Voor de zeeman die vroeger op zee overleed, was een zeemansgraf meestal de enige oplossing. Het lichaam was namelijk niet lang genoeg houdbaar om het mee te nemen naar een volgende haven. Bovendien gaf het erg veel trammelant in een haven en was het vaak verboden omdat de plaatselijke mensen bang waren, dat ziektes het land in gebracht werden. In Nederland is het zeemansgraf niet toegestaan. Wie dat toch wil, zal moeten uitwijken naar landen waar het wel is toegestaan. Dat kan bij voorbeeld in het Verenigd Koninkrijk. Daar zijn op vier plaatsen uit de kust van Schotland en Engeland troggen aangewezen voor zeebegrafenissen. Op deze plaatsen is de zee meer dan 300 meter diep en daar mag niet gevist worden. In het Verenigd Koningrijk komt een zeemansgraf ongeveer 25 tot 30 maal per jaar voor. Een firma, de Britannia Shipping Company for Burial at Sea, levert twee keer per maand zeebegrafenissen voor ongeveer 4.000,-.
Vandaag ga ik naar een begrafenis. Van de dingen die ikzelf moet oplossen, vind ik dit toch wel één van de zwaarste, hoewel het voor de familie natuurlijk nog veel zwaarder is om het verlies van een dierbare mee te maken.
Reacties op bericht (1)
22-04-2011
Innige deelneming!
Dag Maria, Dit wist ik niet,alweer iets bijgeleerd. En ja...iemand die je dierbaar is geef je niet graag af. Dit vind ik ook één van de zwaarste momenten. Innige deelneming.Groetjes en tot een volgend bezoekje. Magda
