten zetten. Een toer van een hele dag (met eten bij), met een andere organisatie kostte slechts 80 dollar per persoon. We hadden het beter niet gelezen. Maar kom gedane zaken nemen geen keer en op naar de volgende locatie.
Omdat we dus nog een halve dag over hadden zijn we nog ergens anders naartoe gereden. Goosenecks en Valley of the Gods. Deze laatste was de miniatuurversie van Monument Valley. Hadden we deze eerst gezien, moesten we niet meer naar Monument Valley rijden. Het was minstens even mooi.
Misschien hebben we te veel verwacht, maar na Zion National Park en Bryce Canyon gezien te hebben, is dit moeilijk te overtreffen.
Vic
Best Western Motel Bullhead City - Arizona 13.09.09 - 5.53PM
Die morgen kennelijk veel te vroeg opgestaan, want Do was nog zo moe dat hij de hele dag met zijn boxershort achterstevoren heeft aangelopen.
Jaja, 11 sept! Precies 8 jaar geleden werd de USA aangevallenmet vliegtuigen in de WTC-torens en er is hier enorm veel over te horen op de radios.
A piece of art
Vertrokken richting Bryce Canyon, die volgens de Trotter de moeite waard blijkt te zijn om eens te stoppen of een omweg te maken. We hebben die raad dan ook opgevolgd.
Het grote verschil met alle andere nationale parken is dat het in Bryce precies beeldhouwwerken zijn. Aangezien we enkel op doortocht waren richting Mexican Hat hadden we niet zoveel tijd om in Bryce Canyon te spenderen. Maar 1 enkele wandeling kunnen doen, hebben dan direct de mooiste wandeling gekozen.
En prachtig was ze. Na alle andere nationale parken, hadden we zoiets als Bryce nog niet gezien.
Om ons verhaal kort te maken: alle nationale parken hebben iets, maar nu we Bryce Canyon hebben gezien, draagt deze toch onze voorkeur weg.
Amai dat belooft voor de volgende bestemmingen die we nog moeten doen.
Gettin sleepy in a teepee
Na een rit van 6u (!!!) waren we aangekomen in ons volgend motelletje. En deze kon tellen: Mexican Hat Lodge. Een domein, dat van ver op iets primitiefs leek. Niets voor mij dus
We kregen onze sleutel van onze kamer: een TEEPEE!
We hielden ons hart al vast wat dat zou geven. Een houten teepee bedekt met plaaster, voorzien van bed, tv (die niet werkt), airco (op primitieve basis), zetel en handdoeken (zonder badkamer weliswaar). Om ons te wassen moesten we op het algemeen terrein zijn. Een kamertje met wastafel, toilet en een douche op de grond. Naar mijn mening kon dit toch iets properder, maar we moeten een beetje redelijk enavontuurlijk blijven é.
Naast de lodge is een eetgelegenheid en wat voor één! Het was buiten te doen, met een authentieke bbq (biefstuk of hamburger met toast, sla en witte bonen). Een ongelooflijk gezellige bedoening en lekker eten trouwens (behalve dan de witte bonen en sla voor mij).
Op naar de volgende dag, bezoekje aan Monument Valley, op 20 mijl van Mexican Hat.
Deze morgen heel vroeg opgestaan om koers te zetten richting Zion National Park, dat toch wel 250 mijl verder lag. De dag begon al goed: hevige regenbuien gedurende onze rit. Aangekomen in Zion Park waren we al direct onder de indruk over de prachtig gekleurde zichten die we hadden.
Om 2.00 PM, euh nee, 3.00 PM (het is hier een uur later van in Arizona) zijn we begonnen aan een 3 uur durende tocht op zoek naar de Hidden Canyon. Het mindere avontuur van gisteren is ruimschoots goed gemaakt door deze tocht. In onze gids stond er vermeld dat het een tocht was, voor personen zonder hoogtevrees en een steile klim (stijging van 850 feet in 1 mijl). Maar we waren er klaar voor en lieten ons niet afschrikken. Op onze tocht begonnen we goed op te warmen en de zon was erdoor gekomen. Eenmaal de steile klim gepasseerd, begon nog maar het echte werk. Er hingen kettingen aan de rotswanden, want het pad werd smaller en smaller en begon op een gegeven moment toch wel wat gevaarlijk te worden. Eens het gevaarlijke werk erop zat, konden we binnengaan in de 'Mouth of the Canyon'. Hier was het merkelijk iets frisser en donkerder, doordat we ons eigenlijk in de spleet van de canyon begaven. Vanaf hier was klauteren vereist (met ons gat in de lucht klimmen, en dan vooral ik met mijn korte beentjes) tot in de hoogste graad. We voelden ons in ons nopjes, want zo'n zicht hadden we nog niet gezien. Aangezien onze weg op een bepaald moment was afgesloten door een te groot rotsblok (buikje zat daar toch wel in de weg) moesten terugkeren via dezelfde weg. Dit ging trouwens veel vlotter dan de heenweg.
Bijna beneden begon het te druppelen (onze eerste regen sinds ons verblijf in Amerika!). K-way hadden we niet mee, best dus dat we met de shuttlebus direct mee konden. Gaandeweg stapten er veel verzopen kiekskes op de bus, want de druppels waren ondertussen al lang geen druppels meer...
Eindbalans van Zion National Park: het is een geslaagde combinatie tussen het groen van Yosemite National Park en de canyons van de Grand Canyon. Uiteindelijk kunnen we wel besluiten dat dit het betere park is van de drie. Misschien is dit de eerste keer dat we vinden dat we nog langer hadden kunnen blijven dan 1 enkele nacht.
Morgen staan Bryce Canyon op het programma en ons volgende slaapplaats in een tipi in Mexican Hat Lodge (Monument Valley). Belooft alweer een superdag te worden.
