|
Nee, een echte waterrot ben ik niet, ofscchoon ik veel mee gevaren ben met de plezierboot van mijn zwager Geert Jansen en dan moest ik daar ergens bij het Zwarte Water op zo'n spiegelglad muurtje klimmen om water aan boord te halen. Doodangsten heb ik hierbij uitgestaan!
Aan mijn moederskant zaten wel 2 schippers, de een lag in Millingen en de andere ergens in Doornenburg aan wal. Allemaal binnenvaart weliswaar en vroeger vaarden ze ook veel op Duitsland en Zwitserland! Nog 2 generaties terug was er ook een zekere Dorus Reijmers, die het in de crisistijd van 1929 het als schipper niet meer zag zitten en volgens zeggen overboord gesprongen is en zoals veelal het geval met schippers zwemmen kon hij niet. Zo had ik een kennis, een zekere Jan Rijfkogel die schippersknecht geweest is bij van Tuyll en me het verhaal deed dat ze ook vaak water binnenboords gekregen hadden, maar hij zei er dan altijd ludiek bij: 'Zwemmen kon ik niet, maar de klompen die ik aan had wel en daarom ben ik ook nooit verdronken! "In zeeland hebben we voor jaren gelegen met storm op de achterklep van een pont gestaan die ook water aan het innemen ging en helemaal hellend kwam te liggen. In militaire dienst werden we tijdens de springvloed in de nacht van 1 februari 1953 naar de Zuidhollandse eilanden gestuurd en toen was ik nog zo flink om in een onder water staand café het toch nog voor elkaar te krijgen om een vat bier aan te slaan. De angst hebben we toen weggedronken en zijn aan de slag gegaan. Nuchter had ik het niet gered, ofschoon we als militair niet voor een kleintje vervaard waren! Nadien heb ik nog veel visbootjes gehad en ook nog zo'n oude reddingsboot van een rijnaak die steeds lek was en ook veel water binnenhiel. Je kon net pramen wat je wou, dicht kreeg ik de boot niet!
Nadien zo'n lichte bootje van kunststof gekocht, die op een gegeven moment tijdens het vissen overstag ging, toen een van mijn twee vismaten, zo'n kerel van een 100 kilo, naar voren stapte om me iets te vragen. Bootje raakte van achteren in een rol pikkeldraad en stond recht op zijn kop en wij lagen daar maar te kruipen en in doodsangst af te wachten dat ze ons kwamen bevrijden. Na 2 uur konden we weer aan wal klimmen!
Het water is altijd spannend en je weet nooit wat je te wachten staat en door allerlei gebeurtenissen leer je steeds wat nieuwe dingen die mee kunnen werken aan een beter en veiliger varen! Het was me een genoegen dit mooie blog weer even bezocht te hebben en Maria, ik wens je een fijne Kerstmis en een Zalig Nieuwjaar, goede zaken en steeds een behouden vaart!
Tot de volgende keer maar weer met hier aan wal de warme sneeuwgroetjes van Eef!
http://www.bloggen.be/eef/
23-12-2009 om 14:07
geschreven door Eef Hübbers
|
