Ik ben Travis Parker
Ik ben een man en woon in Beaufort, North Carolina (Verinigde Staten van Amerika) en mijn beroep is Dierenarts.
Ik ben geboren op 00/00/0000 en ben nu dus 2025 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Squashen, hardlopen, sportschool.
Ik heb een hond Moby en ben zeer avontuurlijk.
Ik ben getrouwd met Gabby Holland en heb 2 dochters, Lisa en Christine.
The Choice (De keuze)
Versluys Evy
26-02-2018
Uit eten met z'n twee, bij haar thuis
We waren aan het praten over dagdagelijkse dingen waaronder Gabby's thuis en of ze ooit nog zou teruggaan, hoe ze het vond om in Beaufort te wonen, hoe ik Beaufort een geweldige plek vond om een gezin groot te brengen. Vervolgens gingen we aan het eten, het was heerlijk. Na het eten hielp ik Gabby bij het opruimen, gingen we op de bank zitten en vertelden we elkaar over onze jeugd. Het knaagde aan me, ik kon het niet langer voor mezelf houden, ik moest het kwijt. Ik begon over dat ik weet dat het haar ongemakkelijk maakt maar dat ik niet kan weggaan zonder dat ik haar eerlijk vertel hoe ik mij voel. Ze zweeg en luisterde hoe ik vertelde dat al mijn vrienden iemand hebben en dat ik niet wist dat ik dat ook wou tot ik haar leerde kennen. Dat ik haar niet kwijt wil, dat ik het niet over mijn hart zou krijgen moesten we ons nu als vreemden gedragen tegenover elkaar en dat ik op dit moment me niet kan voorstellen om op iemand anders verliefd te worden.
Ik had het dan toch gedaan mijn gevoelens voor haar geuit iets wat ik al veel eerder had moeten doen. Tot mijn genoegen kon ze haar gevoelens niet langer voor mij verbergen en ging ze er volledig in op...
Ze had mijn uitnodiging om morgen een stuk te gaan rijden op mijn motor toen ik de onweerstaanbare drang voelde om haar te kussen en dus dan deed ik dat maar ook. Voor een fractie van een seconde kuste ze me terug voor ze zich wegtrok ook al vond ze het diep vanbinnen even prettig als hem. "Je weet dat ik een vriend heb" bleef ze herhalen en ik verontschuldigde me dat ik haar ongemakkelijk heb laten voelen. Ze zette het van zich af alsof het niets belangrijks was en ze liep door de opening in de heg naar huis zoals ze die eerste avond ook had gedaan, alleen was het deze keer goed geëindigd. Maar ik ben zeker dat ze in de fractie van die seconde dat ik haar kuste ook iets voelde zelf al wil ze het niet toegeven.
Het was al te gebeurd voor dat ik haar nog kon waarschuwen, ze lag al achterovergeslagen in de opening van de heg die onze tuinen van elkaar afsnijden op de grond. Om er nog een schep boven op te doen moest Moby natuurlijk haar hele gezicht aflikken, dolle hond. Ik nodigde haar uit om even mee te komen naar het terras om te bekomen en te praten maar voor de één of andere reden had ze dat liever niet, totdat de muggen die weliswaar in de heg die onze tuinen van elkaar afsnijden kweken haar er toe verplichten, aangezien ze ons beginnen aan te vallen vluchten we dan maar weg naar mij terras. Ik had door dat ze boos was en op de een of andere manier wist ik dat haar boosheid naar mij gericht was. Ze begon haar verhaal heel rustig met hoe ze het huis had gevonden en het haar droom was een eigen huis te hebben, toen begon ze over Molly's zonder te verduidelijken dat dat haar collie was toestand, haar problemen op haar werk als physician assistent, dat buren er voor elkaar moeten zijn, hoe ze wees naar Moby om te verwijzen dat hij schuldig was voor Molly's toestand enzovoort en dat allemaal zonder dat ik er ook maar één woord kon tussen brengen. Toen ze eenmaal uitgepraat was zag ze er uit alsof ze in tranen kon uitbarsten, dus haalde ik maar een aantal servetten waar ze heel dankbaar om leek. Vervolgens wou ik reageren op haar uitbarst van daarvoor maar iedere zin die ik uitbracht brak ze af als ik aan de helft zat, uiteindelijk stond ze op en ging door dezelfde opening in de heg terug naar haar huis.
