Onze dochter is al een grote meid. De luierfase hebben we ruime tijd geleden achter ons gelaten. Evenals de kleuterpubertijd, de plaag-je-moederfase en de lagere schoolfase. Ze is nu midden in haar tweede pubertijd! De Winnie the Poohfase! Agenda, tekeningetjes en films allemaal in het teken van de leuke beer. Speciaal voor haar hier ook een plaatje!
We zitten op de helft van de termijn! De zeemannen op het Driemanschap gaan snel. Gisteren waren ze al pal Zuid van Cuba! Met een temperatuur van 28* C. is dat natuurlijk geen straf. Hier in ons kikkerlandje wordt het al aardig koel. Wie weet komt Bas over een week of 6 wel weer bruin terug.
Een van de spelletjes die ik graag doe, is Freecell! Het leuke daarvan is, dat alle spelletjes uitkomen. Niks geen geluk, maar gewoon goed nadenken. Zit je vast, dan heb je zelf een fout gemaakt. Bas speelt het thuis ook wel eens. Als hij thuis is en ik duur naar mijn zin te lang met een spelletje, dan vraag ik hem er even bij. Volgens hem kan ik gewoon niet zonder hem! Tuurlijk, alleen ben ik bij nummer 1 begonnen en ben ik nu bij nummer 24.606 . En al die spelletjes zijn uitgekomen, ook als hij op zee zit. Je moet zeemannen natuurlijk wel in de waan laten, dat ze behalve voor de centen (en nog veel meer) ook qua hersenen ernstig nodig zijn!
Gunstig! Uit onderzoek is gebleken dat mensen die in de herfst geboren zijn gemiddeld zes maanden langer leven dan mensen die in het voorjaar geboren zijn. Dit is te verklaren doordat zwangere vrouwen in de zomer meer verse groente en fruit eten, wat een positief effect heeft op de baby. Op het zuidelijk halfrond geldt hetzelfde: daar worden kinderen die in het begin van het jaar geboren worden gemiddeld 6 maanden ouder. Dit omdat de herfst daar in het begin van het jaar is. Als die extra tijd dan maar wel in de zomer valt!
Van een vriend van ons kreeg ik de volgende mail over hoe het niet moet in de vaart:
Kapitein, mijn wacht zit erop, het is uw beurt. Ik heb een goed bericht en een slecht bericht. Het slechte nieuws is dat de sleepboten door een knobbelig zeetje niet hebben kunnen vastmaken. (zie kleine fotootjes) Het goede nieuws is dat we toch zoals opgedragen bakboord voor de wal liggen! (zie grote foto)
Het is al weer een tijdje geleden dat jullie iets van me gehoord hebben dus laat ik maar eens een update(tje) geven. Na een verblijf van bijna 5 weken langs de kant in Corpus Christi zijn we dan echt eindelijk vertrokken met onze sleep. Dat we zo lang moesten wachten in de haven lag dit keer eens een keer niet aan ons maar aan de sleep zelf. Onze sleep is namelijk een grote ponton waar een onderstel van een platform opgezet moest worden. Dat had allemaal nogal wat voeten in aarde en doordat de orkaan Ike in de buurt dreigde te komen lag daar het werk ook nog eens een week stil. Op zaterdag de 11e was het dan eindelijk zover: Om 06:00 gingen wij ontmeren en waren we onderweg naar de werf waar de bak lag. Om 09:00 hadden we sleepvast gemaakt en waren we op weg naar buiten. Daar lagen 2 andere schepen te wachten (de Rotterdam en een Chineze collega, de DE DA). Zij zouden pas buiten vastmaken want het kanaal is te smal om met drie schepen naast elkaar te varen. Omdat wij de leading tug zijn mochten wij al binnen vastmaken en ermee naar buiten varen. Tijdens het naar buiten varen begon het aardig op te briezen waardoor we maar 3,5 mijl per uur liepen/voeren, dat is 7 km/uur. Daardoor waren we pas om 12:00 buiten. Gelukkig ging het vastmaken van de andere 2 schepen vrij snel waardoor we om 16:00 dan eindelijk echt onderweg waren. We lopen nu lekker snel,namelijk rond de 8,2 mijl per uur dus zien we hier allemaal tevreden gezichten aan boord. Maar dat heeft natuurlijk vooral te maken met het feit dat iedereen blij is om na zo´n lange tijd in de haven gelegen te hebben, nu eindelijk weer op zee te zitten. Op de plek van bestemming gaan de andere 2 schepen weer los en blijven we er alleen voor staan als het onderstel van de ponton gelanceerd gaat worden. Wat we daarna gaan doen is nog niet bekend, maar dat is niet zo raar, het duurt immers nog wel even voordat we daar zijn.
Als bijlage heb ik een fotootje meegestuurd van onze sleep. Meer nieuws heb ik eigenlijk voorlopig niet. Later tijdens deze reis zal ik wederom wat van mij laten horen.
Afgelopen zaterdag is het vertrek echt een feit geworden. Natuurlijk had ik mij voorgenomen, om niet meer de hele dag achter dit kastje door te brengen, maar zoals Gaby in een reactie al zei (ze kent me ERG goed ): stiekem loop je toch verschillende keren langs om toch nog een glimp op te vangen.... Via de zoekmachine had ik een aantal webcams gevonden van Aransas. Dáár zouden ze langs komen met sleep en al! Alsof ik het aanvoelde: om 16.00 uur precies zag ik heel toevallig de sleper voorbij komen!! Helemaal blij heb ik uitgebreid staan zwaaien voor mijn scherm!! Hoeraaa, tòch nog gelukt!! Alle moeite niet voor niets geweest. Minstens 40 seconden in beeld! Ik kon heel goed zien, dat het de sleper van Svitzer Ocean Towage was! Whauw! Groot en prachtig kwam hij voorbij! Gelijk een SMS gestuurd naar Bas: "Ik zie je in Aransas!!! DagDag en goede reis!"
Krijg ik bericht terug: "Daar zijn we nog helemaal niet, dat is de Rotterdam!" typisch Maria-verhaal weer! Ik heb dus uitgebreid staan zwaaien naar de Rotterdam...... Gelukkig ken ik die ook, dus ging ik niet vreemd..... De schepen zijn zusterschepen van elkaar en als ik de naam niet kan lezen, vind ik ze zelfs identiek! De London met de sleep heb ik helaas niet meer gezien, want ik moest weg....
Kennen jullie de mop van de zeeman die moest vertrekken?
Hij vertrok niet.
Gisteren heb ik mijn tijd verknoeid met het kijken naar de webcam die in Corpus Christi staat. Het nadeel van deze webcam is, dat hij telkens draait en ik maar op 2 beeldposities het water kan zien. Aangezien Bas dit stuk met een losse boot zou varen, is hij misschien 30 seconden te zien. Als die camera net de verkeerde kant op staat, dan zal ik hem niet kunnen zien. Van enig toeval is hier dus wel sprake. Het is natuurlijk wel erg leuk om het vertrek te kunnen zien en dat bracht me ertoe om toch maar zoveel mogelijk te kijken....... Is hij gisteren nog niet vertrokken!! Hèt verhaal van de zee. Ik had wel medelijden met de bemanning, want ze zaten echt uit te kijken naar het vertrek. Vandaag een nieuwe poging, maar ik ga niet meer achter dit kastje mijn tijd zitten verdoen; ik zwaai hier wel even vandaan!
Bas vertrekt eindelijk vandaag uit Corpus Christi! Het werd wel tijd voor hem hoor! Hij baalde stevig van het maar blijven liggen in de haven. Samen met de Rotterdam èn de DeDa gaan ze een sleep naar Angola brengen. Even het plaatje van de sleep terugzoeken:
Wat een ding toch weer! (Volgens mij heb ik iets dergelijks al eerder gezien bij een andere reis.) Volgens Bas is de grootte van het gevaarte vooral goed te zien als je hem vergelijkt met de Pickup aan de onderkant van de foto... Vandaag om 13.00 uur onze tijd is het vertrek gepland. Aangezien we tòch al van de telefoon zijn afgesloten, ( vanwege het feit, dat de aanbieder vond, dat we teveel belden!!!) werd het voor het thuisfront ook véél te duur om nog langer te blijven liggen! Goede reis gewenst voor de bemanning!
De russische oliemiljardair R. Abramovich is als de dood voor piraten. Zijn nieuwe boot lijkt daardoor meer op een gevechtsschip dan op een plezierjacht. Het 147 meter lange megajacht Eclipse, dat de Rus momenteel op een geheime plek in Hamburg laat bouwen voor 300 miljoen euro, krijgt zelfs een raketafweersysteem. Ook zijn de ramen van de belangrijkste vertrekken op het vaartuig voorzien van kogelafwerend glas. Mocht dit allemaal nog niet helpen, kunnen Abramovich en zijn 26 jarige vriendin altijd nog vluchten met een onderzeeboot die tot 50 meter diepte kan. Het schip moet in 2010 af zijn, zodat de miljardair veilig naar het WK-voetbal in Zuid-Afrika kan varen.
Die onderzeeboot..... zal een aanvraag doen bij Svitzer Ocean Towage . Een personenwegschietkanon, zo eentje van het circus, kan ook!
Om 23.30 uur was het vuurwerk afgelopen. Een groot gedeelte van 700.000 man komt in de benen om de laatste metro naar huis te nemen. Het plein waar wij stonden kon aan alle kanten verlaten worden. De brandweer zou daar erg tevreden over zijn. Maar..... voor een rolstoeler is het niet zo gemakkelijk in een menigte. We 'moesten' mee in de stroom mensen. Tot overmaat van ramp had de politie aan het EIND van een straat de boel afgezet en kon niemand eruit. Als je weet, dat de mensen die die straat inslaan, niet weten dat het doodlopend is en min of meer doorlopen, word je daar niet vrolijk van. We moesten toen tegen de stagnerende stroom weer terug! Mijn navigator (en echtgenoot) kreeg het prima voor elkaar en ik heb gewoon mijn ogen dicht gedaan. Bij de metro was het nòg erger, als dat al mogelijk was. Daar vormde zich een ware trechter om door de draaipoortjes te kunnen. We wisten dat dat niet ging met de rolstoel, maar dat ernaast een poortje was voor rolstoelgangers. We hebben dat poortje niet gehaald. De druk van de menigte werd zo groot, dat mijn rolstoel langzamerhand in elkaar werd gedrukt. Dat werd dus paniek voor mij! Ik heb toen mijn krukken omhoog gestoken en hard geroepen dat ik eruit wilde!! En wonder boven wonder maakte men nóg wat ruimte zodat Bas en Monique mij eruit konden duwen. Aan de achterkant van het station zag een politieagent in burger ons probleem en heeft ons het station via een andere weg ingeloodst. Helaas had men de liften uitgeschakeld omdat men wilde, dat de trap werd genomen (61 treden). Na lang aandringen in mijn allerbeste Schoolfrans via de intercom, kreeg ik het voor elkaar, dat de stationchef voor ons de lift in werking zette en ervoor zorgde, dat we in een metro konden komen. Overstappen hebben we niet gedaan; we zijn vanaf een uitgang gaan lopen naar de auto, dat was ongeveer 2 kilometer, maar wat een opluchting! Nee, zó doen we het nooit meer.
Laatst hoorde ik van iemand de opmerking: taalfouten zijn niet belangrijk, als ik maar begrepen word..... Om te illustreren, dat dáár de kneep zit, wil ik u het volgende verhaaltje niet onthouden. (gekregen van een schilderes!)
Onze taal Het meervoud van slot is sloten, maar toch is het meervoud van pot geenszins poten. Evenzo zegt men: één vat en twee vaten, maar nooit zal met zeggen: één kat, twee katen. Wie gisteren ging vliegen, zegt heden ik vloog. Dus zegt u misschien van wiegen ook ik woog? Nee, pardon, want ik woog is afkomstig van wegen. Maar is nu ik voog een vervoeging van vegen? En dan vervoegt met het woord zoeken als: ik zocht en dus hoort bij vloeken misschien ook: ik vlocht? Alweer mis, want dit is afkomstig van vlechten, maar ik hocht is geen juiste vervoeging van hechten. Bij roepen hoort riep, maar bij snoepen geen sniep. Bij lopen hoort liep, maar bij kopen geen kiep; Evenmin hoort er bij slopen sliep, want dit is afkomstig van het schone woord slapen. Maar zet nu weer niet ik riep bij t woord rapen, want dat komt van roepen en u ziet terstond zo draaien we vrolijk een cirkeltje rond.
Van raden komt ried, maar van baden geen bied (dit komt van bieden, ik hoop dat u het ziet) daarvoor gebruikt u bood, maar voor wieden geen wood. U ziet de verwarring is akelig groot. Nog talloze voorbeelden kan ik geven, want gaf hoor bij geven, maar laf niet bij leven! Met spreekt van wij drinken, wij hebben gedronken, maar niet van wij hinken, wij hebben gehonken! Het is: ik eet en ik at, maar niet: ik weet en ik wat, maar ik weet en ik wist, maar schrijft u niet bij vergeten vergist! Dat is een vergissing! Ja, moeilijk is t. Hetvolgende geval is bijna te bont: bij slaan hoort ik sloeg, niet ik sling of ik slond. Bij gaan hoort ik ging, niet ik gong of ik gond. Bij staan niet ik stoeg of ik sting, maar ik stond.
Zo kan ik wel doorgaan tot volgende week, maar, dierbare lezer, ik maak u van streek met al deze onzin, die toch gewis puur Nederlands van oorsprong is!
Een beetje zeemansvrouw houdt van emancipatie. In het volgende bericht kunt u lezen hoe men er in de tegenwoordige tijd mee omgaat. Wat een feest :
(uit: Nu.nl) Drent houdt Tupperwareparty voor mannen Uitgegeven: 30 september 2008 14:57
RUINERWOLD - Henk Smit, de Drent die eerder dit jaar boerenlucht uit een potje introduceerde, houdt woensdagavond een Tupperwareparty voor mannen in zijn woonplaats Ruinerwold. "Zoiets is er nog niet, het kwam zomaar bij me op", verklaart Smit dinsdag. De presentatie van de plastic artikelen wordt live uitgezonden op internet, zodat de vrouwen thuis mee kunnen beslissen over de aankopen van hun mannen. De opbrengst van de party gaat naar Pink Ribbon. 75 mannen hebben zich al opgegeven!
Wel jammer dat die vrouwen nu weer mee moeten kijken......
De titel is een foute samentrekking! Romantisch is vrouw en de man staat het vuurwerk te fotograferen! Practisch, dàt zijn ze wel , want nu staat het wel op de lichtgevoelige plaat. Ja, dat is natuurlijk erg belangrijk. Nu gaan we gewoon nog een keer op 14 juli terug om samen naar het vuurwerk te kijken....
Vooraf werd de menigte vermaakt door James Blunt en andere artiesten. Het terrein was werkelijk bomvol kijkers. Hele maaltijden werden meegenomen, want als je na 17.00 uur kwam, was er geen plek meer op het veld. De Parijzenaar eet dus met familie en vrienden bij de Eiffeltoren, gezellig. Het vuurwerk was erg mooi.
Als je op 14 juli in Parijs bent, kun je niet om de festiviteiten heen. Het is de Nationale Feestdag en ze vieren officieel de bestorming van de Bastille-gevangenis in 1789 en het begin van de Franse Revolutie. (eigenlijk werd deze feestdag pas op 14 juli 1790 voor de eerste keer gevierd, maar het zijn rare mensen die Romeinen Fransozen) De hele stad is verschrikkelijk druk en iedereen gaat overdag op een strategisch punt zitten om het vuurwerk 's avonds te kunnen zien. Zo ook wij. We moesten dit keer Parijs in met de auto, want we waren gewaarschuwd dat de laatse trein en metro om 00.30 uur zouden gaan (net als op overige dagen) en we anders niet meer op de camping konden komen. Ik heb me enorm verbaasd over dit vroege einde van het openbaar vervoer, omdat we in Nederland (bijvoorbeeld met de 4-daagse in Nijmegen) gewend zijn, dat het de hele nacht blijft rijden tot ver de omgeving in. Fransen doen het anders... Bij aankomst vielen we met de neus in de boter, want de vliegtuigen die de Militaire Parade inluidden, vlogen onmiddellijk over onze hoofden. Dat is wel een indrukwekkend gezicht hoor. De blauw-wit-rode rookpluimen achter de straaljagers..... gevolgd door de Franse luchtmacht. Erg mooi! Het fototoestel had ik niet meteen bij de hand. Ik had nog wel een fotootje kunnen schieten, maar fototoestellen hebben een vertraging en Bas vond het resultaat erg amusant (en dat was het ook ):
On a Trans-Atlantic flight, a plane passes through a severe storm. The turbulence is awful, and things go from bad to worse when one wing is struck by lightning. One woman in particular loses it.
Screaming, she stands up in the front of the plane. "I'm too young to die!" she wails. Then she yells, "Well, if I'm going to die, I want my last minutes on Earth to be memorable! I've had plenty of relationships in my life, but no one has ever made me really feel like a woman! Well I've had it! Is there ANYONE on this plane who can make me feel like a WOMAN?"
For a moment there is silence. Everyone has forgotten their own peril and they all stare riveted, at the desperate woman in the front of the plane.
Then, a man stands up in the rear of the plane. "I can make you feel like a woman," he says.
He's gorgeous. Tall, built, with flowing black hair and jet black eyes, he starts to walk slowly up the aisle, unbuttoning his shirt one button at a time. No one moves. The woman is breathing heavily in anticipation as the strange man approaches.
He removes his shirt. Muscles ripple across his chest as he reaches her and extends the arm holding his shirt to the trembling woman, and whispers:
Ik heb het! De aflossingen kunnen gewoon vanuit het thuisland rechtstreeks naar het schip en à la minute! Het vereist enige investering in vliegpakken, het bouwen van een hoge mast en hier en daar een cursus, maar dan hèb je ook wat! (Een echte superman!) De plek voor de koffer is nog wel een punt van discussie. Het volgende bericht las ik namelijk vandaag:
LONDON - Een Zwitser heeft vrijdag een James Bond-achtige actie uitgevoerd boven het Nauw van Calais. De 49-jarige man sprong op een hoogte van 2400 meter boven Frankrijk uit een vliegtuig met een pak dat was voorzien van een vleugel en vier straalmotoren.
Yves Rossy, normaal gesproken piloot bij luchtvaartmaatschappij Swiss International, noemt zichzelf de 'Fusion Man'.
Na een vrije val opende hij zijn ruim 2 meter lange en 55 kilo zware vleugel, waarna hij binnen tien minuten de circa 35 kilometer lange oversteek voltooide met snelheden tot 200 kilometer per uur.
Boven Engeland opende hij een parachute, waarna hij een zachte landing maakte.
Hoewel de grijze jaren zich al behoorlijk aandienen, kunnen er toch nog wel domme blondjes grappen ontstaan:
Voor het schilderen moest ik op zoek naar een bepaald soort plaatwerk. Masonite genaamd. (een soort keiharde en watervaste hardboard) Het is hier in het dorp niet zomaar te koop, maar na wat navraag bleek, dat ik het bij een bouwbedrijf wel kon bestellen. Gelukkig! De meneer achter de balie vroeg hoe ik het wilde. De instructies waren duidelijk: paneeltjes van 30x40 cm. Er moest dus nogal wat gezaagd worden, maar dat zouden zij voor mij doen. Mooi, toch? De volgende logische vraag was: "Hoeveel wilt u bestellen?" Aangezien deze bestelling 5 dagen duurde voordat het geleverd kon worden, dacht ik, dat het wel handig zou zijn als ik voorlopig niet weer terug hoefde. Mijn antwoord was duidelijk: "Doe maar 2 platen." Ach, een stuk of 10 paneeltjes, dat is mooi, toch? Dan ben ik voorlopig klaar..... Eergisteren belden ze op van de firma; de bestelling was er. Ik erheen met de auto. En ja hoor, daar lag een mooie STAPEL paneeltjes. Keurig gezaagd. Het aantal? Vier en........ZEVENTIG! (Hmmmm, ik denk, dat ik voorlopig wel genoeg heb! Waarschijnlijk hoef ik pas op mijn 50ste een nieuwe bestelling te plaatsen....) Vandaag moet de 5e laag grondverf erop en dan kan ik vanavond weer naar de les!
De leenscootmobiel werd 's middags gebracht! Heerlijk! Kon ik weer mijn eigen boodschapjes doen en er even uit. Dit is echter niet zo'n zwaar geval als die van mij en de wielen staan ook wat dichter op elkaar. Hij kon dus niet zo gemakkelijk op de oprijgoten de auto in. We hebben die goten nu een beetje aangepast. Helaas moet er nu ook een extra plank gelegd worden onder twee goten, omdat deze scootmobiel de knik met de straat niet kan halen. Een hoop gedoe weer en niet zo gemakkelijk. Voor nood is deze oplossing wel goed genoeg, maar krijg ik niet dezelfde scootmobiel weer terug, dan ga ik weer wat handigers verzinnen. De gemeente moet nu eerst beslissen of er een nieuwe scootmobiel komt.
Na het vertrek van deze mobielmeneer (met dank aan Gaby ) kon ik eindelijk boodschappen gaan doen. En nou komt het:
Sta ik middenin het dorp, is die leenscootmobiel ineens zonder stroom! Harstikke dood!! Ik begon ernstig te twijfelen of dit nu aan mij lag! (Aangezien ik bij mijn vervoersmiddel moest blijven, hoefde ik deze keer niet mijn buurman te bellen Hahaha. Zou ook te gek zijn geweest èn (nog erger) hij zou ook niet thuis zijn!)
Maar goed, omdat ik het nummer nog kende van afgelopen maandag, kon ik de storingsdienst bellen. Dezelfde mobielmeneer kreeg ik aan de lijn!! Hij kwam eraan! Grote hilariteit natuurlijk. Drie keer per dag naar een klant voor 2 kapotte scootmobiels is wel een heel apart gemiddelde. Gelukkig kwam hij wel snel en was het niet heel erg koud, maar na een half uur was ik toch behoorlijk afgekoeld. Nu was er een stekker los. Die had ik nooit kunnen vinden, maar dit was natuurlijk gemakkelijk te repareren en na drie kwartier kon ik dan eindelijk mijn boodschappen gaan doen. ZUCHT
Wat een geluk, dat ik mijn mobiel nu alwéér bij me had. Dat krijg je als je man maar niet uit een haven wil vertrekken! Nu kan ik zomaar midden op de dag een SMSje ontvangen en die wil ik dan graag zo snel mogelijk lezen . Op momenten dat hij op weg is, heb ik de telefoon maar zeer zelden bij me!
Zojuist is de reparatiedienst voor mijn scootmobiel langsgeweest. Wonder boven wonder deed mijn vervoersmiddel het weer Ik was al bang, dat hij een soort Jomandabehandeling had gehad en deze man voor niets was gekomen. 'Gelukkkig' was het na 10 meter rijden alweer bekeken, dus was ik gerust gesteld. Het gevolg was een grondige inspectie. Ter plekke haalde hij dat ding uit elkaar en bekeek of hij het euvel kon verhelpen. Een één of ander kastje werd tevoorschijn gehaald, maar dat was het niet. Daar de motor weer een keer afgeslagen was, kwam de bekende kortsluitingsgeur weer boven drijven. (wat stinkt dat zeg!) Het bleekt aan dat gedeelte te liggen. De olie kwam er spontaan uitlopen en dat was niet goed. (Ja, ik ben geen HWTK, die hebben ervoor geleerd .) De reparatiemeneer denkt, dat hij niet gerepareerd kan worden!
Vanmiddag brengt hij een andere te leen. Goede service!
. En al die spelletjes zijn uitgekomen, ook als hij op zee zit.
Kennen jullie de mop van de zeeman die moest vertrekken?
Hahaha. Zou ook te gek zijn geweest èn (nog erger) hij zou ook niet thuis zijn!)
Ik was al bang, dat hij een soort Jomandabehandeling had gehad en deze man voor niets was gekomen. 'Gelukkkig' was het na 10 meter rijden alweer bekeken, dus was ik gerust gesteld. Het gevolg was een grondige inspectie. Ter plekke haalde hij dat ding uit elkaar en bekeek of hij het euvel kon verhelpen. Een één of ander kastje werd tevoorschijn gehaald, maar dat was het niet. Daar de motor weer een keer afgeslagen was, kwam de bekende kortsluitingsgeur weer boven drijven. (wat stinkt dat zeg!) Het bleekt aan dat gedeelte te liggen. De olie kwam er spontaan uitlopen en dat was niet goed. (Ja, ik ben geen HWTK, die hebben ervoor geleerd 
