|
Bij terugkomst, gooide ik wat lekkers in de vijver. Mevrouw Bonestroo kwam er meteen op af, maar Meneer liet zich niet zien.
Dat is opmerkelijk, want bij lekkers maken ze dikwijls ruzie over wie het eerst mag eten...
Ik vertrouwde het niet en vroeg Bas, of hij er wat voor voelde om de vijver leeg te pompen om te zien of Meneer zich ziek had verstopt.
Zo gezegd, zo gedaan, maar helaas: geen schildpad te bekennen! Hij was weg!
De dierenarts gebeld met de vraag of iemand hem gevonden had, maar nee, daar ook niet.
Anderhalve week later werd er echter door de dierenarts opgebeld, dat er twee jongens aan de balie waren geweest, die de schildpad hadden gevonden! Ik kon hem bij hun onmiddellijk ophalen! Wat was ik blij, want zo'n huisdier, dat mis je!
De helden hebben twee dozen ijsjes van me gekregen! Ik had een appeltaart beloofd aan de vinder, maar zij hielden daar niet van.:wink:
Achteraf hebben we ontdekt waar hij ontsnapt is: de opening tussen twee bepaalde paaltjes is nèt wat groter dan bij de overige en als hij zich even kwaad maakte, kon hij daardoorheen! Een tuinkabouter bewaakt nu het gat en hopelijk kan hij er nooit meer uit! Het vrouwtje was niet te genieten. Is ook niet raar: die moest ook weer omschakelen naar een leventje samen en dat geeft soms wat moeilijkheden.:lol: Òf het was omdat hij niet had gezegd waar hij heen ging, dat kan ook.:wink:
|
