Het huis is helemaal spik en span! Het is wel grappig, dat bijna iedere zeemansvrouw het huis aan kant heeft bij terugkomst van de zeeman. Dat is natuurlijk van de ene kant wel begrijpelijk, want daardoor zit je wat gemakkelijker in je tijd, zonder dat je hoeft te denken aan wat allemaal nog moet gebeuren. Voor de zeeman hoef je het niet te doen. Die heeft toch geen oog voor het huis. Deze reis zit er weer op. Het is waarschijnlijk, dat ik in een verlof niet iedere dag een stukje zal schrijven. Voor dit verlof staat er wel wat gepland: het platte dak is gisteren gaan lekken! Dat is in die zin opmerkelijk, omdat dit soort dingen vaak gebeurt als de zeeman net vertrokken is. Deze keer kan hij het dus voor zijn rekening nemen. Dat er wat aan gedaan moet worden, is natuurlijk een feit. Verder is het straks Carnaval en daar zijn we erge fan van (understatement ) en wordt onze dochter 14 jaar! Heerlijk dat papa op haar verjaardag gewoon thuis zal zijn! We zullen zien wat de tijd zal brengen.
Dan zijn vandaag eindelijk de vluchtgegevens doorgekomen! Zondagochtend landt hij vanuit Houston op Schiphol. Ik las op Wikipedia een verhaaltje over de geschiedenis van Schiphol, wat ik u niet wil onthouden:
Naam De naam Schiphol komt al voor in een stuk, gedateerd 11 september1447 ("Sciphol"). De oorsprong van de naam staat niet vast, maar zou verwijzen naar een moerasachtig stuk land waar men hout (Gotisch: 'scip') kon halen; naar een bedding voor schepen; of naar de scheepsrampen die juist in deze noordoostelijke hoek van het Haarlemmermeer ("scheeps-hel") veel voorkwamen omdat die lagerwal was bij de meest voorkomende windrichting. Een andere verklaring die hier enigszins op aansluit wijst op een oud woord 'hol' dat 'graf' betekende. Weer een andere theorie zoekt het bij een woord dat verwant is met 'hal' (en het Engelse "hall"), wat juist zou duiden op een toevluchtsoord voor schepen in nood, een veilige haven. Ook kan 'hol' nog duiden op een speciaal aangelegde halfronde dijk in de Haarlemmermeer die er van boven uit zag als een hol. Hierachter konden schepen schuilen tijdens noodweer.
Gisteren is mijn echtgenoot in Galveston aangekomen. Daar ze tijd genoeg hadden, hebben ze nog enkele drills gedaan. Welke precies weet ik niet, maar het zijn oefeningen om de taken helder te krijgen die men moet doen in noodgevallen. Zo is er bijvoorbeeld een man-over-board-drill en een fire-drill. Als de zeeman thuis is, zal ik hem eens vragen welke er zijn en wat er dan verwacht wordt. In Galveston is hij al een aantal keren geweest en weet daar dus goed de weg. Een van de kades (gele pijl) waar hij gelegen heeft is de kade recht voor het schip (cruiseboot) waarop deze foto is gemaakt.
Daar is ook een webcam. Gelukkig voor hem, ligt hij nu een heel eind buiten de stad, zodat hij zich niet hoeft te scheren voordat hij gefotografeerd zou worden! Natuurlijk wèl voordat hij op Schiphol aan gaat komen, want dat vindt zijn vrouw anders niet om over naar huis te schrijven...... We weten helaas nog niets en wachten maar weer verder. Ondertussen gaat het leven hier gewoon verder.
Tot een uur geleden had ik nog niet gehoord, wanneer er afgelost zou worden. Door ervaring weet je dan min of meer, dat de 10de niet gehaald kan worden. Het lijkt nu de 11 of de 12de te worden. Soms zijn die laatste dagen zo om en een andere keer loop je met je ziel onder de arm. Geen idee waar dat precies aan ligt. Die paar dagen komen we ook wel door. Het wachten is op de vluchtgegevens, want zolang die niet bekend zijn, is er niets om op te rekenen.
Ik ben wel klaar voor de start van het verlof, dus laat maar komen!
Vanaf boord totale radiostilte... het is voor mij raden hoever ze zijn. Dát ze begonnen zijn, is in ieder geval een feit, maar de 10de nadert met rasse schreden. Opmerkelijk is, dat er aan het eind van een reis veel meer gemaild wordt. Net alsof we al beginnen met het omschakelen naar het verlof. Ik vertel mensen wel eens, dat je als zeemansvrouw letterlijk 2 levens hebt: één waar je continu bij elkaar bent (op een enkele uitzondering na) en één waarbij je mijlenver van elkaar verwijderd bent. We zijn altijd zuinig op de tijd samen, want het eind van een verlof hangt als het Zwaard van Damocles boven onze hoofden. Ik ben ook zuinig op de tijd die ik lekker helemaal voor mijzelf kan indelen. Nergens rekening mee houden (behalve met het voederen van onze wilde dochter ), op TV kijken wat ik wil, gaan sporten wanneer ik wil, naar bed kan gaan wanneer ik wil, enz.enz. Kortom: gewoon mijn ding doen als ik het wil. De voordelen van een leven als zeemansvrouw! Andere mensen vragen me wel eens, wanneer mijn man zal stoppen met varen. Alsof het vanzelfsprekend is, dat dat zal gebeuren. Ik heb geen idee of ik zomaar zonder slag of stoot mijn leventje op zou kunnen geven. Ik heb totaal geen ervaring met een man die iedere avond thuis komt. Nee, het lijkt me ontzettend moeilijk. Totaal afwezig ben je als zeeman tegenwoordig ook niet meer. 22 jaar geleden, was het contact alleen via brieven mogelijk. Deze brieven deden er 2 weken over om op de plek van bestemming te komen. Natuurlijk was de volgende brief al onderweg vóórdat de eerste beantwoord was. Je schreef lang niet alles (nu ook niet, maar wel meer details). Die tijd hebben we gelukkig achter ons gelaten. Lang leve de ICT ontwikkelingen! Zo ben je als zeeman toch meer betrokken bij het gezinsleven.
Ze zijn niet thuis, de 3 Koningen. Ze zijn natuurlijk bij Kindje Jezus. Dit is daarom ook de laatste dag van de Kerstversiering. Dit jaar heb ik het vroeg opgeruimd. Véél vroeger dan ik uit principe zou doen, maar met de terugkomst van de zeeman, zou het anders betekenen, dat hij direkt aan de slag moet om de boel mee op te ruimen. Als goede daad dit jaar (daar zijn we snel mee klaar! ) heb ik het dus samen met onze dochter al gedaan. We gaan nog wel Sinterklaas vieren en ook een beetje Kerst, maar dan alleen met muziek en een piepklein kerstboompje en wat lekkers om te eten. Plezier maak je zelf en de kalender hoef je als zeemansgezin niet strikt te nemen (geen enkel gezin zou dat móeten). Het wordt bijvoorbeeld 15 januari Sinterklaas, 4 en 5 februari Kerst en dan nog ergens tussendoor de verjaardagen van mijzelf en van mijn man. We slaan geen feestjes over, vieren wel eens wat tegelijk.
De energieprijzen zijn per 1 januari gestegen, zo meldt de leverancier me via de mail. Alsof ik daarop zit te wachten. Ik heb nog nooit een tafel zo goed gekend, als de tafel van 2,2.... en dat wil wat zeggen, want ik kan uitstekend rekenen. Nee, dat terugrekenen moeten we maar niet meer doen, is het advies van diverse ongevraagde doch goedbedoelende lieden. Verhoging van de energieprijzen zijn echter van die stiekeme dingen die er pas bij de totaalafrekening echt uitkomen. Natuurlijk kan ik wel blijven klagen, maar dat ligt niet in mijn aard, dus dat doe ik niet meer.
De zeeslepers varen op zware olie. Als die 1 keer gebruikt is, kan hij nòg een keer in het systeem gepompt worden. (als ik het goed begrepen heb, tenminste. ) Dàt is een mooie oplossing, hoewel de effectiviteit van de eerste verbranding dus wel wat te wensen over zal laten. Laatst kwam ik op internet, al surfend op: www.koopvaardij.web-log.nl, de volgende foto met berichtgeving tegen: (citaat:)
Eerste door vlieger getrokken schip in Hamburg
In de Duitse noordelijke havenstad Hamburg is zaterdag 15 december 2007 het eerste commerciële koopvaardijschip dat getrokken wordt door een gigantisch grote en hoog technologische vlieger getoond. De vlieger zorgt ervoor dat het brandstofverbruik van het schip drastisch vermindert en er minder broeikasgassen uitgestoten worden. (einde citaat) Wat een geweldige uitvinding toch weer! Ik ben er helemaal weg van! De vlieger heeft een eigen aangestuurde computer die gekoppeld is aan de koers en deze richt de vlieger zelf. De vlieger wordt op 300 meter hoogte gebracht, zodat er gebruik kan worden gemaakt van de hoge straalstromingen. Het is de bedoeling, dat binnen 3 tot 5 jaar de prijs van deze (kostbare) investering terug is gewonnen door het verminderde brandstofgebruik. Ik ben benieuwd wat voor opgang deze uitvinding zal hebben. Misschien dat we in de loop van de tijd wel terug zijn bij de zeilschepen, maar dan in nieuwe stijl!
De storm wordt al minder. Hevig, maar gelukkig kort. De ankerwerk-boten zijn wel naar 'binnen' gegaan om te schuilen voor de storm. Met een sleep moet je wel door. Gelukkig zijn de slepers gebouwd op zwaar weer. Het slapen aan boord is dan wel moeilijk. Om in de kooi te kunnen blijven liggen, legt men o.a. lifejackets ónder de matras, zodat men min of meer klem ligt tussen het schot en de matras. Niet echt komfortabel, maar eruit vallen is ook geen optie. (de kooi is bij de SOT-slepers ongeveer 70 cm hoog, dus een val zou niet ongemerkt voorbij gaan. ) Dochter staat bij de kooi in de hut van de zeeman, zodat u inzicht krijgt in de hoogte.
Aan afstand hebben ze niet veel bijzonders afgelegd. Om de golven te trotseren, moesten ze recht tegen de wind in varen. Daardoor bleef het handelbaar en had je zo min mogelijk water aan dek. De koers was daarom NoordNoordOost, terwijl ze vóór de storm al op de plaats van bestemming aan waren gekomen. Er zat niets anders op. De laatste 8 uur hebben ze zelfs een SOA van nul! (ik denk, dat ze dus gekeerd zijn, omdat de golven minder zijn geworden.) Bij het terugklappen van het schip op de golven, trilt de hele boot! Echt een belevenis! (weet ik uit eigen ervaring )
Nu maar hopen, dat men snel aan het ankeren kan beginnen, want dan komt de aflossing weer in zicht. Aan boord zit men erop te wachten, maar thuis is er ook een planning waar een beetje afstemming met de aflosdag wel op zijn plaats is. We zullen zien!
Het volgende bericht kreeg ik vanmiddag van mijn man: "Shit hits the fan is volgens mij de Engelse uitdrukking van de stront waait van de dijken ))). Het is hier bar en boos hoor. De laatste loodjes zijn weer het zwaarst hoor. Datgene dat ze voorspeld hebben komt aardig uit hoor. Gisteren om 17:00 zag je een muur van donkere wolken en regen aan komen en binnen een uur was het weer veranderd van bladgeil naar windkracht 8-9 en 4-5 meter zee. Natuurlijk waren we er al voor gewaarschuwd en waren we er ook op voorbereid, maar toch waren we (ik althans) enigzins verrast met hoe snel het op kwam zetten. Eigenlijk heel fascinerend."
Aangezien u allen razend benieuwd zult zijn, waarom mijn zeeman zo'n grote bocht heeft genomen om in het Zuiden van de Golf van Mexico uit te komen, heb ik deze vraag voorgelegd aan het Inzicht-Op-De-Brug.( ) Het antwoord is kort maar duidelijk: (citaat)
"....die vraag had ik eigenlijk al veel eerder verwacht )))))))))))))))))))))))))). Hij was namelijk al door anderen gesteld die ook naar sailwx kijken. We kunnen niet anders omdat daar een hele grote bank ligt met maar 25 meter diepte. We kunnen daar wel overheen maar dan moeten we zoveel draad opkorten dat je zoveel snelheid verliest dat de afstandwinst al snel tijdverlies wordt......" (einde citaat).
Tja, ik ben niet altijd snel!!
Het weten van het antwoord is natuurlijk erg bevredigend.
Dan had hij in de mail nog het nieuws, dat er nog niet begonnen is aan het ankeren van het boorplatform. De tweede januari zal daarom niet gehaald worden als terugkomstdag. Het wachten is nu op verder nieuws. In de zeevaart gaat het maar zelden zoals gepland; er hangt teveel van derden en het weer af. Daar ben ik na 22 jaar wel een beetje aan gewend, hoewel mijn man toch graag positief naar het schema kijkt. Natuurlijk zit hij ook uit te kijken naar het verlof en zijn deze laatste loodjes zwaar. (Kerst in de koelkast!)
Klik op fotootje voor vergroting! (De SOA is de speed-over-approach, dus het aantal knopen! Voordat men vanalles erbij gaat denken. ) Morgen zal mijn man op de eindbestemming aankomen. Ik heb geen flauw idee, waarom ze zo'n wijde bocht hebben genomen. Lijkt niet erg economisch, maar natuurlijk zal er wel een zeer plausibele verklaring voor zijn. Die ga ik dus maar even opvragen, want we zijn niet nieuwsgierig hier, maar willen wel graag alles weten. Na aankomst wordt het boorplatform 'gelost en op zijn ankers gelegd'. De schatting is, dat ze daar 4 dagen mee bezig zullen zijn. Dan nog 2 dagen naar Galveston varen.... Nee, geen plek aan de kant dit jaar met de jaarswisseling. Ook is de kans wel heel klein om op 2 januari thuis te komen (maar dat is natuurlijk ook geen nieuws in de scheepvaartwereld).
De drukte in de winkels is helemaal voorbij. Mijn ouders en mijn dochter zijn net vertrokken naar de kerk. De tafel ga ik hier dekken voor het Kerstontbijt. Dat is bij ons een traditie met verse worst, karbonade, brood en kerststol. Altijd gezellig. Wat het natuurlijk ook hoort te zijn met Kerst! Wat hebben we het goed. Bij mijn man aan boord is géén Kerstkist gekomen. Dat is wel jammer, maar niets meer aan te doen. De kok zal wel wat lekkers maken en de wachten gaan natuurlijk ook gewoon door. Nee, Kerst aan boord is niet een van de leukste dagen. Ik zeg dan vaak, dat ze maar een vak hadden moeten leren, maar eigenlijk vind ik het wel jammer voor ze. We zullen hier op hun toosten, dat vinden ze vast wel fijn. Morgen is het Kerst....
Gisteren bereikte mij het volgende afschuwelijke bericht: Noot van mijzelf: Ik wil mijn medeleven uitspreken voor de mensen die dichtbij de vermiste bemanningsleden staan en hun heel veel steun wensen.
Flying Phantom: Glasgow, december 19, 2007
Svitzer UK regret to report that one of its operated tugs, Flying Phantom, sank at approximately 1810 hrs on December 19 in the River Clyde just before the Rothesay Dock and opposite the Clydebank College. At the time the Flying Phantom was towing the 39,738 gross tons bulk carrier Red Jasmine. As a result of the accident, which occured in dense fog, one of the four members of the tugboat crew managed to swim ashore and was taken to the Western Infirmary, Glasgow for treatment. Most regretably the three remaining members of the crew are missing and a major search and rescue effort was immediately mounted involving some eight vessels. It is understood that diving teams are on site continuing to search for those missing.
Next of kin have been contacted and kept informed of the search. Our thoughts and sympathies go out to the families and friends at this difficult time.
At the time of the accident, three Svitzer tugs were involved in escorting the bulk carrier. The 287 grt tug Flying Phantom was the lead vessel, with the tug Svitzer Mallaig not attached and leading the convoy. A third tug, the Warrior was the stern tug. Svitzer UK will be carrying out its own investigation into this tragic accident and will be cooperating fully with any official investigation.
Vanochtend heb ik nog geen update van de positie gehad, maar gisteren zaten ze om 12.00 uur plaatselijke tijd (=18.00 uur hier in Nederland) hier! (klik op foto voor vergroting) Het is dan 27*C en er zijn golven van een halve meter die iedere 4 seconde langs komen. De snelheid is 3,9 knopen. Kortom een zeer rustig zeetje!
Gisteren heb ik Bas opgebeld om 00.00 uur Nederlandse tijd. Op weg naar Amerika was het pas 18.00 uur, maar hier was hij al jarig! Hij was blij verrast en waardeerde de felicitaties van iedereen die ik door moest geven. Het taartje hier smaakte prima en de visite (2 personen, waarvan 1 het niet wist en prima op tijd kwam voor het taartje ) was gezellig. Onze dochter is van 07.00 uur tot 16.30 uur naar school geweest (ze moet een uur heen en een uur terug fietsen). Een zeer rustige verjaardag, maar volgend jaar doen we het weer over. Dat is natuurlijk vaste prik bij het varen: feestjes vieren als het ons uitkomt en niet als het volgens de kalender gepland is. Wéér een voordeel!
De muziek is natuurlijk ook weer aangepast, want we zijn nog steeds in de Kersttijd!
Nou, op zijn gezondheid!! De zeeman is 41jaar vandaag!! Wij gaan hier lekker een taartje eten en straks wordt hij gebeld. Aan boord wordt er op verjaardagen een doos bier getrakteerd door de jarige jop en als hij geluk heeft, maakt de kok een heerlijke taart. Het gaat dus niet ongemerkt voorbij!
Het beeld dat de webcam van Curaçao uitzendt, is heel erg verbeterd! Dat moet natuurlijk net zo vermeld worden als commentaar! Nu is het min of meer een filmpje waar je naar kijkt. Natuurlijk zie ik mijn man niet meer in zijn bloterikje staan, maar dit is ook erg aangenaam om ernaar te kijken. Het drukke weekend is weer achter de rug. Het was bij beide feestjes gezellig. Morgen is de zeeman jarig. Hoewel dit niet onder noodgevallen valt, gaan we hem toch opbellen via de satelliet. Het tijdsverschil van (inmiddels) 6 uur èn zijn wacht op de brug van 04.00 uur tot 8.00 uur zorgt er wel voor, dat we echt moeten rekenen om op tijd te kunnen bellen. Onze dochter is dan op school, maar die belt daarna gewoon nog een keer! Toch weer heerlijk om elkaars stem te horen. Mail is natuurlijk erg fijn om bij te blijven, maar niets haalt het bij het horen van elkaars stem. Morgen dus de Big Day.
Deze keer kan hij het dus voor zijn rekening nemen. Dat er wat aan gedaan moet worden, is natuurlijk een feit. 
) en wordt onze dochter 14 jaar! Heerlijk dat papa op haar verjaardag gewoon thuis zal zijn! 
) 
))).
Ik wens iedereen, thuis, aan boord of elders: (I wish everybody, at home, on board or elswhere:)
Gisteren heb ik Bas opgebeld om 00.00 uur Nederlandse tijd. Op weg naar Amerika was het pas 18.00 uur, maar hier was hij al jarig! Hij was blij verrast en waardeerde de felicitaties van iedereen die ik door moest geven. Het taartje hier smaakte prima en de visite (2 personen, waarvan 1 het niet wist en prima op tijd kwam voor het taartje 
