Wat ik nu toch las bij de Wereldomroep: Pure joint in horeca valt buiten rookverbod Gepubliceerd: woensdag 26 maart 2008 08:16 UTC Laatst gewijzigd: woensdag 26 maart 2008 08:16 UTC
Den Haag - Het rookverbod in de horeca gaat niet gelden voor mensen die pure cannabis roken. Dat antwoordt minister Klink (Volksgezondheid) op vragen van de Tweede Kamer. Het verbod komt in de Tabakswet en die gaat alleen over producten die geheel of gedeeltelijk uit tabak bestaan. Joints met alleen maar marihuana vallen daar niet onder, aldus Klink. De minister denkt niet dat mensen massaal zullen overstappen op pure cannabis als het rookverbod op 1 juli ingaat. Wel laat hij een onderzoek doen naar veranderingen in het rookgedrag van bezoekers van coffeeshops na de invoering van het verbod.
En op gezondheidsnet gegoogled: Dat het roken van joints schadelijker is dan het roken van gewone tabak was al bekend, maar Nieuw-Zeelandse onderzoekers hebben nu aangetoond hóé schadelijk. Degenen die tien jaar lang een joint per dag rookten, of vijf jaar lang twee per dag, hadden 5,7 keer zoveel kans op longkanker als niet-gebruikers. De rook van een enkele joint is net zo ongezond als die van twintig sigaretten. Er zit meer amoniak, stikstofmonoxide en stikstofoxide in de rook van wiet dan in sigarettenrook, bleek al uit eerder onderzoek. In totaal zijn ruim tachtig blowers onderzocht. Ook hun andere leefgewoonten en ziektegeschiedenis zijn in het onderzoek meegenomen. De uitkomsten zijn vergeleken met die van niet-blowers. De resultaten staan in de nieuwste editie van het European Respiratory Journal.
Moeten ze dadelijk in de HORECA bij de gasten gaan vragen of het een joint of een sigaret is? (Bovendien vind ik 80 blowers te weinig om er in de conclusie aantallen of percentages aan te verbinden!)
De positie is weer te volgen op sailwx.info! In een haven wordt het niet gedaan, want dan is het niet interessant en kost het alleen veel tijd. Nu kunnen we telkens zien hoever ze opgeschoten zijn. De snelheid ligt rond de 5 knopen en het is een glad zeetje! Wat een weelde! Ja, het is echt hard werken!
Voor hier vraag ik alle positieve gedachtes voor ons buurmeisje(14 j.) en klasgenote van mijn dochter. Ze is 3 weken geleden aangereden en ernstig gewond geraakt. Gisteren heeft ze haar ogen open gedaan! Nog wel een lange weg te gaan, ook voor haar ouders en broer. Eigenlijk wil je haar alleen toespreken: "Hup! Zet hem op met al je wilskracht!!"
Hij is op weg. Het heeft even geduurd en Bas was het verblijf in de haven dan ook zat. Aan boord is hij tenslotte om te varen! Natuurlijk komt dat ook, omdat dit niet halverwege de reis is, maar aansluitend aan het verlof. Nu dus op naar Rio de Janeiro met bunkeren in Santa Lucia.
Ik heb van verschillende kanten gehoord, dat het moeilijk is om te reageren of een foto te plaatsen in mijn fotogastenboek. Een en ander komt waarschijnlijk doordat het 'doorkijkluik' .tk niet optimaal werkt. Mocht u wat willen achterlaten, probeer het dan eens op originele adres: www.bloggen.be/verhalenvaneenzeemansvrouw
Vandaag is het Paaszaterdag (of Stille Zaterdag). Als ik zo naar buiten kijk, heb ik zin om de Kerstboom van boven te halen! Dikke sneeuwvlokken dwarrelen naar beneden. Wel een leuk gezicht, maar helaas moet ik er nog door ook (verjaardag van mijn vader). Dat is minder fijn met deze weersomstandigheden. Gisteren had ik Bas aan de lijn. Het vertrek wordt waarschijnlijk, vanwege een vuiltje op 1e en 2e Paasdag, uitgesteld naar woensdag. Toch wel een luxe om op mooi weer te mogen/moeten wachten. Gelukkig zit er geen direkte tijdsdruk achter. De schepen kunnen prima tegen slecht weer, maar de sleep is er niet zo blij mee. Een boorplatform is niet echt gebouwd om te drijven. Die moet gewoon op z'n plek staan en zijn werk doen. Dat gesleep van de ene naar de andere plek is een noodzakelijk kwaad.
Ik wens iedere lezer een Zalig Paasfeest! Maak er wat gezelligs van!
Ik ben Spaans aan het leren. Echt zo'n beginnerscursus, want ik spreek hier nog geen woord van. Het lukt prima, moet ik zeggen. Ik ben wel benieuwd, hoeveel ik van het geleerde toe kan passen in het Spaanse land of in een Spaans sprekend land, natuurlijk. Zo heb ik in een ver verleden ook Frans geleerd op school. Kom je dan in Frankrijk, dan blijkt de goegemeente zó snel te rebbelen, dat je geen eind èn geen begin van een woord kunt horen, laat staan een vertaling kunt verzinnen! Onze dochter leert nu ook Frans op school. Ik krijg af en toe een boek in mijn handen gedrukt, zodat ik haar kan overhoren. Wonder boven wonder, weet ik nog erg veel van de taal. (dat valt me reuze mee, want Frans was wel, met voorsprong, mijn slechtste vak! Ik kan de 3-en nog wel voor de geest halen die ik van een leraar kreeg voor vertaal-overhoringen van het Nederlands naar het Frans!) Ik had daarom niet verwacht, dat er wat was blijven hangen. Nee, doe mij maar cijfers, daarvoor is mijn geheugen ingericht. Vanaf het zeevarende front, geen nieuws vandaag. Het vertrek is nog steeds gepland voor aanstaande zondag. Dan moeten de motoren en andere reparaties wèl klaar zijn.
Een tijd terug heb ik u beloofd, om eens na te vragen welke oefeningen er zoal aan boord worden gehouden. Ik stond versteld van de grootte van de rij! Hier komen ze:
- fire drill : 1 x per maand (afwisselend een andere gedeelte van het schip natuurlijk)
- abandon ship drill : 1 x per maand - man overboard drill : 1 x per 3 maanden - piracy attack drill : 1 x per 3 maanden - bomb search drill : 1 x per 3 maanden - stowaway search drill : 1 x per 3 maanden - (oil) spill drill : 1 x per 3 maanden - stretcher drill : 1 x per 3 maanden - black out drill : 1 x per 3 maanden - noodstuuroefening : 1 x per 3 maanden Dat laatste plaatje slaat natuurlijk op een Black Out drill! Als 1/4 van de bemanning afgelost is, moeten alle oefeningen weer opnieuw worden gehouden... Aangezien de slepers meestal maar 1 à 2 keer per reis van 3 maand in een haven komen, is het dus zo, dat na iedere haven de oefeningen weer gedaan moeten worden. Dan is er nog een aantal, dat òf in een andere drill al is opgenomen, òf niet van toepassing is op de slepers. Deze oefeningen worden dan niet of minder vaak gedaan:
- stormschade oefening
- aanvarings oefening: krijgen we toch nooit mee te maken
- gewonden in een tank/ruimte zonder zuurstof
- first aid drill.
- waterdicht en branddicht afsluiten van het schip (zit bij ons automatisch in de fire drill)
- Hoofdmotor problemen drill: hoeven we niet te simuleren, gebeurt bij ons vanzelf, dat scheelt dan weer een oefening
Zo te zien een heleboel oefeningen dus! Daar stond ik echt van te kijken! Het houdt ze natuurlijk wel van de straat.
Ik kwam vandaag een bericht tegen, waarvan ik kan zeggen, dat het hoog op de verlanglijst staat van het thuisfront. Ik denk echt, dat het mee zal spelen in een overweging wel of niet te gaan varen. Het personeelstekort is zo'n gigantisch probleem aan het worden, dat gevreesd wordt voor de toekomst van varend Nederland. De jeugd groeit op met internet net zo 'gewoon' als een TV. Op het moment, dat ze merken, dat er géén TV en zéér beperkt RADIO is op zee (ja, echt waar!) èn geen INTERNET, zijn ze, in mijn ogen, helemaal niet gemotiveerd om de zee te kiezen als carrièremogelijkheid.
(gelezen op "Holland Marine Equipment":)
BROADBAND@SEA
Broadband@sea is een project dat ontstaan is uit een van de COMPOSITIE workshops. Dit project is een gezamenlijk project van maritieme toeleveranciers en rederijen waarbij Holland Marine Equipment BV de coördinatie doet. Het broadband@sea project richt zich op mogelijkheden die er zijn en gaan komen voor het gebruik van een online verbinding tussen wal en schip. Daarbij wordt uitgegaan van de huidige en toekomstige mogelijkheden van breedband verbinden zoals VSAT en Inmarsat breedband. In de toekomst kan dit wellicht worden uitgebreid met een anders systeem. Het project richt zich op de toepassingen die je met breedband aan boord zou kunnen gebruiken. Hierbij wordt gedacht aan remote monitoring systemen, automatische updates van de elektronische kaarten, voorraadbeheer van het schip vanaf de wal, netwerk update op het schip vanaf het kantoor, maar bovenal ook internet toegang en beschikbaarheid van e-mail voor de bemanning. Vooral de laatste twee zijn op dit moment van groot belang omdat zeevarende niet meer zonder zouden willen.
Schip versus walorganisaties Van oudsher is er tussen schip en wal een bepaalde wrijving. Het schip wordt dan ook vaak als losse entiteit gezien. Aan boord ziet de bemanning het kantoor meer als een probleem dan dat men zich als één bedrijf ziet. Echter, andersom was met name door de weinige communicatie hetzelfde het geval. De laatste jaren is mede door e-mail de afstand verkort. De walorganisatie wil het schip meer als het verlengde zien van het kantoor als het ware een soort virtuele werkplaats oftewel VPN. De betrokkenheid tussen wal en schip kan verbeterd worden door middel van korte communicatie lijnen en meer uitwisseling van gegevens.
De afstand tussen wal en schip moet virtueel verkleind worden. Het personeel aanboord van schepen speelt daarbij een belangrijke rol. De verwachting is dat het belang van internet a/b steeds een groter belang zal gaan krijgen bij het aantrekken van het juiste zeevarend personeel. De vijver waaruit de meester rederijen allemaal vissen om aan het juiste personeel te komen, wordt alsmaar kleiner. Het hebben van internet a/b op de schepen van Nederlandse rederijen zal een voorwaarde zijn om de zeevarenden juist voor de Nederlandse rederijen te gaan werken.
Daarom worden de volgende toepassingen gezien als mogelijkheden om zeervarend personeel vast te houden en mee aan te trekken.; - Het "normaal" kunnen internetten (geldt ook voor de business) - SMS - VOIP - Chatten (niet alleen privé maar ook bijvoorbeeld studie begeleiding) - Studie via internet
Innovaties Wat is er zo specifiek aan de innovatie van Broadband@Sea? Breedband verbindingen zijn er volop en toepassingen zijn niet meer nieuw? Echter, voor de scheepvaart is altijd alles anders. Bijna alle ontwikkelingen zijn nieuw voor de scheepvaart. Wanneer het schip onder de VPN verbinding van de walorganisatie valt zullen ook nieuwe veiligheidsprotocollen opgesteld moeten worden. De regelgeving speelt hier uiteraard ook een rol. Tevens zal de verhouding tussen schip en walorganisatie veranderen, dus op het logistieke proces komt er een verschuiving.
Zaterdag alweer! De eerste week zit er al bijna op. Het weekend tel ik natuurlijk niet mee . Ik heb nog een stapel wasgoed te strijken, maar voor de rest loopt hier alles zijn gangetje. In de eeste week loopt deze zeemansvrouw nogal eens met de ziel onder de arm om haar eigen leventje weer op te pakken. Die omschakeling verloopt deze keer makkelijk. Het afgelopen verlof: het dak is vernieuwd! Heerlijk dat hij dat kon regelen! Niet dat dat anders niet was gebeurd, maar nu kon hij het mooi doen. Met veel genoegen laat ik dit soort dingen aan hem over als hij thuis is. Ik regel het tenslotte al 8 maanden per jaar. Af en toe de zwarte Piet naar hem toe kunnen schuiven is lekker. Verder hebben we onze verjaardagen gevierd (natuurlijk die van Bas en mij wel in het laatste weekend vóór vertrek, want eerder zaten de weekenden vol ) Die van onze dochter natuurlijk wel op tijd. Ze is nu 14 jaar. ("Wat een leeftijd alweer", verzucht de oude vrouw. Aan je kinderen kun je zien dat je ouder wordt.) De zeeman heeft ook een muur in de woonkamer gegranold. Dus dat is nu ook weer netjes. Kerst, Sinterklaas en Carnaval zijn gevierd en er zijn natuurlijk de nodige sociale bezoekjes geweest. Verder ben ik 2 weken onder zeil geweest vanwege een longontsteking. (raar om ziek te zijn, want dat ben ik verder nooit.) Enorm gevoel van verlies van tijd. Gelukkig werd niemand verder ziek. Dit was een verlof dat van feestjes aan elkaar hing! En een feestje slaan we natuurlijk niet over. -Natuurlijk-
Vandaag komt "De London" (andere zeesleper) ook aan in Galveston. Samen gaan ze vanaf de 23ste het platform verslepen. Nog even! Het lijkt wel altijd of de tijd sneller gaat als er gevaren wordt. Dan heb je het idee, dat je ergens naar op weg ben. Onzin voor het thuisfront, want weg=weg, maar het werkt wel zo! Vandaag wordt dus aan boord de reisplanning doorgesproken. Vooral voor de kust van Zuid-Amerika zullen ze erge stroom tegen krijgen, dus dat zullen ze proberen te vermijden.
passagiersschip gezonken onder bedenkelijke omstandigheden
Wat ik nu toch weer las op www.koopvaardij.nl .....Het moet niet gekker worden:
Een passagiersschip is mogelijk op de klippen gelopen omdat de kapitein en de vrouwelijke stuurman seks hadden of aan het ruziën waren over hun net beëindigde relatie.
De Queen of North was zo uit koers geraakt door de onoplettendheid van de twee dat het strandde op de rotsen voor een Canadees eiland. De kapitein zegt dat hij wel degelijk heeft opgelet, maar uit de radargegevens is dat niet af te leiden. Uit het onderzoek bleek verder dat er die dag in maart 2006 geen derde persoon op de brug was, wat wel verplicht is. Ook waren alle alarmsignalen uitgeschakeld.
Toen de onervaren stuurvrouw plots de klippen van Gil zag opdoemen, wist ze niet hoe ze snel de automatische piloot kon afzetten. Geruchten dat de twee seks hadden toen ze strandden, zijn nooit bewezen. Maar omdat het stel blijft zwijgen wat is voorgevallen, maken ze zich wel verdacht. Het schip zonk meteen als een baksteen, maar dankzij doortastend optreden van de bemanning en de toegesnelde boten in de buurt werden 97 opvarenden gered.
Ergens halverwege juni komt de zeeman weer thuis, dat is over een week of 13 . Dan is het weer natuurlijk een stuk beter dan nu, hoewel ik moet opmerken, dat de storm hier bij ons wel meevalt. Hopelijk is dat in de rest van het land ook zo. Vakantieplannen zijn natuurlijk weer half gemaakt. Je weet tenslotte nooit hoe het precies zal lopen. Bovendien moet er nog een bijspijkercursus gevolgd worden over de EHBO. De kapitein (en de stuurman) zijn de doktoren aan boord. Daarvoor moeten ze telkens een cursus van 5 dagen volgen om een beetje bij te blijven. Zo kunnen ze hechten, semi diagnose stellen en orders opvolgen via de radio-medische dienst. Een echte dokter zit dan aan de andere kant van de radio om de zeemannen op afstand aanwijzingen te geven. Ik vind dat wel een spannend idee. Stel u een blindedarmontsteking voor midden op de Atlantische Oceaan. Als er niets gebeurt, dan is er grote kans, dat de darm springt met buikvliesontsteking tot gevolg en eventueel de dood. Een helicopter kan zover niet komen, dus er moet geopereerd worden. Een arts in Nederland geeft dan via de radio aanwijzingen hoe te handelen.......brrrr . Hechten is dan nog wel het kleinste probleem... De bemanning aan boord is dus wel in goede handen, maar men zit er niet om te springen. Terug naar de vage vakantieplannen: we gaan in de buurt van de school op een camping staan als onze dochter nog naar school moet. Zo hebben we wel het vakantiegevoel en zijn niet afhankelijk van de preciese terugkomst van de zeeman in combinatie met vakantie. Als doorgewinterde kampeerders is het weer natuurlijk niet zo belangrijk. Ik heb er nu al zin in!
Voor iedereen waarvan het verlof bijna begint: geniet ervan!! Nog 1 week voor Sandra dus!!
Leuk, die berichten van lezers! Bedankt voor de felicitaties! Erg up to date ook, want gisteren is Bas vertrokken naar "De Rotterdam". Als ouwetje deze keer, nu is het echt . Wel erge vertraging gehad op weg naar het vliegtuig: eerst een uur langer over de heenweg gedaan (vertokken vanuit huis om 05.30 uur, dat zijn toch geen tijden....) omdat er een lange file stond en vervolgens ellenlange vertraging om de koffers in te checken! Foei, dat laatste hakte erin. De boardingtijd was 8.40 uur. Om klokslag 8.00 uur kwamen we in een overvolle vertrekhal. Het inchecken bij de palen was een fluitje van een cent, maar bij de bagage-drop-off was het één groot oponthoud. Bas had 30 mensen voor zich in de rij naar een balie.(bij iedere balie stond zo'n rij) en het duurde tot 9.15 uur voordat hij zijn koffers kwijt was. Bij de douane nog een vluchtige kus voor mij en een aai voor onze dochter en rennen naar het vliegtuig. (ik wist niet, dat hij zo hard kon rennen, daar kan ik het aankomende verlof nog wel eens gebruik van maken ) Natuurlijk naar een verweg gelegen gate, want zo is de wet van Murphy en om 9.30 uur was hij daar. Gelukkig mocht hij nog mee! Om 00.15 uur belde hij op, dat hij aan boord was. Nee, geen verbetering, die zelf-incheck-palen als je vervolgens in zo'n chaos je koffer nog in moet checken.... Maar goed, de reis is begonnen. Hij is in Galveston (what's new?) en over 1,5 week vertrekt men met een boorplatform naar Rio de Janeiro! Tot die tijd wordt er gerepareerd en alles verder in orde gemaakt voor de reis van 45 dagen op zee. Goede reis!
De eerste week van het verlof is alweer voorbij. Wat gaat dat toch altijd snel. Het begon goed hier, want de zeeman heeft van zijn baas promotie gekregen en gaat de volgende reis weg als kapitein. Reden voor een feestje! Wel spannend natuurlijk voor de volgende reis, maar hij was er erg aan toe en heeft er lang op moeten wachten.
Het huis is helemaal spik en span! Het is wel grappig, dat bijna iedere zeemansvrouw het huis aan kant heeft bij terugkomst van de zeeman. Dat is natuurlijk van de ene kant wel begrijpelijk, want daardoor zit je wat gemakkelijker in je tijd, zonder dat je hoeft te denken aan wat allemaal nog moet gebeuren. Voor de zeeman hoef je het niet te doen. Die heeft toch geen oog voor het huis. Deze reis zit er weer op. Het is waarschijnlijk, dat ik in een verlof niet iedere dag een stukje zal schrijven. Voor dit verlof staat er wel wat gepland: het platte dak is gisteren gaan lekken! Dat is in die zin opmerkelijk, omdat dit soort dingen vaak gebeurt als de zeeman net vertrokken is. Deze keer kan hij het dus voor zijn rekening nemen. Dat er wat aan gedaan moet worden, is natuurlijk een feit. Verder is het straks Carnaval en daar zijn we erge fan van (understatement ) en wordt onze dochter 14 jaar! Heerlijk dat papa op haar verjaardag gewoon thuis zal zijn! We zullen zien wat de tijd zal brengen.
Dan zijn vandaag eindelijk de vluchtgegevens doorgekomen! Zondagochtend landt hij vanuit Houston op Schiphol. Ik las op Wikipedia een verhaaltje over de geschiedenis van Schiphol, wat ik u niet wil onthouden:
Naam De naam Schiphol komt al voor in een stuk, gedateerd 11 september1447 ("Sciphol"). De oorsprong van de naam staat niet vast, maar zou verwijzen naar een moerasachtig stuk land waar men hout (Gotisch: 'scip') kon halen; naar een bedding voor schepen; of naar de scheepsrampen die juist in deze noordoostelijke hoek van het Haarlemmermeer ("scheeps-hel") veel voorkwamen omdat die lagerwal was bij de meest voorkomende windrichting. Een andere verklaring die hier enigszins op aansluit wijst op een oud woord 'hol' dat 'graf' betekende. Weer een andere theorie zoekt het bij een woord dat verwant is met 'hal' (en het Engelse "hall"), wat juist zou duiden op een toevluchtsoord voor schepen in nood, een veilige haven. Ook kan 'hol' nog duiden op een speciaal aangelegde halfronde dijk in de Haarlemmermeer die er van boven uit zag als een hol. Hierachter konden schepen schuilen tijdens noodweer.
Gisteren is mijn echtgenoot in Galveston aangekomen. Daar ze tijd genoeg hadden, hebben ze nog enkele drills gedaan. Welke precies weet ik niet, maar het zijn oefeningen om de taken helder te krijgen die men moet doen in noodgevallen. Zo is er bijvoorbeeld een man-over-board-drill en een fire-drill. Als de zeeman thuis is, zal ik hem eens vragen welke er zijn en wat er dan verwacht wordt. In Galveston is hij al een aantal keren geweest en weet daar dus goed de weg. Een van de kades (gele pijl) waar hij gelegen heeft is de kade recht voor het schip (cruiseboot) waarop deze foto is gemaakt.
Daar is ook een webcam. Gelukkig voor hem, ligt hij nu een heel eind buiten de stad, zodat hij zich niet hoeft te scheren voordat hij gefotografeerd zou worden! Natuurlijk wèl voordat hij op Schiphol aan gaat komen, want dat vindt zijn vrouw anders niet om over naar huis te schrijven...... We weten helaas nog niets en wachten maar weer verder. Ondertussen gaat het leven hier gewoon verder.
Tot een uur geleden had ik nog niet gehoord, wanneer er afgelost zou worden. Door ervaring weet je dan min of meer, dat de 10de niet gehaald kan worden. Het lijkt nu de 11 of de 12de te worden. Soms zijn die laatste dagen zo om en een andere keer loop je met je ziel onder de arm. Geen idee waar dat precies aan ligt. Die paar dagen komen we ook wel door. Het wachten is op de vluchtgegevens, want zolang die niet bekend zijn, is er niets om op te rekenen.
Ik ben wel klaar voor de start van het verlof, dus laat maar komen!
Vanaf boord totale radiostilte... het is voor mij raden hoever ze zijn. Dát ze begonnen zijn, is in ieder geval een feit, maar de 10de nadert met rasse schreden. Opmerkelijk is, dat er aan het eind van een reis veel meer gemaild wordt. Net alsof we al beginnen met het omschakelen naar het verlof. Ik vertel mensen wel eens, dat je als zeemansvrouw letterlijk 2 levens hebt: één waar je continu bij elkaar bent (op een enkele uitzondering na) en één waarbij je mijlenver van elkaar verwijderd bent. We zijn altijd zuinig op de tijd samen, want het eind van een verlof hangt als het Zwaard van Damocles boven onze hoofden. Ik ben ook zuinig op de tijd die ik lekker helemaal voor mijzelf kan indelen. Nergens rekening mee houden (behalve met het voederen van onze wilde dochter ), op TV kijken wat ik wil, gaan sporten wanneer ik wil, naar bed kan gaan wanneer ik wil, enz.enz. Kortom: gewoon mijn ding doen als ik het wil. De voordelen van een leven als zeemansvrouw! Andere mensen vragen me wel eens, wanneer mijn man zal stoppen met varen. Alsof het vanzelfsprekend is, dat dat zal gebeuren. Ik heb geen idee of ik zomaar zonder slag of stoot mijn leventje op zou kunnen geven. Ik heb totaal geen ervaring met een man die iedere avond thuis komt. Nee, het lijkt me ontzettend moeilijk. Totaal afwezig ben je als zeeman tegenwoordig ook niet meer. 22 jaar geleden, was het contact alleen via brieven mogelijk. Deze brieven deden er 2 weken over om op de plek van bestemming te komen. Natuurlijk was de volgende brief al onderweg vóórdat de eerste beantwoord was. Je schreef lang niet alles (nu ook niet, maar wel meer details). Die tijd hebben we gelukkig achter ons gelaten. Lang leve de ICT ontwikkelingen! Zo ben je als zeeman toch meer betrokken bij het gezinsleven.
Ze zijn niet thuis, de 3 Koningen. Ze zijn natuurlijk bij Kindje Jezus. Dit is daarom ook de laatste dag van de Kerstversiering. Dit jaar heb ik het vroeg opgeruimd. Véél vroeger dan ik uit principe zou doen, maar met de terugkomst van de zeeman, zou het anders betekenen, dat hij direkt aan de slag moet om de boel mee op te ruimen. Als goede daad dit jaar (daar zijn we snel mee klaar! ) heb ik het dus samen met onze dochter al gedaan. We gaan nog wel Sinterklaas vieren en ook een beetje Kerst, maar dan alleen met muziek en een piepklein kerstboompje en wat lekkers om te eten. Plezier maak je zelf en de kalender hoef je als zeemansgezin niet strikt te nemen (geen enkel gezin zou dat móeten). Het wordt bijvoorbeeld 15 januari Sinterklaas, 4 en 5 februari Kerst en dan nog ergens tussendoor de verjaardagen van mijzelf en van mijn man. We slaan geen feestjes over, vieren wel eens wat tegelijk.
De energieprijzen zijn per 1 januari gestegen, zo meldt de leverancier me via de mail. Alsof ik daarop zit te wachten. Ik heb nog nooit een tafel zo goed gekend, als de tafel van 2,2.... en dat wil wat zeggen, want ik kan uitstekend rekenen. Nee, dat terugrekenen moeten we maar niet meer doen, is het advies van diverse ongevraagde doch goedbedoelende lieden. Verhoging van de energieprijzen zijn echter van die stiekeme dingen die er pas bij de totaalafrekening echt uitkomen. Natuurlijk kan ik wel blijven klagen, maar dat ligt niet in mijn aard, dus dat doe ik niet meer.
De zeeslepers varen op zware olie. Als die 1 keer gebruikt is, kan hij nòg een keer in het systeem gepompt worden. (als ik het goed begrepen heb, tenminste. ) Dàt is een mooie oplossing, hoewel de effectiviteit van de eerste verbranding dus wel wat te wensen over zal laten. Laatst kwam ik op internet, al surfend op: www.koopvaardij.web-log.nl, de volgende foto met berichtgeving tegen: (citaat:)
Eerste door vlieger getrokken schip in Hamburg
In de Duitse noordelijke havenstad Hamburg is zaterdag 15 december 2007 het eerste commerciële koopvaardijschip dat getrokken wordt door een gigantisch grote en hoog technologische vlieger getoond. De vlieger zorgt ervoor dat het brandstofverbruik van het schip drastisch vermindert en er minder broeikasgassen uitgestoten worden. (einde citaat) Wat een geweldige uitvinding toch weer! Ik ben er helemaal weg van! De vlieger heeft een eigen aangestuurde computer die gekoppeld is aan de koers en deze richt de vlieger zelf. De vlieger wordt op 300 meter hoogte gebracht, zodat er gebruik kan worden gemaakt van de hoge straalstromingen. Het is de bedoeling, dat binnen 3 tot 5 jaar de prijs van deze (kostbare) investering terug is gewonnen door het verminderde brandstofgebruik. Ik ben benieuwd wat voor opgang deze uitvinding zal hebben. Misschien dat we in de loop van de tijd wel terug zijn bij de zeilschepen, maar dan in nieuwe stijl!
De storm wordt al minder. Hevig, maar gelukkig kort. De ankerwerk-boten zijn wel naar 'binnen' gegaan om te schuilen voor de storm. Met een sleep moet je wel door. Gelukkig zijn de slepers gebouwd op zwaar weer. Het slapen aan boord is dan wel moeilijk. Om in de kooi te kunnen blijven liggen, legt men o.a. lifejackets ónder de matras, zodat men min of meer klem ligt tussen het schot en de matras. Niet echt komfortabel, maar eruit vallen is ook geen optie. (de kooi is bij de SOT-slepers ongeveer 70 cm hoog, dus een val zou niet ongemerkt voorbij gaan. ) Dochter staat bij de kooi in de hut van de zeeman, zodat u inzicht krijgt in de hoogte.
Aan afstand hebben ze niet veel bijzonders afgelegd. Om de golven te trotseren, moesten ze recht tegen de wind in varen. Daardoor bleef het handelbaar en had je zo min mogelijk water aan dek. De koers was daarom NoordNoordOost, terwijl ze vóór de storm al op de plaats van bestemming aan waren gekomen. Er zat niets anders op. De laatste 8 uur hebben ze zelfs een SOA van nul! (ik denk, dat ze dus gekeerd zijn, omdat de golven minder zijn geworden.) Bij het terugklappen van het schip op de golven, trilt de hele boot! Echt een belevenis! (weet ik uit eigen ervaring )
Nu maar hopen, dat men snel aan het ankeren kan beginnen, want dan komt de aflossing weer in zicht. Aan boord zit men erop te wachten, maar thuis is er ook een planning waar een beetje afstemming met de aflosdag wel op zijn plaats is. We zullen zien!
(Bovendien vind ik 80 blowers te weinig om er in de conclusie aantallen of percentages aan te verbinden!)
Vandaag is het Paaszaterdag (of Stille Zaterdag). Als ik zo naar buiten kijk, heb ik zin om de Kerstboom van boven te halen! Dikke sneeuwvlokken dwarrelen naar beneden. Wel een leuk gezicht, maar helaas moet ik er nog door ook (verjaardag van mijn vader). Dat is minder fijn met deze weersomstandigheden.
Zaterdag alweer! De eerste week zit er al bijna op. Het weekend tel ik natuurlijk niet mee 
) Die van onze dochter natuurlijk wel op tijd. Ze is nu 14 jaar. ("Wat een leeftijd alweer", verzucht de oude vrouw. Aan je kinderen kun je zien dat je ouder wordt.)
. Hechten is dan nog wel het kleinste probleem... De bemanning aan boord is dus wel in goede handen, maar men zit er niet om te springen.
) 
