Veuleke De hoogte- en dieptepunten uit mijn leven...
06-11-2006
april 2006
Vanaf 31/03 tot 7/4 zijn we met collega's van mijn man op skivakantie geweest in Sölden, Oostenrijk. Hotel: Alpenhof. (850km met eigen wagen) Schitterende vakantie! Erg relaxed met heel mooie zonnige dagen tot de dag van vetrek... Ik sta op met slijmerig bloedverlies. Ben op dat ogenblik 15 weken zwanger. Donderslag bij heldere hemel. Hebben naar gynaeco gebeld die ons aanraadde om naar huis te komen zodat hij alles kan nakijken. Mogen ons op spoed aanmelden. Gaf ons wel de 'geruststelling' dat zolang er geen krampen aanwezig waren het waarschijnlijk niet over een miskraam zou gaan. Het was in ieder geval een erg lange, benagstigende rit. Aanmelding op spoed => echo => alles blijkt inorde te zijn Kan zelfs de reden vh bloedverlies niet vinden...
08/04 trouw van een neef. Was nogal een 'bizarre' trouw. Nu ja, ieder trouwt op zijn/haar manier zolang ze als koppel maar gelukkig zijn.
16/04: Pasen! Ons Lotte mag het beste van zichzelf geven bij Boma & Bompa, Oma & Opna, op mijn werk, bij Vake & Moeke, ...
25/04: Kennismaken met de nieuwe onthaalmoeder van ons toekomstig kindje...
Op 2/2 had ik nog steeds geen menstruatie gehad. Was toch al 6 weken geleden... zou het dan toch ?! Tijd voor een predictor en ... POSITIEF !! Volgende week maar eens een bloedafname laten doen.
Zat. 4/2 liggen we hier met ons 3 plat in bed. Het komt er langs alle richtingen uit. Zo ziek en dan nog allen samen
Op 06/02 naar de huyisdr voor een bloedafname. Ik zou 3 à 4 weken zijn... verwarring, blijdschap, angsten, ...
Toch maar melden oip het werk om risico's te vermijden en zo denkt dse coördinator er ook over want hij stuurt me direct naar de arbeidsgeneesheer en daarna naar huis. Hopelijk sta ik hier binnen een paar dagen niet terug. Het gaat allemaal zo snel...
Op 10/2 zijn we naar een begrafenbis van een grootoom van mijn man gegaan. Zo zie je alweer hoe dicht vreugde en verdriet bij elkaar ligt. Als id dat nog maar het begin van verdriet. Hoe kon ik weten wat er nog boven ons hoofd zou hangen...
22/02 : controle gynaecoloog. Ik ben blijkbaar al 9 vd 40 weken !!! Blijdschap en toch ook minder angsten. er is veel beweging te zien. De armpjes, beentjes, hoofd en romp zijn goed te zien. Het is 2.37cm groot
25/02 : Ons dochtertje is een echt schatje. Enfin vandaag eerder een chineesje want we hebben ze verkleed voor carnaval
De week van 27/02 tot 05/03 hebben we een week in het huis van Vake & Moeke (mijn papa & stiefmama) gelogeerd want zij trokken er een week op uit naar Turkije. Wij kregen de eer om op de 2 honden en mijn broer S. te passen. Vake & Moeke hebben het erg naar hun zin gehad met hun 20 graden en vele begeleide uitstappen. Wij daarentegen... Dag 1 zaten we zonder verwarming en geen warm water. Het was binnen maar 14 graden. Ijskoud zeker met een klein kindje erbij. Het is niet de eerste keer dat ze sukkelen met de verwarmingsketel dus laten we de specialist ter zake maar komen en ... we zaten zonder mazout Vake & Moeke zullen lachen als ze hun factuur hier zien liggen En het moest weeral tegenslagen... Lotte (mijn dochtertje) en ik waren weer ziek. Allebei koorts en bronchitis
Amai het is echt wel vreselijk lang geleden dat ik nog in mijn blog heb geschreven. Het is nochtans niet dat er niets gebeurd in mijn leven. Ik heb nooit geweten dat vreugde en verdriet zo kort bij elkaar kan liggen. De voorbije weken, maanden, ... vreselijk. Ik wens het zelfs mijn ergste vijand niet toe. Mijn dromen zijn uitgekomen; we hebben een huis gekocht, ik heb een prachtzoontje erbij, ... Maar mijn grootste angsten komen ook uit; mijn papa wordt palliatief behandeld. Papa is degene die me groot gebracht heeft. Hij heeft voor me gevochten toen mijn ouders uit elkaar gingen. We hebben samen diepe dalen maar ook hoge toppen gezien... Ik heb me nog nooit zo angstig gevoeld voor wat er komen gaat!
2 januari en ik voel me al slecht. Ik had gehoopt 2006 mooi te kunnen beginnen maar dat was alweer te mooi om waar te zijn. Ik ben die miserie zo beu hè. Als het dan nog ging over ruzies of eender wat dan ook neen het heeft altijd te maken met lijden en leven en dood. Moedeloos word ik ervan, machteloos nog meer. Morgen moet m'n 15j broer S. binnen voor een operatie. Hij heeft een aanwas aan zijn been wat ze gaan wegschrapen en onderzoeken op goed- of kwaadaardigheid. Misschien op zich niks bijzonders maar toch is het weeral maar bang afwachten. Onze familie leeft voortdurend in angst gezien papa zijn voorbije 2 kwaadaardige keeltumoren. Vorig jaar hebben we 3/4de in angst door gebracht omdat ze dachten aan een 3de tumor en nu stellen ze het bij S. in vraag omdat ze ook knobbels thv zijn ribben hebben gezien op de botscan... Mijn man zijn grootvader is tss kerst en nieuwjaar geopereerd aan zijn heup en deze man gaat ook zienderogen achteruit. Nu is dat een toch wat ander verhaal gezien hij in de 80 is en alsmaar meer hulpbehoevend wordt maar dan nog... en dan al die shit wensen bij eindjaar. "Misschien een 2de kindje? Nog veel liefde..." Ik heb verdorie op 21/12 een miskraam gehad. De pot op!
De allerbeste wensen voor 2006 dat elke nieuwe dag jullie vrede geven mag en bergen van geluk een heel jaar aan één stuk veel liefde voor elkaar een ongelooflijk goed jaar!
Hier gaan we dan... de eerste blog. Best wel spannend. Wordt dit wel of niet veel gelezen? Bij mij gaat het er voornamelijk om, om te kunnen vertellen wat me zoal bezig houdt en geloof me als ik mijn levensverhaal van 0 tot nu (29j) zou opschrijven dan zat ik hier volgend jaar nog. Want het is nogal wat. Er zijn toppers maar toch ook heel wat dalen en het zijn nu net die dalen die ervoor zorgen dat ik een webdagboek wel zie zitten. Ik weet graag hoe andere mensen over situaties denken of over hoe zij dingen zouden aanpakken. Ik ga er wel op moeten letten om zoveel mogelijk anoniem te blijven want ik denk niet dat mijn omgeving het fijn zou vinden om hun namen hier te lezen. We zien wel hoe het loopt. Ik heb bewust nog geen andere blogs gelezen zodat mijn eigen creativiteit niet zou weg vallen dus tips zijn welkom.
Ik ben een gehuwde "vrouw" van het jaar 1976. Vrouw tussen aanhalingstekens want ik voel me zo totaal niet. Geef me maar het lachen en spelen. Het rond kruipen op de grond met mijn dochtertje van 18 maanden. Het speelse. Al dat chique gedoe is niks voor mij. Geef me maar sportieve kleding en naturel dat doet het ook wel. Wat niet wil zeggen dat ik niet van verwennerijtjes hou. Ik ga graag uit eten en reizen vnl naar Turkije, daar laat ik ook alles voor vallen. Mijn ouders zijn in 1983 gescheiden. Beide hertrouwt en zo heb ik een hele bende broers en een zus erbij gekregen want eigenlijk ben ik van mijn eigen ouders enig kind. Verder heb ik dus een stiefbroer, 2 halve broers en een half zus alhoewel ze der niet half uitzien want het is een toffe bende waarbij ik goed opschiet. Zo ook bij ouders en stiefouders al moet ik zeggen dat het bij mijn ma eerder een haat-liefde verhouding is. Mijn papa heeft toen ik 12j was een kwaadaardige keeltumor gehad waarvoor hij is bestraald en spijtig genoeg heeft hij in 2002 alweer een erg zware operatie moeten ondergaan omwille van alweer een kwaadaardige keeltumor. In aug 2003 ben ik gelukkig getrouwd bij mijn schat van m'n ventje en eind 2003 heeft mijn mama een CVA (hersenbloeding) gehad. Maar ook dat hebben we afgesloten met de kracht van de familie en dat is mijn flinke dochter. We hadden gehoopt 2005 een beter jaar te kunnen hebben maar het is een spannend jaar geweest want alweer werd er gevreest dat papa voor de 3de keer keelkanker had. We hebben pas in oktober vernomen dat alles toch ok blijkt te zijn. En ook nu bleek ik zwanger te zijn maar zoals ik in mijn leven al gewoon ben, was dit weer te mooi en is dit 21/12 uitgedraait op een miskraam... Nu we daar als familie weer wat uit zijn, blijkt mijn broer S. 03/01 onder het mes te moeten. Die jongen is nog maar 15j en heeft een aanwas aan zijn been die hem vreselijke pijnen bezorgd. Omdat de specialist zekerheid wil hebben rond het kwaadaardig zijn of niet moet dit operatief verwijderd worden. Nadien krukken en hopen dat hij tegen de paasvakantie terug voldoende hersteld is... Dus 2006 belooft alweer een spannend jaar te worden in onze familie. En of dat allemaal nog niet genoeg is, is mijn man zijn bompa zijn heup over gevallen en ligt nu in het ziekenhuis. Dit zorgt dan weer voor heel wat spanningen bij mijn schoonfamilie want niemand vindt het nog verantwoord dat die man nog alleen woont met zijn vrouw en ze willen een rusthuis voor hen zoeken maar een oude boom verplant je niet als ze dat zelf niet willen... ook al is het noodzakelijk. Enfin ik denk dat ik hier al heel wat geventilleert heb voor den eerste keer. Tot de volgende!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Kan zelfs de reden vh bloedverlies niet vinden...
Vake & Moeke zullen lachen als ze hun factuur hier zien liggen 
