Welkom op mijn blog die in de eerste instantie een dagboek is omtrent mijn ziekte : Borderline. Deze diagnose heb ik nu reeds drie jaar geleden gekregen en heb het er nog elke dag moeilijk mee. Je hebt dat etiketje gekregen maar wat doet dit met je als persoon... hoe ga je er mee om en hoe vertel je je omgeving hoe er mee om te gaan...
Dit zijn vragen die ik me nog dikwijls stel. Mijn vriend weet ondertussen als ik hem zeg het is weer een BD dag dat hij me dan best zo weinig mogelijk mag irriteren, anders gaan de poppen aan het dansen.
Deze ziekte heeft bij mij al een heleboel vraagtekens opgeroepen...
Hoe heb ik dit gekregen, is dit voor de rest van mijn leven, zien de mensen het aan mij, ben ik gek, en ga zo maar door.
Ondertussen weet ik dat borderline bestaat ik verschillende gradaties. Maar wanneer spreek je over erge borderline en minder erge borderline?!
Al heel wat uren heb ik gesurft opzoek naar antwoorden op al deze vragen, maar dit heeft me geleerd dat elke persoon er anders mee omgaat en het anders ervaart. Daarom deze blog hierin wil ik mijn gevoel leggen mijn hart uitstorten en als ik goed dagen heb leuke dingen posten ook natuurlijk. Wat het zijn heus niet alleen donkere dagen al een geluk.
De borderline persoonlijkheidsstoornis is één van de in het DSM-IV genoemde persoonlijkheidsstoornis.
De naam borderline betekend letterlijk "GRENS". Eerder werd verondersteld dat deze stoornis zich in het gebied tussen neurose en psychose bevond. Deze visie is gewijzigd maar de naam is blijven bestaan.
OMSCHRIJVING
Iemand met borderline heeft vaak een laag gevoel van eigenwaardeen een sterke neiging tot extreme (voor) oordelen. In relaties met vrienden en/of partner is het vaak alles of niets. Vaak alles en daarna plotseling niets.
Het lage gevoel van eigenwaarde leidt soms tot zelfbeschadigend gedrag, bijvoorbeeld zichzelf bewust verbranden, in de armen kerven,... . Soms ook in combinatie met manipulatie. Maar sommige borderline patienten proberen hun onzekerheid te overschreeuwen door provocerend gedrag, waarbij je juist geen onzekerheid zou verwachten.
Soms treedt er dissociatie op: mensen met borderline kunnen af en toe even heen zijn. Voor een bepaalde tijd even niet meer in de realiteit. Het lijkt dan alsof zij zichzelf in een film zien acteren. Dissociatie is een vluchtmechanisme om de emoties onder controle te houden. Het treedt meestal op als te stress teveel wordt.
Veel borderliners leven met de angst om verlaten te worden (ook als hiervan reëel geen sprake is) Zelfs in een groep mensen kunnen ze zich eenzaam voelen.
Borderline-persoonlijkheidsstoornissen kunnen ook samengaan met kortdurende psychose (enige uren).
Geen twee borderline patienten zijn hetzelfde. Er zijn verschillende gradaties in, van zeer leefbaar tot zeer heftig. En net zoals bij mensen zonder persoonlijkheidsstoornis, vindt men ook hier extraverte en introverte mensen.
DIAGNOSE
De borderline-persoonlijkheidsstoornis manifesteert zich meestal in de jongvolwassenheid. Voor de oorzaken bestaat geen hard bewijs, maar er zijn wel aanwijzingen dat zowel genetische factoren als omgevingsfactoren een rol kunnen spelen. Volgens het DSM is de kans op de stoornis vijf keer zo groot indien de aandoening ook bij de naaste familieleden voorkomt. Het is niet bewezen dat traumatische gebeurtenissen in de jeugd verantwoordelijk zijn, maar met een hoog percentage BPS- lijders meldt wel degelijk seksueel misbruik of emotionele verwaarlozing in de jeugd. Door deze verwaarlozing zijn er hechtingsstoornissen ontstaan.
Opvallend is dat de diagnose borderline bij vier tot vijf keer zoveel vrouwen als mannen wordt gesteld.
De diagnose kan worden gesteld als sprake is van vijf of meer van de volgende situaties:
1. De persoon probeert verwoed werkelijke of ingebeelde verlating te voorkomen.
2. De persoon vertoont een patroon van instabiele en intense persoonlijke relaties, waarbij idealisatie en minachting elkaar afwisselen.
3. De persoon heeft een identiteitsprobleem: een aanhoudend sterk instabiel zelfbeeld of een sterk negatieve eigenwaarde.
4. De persoon is impulsief op minimaal twee terreinen die mogelijk zelfbeschadigend zijn (bv: met geld smijten, seks, drugs of alcoholmisbruik, gevaarlijk rijden, te veel/ te weinig eten)
5. De persoon vertoont regelmatig suïcidaal of automutilerend gedrag of dreigt ermee.
6. De persoon is affectief instabiel door wisselende stemmingen (bv: intense periodes van woede, irritatie of stress) die meestal enkele uren duren en zelden langer dan een paar dagen.
7. De persoon heeft chronische gevoelens van leegheid.
8. De persoon heeft intense woedeaanvallen of problemen om de woede te beheersen (bv: regelmatige driftbuien, aanhoudende woede of herhaaldelijke vechtpartijen).
9. De persoon heeft door stress veroorzaakte paranoïde ideën of ernstige dissociatieve verschijnselen.
DE OMGEVING
De omgang met mensen met deze persoonlijkheidsstoornis kan moeilijk zijn: een soms verstikkende toeneiging wordt vaak afgewisseld door (perioden van) absolute afwijzing. Dat kan binnen een zeer kort tijdsbestek en zeer abrupt gebeuren. Daarom geeft mens sinds een paar jaar voorlichting aan ouders en andere naasten. De materie en de gevolgen zijn al lang bekend, met name in de Vernigde staten. Dat men hier jarenlang betrokkenhied en inbreng van naasten in de therapie door de GGZ genegeerd, heft te maken met de opvattingen die destijds de boventoon voerden. De laatste jaren heeft men hierop een andere kijk gekregen. Men dringt nu juist aan op een zo groot mogelijke betrokkenheid vanuit het systeem. Naasten weten immers uit eigen ervaring hoe iemand met een borderline stoornis zich gedraagt en hoe het is (dagelijks) met een persoon met dergelijke stoornis te maken te hebben. Het streven is om meer bekendheid aan omstaanders te geven.
