Sri Lanka het land van de olifantjes, curry en zoveel meer!
12-05-2019
Sri Lanka 11/05/19 Katana
Zaterdag 11/05/19
Vandaag een heel andere verplaatsing namelijk deze naar huis maar, we hebben nog even.
Na het ontbijt vroegen we of de fietsen beschikbaar waren, natuurlijk want wij waren de enigen.
Algauw een tripje uitgestippeld van 25km op google maps en wij konden vertrekken.
De banden stonden heel slap en bij gebrek aan een pomp onderweg wat lucht gevraagd en verkregen zelfs zonder betalen.
De warmte en vochtigheid zorgde voor een zweterige bedoening ook al fietsten we.
We ondervonden snel dat fietsen ook niet simpel was, je bent echt wel de zwakke weggebruiker.
Een paar houtzagerijen passeerden we één zelfs met een cnc gestuurde machine.
Het ging richting vissershaven en door een schipperswijk de achterbuurt zeg maar.
Enkele werkplaatsjes waren te zien en soms stond er een vooroorlogse draaibank in.
Op een brug stonden een 10tal personen te vissen met de hengel, zij hadden niet veel moeite om ze boven te halen en als aas gebruikten ze garnalen.
Het ging tot aan de Negombo Lagoon die 200m van de zee verwijderd was.
Natuurlijk moesten we de zee nog eens zien en sloegen een smal steegje in en kwamen op het strand tussen verschillende huisjes.
Hier ook verschillende funderingen van huisjes die niet meer zijn heropgebouwd weeral een vermoeden van de verwoestende Tsunamie.
Bij het terugkeren kochten wij voor de laatste keer elk een verse ananas en aten die op in de lounge op ons balkon.
In het hotel even bekomen van de rit die toch 3u duurde bij 32°.
Savonds nog het laatste avondmaal met een flesje wijn.
Om 22u30 haalden een taxi ons op voor het vervoer naar de luchthaven, de controle was streng.
De autos werden zelfs onderaan met cameras bekeken, binnenin was de controle normaal.
Om 3u15 vlogen wij dan naar Doha slapen was moeilijk voor mij bij Veronique verliep het vlotter.
MAAR IK HEB EEN SCHITTERENDE ZONS OPKOMST GEZIEN, WAT EEN MOOIE KLEUREN!
Vrijdag 10/05/19
6u allebei wakker, we staan blijkbaar op het ritme van hier ook al mogen we bijna naar huis terug.
Vandaag één opdracht onze scooters terug afleveren in Negombo maar natuurlijk eerst ontbijten.
Ons plan was ten noorden van Negombo de kustweg volgen tot aan Chilaw 45km verder.
Een leuk traject langs de kust en meerdere lagunes.
We kwamen langs verschillende steen bakkerijen sommige precies in verval.
Er word nog heel veel met de handgemaakt zoals messen, bijlen, manchetten tot zelfs harken, de vele smidsen aan het werk toonden dit aan.
Reeds de hele reis kwamen we verkopers tegen met lotjes, alle bevolkingslagen spelen daar geregeld met mee.
Langs de kust viel enorm op dat heel veel huisjes in ruïne stonden en de palmbomen nog niet zo oud waren.
Ook de Tsunamie zal hier redelijk wat verwoest hebben.
Op ons keerpunt was er een marktje die we bezochten, er was een vrouwtje een doerian aan het kuisen.
Een fruitsoort afkomstig van de kaasjeskruidfamilie die een geweldig penetrante geur kan hebben, in sommige hotels mag je het zelfs niet binnenbrengen.
Gelukkig stonk deze niet en we kochten elk een zakje die we opaten langs een landbouwpad.
De smaak lag tussen banaan en ananas, helemaal niet slecht dus.
We naderden stilaan Negombo dus tijd om wat te schoppen, enkele leuke stofjes voor Veronique, wat t shirtjes voor de kleinkinderen en een paar sloffers voor mij.
Hierna reden we richting Shane tours om de scooters af te zetten en kregen we van hen een fotokader van bij ons vertrek, een leuke verrassing
Met deze scooters trokken we 1950km rond op het eiland!
Even verder aten we een gerechtje waar we ook aan het begin van onze reis dit deden.
Een laatste strandwandeling mocht niet ontbreken en dan met de tuctuc terug naar ons verblijf.
Die mannen vliegen ferm door het verkeer maar hij stelde ons gerust hij reed al 20j en had nog nooit een ongeval.
Dit is bijna niet te geloven, een deel van de rit probeerde ik te filmen en ben benieuwd om dit later terug te zien.
Hij wees ons naar de kerk die getroffen was door de aanslagen voor hen een hele domper.
De toeristen zijn hier weg zei hij en was blij ons te mogen wegbrengen.
Savond nog een gerechtje met steurgarnalen (mijn vriend de poes was blij met de restjes) voor Veronique een sandwich en een laatste flesje wijn.
Donderdag 09/05/19
Om 6u allebei wakker maar toch heel goed geslapen, de kuiten en bovenbenen enorm stijf en pijnlijk van de inspanning gisteren.
Bij het ontbijt kregen we deze keer nu ook kokosrijst en pompoen met curry, iets nieuws maar wel lekker.
Vandaag de laatste verplaatsing terug naar Katana op 6km van Negombo een rit van 140km en de langste van onze vakantie.
De eerste 50km verliep heel moeizaam, door de slechte staat van de weg haalden we amper 25km/h gemiddeld.
Het was toch genieten van de laatste mooie bergzichten, een slang die de weg overstak konden we nog juist fotograferen.
Ook enkele varanen waarvan een groot exemplaar zaten in de grasberm.
We kwamen voorbij een bos waar de bomen onderaan omwonden waren met plastiek en er hing een potje onder.
Even verder reden we voorbij een rubberfabriek en werd het duidelijk dat het om rubberbomen ging.
Een paar honden stonden wat raar te doen bij een boom en daar was een enorm gekrijs te horen,
toen bleek dat er apen inzaten.
Ondertussen kwamen de palm en kokosbomen terug op het toneel.
Een heel chique tuinfeest zagen we met een massa volk errond, wauw dat moet geld gekost hebben.
Naar het einde reden wij nog door een heuse kokos plantage.
De locatie was niet zo duidelijk aangegeven dus moesten we even zoeken.
Omdat het de laatste overnachtingen zijn is er iets luxueuzers geboekt de beste kamer met een zwembad bij The Villa Green Inn.
Vlug inchecken en het zwembad in zo dachten we toch, maar wat bleek mijn zwembroek hing nog in Nilaveli 240km hiervandaan.
Dan maar een schortje aan van Veronique en zo het water in, man dat deed deugd!
Savonds bij het eten een flesje wijn gekraakt en gezellig wat keuvelen aan het zwembad terwijl de vliegende honden en vuurvliegjes ons entertainden.
Woensdag 08/05/19
5u45 uit de veren het ontbijt stond reeds klaar rijstebrood, pannenkoeken en zelfs verse boontjes.
Goed gevuld vatten we om 6u30 de tocht naar Adams Peak aan goed voor 16km klim en daalplezier.
Even voorbij ons verblijf waren de apen al heel actief ze zaten op huisjes en klommen langs de elektrische leidingen.
Het waren de Ceylon kroonapen een ras die precies een toupetje op hebben.
Via een pad met heel veel souvenirkraampjes kwamen we uiteindelijk aan de ingang.
Hier konden we van start voor de 5500 trappen heen en nog eens terug, in vergelijking met de Eiffeltoren die heeft er 1665.
Verschillende toeristen begaven zich reeds naar de uitgang soms erg bezweet en sommigen wandelden precies een beetje raar.
Het eerste stuk waren het meestal heel brede treden , naarmate de tocht vorderde kwamen ze dichter op elkaar.
Sommige treden waren meer dan 30cm hoog wat het er niet gemakkelijker op maakte.
Veronique had last van haar knieën en we besloten om het rustiger aan te doen op haar eigentempo.
Onderweg zagen we verschillende watervallen de bergen afkomen en het grote meer was heel mooi.
De laatste 500m waren loodzwaar en heel steil omhoog mogelijks msh wel onder 45°.
Soms was het erg koud met felle wind maar even goed warm.
Eens boven was er eigenlijk niet veel te zien van de streek door de wolken.
Op de berg staat een kleine tempel met de gouden voetafdruk, een goudkleurige plaat met een enorme voetafdruk in.
Er waren ceremonies bezig met het offeren van fruit hierna werd het fruit verdeeld onder de aanwezigen en konden we ervan mee genieten.
Op de berg rusten we een half uurtje uit al voor we de terugkeerden.
Dit hadden we enorm onderschat dikwijls stonden we gewoonweg te beven van de inspanning.
Ook nu moesten er stops ingelast worden maar we haalden het!
We kwamen halfweg nog een ouder vrouwtje mogelijks 70j met wandelstok nog de berg opklimmen, niet normaal!
De laatste paar kmers strompelden we gewoon verder de kuiten en benen deden enorm pijn.
Nu wisten we ook meteen waarom die mensen zo raar liepen op onze doortocht.
Na 6u effectief stappen hadden we de klus geklaard!
In de rivier stonden mensen hen en hun kledij te wassen terwijl er onder ons door een lange waterslang zwom!
Waar we gisteren een lekker sapje dronken gingen we vandaag nog eens terug voor een herhaling.
Eens terug op ons verblijf was het enkel uitblazen op het balkon, de eigenaar bracht ons nog een kan thee met wat koekjes.
Na het avondeten was de pijp terug uit en boekten we de laatste overnachtingen in Negombo 140km verder.
Dinsdag 07/05/19
Na het flesje wijn gisterenavond en geslapen als een roos kregen we terug een uitgebreid ontbijt.
Vandaag maakten we de verplaatsing naar Adams Peak 120km verder en Google Maps voorspelde ons een aangename rit, dat beloofde!
Naarmate de rit vorderde konden we dit niet ontkennen het was fantastisch mooi en waarschijnlijk ook de mooiste van de reis.
De afwisseling van de massa's groenten, theeplantages en wouden zorgden voor een waar kleurenpallet we zaten dan dicht bij Nuwara Eliya en hiervoor gekend.
Hier werden we nogmaals staande gehouden van de politie voor de nodigen controle en vroegen zij voor het eerst ons rijbewijs mijn scooter documenten en verzekering.
Heel raar ze vroegen of we met hen iets wilden drinken of ontbijten??
We hebben vriendelijk bedankt en reden maar verder door ontelbare theeplantages en theehuizen het best te vergelijken met de champagnestreek in Reims maar veel minder luxueus alhoewel er toch ferme theehuizen te zien waren.
Bij het langsrijden kon je de thee heel goed ruiken.
De plukkers waren enorm in de weer, hier moeten heel veel mensen tewerk gesteld zijn.
Ik had gelezen dat één plukker 18kg blaadjes p/d kan inleveren voor 5 en hiervoor lopen ze het risico op om van slangen en andere dieren gebeten te worden.
Naar het einde van de rit kwamen we terug langs 2 grote stuwmeren het laatste reden we bijna de helft rond wat heel mooi oogde.
Na een heel vermoeiende rit van meer dan 4u voor 130km bereikten we ons verblijf Daffodils inn.
We zaten maar 1km van het begin van de Adams Peak en wandelden nog eens naar daar om te informeren, raar maar waar dit was gratis.
Adams Peak is een bedevaartsoord voor alle 4 de godsdiensten op Sri Lanka, éénmaal in je leven moet je deze gedaan hebben, precies als in Mekka.
Het is een tocht naar 2200m hoogte met 5500 treden onderweg kom je enkele tempels tegen met boven op de top een voetafdruk die volgens elke godsdienst een eigen betekenis heeft.
Bij het terugkeren gingen we nog een vers sapje drinken Veronique koos voor ananas en ik Mango, dat blijft ons heel erg smaken.
Na het avondmaal maakten we de afspraak om op 6u het ontbijt te nemen.
Dat vonden ze een beetje raar want de meesten beginnen de tocht om 2u30 in de nacht om smorgens de zonsopgang te kunnen zien.
Wij zagen dat niet echt zitten want als het weer tegenzit zie je dit toch niet.
Daarna sloten we de avond af met wat lezen en jawel eens kijken naar thuis op de tablet.
Maandag 06/05/19
Weeral heel goed geslapen en de zon scheen reeds door de ramen dat zag er goed uit!
Bij het ontbijt werden we goed bediend we kregen zelfs cornflakes .
Deze dag planden we een bezoek aan Hortons Plains het jachtgebied van de rijke Britten anno 1850 dat nu onder Unesco Werelderfgoed staat.
Hier jaagden ze vooral op luipaarden en olifanten die zijn helemaal verdwenen van de luipaarden lopen er nog een aantal rond.
De weg ernaartoe 35km en een rijtijd van 1u30 dat beloofde spannend te worden.
15km ging het goed daarna hobbel de bobbel over heel slechte tarmac, maar het uitzicht dat mocht er wezen.
Op vele hellingen tuinierden ze volop alles kan blijkbaar gekweekt worden rode en groene kolen ,tomaten, pompoen, bonen, prei..... alles stond in groei of bloei.
Opvallend stonden er heel veel eucalyptusbomen met lengtes van ik denk wel 30m recht omhoog.
Deze zijn aangeplant omdat de Britten er al het hardhout destijds hebben weggenomen.
Aan de ingang van het park mochten we 37 betalen en noteerden ze onze nummerplaten, en mochten dan nog 5km doorrijden tot we aan de wandeling konden beginnen.
Dat dachten we, eerst nog controle van de rugzak kijken of we water bij hadden en de wikkels moesten eraf gedaan worden.
Geen lucifers of aanstekers? Nee.
Wat is dat? Mijn hulptool met tang, mesje, opener, schroevendraaier..... die mocht ik daar achterlaten in een genummerd bakje.
En wij op stap voor een tocht van 9km de eerste 2p die we tegenkwamen waren bekende gezichten.
Op 26/04 zaten we met één van hen op de boot om te gaan duiken in Nilaveli zon 300km hiervandaan, van toeval gesproken.
De wandeling was heel mooi door speciale grasvelden met vele rododendrons die begonnen te bloeien.
Kabbelende beekjes die poelen vormden met forellen en kikkers en nog verderop verschillende watervallen.
Aan de grootste waterval zagen we een grote groene hagedis en even verder liep er rond ons een paar minuten lang een eekhoorntje tussen ons benen en bijna klom het op ons.
Verder was er een uitkijkpunt die End Of The World noemde een klif met afgrond van 870m.
Hierna trokken we door het regenwoud en moesten heel veel keien en blokken overwinnen.
Op sommige plaatsen groeiden orchideeën.
Bij het verlaten van het woud gingen de boomkruinen heftig heen en weer en zagen een paar grote apen springen.
In de modder waren sporen terug te vinden van herten denk ik want die komen daar ook voor.
Dit is een plaats die je zeker moet bezocht hebben, de natuur is hier zo prachtig!
Na bijna 4u wandelen keerden we terug en kwamen we mannen tegen die de berm aan het kort maaien waren met een lang mes die waren ook al bezig tijdens de heen reis.
Van dit alles kregen we redelijk honger want het was al geleden van deze morgen dat wij nog iets aten.
Veronique kreeg een genius idee, laten we nog eens een ananasje kappen!
Die vonden we op een plaatselijk marktje en het zat daar vergeven van de vliegen.
Schuin over het kraampje stonden ze verse vis te kuisen en daarnaast werden kippen levend gekeeld.
Veel van de mannen waren bezig met op iets te sjieken en spuwden alsmaar, Veronique heeft zich hier toch even moeten verwijderen!
Eens de ananas gekuist en gesneden gingen we er vandoor.
Aan de spoorweg moesten we wachten er kwam een trein ook dat is een attractie om te zien voorbijkomen, net als in de film hangen de mensen halfbuiten de trein.
Voor ons verblijf aten we de ananas dan op.
Savonds gezellig nog een lekkere curry pasta schotel met een flesje wijn.
En natuurlijk de volgende 2 overnachtingen boeken aan de Adams Peak.120km verder.
Zondag 05/05/19
Jawadde zo goed geslapen daar zal de vermoeidheid en zeker de stilte wel voor gezorgd hebben.
Vandaag iets ongewoons gegeten als ontbijt melkrijst met Sambal van uien rare gedachte maar wel lekker.
Vandaag terug een verplaatsing richting de bergen in naar Haputale onze uitval basis voor Horton Plains en msh ook de Lipton thee Fabriek.
Maar eerst moest er 88km gesnord worden en ik had een kortere weg voorgesteld.
Alles ging goed tot wanneer 5km verder de weg plots verdwenen was, om ons niet in de problemen te brengen probeerden we nog even maar maakten dan toch de ommekeer voor een rit van 105km
Op die terugweg hield een agent ons tegen die natuurlijk verwonderd was omdat wij daar reden.
Hij zei dat de weg helemaal offroad was en wat we daar deden, ik vertelde dat wij de verkeerde weg namen.
Ik moest mijn papieren uithalen en hij vroeg naar waar moet je, ik diende hem van antwoord en wij mochten direct verder rijden. Rare mannen soms.
Ik weet niet of het toeval was maar in die streek speelden veel kinderen met vliegers en hingen er regelmatig in de elektriciteits kabels.
Na 40km reden we de drukke weg af en vanaf hier ging het geleidelijk aan omhoog.
We stopten even om de benen te strekken en algauw waren we een attractie,
Vader, moeder de kinderen allemaal moesten zij ons gezien hebben blijkbaar komen hier niet veel blanken langs.
Het was heel leuk rijden langs de kronkelende wegen tussen de bergen.
Veronique had zin in een ananas en zochten een kraampje op waar ze deze verkochten, waarschijnlijk werden ze zeldzamer in de bergen want het was toch een beetje zoeken.
We hadden geluk en vroegen ons elk één, die werd met een hakbijl gekuist en gesneden.
Even verder op een geschikt plaatsje hebben we hem smakelijk opgegeten.
Om dat het steeds bergop was werd het toch heel wat frisser maar het was gelukkig niet ver meer.
Jammer van de nevel die er hing maar het uitzicht was nu al mooi.
Bij ons verblijf Leisure Mount Vieuw aangekomen een klein hotel mochten we direct naar de kamer.
Het zag er heel goed en proper uit en voor ons lag een moes en bloementuintje.
De rest van de middag hebben we uitgerust want morgen is een drukke dag.
Savond hebben we ter plaatse een rijst curry tafel kunnen eten die heel lekker was.
Daarna terug tijdig in bed want het begint allemaal wat door te wegen.
Zaterdag 04/05/19
Van de mieren geen last meer gehad en redelijk goed geslapen.
Na onze dagelijkse portie eieren te hebben binnengewerkt beslisten we om vandaag terug te vertrekken naar het binnenland.
Voor veel plaatsen op het eiland werden felle stortbuien met windstoten verwacht, waar wij naartoe trokken zou het geen probleem zijn vermelde de meteo site.
Na 15 km reden we terug het groene glooiende landschap in en van toerisme was hier al geen sprake meer.
Via de B275 ging het redelijk vlot tussen de vele soms helder groene rijstvelden en palmen, beelden die me eigenlijk blijven verwonderen.
De mensen die deze velden bewerken dat moeten taaie mannen zijn zo ploeteren in de modder dit lijkt me hard labeur!
We passeerden ook enkele kleine baksteen bakkers, allemaal selfmade hier alsook de betonstenen met tand en groef nog wel.
Even probeerde een redelijke varaan de baan over te steken maar wijselijk keerde hij terug.
Het viel ons op dat er terug meer controleposten waren opgesteld, zelf hadden we er geen last van.
De zon deed terug haar best en haalde 33° iets te veel voor mijn velleke dat geleidelijk verkleurde.
We reden Udawalala binnen en vonden redelijk snel ons Shadows Safari House, een heel slecht pad bracht ons aan een mooi huisje.
De gastvrouw stond ons reeds op te wachten al waren we een uur te vroeg.
Na de rugzakken te hebben afgeladen en even uit te blazen op het terras kregen wij een grote kan thee voorgeschoteld, dat smaakte enorm.
In de namiddag verkenden we zoals gewoonlijk de streek een beetje en reden naar het Udawalalameer met bijhorend Olifanten reservaat. Dit park ontfermt zich over wees olifantjes en zij die zijn afgestoten door de moeder.
Eens ze groot genoeg zijn krijgen ze vrije uitloop in het park.
Eerst reden we op de dam van het meer met een fenomenaal uitzicht hierover en aan de andere kant zaten we boven de boom kruinen.
Ook deze dam werd heel goed bewaakt op bepaalde plaatsen was het zelfs verboden om te stoppen.
Even verder volgden we het reservaat en kwamen nog 5 olifanten tegen weliswaar ditmaal achter de omheining.
Om ons hongertje te stillen stopten wij even aan een kraampje om een lekker vers ananasje te laten hakken, mmmm heerlijk.
Op de terugweg nog een klein marktje meegepikt en later thuis nog even chillen.
Om 19u kon er aangeschoven worden voor een lekker vegetarisch menu.
Als dessert was er een soort zure room die moest gemengd worden met honing, het zag er niet uit maar was wel lekker vond ik toch.
Onderweg hadden we al heel veel terracotta achtige potjes gezien die verkocht werden en vroegen ons af wat er zou inzitten.
Wel het was dus dat dessert!
Hierna rustig de avond afronden en bedje binnen want morgen rijden we naar Hortens Plaece 110km verder en het zou daar heel mooi zijn.
Vrijdag 03/05/19
Deze nacht en ochtend identiek als gisteren, vandaag de verplaatsing naar Merissa.
Tijdens het ontbijt hoorden we bij de buur enkele harde knallen waar we toch van schrokken.
De eigenaar wist ons te vertellen dat dit is om de vleermuizen te verjagen uit zijn mangoboom.
De dag begon alvast bewolkt en een paar onweersbuien konden uit de lucht vallen.
Het traject voorspelde niet veel speciaals de hele tijd de grote A2 weg volgen op geringe afstand van de kust.
Enkele apen zaten spelend langs de kant of liepen de baan over.
Het verkeer werd alsmaar drukker en gevaarlijker de bussen raasden ons voorbij, mij zouden ze daar niet inkrijgen precies kamikaze piloten.
Plots wandelde er aan de overkant van de weg iemand heel raar, precies of zijn knieën naar achteren wezen, dat was heel bizar!
Ondertussen hadden we toch al wat gedruppel gevoeld met een kleine bui maar konden verder rijden.
Soms kwam de weg langs de kust en leverde mooie spectaculaire plaatjes op want de zee (Indische Oceaan) was heel heftig.
Op 8km van ons adres begon het te gieten en vluchten we onder een klein afdak van een winkel.
Daar zaten we dan één uur en maakten zo kennis met het regenseizoen.
Recht over ons was een grote autogarage maar ipv te werken waren ze daar bal spelletjes aan het spelen met wel 20 man en het leek plezant te zijn.
Tussen de druppels door spoeden we ons verder want er hing nog regen in de lucht en kwamen dan ook droog toe.
Het hotelletje was eenvoudig beneden de kamer heel proper met balkonnetje.
Tijdens onze eerste verkenning was het mottig weer maar deden toch een goeie wandeling richting vissershaven ondertussen aten we een lekkere pasta.
Om de haven binnen te mogen moesten we 0.25 betalen maar hadden enkel 5 op zak.
Ze konden hierop niet teruggeven en mochten gratis binnen.
Enorm veel boten lagen aangemeerd maar enkele vaarden toch uit ondanks de ruwe zee.
Terug op de kamer tijd om te verfrissen en op adem te komen, ondertussen waren er apen voor ons balkon op de elektriciteits draden aan het klauteren.
Het is dan beginnen regenen met bakken viel het uit de lucht samen met hevige rukwinden amaai niet gewoon.
Na een uurtje konden we nog even naar de winkel om wat eten te kopen oa druiven, het leken wel kleine pruimpjes en erg lekker.
Op het balkon genoten we ervan en aanschouwden de voorbijgangers waarvan toch heel veel toeristen.
Als het weer het toelaat rijden we morgen verder, het strand is hier wel mooi maar de zee te wild om hierin iets te doen zoals duiken, zwemmen, snorkelen of een excursie.
Maar eerst gaan we voor een goede nachtrust na dat we de mieren uit ons bed gerammeld hebben.
Donderdag 02/05/19
Na een heel warme nacht van min 28° en een ventilator die veel lawaai maakte hebben wij toch goed geslapen.
Het ontbijt was een stuk minder dan gisteren, ze hadden ons daar ook ferm verwend.
In de voormiddag verkenden we de kuststreek tot in Ambalantota 25km verder westwaarts.
In Hambantota zagen we veel zoutvelden die lagen te drogen en buiten de vissershaven was er precies weinig te beleven.
Tevergeefs probeerden we een verlaten strandplekje te vinden en reden dan naar Ambalantota om verder te zoeken.
En dit lukte, een klein wegetje leidde ons naar het strand waar er het laatste stuk door het losse zand mocht gecrost worden.
De zee was enorm woest en de golven beukten op het strand neer, buiten 2 vissers was er in de verste verte niemand te bespeuren.
In het dorp was een locale markt bezig die we eens bezochten met heel veel groenten, fruit welriekende vis en leuke stofkes.
Veronique was in haar nopjes en kocht er enkele.
Hier gingen we ook langs in een eethuisje voor wat speciaal gebak en een koffie, de smaak was niet slecht de koffie heel wat minder.
Rond de middag keerden we terug naar ons verblijf om wat te rusten maar haalden nog wat geld uit de muur.
Wij namen de stofjes uit de rugzak om bij de bankkaarten te komen en er kroop een ferme kakkerlak uit de stofjeszak.
Om 14u30 mochten wij instappen in de jeep om een safari tocht te maken in het naastgelegen nationaal park Bundala dat grotendeels uit vogels bestaat.
We waren nog maar net het pad ingereden of er kroop al snel een varaantje opzij.
Aan de ingang kwam er nog een gids bij ons zitten voor de nodige uitleg.
De jeep reed voorbij het punt waar wij gisteren halt hielden tussen 2 meren en Veronique even rustte op een laag muurtje langs het water.
De safari kon starten en het was heel aangenaam en mooi een mangoest rende over de weg en zagen een grote olifant een veld oversteken.
Zoet en zoutwaterkrokodillen waren er genoeg te zien en heel veel vogels zoals de maraboe, bijeneter, zeearend, lepelaars en verschillende reiger types.
Verder zagen we Makaken en de Getufte Grijze langur apen, herten, schildpadden en waterbuffels.
We kregen ook een kijk op het hele reservaat langs de kust met de nog steeds beukende golven.
Sommige delen zagen terracotta rood andere waren wit wat zorgde voor een speciaal effect.
Bij het huiswaarts rijden kwamen we terug aan het rustpunt van gisteren met enig verschil dat er nu een ferme krokodil lag te wachten!
Veronique slikte toch even.
We konden weerom terugblikken op een geslaagde dag.
Na het avondmaal terug wat chatten en de volgende locatie boeken in Merissa bij Wood Pallace 100km verder.
Terug uitgeteld kropen we om 22u in bed.
.
Deze dag planden we een bezoek aan Hortons Plains het jachtgebied van de rijke Britten anno 1850 dat nu onder Unesco Werelderfgoed staat.
Hier jaagden ze vooral op luipaarden en olifanten die zijn helemaal verdwenen van de luipaarden lopen er nog een aantal rond.
De weg ernaartoe 35km en een rijtijd van 1u30 dat beloofde spannend te worden.
15km ging het goed daarna hobbel de bobbel over heel slechte tarmac, maar het uitzicht dat mocht er wezen.
Op vele hellingen tuinierden ze volop alles kan blijkbaar gekweekt worden rode en groene kolen ,tomaten, pompoen, bonen, prei..... alles stond in groei of bloei.
Opvallend stonden er heel veel eucalyptusbomen met lengtes van ik denk wel 30m recht omhoog.
Deze zijn aangeplant omdat de Britten er al het hardhout destijds hebben weggenomen.
Aan de ingang van het park mochten we 37 betalen en noteerden ze onze nummerplaten, en mochten dan nog 5km doorrijden tot we aan de wandeling konden beginnen.
Dat dachten we, eerst nog controle van de rugzak kijken of we water bij hadden en de wikkels moesten eraf gedaan worden.
Geen lucifers of aanstekers? Nee.
Wat is dat? Mijn hulptool met tang, mesje, opener, schroevendraaier..... die mocht ik daar achterlaten in een genummerd bakje.
En wij op stap voor een tocht van 9km de eerste 2p die we tegenkwamen waren bekende gezichten.
Op 26/04 zaten we met één van hen op de boot om te gaan duiken in Nilaveli zon 300km hiervandaan, van toeval gesproken.
De wandeling was heel mooi door speciale grasvelden met vele rododendrons die begonnen te bloeien.
Kabbelende beekjes die poelen vormden met forellen en kikkers en nog verderop verschillende watervallen.
Aan de grootste waterval zagen we een grote groene hagedis en even verder liep er rond ons een paar minuten lang een eekhoorntje tussen ons benen en bijna klom het op ons.
Verder was er een uitkijkpunt die End Of The World noemde een klif met afgrond van 870m.
Hierna trokken we door het regenwoud en moesten heel veel keien en blokken overwinnen.
Op sommige plaatsen groeiden orchideeën.
Bij het verlaten van het woud gingen de boomkruinen heftig heen en weer en zagen een paar grote apen springen.
In de modder waren sporen terug te vinden van herten denk ik want die komen daar ook voor.
Dit is een plaats die je zeker moet bezocht hebben, de natuur is hier zo prachtig!
Na bijna 4u wandelen keerden we terug en kwamen we mannen tegen die de berm aan het kort maaien waren met een lang mes die waren ook al bezig tijdens de heen reis.
Van dit alles kregen we redelijk honger want het was al geleden van deze morgen dat wij nog iets aten.
Veronique kreeg een genius idee, laten we nog eens een ananasje kappen!
Die vonden we op een plaatselijk marktje en het zat daar vergeven van de vliegen.
Schuin over het kraampje stonden ze verse vis te kuisen en daarnaast werden kippen levend gekeeld.
Veel van de mannen waren bezig met op iets te sjieken en spuwden alsmaar, Veronique heeft zich hier toch even moeten verwijderen!
Eens de ananas gekuist en gesneden gingen we er vandoor.
Aan de spoorweg moesten we wachten er kwam een trein ook dat is een attractie om te zien voorbijkomen, net als in de film hangen de mensen halfbuiten de trein.
Voor ons verblijf aten we de ananas dan op.
Savonds gezellig nog een lekkere curry pasta schotel met een flesje wijn.
En natuurlijk de volgende 2 overnachtingen boeken aan de Adams Peak.120km verder.
