Januari is alweer bijna half - het eindejaar ging ineens snel vond ik.
De voorbereidingen voor de trouw zijn bijna rond. De fotograaf is nu ook al vastgelegd en dit weekend reserveren we onze limo en dan is het alleen nog zoeken naar de juiste "ringen" - het belangrijkste eigenlijk hé ! Ben blij dat alles zo vlotjes gaat, zo is er geen stress en is alles ruim voldoende op tijd geregeld. Ah, ook nog belangrijk - de "uitnodigingen". Dat moeten we nog eens verder bekijken en ons voorbeeld eens af maken want daar kan nog wat tijd in kruipen.
Vandaag is het zondag en regenachtig. In de vm dachten we eens naar het nieuwe huis van mijn schoonbroer/schoonzusje te gaan kijken maar als je zonder kinderen bent, slaap je al eens graag uit hé Anders ook zenne !! maar dan lukt het niet altijd Dus de vm zal rustig zijn en in de nm is het voetbal op tv Standard - Anderlecht. Dus denk ik dat mijn toekomstig ventje niet al te veel zal doen "buiten" huis vandaag
De vooruitzichten voor volgende week zijn wel leuk. Maandag vrijaf - dinsdag vrijaf - woensdag vrijaf - donderdag dagje werken maar vrijdag dan weer maar HALF dagje werken en dan blijft er nog één dag over, zaterdag en is het alweer weekend. Week zal vlug gaan !
Het is ondertussen de laatste dag van het jaar en ik kijk al uit naar 2010 !
De kindjes zijn vandaag gaan "koeken zingen" in Tildonk en hebben 2 volle zakken snoep en koek verzameld. Dat wordt smullen !
De laatste paar dagen van het jaar zijn we Mario en ik regelmatig bezig geweest met het zoeken naar een muis. Jaja, er zat een klein muisje op Mauro zijn kamer. Dat hebben we al gevonden en terug vrij gelaten in de tuin maar nu zit er waarschijnlijk nog eentje. Die vinden we niet zo makkelijk Maar we geven niet op !
De planning voor de trouw gaat heel vlotjes. We hebben al een datum vastgelegd op het stadhuis, 12 juni - we hebben al een zaal gereserveerd - mijn trouwjurk is ook al in "aanpassing" en de traiteur ligt ook al vast. Vlotjes dus .... nu nog wachten op bevestiging van onze DJ en op zoek naar passend vervoer. Alles komt wel in orde, en voorlopig nog helemaal GEEN stress. We hebben ook al een idee en voorbeeld van onze uitnodiging dus dat komt ook wel in orde.
Eindjaar vieren we rustig thuis. Niets speciaals vandaag bij ons. Morgen met ons vieren gourmet doen en in de namiddag eens langs gaan bij mijn ouders en verder....rustig 2010 binnen.
Hierbij wens ik jullie dan ook allemaal een schitterend EINDEJAAR !!
Jaaa ! Mario en ik zijn verloofd ! Sinds vrijdag 27 november. Dit is iets wat ik heel graag wou - met hem.
Ik ben het soort vrouw dat als meisje al graag "trouwke" speelde met de barbiepoppen en dat op haar 16 al haar hele trouw voor ogen had Gek eigenlijk hé, maar zo was het nu eenmaal. (en ik zal zeker wel niet het enige meisje geweest zijn die er zo over dacht) Het moment was nu ook gekomen waarop ik zelf al zat te hopen dat Mario mij met kerst of nieuwjaar ofzo ten huwelijk zou vragen. Gewoon, omdat we gelukkig zijn samen - met ons samengestelde gezinnetje - met elkaar. Het is misschien vroeg omdat we maar 2 jaar samen zijn, maar toch voelt het juist en goed aan.
Er wordt tegenwoordig dikwijls getwijfeld aan het trouwen. Men zegt dan: "je kan beter samenwonen of een samenlevingscontract nemen ipv te trouwen". ??? Dan vraag ik me iets af. Als er in vroegere tijden getrouwd werd, vond iedereen dit de normaalste zaak van de wereld. Beter getrouwd dan samenwonend en een kindje hebben. Wanneer je nu wil trouwen lijkt het iets uit den boze. ?? Waarom ? Ik vind het normaler om te kunnen zeggen dat we trouwen omdat we elkaar graag zien en gelukkig zijn samen dan, zoals sommige anderen, omdat ze samen een huis willen kopen. Dan doe je het alleen maar voor het administratieve en lijkt trouwen eigenlijk NIETS belangrijks. Wist je dat een samenlevingscontract aangaan, hetzelfde is dan trouwen (op enkele voorwaarden na) ? Het kost zelfs evenveel, administratief. Maar toch, ben ik iemand die in het huwelijk geloofd en die het iets romantisch vind. Dus ik ben er heel blij mee om binnen een jaar een getrouwde vrouw te zijn - Mario zijn vrouwke
Het aanzoek ? Ja, hier wordt me veel naar gevraagd -hihi- hoe hij het gevraagd heeft. Wel, ik kwam thuis van het werk en wist dat we iets zouden doen maar wist niet wat. De eetkamer was volgezet met kaarsjes (wel 120) en er stond fondue klaar om te eten. Diner bij kaarslicht dus - heel romantisch. Daarna kwam het dessert, chocoladepudding. Ik kreeg echter geen klein potje pudding maar een redelijk groot potje en daarin zat het doosje met de ring. Wel een beetje een geknoei natuurlijk maar mijn tikkerke ging nogal. Ik had gedacht dat ik op dit moment heel emotioneel zou worden ofzo maar ik bleef heel kalm. 'k Was wel overweldigd en bibberde enorm want dit had ik graag gewild maar toch had ik het niet helemaal verwacht. En toen zei ik natuurlijk JA ! en voila .... verloofd dus.
Wat komt er nu ? De planning veronderstel ik. Maar we moeten het er nog over hebben. Wanneer en waar enzo....ben wel wa ongeduldig om eraan te beginnen. Dat plannen lijkt me leuk.
Gisteren ben ik dus naar Antwerpen geweest om samen met mijn moeder naar een internationale show te gaan kijken over de beste liedjes van MJ (zijn album Thriller). De heenreis per trein verliep vlotjes - het zoeken naar onze juiste tram om van aan het Centraal station naar de Lotto Arena te gaan ging iets minder vlot maar we waren volgens planning "op tijd". De deuren van het gebouw zouden pas open gaan om 18u30 dus we hadden nog zeker 1u45 om rustig ergens iets te gaan eten. Half 7 stipt stonden we aan de deuren en was er nog niet veel volk. Een half uur later stonden we er nog steeds en leken we wel sardientjes in een doosje - puf puf. Had ik ook wel verwacht, maar aangezien de deuren niet op tijd open gingen, had ik niet gedacht dat we hier zolang tussen die massa moesten staan. Terwijl er altijd maar meer mensen bijkwamen en hier en daar iemand een dansje deed voor de camera van de Rode Loper, zagen we binnen in de aula geregeld het licht aan en uit gaan. Het werd 19u10 en eindelijk kwam er iemand de deur open doen om ..... te zeggen dat er een technische panne was en ze ons dus nog niet konden binnen laten tot dit was opgelost .... De menigte werd zenuwachtiger - ambetanter - sommige waren over de eerste ergernis heen en begonnen ermee te lachen - nog andere (IKKE) wou gewoon zo snel mogelijk vantussen al dat volk en naar binnen !! Het werd 19u30 - de flikkerlichtshow was eindelijk opgelost en we mochten binnen !! De show zou dus pas om 21u beginnen ipv om het geplande 20u. Nu was het zo dat ik de uren van onze trein terug naar huis had bekeken tot ongeveer 23u30 omdat de show normaal zou duren tot 22u15 en we dus om 23u al onze trein huiswaarts zouden nemen. (kan je nog volgen ?) De show zat mooi in elkaar en er was veel ambiance - ik heb me wel geamuseerd - één minpunt vond ik de kledij van de dansers Aangezien ik gemerkt had dat op zondag de rechtstreekse treinen om het uur vertrokken naar huis, had ik gedacht dat we om 24u00 nog wel een trein zouden hebben (waarschijnlijk de laatste voor die dag)....MAAR...
Aangekomen in het station om 23u40 zagen we op het grote bord nog maar 1 trein staan - ik dacht onmiddellijk "dat ziet er niet goed uit". We konden dus een trein nemen naar ESSEN en dat zou dan ook de laatste trein zijn die vertrok. Maar wij moeten naar LEUVEN !! Toen was er toch wel even paniek want je staat daar in het midden van de nacht - in een bijna verlaten station - dat niet lang daarna volledig zou sluiten - met niet veel andere mogelijkheden om naar huis te komen. We hadden een bus kunnen nemen - in de omgeving was er echter geen enkele die zo ver naar Leuven reed - en aangezien we allebei (ik en mijn mama) niet goed tegen het busreizen kunnen, was dit geen echte optie. We zouden een taxi kunnen nemen maar dat zou ons wel meer dan 150 euro gekost hebben en dat hadden we er niet onmiddellijk voor over - als we niemand vonden om ons te komen ophalen, zouden we uiteindelijk wel een taxi hebben moeten nemen. Maar toen belde ik mijn broertje en hij zag het niet direct zitten maar is ons toch komen oppikken zodat we veilig en wel zijn thuis geraakt - met een bijna lege benzinetank nog wel
Ik was heel blij om thuis te komen ! Ik had het koud en was gewoon heel moe - waarschijnlijk ook wel van daar zo te blijven rondlopen. Ik voelde me in Antwerpen ook niet op mijn gemak , zo aan dat station staan ronddraaien met in het oog kleine bendevormingen van enkele jongeren en dronken mannen of zwervers die ons aanstaarden - brr - veilig in mijn bedje vond ik leuker !
Het was weer een heel avontuur !
Bij deze heb ik geleerd om in het vervolg een namiddagvertoning te kiezen - om dergelijke vervoersproblemen te vermijden Met de auto gaan zou ook een optie zijn maar ik rijd niet zo graag rond in Antwerpen - denk altijd dat ik op al die "ringen" de verkeerde richtingen zou uitgaan.
Nadat ik mij op facebook lid had gemaakt van "uitslapen zolang je wilt", kreeg ik veel reactie. Zoals ik daar al zei, kunnen wij hier wel redelijk uitslapen zondags (toch zeker tot 9u) Wanneer Mauro wakker is, staat hij op, eet hij en kijkt hij tv tot 9u. Dan komt hij Mario wakker maken en meestal kan ik dan nog blijven liggen . Wanneer Amber er ook is, staat zij soms mee op met Mauro (en zijn ze heel flink beneden) maar meestal wil ze toch nog even bij mama komen liggen (wroeten) en moet ik een kwartier later toch mee opstaan.
Vandaag zijn we opgestaan om 9u (wakker van 7u). We werden gewekt door een tijger op ons hoofd en knikkers naast ons oor . Maar ik heb goed geslapen en 't wordt een leuke dag dus had ik wel zin om uit mijne nest te komen.
Er is voor het moment nog geen regen dus dit wordt de indeling van mijn dag.
In de voormiddag de brief voor de Sint afgeven bij de grootouders (+ in de bus doen).
In de namiddag de Sint gaan opwachten in Tildonk. Daar komt hij om 14u met zijn boot.
Nadien mijn mama oppikken om dan om 16u de trein naar Antwerpen te nemen - nadien de tram naar het sportpaleis - dan eerst iets eten - en als laatste in de file staan om in de Lotto Arena binnen te kunnen. Daar is het namelijk de grote internationale show van Michael Jackson. Natuurlijk niet de ECHTE maar wel goeie imitators en dansers. Het is vooral omdat ik weet dat mijn moeder dit geweldig vind, dat we hier naartoe gaan. Het is eigenlijk al haar kerstcadeautje. Maar ik hoor de muziek van MJ ook wel graag en ik vind de choreografieën heel leuk dus het wordt zeker wel een ambiance avondje. We zullen wel pas rond 1u 's nachts weer thuis zijn dus wordt het een iets mindere nachtrust.
Morgen Amber naar school doen dus vroeg opstaan En dan begint er een weekje van voorbereiding voor Sinterklaas. Sintshoppen noem ik dat dan. Dat is al mijn tweede nieuwe woordje deze week (haha) "huishoudshoppen" en nu "sintshoppen". Straks denkt iedereen nog dat ik niets anders doe dan "shoppen"
Aja, het wordt ook de week waarin ik eindelijk zal weten wat Mario van zin is - aanstaande vrijdag. Want dan gaan we weer iets doen dat ik niet mag weten. Meer nieuws komt later !
Nadat ik deze nacht tot 3 uur af en toe ben moeten opstaan voor Amber, die wakker werd van haar gehoest of van een vieze droom, ben ik in een "sluimerslaap" geraakt. Dat wil dus zeggen dat ik eigenlijk helemaal niet echt heb geslapen maar gewoon wat heb "gerust" met mijn ogen toe (of zoiets). Het voelt alleszins alsof ik niet heb geslapen, wat me vandaag waarschijnlijk extra prikkelend maakt.
Ik hoop dus dat het een rustig dagje wordt en denk dat ik vanavond dan maar eens vroeg ga slapen.
September....is het al zo lang geleden dat ik hier nog iets schreef ? Tja, sinds ik Facebook ontdekt heb moet ik toegeven dat ik meer dáár berichten achter laat dan hier....tot ik enkele dagen geleden de opmerking kreeg dat er hier zo weinig nieuws wordt geschreven...dus dacht ik dat vandaag dan maar eens te doen
Nu de brief van de Sint(en) geschreven is, zijn we ook alweer aan het plannen voor de feestdagen. Wat is alles toch veranderd tegenover vroeger. Ja, ik mag spreken over "vroeger"....ik heb tenslotte de komst van de computer en de gsm meegemaakt Sinterklaas kwam naar ons land op 6 december (ok, soms kwam hij al aan op 5 december) maar tegenwoordig komt hij al aan op 14 november !! Véééél te vroeg volgens mij. Wat doet hij dan bijna een hele maand ?? Ik zet graag de sfeer van Sinterklaas verder zoals ik hem vroeger zelf kende. Schoen klaar zetten, suikerklontjes voor het paard, een pintje voor de piet....als Sint en Piet de cadeautjes klaarzetten (als de kindjes slapen), mooi geplaatst uit de verpakking, briefje achterlaten van de Sint met een chocoladevinger op van Piet....suikerklontjes weg (opgegeten door paard) en pintje leeg gedronken....dat vinden de kindjes allemaal heel fijn (en ik ook wel) en dat hoort er gewoon bij. Al kan je tegenwoordig ook gewoon de Sint aan huis laten komen ! Je moet dan wel eerst ZELF de cadeautjes kopen....bij hem gaan afzetten....zodat HIJ dan achteraf bedankt kan worden door blije kindjes...die natuurlijk niets in de gaten hebben...huh ???
Kerstmis en Nieuwjaar. Ook deze dagen zijn tegenwoordig vooral vermoeiend en worden steeds minder lang gevierd. Ze zijn vermoeiend omdat je al dagen (sommigen misschien weken of maanden) bezig bent met het zoeken naar geschikte cadeaus voor iedereen. Zeer moeilijk aangezien de meeste mensen van je familie al alles hebben, niets kunnen gebruiken of niet te vinden zijn voor een origineel cadeau. Wat erg in trek is tegenwoordig zijn de Bongoboxen, Vivaboxen en speciale Cadeaubonnen. Heel erg leuk maar niet altijd praktisch. Als je er teveel krijgt, wordt het moeilijk om ze binnen de aangegeven tijd op te gebruiken. Als je ze eenmaal één jaar hebt gekregen, wil je het volgende jaar wel eens wat anders (denk ik dan). Wanneer je ze krijgt, heb je meestal maar de keuze tussen een beperkt aantal locaties waarvan er maar 1 of 2 echt in de buurt zijn. En wie wil er langer dan een half uur rijden om gewoon ergens te gaan dineren ? Toch is dit misschien wel het "gemakkelijkste" cadeau om te geven. Je kiest je eigen prijs, geeft het cadeau en de ontvanger ziet dan maar wat hij/zij ermee doet. In onze winkel zien we deze bonnen als zoete broodjes verkopen.
Voor mij persoonlijk vind ik het (vooral sinds 2 jaar geleden) een vermoeiende periode, de feestdagen. Ik moet niet alleen werken tot de laatste dag, ik moet ook rekening houden met 4 families om te plannen waar en wanneer er een feest kan doorgaan. Tja, dat heb je nu eenmaal met een "samengesteld" gezin. Maar juist daarom zou ik het veel gezelliger, leuker en rustiger vinden, moesten we ergens een locatie vinden om gewoon één groot feest te doen met iedereen samen (mijn familie en schoonfamilie dan bedoel ik hé). Niet alleen voor mij persoonlijk, vooral voor de kindjes. Zij worden op die dagen van her naar der gesleurd om telkens 2 of 3 volle dagen in feeststemming door te brengen. Van mama naar papa, van grootouders naar andere grootouders.....en weer terug. Daarom hebben we als gezin samen besloten om dit jaar Nieuwjaar wat rustiger te vieren. Gezellig thuis met ons 4-en. Dan is er niet zo'n drukte, kunnen de kindjes rustig thuis spelen en zullen we in de tuin een klein vuurwerk kunnen maken en nadien samen cadeautjes uitpakken. Lijkt me leuk. Al vergeten we zeker de anderen niet !
Zo, heb ik nog iets te vertellen ? Eigenlijk wel, maar dat is niet meer voor vandaag. Ik hou het hier voor bekeken en ga mijn beddeke in.
Amber werd vanmorgen wakker en zei (met haar handen tot vuisten gebald en in de lucht stekend): "ik ben er helemaal klaar voor mama !"
Ze was dan ook heel enthousiast om naar school te gaan en liep hand in hand met Mauro, over de rode loper, het nieuwe schooljaar binnen.
Mauro was ook heel enthousiast om naar school te gaan. Het eerste leerjaar heeft toch wel indruk op hem gemaakt. Hij ziet het helemaal zitten om nieuwe dingen te leren en te leren schrijven en lezen. Vandaag wou hij zelfs al huiswerk maken, maar dat was er alleen voor de mama's en papa's. Lap, en wij die dachten hier vanaf te zijn ! BOEKEN KAFTEN !!
Vandaag was het aangenaam weer en ben ik met de kindjes naar de speeltuin Zoete Waters geweest in Heverlee. Ze hebben zich daar goed amuseert en vonden het ook leuk dat we achteraf in het bos zijn gaan picknicken.
Zo ging de dag snel voorbij tot ongeveer 14u. Dan hebben we thuis nog wat muziek geluisterd en gedanst en nadat Amber naar haar papa vertrokken was, heb ik met Mauro een "film namiddagje" gehouden . Vooral E.T. stond op het programma. Geen popcorn in onze handen maar wel cornflakes....al even lekker hé.
In de vroege avond zijn we naar de opendeurdag in school geweest om de nieuwe klassen en toekomstige juffen eens te bekijken en ontmoeten. Amber heeft weer een heel leuk klasje, met 2 goudvissen als klasdieren en Mauro ziet het helemaal zitten om naar het eerste leerjaar te gaan. Hij kon zijn naam al herkennen tussen de naamkaartjes en heeft ook geprobeerd of hij goed zat aan zijn lessenaar . Blij te zien dat de kindjes het nieuwe schooljaar goed zien zitten !
Deze avond is Mauro naar zee vertrokken met zijn grootouders en ben ik samen met mijn ventje iets gaan drinken. Nu speelt er voetbal op tv dus zit ik hier maar even mijn dagboek aan te vullen .
Het zijn redelijk vermoeide dagen de laatste 2 weken. Eerst Mario zijn oma die zwaar ziek werd en woensdag is overleden, wat toch wel wat emoties met zich meebrengt. En ook de drukke dagen op het werk waarbij we vele mensen moeten helpen bij hun aankopen voor school. Ik voel me de laatste week dikwijls heel moe 's avonds maar denk dat het niet alleen door de drukte komt maar misschien ook wel een beetje door ijzertekort. Aangezien dit iets is wat ik nog al heb gehad, staat er altijd een fles met "ijzersiroop" in de kast en ben ik dit nu al enkele dagen aan het nemen. Ik hoop dat dit snel helpt, zodat ik weer wat fitter wordt
Zo is het alweer avond en ga ik mij nog even in de zetel smijten alvorens mijn bed in te duiken voor een goede nachtrust.
Vrijdag 14 augustus 2009 - deelgenomen aan Dodentocht in Bornem.
Mario had de vorige 2 jaar al meegedaan en wist dus wat hij kon verwachten en hoe alles zou gaan. Voor mij was het "raden" - ik dacht: "het is maar gewoon stappen zeker". Ik deed mee omdat ik graag wou meegaan met Mario en omdat ik het wel eens wou "meemaken". Het stappen op zich schrok me niet af, enkel het "afvallen en misschien in de middle of nowhere achter blijven" maakte me wat nerveus. Ik wou wel eens zien hoe de nacht eruit ziet als je hem doorstapt - misschien stom - maar ik vond het zien van de sterren en de stilte enzo wel aangenaam. Je ziet iedereen voor je stappen met kleine lichtjes aan (in verschillende kleuren) en dat bracht wel wat sfeer vond ik. Ik was op geen enkel moment "moe", terwijl ik thuis al om 23u naar bed ga.
Het stappen ging zonder problemen - geen blaren, geen pijnen - tot aan km 25. Daarna begon ik af en toe last te krijgen van spierkrampen in de benen. Aan km 34 overwoog ik om te stoppen omdat de pijn nu wel erger werd en ik gewoon niet meer deftig kon stappen. We waren toen op een punt gekomen dat eigenlijk zowat verlaten lag en daarom besloot ik om toch nog 6 km verder te stappen naar een groter stoppunt - DUVEL. Dat waren de zwaarste 6 km ooit !! Ik kon echt bijna niet meer stappen van de pijn - op momenten moest Mario me echt meetrekken - ik wou stoppen, ik wou eindelijk aan het volgend punt komen om daar neer te vallen. Duvel was in zicht - ik was zo blij dat gebouw te zien - MAAR opeens draait onze stapweg naar de volledig andere kant dan waar die fabriek lag en moesten we dus nog eerst een lus maken alvorens we er waren - hier kreeg ik mijn "downmoment" waar ik de tranen moest bedwingen, gewoon omdat ik echt niet meer kon en het beu was. Maar ja, omdat je moeilijk in het midden van een weg kan blijven staan wachten tot iemand je komt oppikken EN omdat ik nu toch al zo ver was gekomen - heb ik volgehouden. 9u later dan het vertrek kwamen we eindelijk aan bij DUVEL en was ik overgelukkig dat ik kon stoppen !! 40 km - nie slecht voor een beginneling vind ik
Na een kusje en een knuffel, liep Mario alweer verder - aan het volgende punt - PALM 50 km - moest hij ook stoppen omdat zijn knie het bijna begaf. Ik was ondertussen al veilig thuis gekomen met de trein en als een blok in slaap gevallen in bed - in de namiddag (zaterdag dus) hebben we nog wat lam in de zetel gezeten en eigenlijk niets méér gedaan dan dat.
Ik vond het een leuke ervaring - ben fier op mezelf - en kan zeggen dat dit zowel de eerste als laatste keer was dat ik deelnam aan de Dodentocht - voel me niet geroepen mijn record te verbreken maar zal er wel staan als supporter als mijn ventje nog eens wil meelopen.
 "Smile"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Sad"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
. Wanneer Amber er ook is, staat zij soms mee op met Mauro (en zijn ze heel flink beneden) maar meestal wil ze toch nog even bij mama komen liggen (wroeten) en moet ik een kwartier later toch mee opstaan. "Laughing"){kind=icon}
){kind=link}