Japanner wil met stripfiguur trouwen Uitgegeven: 30 oktober 2008 13:17
TOKIO - Een Japanse man eist een wetswijziging waardoor het mogelijk wordt dat mensen met stripfiguren trouwen. Binnen enkele dagen heeft hij meer dan duizend handtekeningen verzameld met een online petitie.
"Ik ben niet langer geïnteresseerd in de wereld van drie dimensies. Ik zou zelfs graag een bewoner worden van de tweedimensionele wereld", aldus Taichi Takashita.
Het aantal huwelijken in Japan neemt af omdat veel jonge Japanners moeilijk een partner voor het leven kunnen vinden. Stripverhalen zijn ondertussen razend populair, en veel stripfiguren worden in Japan beroemdheden of zelfs sekssymbolen.
(noot van mij: ik ga meer voor de strippende figuur! Wat een rare kostgangers heeft Onze Lieve Heer toch weer! Ik zal wel aan Bas vragen met wie hij dan in het huwelijksbootje zou willen stappen.... . Het zal wel Puffie het Sleepbootje (boekje van Menno Jacobs), maar dan in vrouwelijke vorm zijn!)
De zeescheepvaartsector kan en moet haar milieubelasting flink verminderen. Technisch is het mogelijk, de natuur vraagt er om, maar dan wel met heldere kaders en regelgeving. Dat zijn de conclusies van het symposium Zeescheepvaart heeft toekomst van De Vereenigde Compagnie Scheepsinvesteringen. De milieubelasting van zeeschepen is nu nog enorm groot. Uit een rapport van de Verenigde Naties blijkt dat de CO²-uitstoot wereldwijd elk jaar ruim een miljard ton bedraagt, bijna het dubbele van de CO²-uitstoot die de luchtvaart jaarlijks veroorzaakt (let wel op, dit zijn absolute getallen, géén percentages! Want,) daarbij moet worden aangetekend dat negentig procent van het intercontinentale goederenvervoer met zeeschepen plaatsvindt. In verhouding tot andere vervoersvormen, zoals vervoer per truck of trein, is de milieubelasting van schepen geringer.'
Volgens Eelco Leemans van Stichting De Noordzee beperken maatregelen om de schepen groener te maken zich niet alleen tot technische aanpassingen en regelgeving. Hoewel zeker nodig, is ook de mentaliteit aan boord van de schepen van groot belang. Naast lobbyactiviteiten bij internationale scheepvaartorganisaties en overheden maken wij ons dan ook sterk voor de opleiding van toekomstige bemanningen. Zij moeten bewust worden gemaakt van het belang van het behoud van onze planeet om te komen tot een goed evenwicht tussen de factoren people, planet en profit.'
Noot van mij: Er is dus nog aardig wat winst op milieugebied te behalen! Het kan beter en schoner (en soms duurder). (zie bijvoorbeeld vrijwel aan het begin van mijn blog: een bericht over de hernieuwde invoering van de zeilboot met een 'vlieger' op 300meter hoogte, maar ook schonere brandstof, zuinigere motoren enz.enz.) De zeeman is er zo langzamerhand wel aan gewend om zijn afval te scheiden. Blikjes, ijzer, olie en andere waren worden gescheiden. Groen-afval is wat moeilijker als je bedenkt, dat men 40 dagen geen haven zal zien. Dat gaat dus over de Muur.
Wat voor mijn zeeman thuis moeilijk is? Het licht uit doen; dat doet hij aan boord alleen als hij gaat slapen.
Zoals iedere oplettende lezer reeds opgemerkt zou kunnen hebben, hou ik van zeeslepers. In een dolle bui, dacht ik: "Weet je wat? Ik heb nog nooit een bootje geborduurd! Met mijn zeeën (leuke woordspeling) van tijd kon ik dat wel eens gaan doen!" Zo gezegd, zo gedaan. Eerst een fotootje opgezocht dat in aanmerking kwam. Vervolgens de omtrek nagetekend op ruitjes papier, borduurzijde bij elkaar gezocht en een lapje en stoer aan de slag. Menig uurtje later....... klaar! Goed gelukt! Ik glom van trots.
Kom ik van een leuk middagje uit weer thuis, kan ik NERGENS dat lapje terugvinden! De kerstboom die ik in de gauwigheid ook even geborduurd had wel. Dáár zit ook de borduurnaald opgestoken, maar het andere lapje is nergens te vinden! De hele onderverdieping van het huis afgezocht samen met onze dochter..... niets!
De enige verklaring is, (buiten de mogelijkheid, dat ik het in een vlaag van verstandsverbijstering ergens neergelegd heb) dat een van onze hondjes hem heeft opgegeten! Wil de echte schuldige opstaan?! Grrrrrrrrr!
Erasmus (wetenschapper, priester, humanist en filosoof, vriend van Thomas More) zou vandaag zijn verjaardag vieren. (noot van mij: er wordt ook de 27ste èn de 28st oktober genoemd als verjaarsdatum, duidelijk een lange bevalling, zullen we maar zeggen ) Hij is de schrijver van o.a. de Lof der Zotheid. De Zotheid (personage), die samen met haar vijf dochters over de wereld heerst, stelt allerlei menselijke dwaasheden aan de kaak. Behalve kerkelijke autoriteiten worden ook kooplieden, vorsten en wetenschappers bekritiseerd. Erasmus drijft de spot met de misplaatste ernst waarmee alle mensen, ongeacht beroep, stand, of positie, hun eigen belangen najoegen, en de groteske kortzichtigheid, waarmee zij klaar stonden met hun oordeel over elkaar. Het wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke werken in de westerse beschaving en het wordt beschouwd als een boek dat de weg vrij maakte voor de reformatie (beweging om de Katholieke Kerk te hervormen, later leidde deze beweging tot de Gereformeerde Kerk/Hervormde Kerk).
In ons gezin worden SOT en ZOT nogal eens door elkaar gebruikt. SOT (Svitzer Ocean Towage, de rederij waar Bas bij vaart) lokt natuurlijk ook een erg leuke woordspeling uit met ZOT, wat volgens ons woordenboek mal, dwaas, gek, onverstandig en dom betekent. Er is niet veel fantasie voor nodig om het te pas en te onpas te kunnen gebruiken.
Gisteren had ik naar Bas gemaild, dat ze klaar waren en dat ik hoopte, dat mijn leraar me nu water zou willen leren schilderen. Natuurlijk bedoelde ik "de zee", maar uit zijn mail van vanmorgen bleek, dat hij dacht dat ik nu op waterverf over zou schakelen. Lang leve de communicatie!
ANTWERPEN - Om mensen wat dichter bij elkaar te brengen, heeft een groep Vlamingen een 'knuffeldag' uitgeroepen. Ze roepen iedereen op om vrijdag 24 oktober eens de baas, collega's of de schoonmaakster stevig te omhelzen.
"Omdat we allemaal mensen zijn. En omdat we er allemaal af en toe eentje kunnen gebruiken", stelt de website van de organisatoren. Een groep van vijf Vlamingen heeft al een grote schare mensen enthousiast gemaakt. VRT Radio2 maakt de hele dag 'knuffelradio' en kinderen trekken naar bejaardentehuizen voor een omhelzing. De website biedt alvast een knuffelsong en nog een hele reeks ideeën.
Knuffelsong
De website biedt alvast een knuffelsong en nog een hele reeks ideeën. "Begin vooral thuis: partner, kinderen, buren", staat er. "Start jouw sportwedstrijd met een knuffelmoment.
Als stadsbestuur kun je een recordpoging organiseren met het grootste aantal knuffelaars. Bakkers kunen een knuffelbrooodje maken en elke klant een gratis knuffel geven bij de verkoop."
'Free hugs'
Het fenomeen van 'free hugs' verspreidt zich de laatste jaren over de hele wereld, van Zuid-Afrika tot Canada en van Peru tot Australië. Het begon met de Australiër Juan Mann, die bij terugkomst op het vliegveld niemand had die op hem wachtte.
Hij stak een bord met 'free hugs' in de lucht. Het bleek een groot succes en een fenomeen was geboren, hoewel de Australische overheid het 'freehuggen' vergeefs probeerde te verbieden.
Voor zover bekend heeft de knuffeldag nog geen navolging in Nederland.
Nou, hoewel het een beetje voelt als een verkapte Valentijnsdag...daar komt ie dan voor: Bas, onze meid, familie, vrienden, collegae èn kantoor!
Herfstvakantie! Heerlijk! Niet de noodzaak om om 6.15 uur naast mijn bed te staan. Natuurlijk zit de gewoonte er wel en ben ik ook nog een ochtendmens. Het feit alleen, dat ik deze week geen wekker nodig heb, is erg fijn. De schildpadjes zijn vandaag weer naar binnengebracht! Een aquarium, (van 1x1 meter! a longlong time ago aangeschaft toen Bas op zee zat, dàn is hij namelijk véél gemakkelijker ) is in de winter het onderkomen voor Meneer en Mevrouw. Ze hebben trouwens een 'nieuwe' warme steen uit...... Frankrijk! Altijd fijn als ze weer in de kamer wonen. Dan begint voor mij al een beetje het Kerstgevoel.
Onze dochter is al een grote meid. De luierfase hebben we ruime tijd geleden achter ons gelaten. Evenals de kleuterpubertijd, de plaag-je-moederfase en de lagere schoolfase. Ze is nu midden in haar tweede pubertijd! De Winnie the Poohfase! Agenda, tekeningetjes en films allemaal in het teken van de leuke beer. Speciaal voor haar hier ook een plaatje!
We zitten op de helft van de termijn! De zeemannen op het Driemanschap gaan snel. Gisteren waren ze al pal Zuid van Cuba! Met een temperatuur van 28* C. is dat natuurlijk geen straf. Hier in ons kikkerlandje wordt het al aardig koel. Wie weet komt Bas over een week of 6 wel weer bruin terug.
Een van de spelletjes die ik graag doe, is Freecell! Het leuke daarvan is, dat alle spelletjes uitkomen. Niks geen geluk, maar gewoon goed nadenken. Zit je vast, dan heb je zelf een fout gemaakt. Bas speelt het thuis ook wel eens. Als hij thuis is en ik duur naar mijn zin te lang met een spelletje, dan vraag ik hem er even bij. Volgens hem kan ik gewoon niet zonder hem! Tuurlijk, alleen ben ik bij nummer 1 begonnen en ben ik nu bij nummer 24.606 . En al die spelletjes zijn uitgekomen, ook als hij op zee zit. Je moet zeemannen natuurlijk wel in de waan laten, dat ze behalve voor de centen (en nog veel meer) ook qua hersenen ernstig nodig zijn!
Gunstig! Uit onderzoek is gebleken dat mensen die in de herfst geboren zijn gemiddeld zes maanden langer leven dan mensen die in het voorjaar geboren zijn. Dit is te verklaren doordat zwangere vrouwen in de zomer meer verse groente en fruit eten, wat een positief effect heeft op de baby. Op het zuidelijk halfrond geldt hetzelfde: daar worden kinderen die in het begin van het jaar geboren worden gemiddeld 6 maanden ouder. Dit omdat de herfst daar in het begin van het jaar is. Als die extra tijd dan maar wel in de zomer valt!
Van een vriend van ons kreeg ik de volgende mail over hoe het niet moet in de vaart:
Kapitein, mijn wacht zit erop, het is uw beurt. Ik heb een goed bericht en een slecht bericht. Het slechte nieuws is dat de sleepboten door een knobbelig zeetje niet hebben kunnen vastmaken. (zie kleine fotootjes) Het goede nieuws is dat we toch zoals opgedragen bakboord voor de wal liggen! (zie grote foto)
Het is al weer een tijdje geleden dat jullie iets van me gehoord hebben dus laat ik maar eens een update(tje) geven. Na een verblijf van bijna 5 weken langs de kant in Corpus Christi zijn we dan echt eindelijk vertrokken met onze sleep. Dat we zo lang moesten wachten in de haven lag dit keer eens een keer niet aan ons maar aan de sleep zelf. Onze sleep is namelijk een grote ponton waar een onderstel van een platform opgezet moest worden. Dat had allemaal nogal wat voeten in aarde en doordat de orkaan Ike in de buurt dreigde te komen lag daar het werk ook nog eens een week stil. Op zaterdag de 11e was het dan eindelijk zover: Om 06:00 gingen wij ontmeren en waren we onderweg naar de werf waar de bak lag. Om 09:00 hadden we sleepvast gemaakt en waren we op weg naar buiten. Daar lagen 2 andere schepen te wachten (de Rotterdam en een Chineze collega, de DE DA). Zij zouden pas buiten vastmaken want het kanaal is te smal om met drie schepen naast elkaar te varen. Omdat wij de leading tug zijn mochten wij al binnen vastmaken en ermee naar buiten varen. Tijdens het naar buiten varen begon het aardig op te briezen waardoor we maar 3,5 mijl per uur liepen/voeren, dat is 7 km/uur. Daardoor waren we pas om 12:00 buiten. Gelukkig ging het vastmaken van de andere 2 schepen vrij snel waardoor we om 16:00 dan eindelijk echt onderweg waren. We lopen nu lekker snel,namelijk rond de 8,2 mijl per uur dus zien we hier allemaal tevreden gezichten aan boord. Maar dat heeft natuurlijk vooral te maken met het feit dat iedereen blij is om na zo´n lange tijd in de haven gelegen te hebben, nu eindelijk weer op zee te zitten. Op de plek van bestemming gaan de andere 2 schepen weer los en blijven we er alleen voor staan als het onderstel van de ponton gelanceerd gaat worden. Wat we daarna gaan doen is nog niet bekend, maar dat is niet zo raar, het duurt immers nog wel even voordat we daar zijn.
Als bijlage heb ik een fotootje meegestuurd van onze sleep. Meer nieuws heb ik eigenlijk voorlopig niet. Later tijdens deze reis zal ik wederom wat van mij laten horen.
Afgelopen zaterdag is het vertrek echt een feit geworden. Natuurlijk had ik mij voorgenomen, om niet meer de hele dag achter dit kastje door te brengen, maar zoals Gaby in een reactie al zei (ze kent me ERG goed ): stiekem loop je toch verschillende keren langs om toch nog een glimp op te vangen.... Via de zoekmachine had ik een aantal webcams gevonden van Aransas. Dáár zouden ze langs komen met sleep en al! Alsof ik het aanvoelde: om 16.00 uur precies zag ik heel toevallig de sleper voorbij komen!! Helemaal blij heb ik uitgebreid staan zwaaien voor mijn scherm!! Hoeraaa, tòch nog gelukt!! Alle moeite niet voor niets geweest. Minstens 40 seconden in beeld! Ik kon heel goed zien, dat het de sleper van Svitzer Ocean Towage was! Whauw! Groot en prachtig kwam hij voorbij! Gelijk een SMS gestuurd naar Bas: "Ik zie je in Aransas!!! DagDag en goede reis!"
Krijg ik bericht terug: "Daar zijn we nog helemaal niet, dat is de Rotterdam!" typisch Maria-verhaal weer! Ik heb dus uitgebreid staan zwaaien naar de Rotterdam...... Gelukkig ken ik die ook, dus ging ik niet vreemd..... De schepen zijn zusterschepen van elkaar en als ik de naam niet kan lezen, vind ik ze zelfs identiek! De London met de sleep heb ik helaas niet meer gezien, want ik moest weg....
Kennen jullie de mop van de zeeman die moest vertrekken?
Hij vertrok niet.
Gisteren heb ik mijn tijd verknoeid met het kijken naar de webcam die in Corpus Christi staat. Het nadeel van deze webcam is, dat hij telkens draait en ik maar op 2 beeldposities het water kan zien. Aangezien Bas dit stuk met een losse boot zou varen, is hij misschien 30 seconden te zien. Als die camera net de verkeerde kant op staat, dan zal ik hem niet kunnen zien. Van enig toeval is hier dus wel sprake. Het is natuurlijk wel erg leuk om het vertrek te kunnen zien en dat bracht me ertoe om toch maar zoveel mogelijk te kijken....... Is hij gisteren nog niet vertrokken!! Hèt verhaal van de zee. Ik had wel medelijden met de bemanning, want ze zaten echt uit te kijken naar het vertrek. Vandaag een nieuwe poging, maar ik ga niet meer achter dit kastje mijn tijd zitten verdoen; ik zwaai hier wel even vandaan!
Bas vertrekt eindelijk vandaag uit Corpus Christi! Het werd wel tijd voor hem hoor! Hij baalde stevig van het maar blijven liggen in de haven. Samen met de Rotterdam èn de DeDa gaan ze een sleep naar Angola brengen. Even het plaatje van de sleep terugzoeken:
Wat een ding toch weer! (Volgens mij heb ik iets dergelijks al eerder gezien bij een andere reis.) Volgens Bas is de grootte van het gevaarte vooral goed te zien als je hem vergelijkt met de Pickup aan de onderkant van de foto... Vandaag om 13.00 uur onze tijd is het vertrek gepland. Aangezien we tòch al van de telefoon zijn afgesloten, ( vanwege het feit, dat de aanbieder vond, dat we teveel belden!!!) werd het voor het thuisfront ook véél te duur om nog langer te blijven liggen! Goede reis gewenst voor de bemanning!
De russische oliemiljardair R. Abramovich is als de dood voor piraten. Zijn nieuwe boot lijkt daardoor meer op een gevechtsschip dan op een plezierjacht. Het 147 meter lange megajacht Eclipse, dat de Rus momenteel op een geheime plek in Hamburg laat bouwen voor 300 miljoen euro, krijgt zelfs een raketafweersysteem. Ook zijn de ramen van de belangrijkste vertrekken op het vaartuig voorzien van kogelafwerend glas. Mocht dit allemaal nog niet helpen, kunnen Abramovich en zijn 26 jarige vriendin altijd nog vluchten met een onderzeeboot die tot 50 meter diepte kan. Het schip moet in 2010 af zijn, zodat de miljardair veilig naar het WK-voetbal in Zuid-Afrika kan varen.
Die onderzeeboot..... zal een aanvraag doen bij Svitzer Ocean Towage . Een personenwegschietkanon, zo eentje van het circus, kan ook!
Om 23.30 uur was het vuurwerk afgelopen. Een groot gedeelte van 700.000 man komt in de benen om de laatste metro naar huis te nemen. Het plein waar wij stonden kon aan alle kanten verlaten worden. De brandweer zou daar erg tevreden over zijn. Maar..... voor een rolstoeler is het niet zo gemakkelijk in een menigte. We 'moesten' mee in de stroom mensen. Tot overmaat van ramp had de politie aan het EIND van een straat de boel afgezet en kon niemand eruit. Als je weet, dat de mensen die die straat inslaan, niet weten dat het doodlopend is en min of meer doorlopen, word je daar niet vrolijk van. We moesten toen tegen de stagnerende stroom weer terug! Mijn navigator (en echtgenoot) kreeg het prima voor elkaar en ik heb gewoon mijn ogen dicht gedaan. Bij de metro was het nòg erger, als dat al mogelijk was. Daar vormde zich een ware trechter om door de draaipoortjes te kunnen. We wisten dat dat niet ging met de rolstoel, maar dat ernaast een poortje was voor rolstoelgangers. We hebben dat poortje niet gehaald. De druk van de menigte werd zo groot, dat mijn rolstoel langzamerhand in elkaar werd gedrukt. Dat werd dus paniek voor mij! Ik heb toen mijn krukken omhoog gestoken en hard geroepen dat ik eruit wilde!! En wonder boven wonder maakte men nóg wat ruimte zodat Bas en Monique mij eruit konden duwen. Aan de achterkant van het station zag een politieagent in burger ons probleem en heeft ons het station via een andere weg ingeloodst. Helaas had men de liften uitgeschakeld omdat men wilde, dat de trap werd genomen (61 treden). Na lang aandringen in mijn allerbeste Schoolfrans via de intercom, kreeg ik het voor elkaar, dat de stationchef voor ons de lift in werking zette en ervoor zorgde, dat we in een metro konden komen. Overstappen hebben we niet gedaan; we zijn vanaf een uitgang gaan lopen naar de auto, dat was ongeveer 2 kilometer, maar wat een opluchting! Nee, zó doen we het nooit meer.
Wat een rare kostgangers heeft Onze Lieve Heer toch weer! Ik zal wel aan Bas vragen met wie hij dan in het huwelijksbootje zou willen stappen....
. Het zal wel Puffie het Sleepbootje (boekje van Menno Jacobs), maar dan in vrouwelijke vorm zijn!)
Kennen jullie de mop van de zeeman die moest vertrekken?
