Al een paar dagen ver, en we lopen toch met een gemengd gevoel rond. Enerzijds loop je op wolkjes, omdat je (misschien) vader en moeder wordt. Anderzijds bang afwachten voor de resultaten en hopen dat alles normaal verloopt...
Na een bijna slapeloze nacht gebeld naar het UZ voor de resulaten...
Van de 3 bevruchte eicellen, heeft eentje ervan het gehaald. Oei dat is weinig dacht ik eerst. Gezien de wet kunnen/mogen ze er maar eentje terugplaatsen, dus maar hopen dat het ne goeie is...
Vandaag, zondag 16/9, de dag van de eicelpunctie, de dag van de waarheid.
Al heel vroeg ons aangemeld in het Sint-Lucas, om ons fysisch én psychisch klaar te maken voor de operatie. Om 9 uur kwam de verpleegster ons halen, om naar het OK te gaan. Tot aan het OK mocht ik mee. Helaas was de deur die naar het OK leidde, voor mij ook het eindpunt. Daar zat ik dan, hulpeloos, nagelbijtend te wachten tot het einde van de operatie.
Als man zijn we toch maar domme wezens, een vrouw moet alles maar ondergaan, en als man kan je niets anders doen dan machteloos zitten wachten. Pfff... ben ik niet gewoon...
Even voor 10 uur ging de deur van het OK open, oef... verlossing. Plots stond onze gyneacoloog voor me, met de box met de verschillende eicellen. Ok, now it's my turn. Nadat ik de box gekregen had, als ne zot naar mijne auto, richting IVF-labo in het UZ. Gelukkig is het vandaag zondag en is er echt weinig verkeer in 't stad. Mij direct aan receptie aangemeld, en ik mocht direct mee naar het lab.
Toen ik de box overhandigd had, kreeg ik in ruil een "potteke". Daar mocht ik dan mijn bijdrage deponeren. De laborante toonde mij de weg naar het "speciale" kamertje, maar eenmaal gevonden was dit toch een ontgoocheling Had ik in mijn gedachten toch een kamer voorgesteld met een aantal stimulerende elementen, maar helaas... Enfin, we zijn hier niet voor ons plezier maar voor onze job...
Na "het werk" het potteke teruggebracht naar het lab. Nadat ze me hadden gezegd dat het staal ok was, en dat het totaal gerecupereerde eicellen 3 stuks was, mocht ik terug naar het Sint-Lucas, bij het vrouwke. 's Anderdaags mochten we bellen ivm het resultaat van de bevruchting... Wachten maar.
In mei '07 vernamen we dat het zeer moeilijk zou zijn, om op een natuurlijke wijze een kindje te krijgen. Dit werd eigenlijk per toeval ontdekt door een kleine ingreep die MiniMuis in die periode onderging. Dit kwam voor ons beiden nu niet echt direct aan als een schok... Ok, we waren al een tweetal jaar gestopt met de pil, maar toch... Kinderen zien we beiden graag, maar om er nu direct ook aan te beginnen, wat komen zal dat komt, dachten we.
"Waar moeten we ons zorgen over maken, we zijn beiden nog jong en hebben nog tijd genoeg"...
De periode na de operatie veranderde eigenlijk alles. Het verlangen naar een eigen kindje werd alsmaar groter, en toen de gyneacoloog ons de informatiebrochure gaf stond ons besluit vast, vanaf nu gaan we ervoor!
Onze gyneacoloog stuurde ons door naar het infertiliteitscentrum van het AZ Sint-Lucas in Gent, waar we een eerste gesprek voerden met Dr. Van Renterghem. Zij besprak met ons de moeilijkheden en de mogelijkheden die we zouden krijgen op deze moeilijke tocht. Zij gaf ons het gevoel dat ze ons begreep en dat ze er alles aan zouden doen om ons te helpen. Na x-aantal doktersbezoeken aan zowel Dr. Van Renterghem en Dr. Coetsier startten we definitief met de IVF-behandeling midden augustus.
Iedere dag een spuitje, ofwel zelf te geven, ofwel door de thuisverpleging, ofwel door de dokter. We besloten om ze zelf te geven, niet alleen gemakkelijk omdat je niemand anders moest lastigvallen, maar ook omdat dit het enige was dat ik als man op dat moment kon doen.
Volgens ons schema eicelpunctie rond 10 september, Joehoe... aftellen maar. Door de inspuitingen werd de buikpijn alsmaar groter... Dr. Coetsier besloot dan maar om de inspuitingen en de stimulatie een aantal dagen stil te leggen om geen extra risico's te lopen. Na een laatste bezoek aan de gyn. werd ons de definitieve datum van de eicelpunctie meegedeeld, zondag 16 september. Het aftellen is begonnen....
Bij deze willen wij (Gunther & Lieve) jullie welkom heten op onze kersverse blog. Wij willen jullie laten meegenieten en -voelen naar ons verlangen naar... een eigen kindje
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Had ik in mijn gedachten toch een kamer voorgesteld met een aantal stimulerende elementen, maar helaas... 
Enfin, we zijn hier niet voor ons plezier maar voor onze job...
