Ik kan boos worden over de huidige discussie over het eventueel door moeten werken na je 65ste. De scheepvaart leent zich (net als meer beroepen) niet voor het doorwerken. Niet dat het absoluut niet mogelijk is, maar het is maar een enkeling, die na zijn (huidige) pensioengerechtigde leeftijd nog vollop kan varen. Tot twee jaar geleden, was het varend beroep zelfs aangemerkt tot één van de zogenaamde 'slijtende beroepen'. Hierdoor kon de zeeman met 57 met pensioen. Aangezien onze regering de term 'slijtend' heeft laten vervallen, moet de zeeman in één klap doorvaren tot hij 65 wordt en nu zelfs (als de heren/dames het eindelijk eens kunnen worden) tot hij 67 wordt! Oké, ik snap best, dat ons sociale stelsel in de toekomst niet meer op te brengen is en dat er wat moet gebeuren. Ik snap ook, dat dat voelbaar zal worden in onze portemonnaie. Wat ik niet snap: mijn echtgenoot betaalde al 22 jaar aan het pensioenfonds met het plan, om met 57 met pensioen te kunnen. Vervolgens wordt de pensioenleeftijd omhoog gebracht en moet Bas ook nog het pensioenfonds met hetzelfde bedrag doorbetalen in de jaren ná zijn 57ste! Er kwam ook geen verlaging van de huidige premie Kortom: hij krijgt nog geen pensioen met 57 uitbetaald, sterker nog: hij moet nog betalen! Dubbel voordeel dus voor het fonds! Als nu de leeftijd nog omhoog wordt gebracht, wordt dit verschil nog groter!
De pensioenfondsen varen er wel bij: zij hebben in één klap hun achterstand op de indexering (door slechte beleggingen, dus slecht werk) weggewerkt!
Dat de rederijen niet op hun achterste benen gaan staan, begrijp ik helemaal niet, want die zitten straks met een groep oudere werknemers, waarvan de kans toch groter is, dat ze naar bijvoorbeeld de fysiotherapeut moeten en daardoor lange tijd niet kunnen gaan varen! Komt er soms functie extra aan boord: Fysiotroos?
Deze foto kreeg ik toegestuurd! Ik wil hem u niet onthouden... Je kunt wel zien, wie er het meeste werkt, de kapitein staat rechts, de 1e stuurman links op de foto. Harm, bedankt! (alwéér)
Heerlijk om midden in de reis een sms-je te krijgen! Bas is op dit moment 3 km van Mauritius af en ligt naast de De Zhou. Doordat ze zo vlakbij zijn, is er ontvangst via de mobiel. Dus gauw even een sms-je over en weer. ("bedankt voor de marsen" en "ik hou ook van jou". ) Het is wel jammer, dat hij net als op29 april j.l. niet het eiland zelf aan doet. (zie eerder in dit blog). Hij kan er nu alleen naar kijken. We moeten er maar eens een keer heen als er genoeg geld gespaard is! Voorlopig is dat niet, want we hadden hier een telefoonrekening van 276,07 (inclusief BTW) voor één gesprek van 34 minuten tussen ons via de satelliet! Wat een bedrag!! Dus voorlopig bellen we maar even niet, anders houd ik weer een stukje maand over na de gage.....
Waarschijnlijk herinnert iedereen zich de tsunami van december 2004. Een golf verwoestte kustgebieden van Indonesië tot aan Afrika en meer dan 300.000 mensen kwamen om het leven en miljoenen verloren hun huis. Gisteren heeft een tsunami als gevolg van een aardbeving zeker aan 53 mensen het leven gekost in Polyponesië (ten Oosten van Australië en ontdekt door Dhr. Roggeveen van de WIC) en mogelijk loopt het aantal slachtoffers nog op. De kracht van het water is enorm groot en dan zie je toch weer de kwetsbaarheid van de mens. Het enige dat men kan doen om aan het natuurgeweld te ontkomen, is vluchten.
Morgen is het Grote-Ontmoetings-Dag voor de London. Dan komt namelijk de De Zhou erbij om het rig onder Kaap Goede Hoop door te gaan slepen. De towmaster (=extra kapitein voor o.a. de communicatie met de London) van de De Zhou heeft de Mars-verrassing van mij bij zich. Natuurlijk heeft hij via het praatje tussen de boten laten vallen, dat hij een verrassing voor Bas bij zich heeft. Dat is om de spanning wat te verhogen, denk ik. De volgende keer laat ik mezelf opsturen, want ik heb wel zin in een reisje.... dat zou ook wel een verrassing zijn voor Bas. (waar hij misschien niet op zit te wachten .)
Het is vandaag 15 jaar geleden, dat de veerboot Estonia zonk op weg naar Stockholm. 137 mensen werden gered. 852 mensen kwamen om. De meeste slachtoffers vielen door onderkoeling op open zee of in de reddingsvlotten of door verdrinking in het schip; omdat het schip zo snel ten onder ging hadden zij geen tijd uit het schip te vluchten. Het is opmerkelijk, dat de NAVO net een grootscheepse oefening hield m.b.t. het zoeken en redden van mensen. Ze hadden reddingshelicopters bij zich en waren op een afstand van 1 uur vliegen. Helaas hebben ze de MAYDAY niet gehoord, omdat hun radio's afgestemd waren om externe berichten te blokkeren tijdens deze oefening.
Het was de grootste Europese naoorlogse scheepsramp.
Een welgepaste vervelende krachtterm zou hier op zijn plaats zijn: de mannetjes schildpad is wéér ontsnapt uit mijn tuin! In twee maanden tijd, twee keer. We dachten het gat de vorige keer gevonden te hebben, maar nu blijkt, dat hij op een andere manier de tuin uit kan.... Briefjes om mensen aan te moedigen om mee te zoeken, zijn weer gedrukt en vanmorgen heb ik alweer anderhalf uur gezocht.... Wat is dat toch met die mannen van mij, die lopen continu weg. Ik zou ze aan de ketting moeten leggen.
Een film kijken is leuk! Of het nu in de bioscoop is, of lekker thuis, dat maakt me niet zoveel uit. Het voordeel van een slecht geheugen is, dat je je meerdere malen kunt vermaken met films die je al gezien hebt. Onze dochter is helemaal gek op films en zou het liefst een abonnement op de bioscoop hebben. Bovendien worden de acteurs en actrices volledig nageplozen en kijkt ze ook naar de manier van opnemen. Allemaal dingen, waar mijn interesses niet naar uitgaan. Ik wil gewoon vermaakt worden met de bewegende beelden. Er zijn films die ik liever niet zie. De Titanic is er zo een, maar de Perfect Storm doet daar niet voor onder.
Gisteravond was ik nog even aan het zappen voor het naar bed gaan en kwam aan het begin van een film met George Clooney... het duurde even voordat ik in de gaten had, dat het over de Perfect Storm ging, want aan het "begin" is het een rustig kabbelende film..... Die heb ik na anderhalf uur kijken uitgezet.... en onrustig geslapen. Sufferd
Gisteren had de 'London' eindelijk een dagje zonder harde wind en 5 meter hoge golven. De bemanning was ook aardig toe aan wat rust, want met het slingeren van het schip, is slapen niet zo gemakkelijk. Om niet uit de kooi te vallen, stopt men vaak een reddingsvest onder de matras, zodat men klem tegen het 'schot' aan blijft liggen. Vandaag is de sterfdag van C. Manrique. Hij was kunstenaar. Schilderen en sculpturen maken waren zijn passies. Aangezien hij opgroeide op het eiland Lanzarote, werd de wind een belangrijk fenomeen in zijn beelden. Op Lanzarote en op Tenerife zijn verschilllende van zijn kunstwerken te bewonderen. Ooit hoop ik ze in het echt te zien!
Over een week komt Bas in de buurt van Mauritius en daar komt De Zhou erbij om samen te gaan slepen. Het is een beetje komkommertijd op het blog, de reis gaat gewoon rustig zijn gangetje op de grote plas. Daarom dit leuke liedje!
Darling, it's better, down where it's wetter, take it from me! ....somebody's gotta nails that girl's fins to the floor... (dit denkt Bas ook wel eens... )
Tjonge, vandaag, morgen of overmorgen komt de 10.000ste bezoeker langs volgens de teller! Natuurlijk is een aantal van deze bezoekers op het conto van mijzelf te schrijven. Laten we dit aantal ruim nemen en stellen dat dat de helft is, dan blijft er nòg 5.000 als getal staan. Ik zou er nog van gaan blozen! Wie zou het getal rond maken?
Van het zeevarende front geen nieuws. Ze varen gewoon hun gangetje van ongeveer 5 knopen (dat is 10 km/uur), met een temperatuur van rond de 24*C. en een golfhoogte van 2 meter. Helaas komt het zeetje nog steeds schuin op de koers, dus het slingeren is nog niet voorbij. Het slaappatroon van de bemanning wordt al een hele tijd verstoord.
De sleepboot de ELBE arriveerde vrijdagmiddag 18 september 2009, na een dokbeurt, weer in de haven van Maassluis
(foto: Jan Oosterboer, bedankt Jan!)
Ze heeft een boegschroef gekregen, een vernieuwde schroefas en een intensieve schilderbeurt gedurende de drie weken dat ze in dok lag in Pernis. Voor het eerst sinds 1967 is ze weer in het originele kleurenschema van Smit geverfd. Ook is de verschansing hersteld en voorzien van 1200 klinknagels. Met haar 4500 paardekrachten was de Elbe net iets sterker dan de toenmalige Zwarte Zee (III) het vlaggenschip van de rederij L. Smit & Co's Internationale Sleepdienst, gevestigd te Rotterdam. De Elbe was tot 1963 de grootste sleper en representatief voor de Nederlandse sleepvaart van die tijd. Op 1 januari 2002 is de voormalige zeesleepboot Elbe eigendom geworden van het Havenmuseum te Rotterdam Op de heenweg naar de dokking Weer opgemaakt thuis in Maassluis
De restauratie van de Elbe is wel een bijzonder verhaal, want ze is tot twee keer toe gezonken! Waren de restaurateurs net begonnen met het herstel van de sleper, kreeg ze op 30 juli 2004 een aanvaring met de Fairpartner toen de trossen braken bij het proefdraaien van de motor. Na herstel van de huid, zonk ze echter op 27 oktober 2004 door onbekende oorzaak nòg een keer. De Elbe heeft in februari 2005 een vaste ligplaats gekregen aan de Govert van Wijnkade in de buitenhaven van Maassluis, waar zij geheel wordt opgeknapt en verder wordt gerestaureerd door een groep van 60 vrijwilligers. De Elbe is een leeftijdsgenote van het stoomschip "Rotterdam" (na de zeeslepers het mooiste schip op aarde) en is na de functie van zeesleper, loodsboot geweest in 1976 en actieschip van Greenpeace. Het is de bedoeling, dat de Elbe in 2010 als museumschip van 59 meter lang, met passagiers door het Rotterdamse havengebied gaat varen.
Volgens kenners is de Elbe (quote) "een voorbeeld uit een tijd dat het zeemanschap nog avontuurlijk was met alle voor- en nadelen van dien. Het verleden is voorbij, maar zeker waard om deels behouden te blijven als monument uit de tijd dat Nederlands zeemanschap nog echt een ambacht was en werd uitgeoefend werden door mannen die vele maanden van huis waren, gewoon omdat zij op die manier hun dagelijks brood verdienden."(einde quote)
Noot van mij: mijn echtgenoot is het vast niet eens met de stelling, dat het varen nu niet meer avontuurlijk is! Hij verdient er in ieder geval sowieso zijn dagelijks brood mee. Gelukkig is hij meestal niet langer dan drie/vier maanden aan het stuk weg, dat is wel veel beter dan in het verleden van de scheepvaart.
Vandaag gaat de groep zeemansgezinnen die aangesloten is bij de Vereniging Maritiem Gezinskontakt Harderwijk-Zwolle, koffie drinken en een nieuw lid verwelkomen in Zwolle! Hartstikke leuk om elkaar weer te kunnen zien en bij te kletsen. Er hoeft niet eens wat speciaals te zijn; de tijd is altijd te kort. Soms gaan we wel wat met elkaar doen, bijvoorbeeld barbecuen, workshop doen, verjaardagen bezoeken, uit eten, schilderen voor de liefhebber, filmpje bekijken, gewoon buurten enz. enz. Het is deze keer wel onder schooltijd, dus zien de kinderen elkaar niet. De 'grote mensen' zijn in ieder geval de hele ochtend onder de pannen. Doordat het allemaal zeevarenden zijn en hun gezinnen, is er een bijzondere klik. Aan een half woord hebben we al genoeg om te begrijpen wat de ander bedoelt en we zitten allemaal (soms zelfs letterlijk) in hetzelfde schuitje. Het is bovendien een erg gezellige groep en ik heb er veel zin in!
Op bezoek bij mijn tante, kwamen wij (zij, nog een andere tante en ik) op het idee om het openluchtmuseum/gallerij Anningahof te bezichtigen. Het is vlak bij Dalfsen. Het is natuurlijk jammer als iets zo dichtbij is dat je er nog nooit bent geweest. Oorspronkelijk was het een boerderij. Het boerenbedrijf was echter in deze tijd van verregaande voorschriften op o.a. millieu gebied niet vol te houden en er werd gezocht naar een nieuwe bestaansmogelijkheid. Gekozen kon worden uit een forellenkwekerij, een minicamping en meer van dit soort kleine bedrijvigheid waar er al voldoende van was in de omgeving. Na flink wikken en wegen is toen besloten om er een professionele beeldentuin van te maken waar kunstenaars in de moderne kunst (bekende èn debutanten) hun kunnen konden tonen. De oppervlakte beslaat maar liefst 5,70 ha; allemaal kijk en wandelplezier. Het leuke aan deze gallerij (de kunstwerken zijn namelijk allemaal te koop) is het landelijke karakter: 94 beelden (de meeste hebben een enorme afmeting) worden buiten tentoongesteld en 84 kunstwerken staan binnen opgesteld. Vooral de buitenbeelden hebben veel indruk op mij gemaakt. Niet allemaal mijn smaak, maar dat is natuurlijk inherent aan kunst. Mijn tantes en ik hebben heerlijk gepraat onder het genot van een kop koffie en een plak cake, over wat we wel en niet mooi vonden. Het allermooiste vond ik een groep schepen die overledenen over de Styx zou moeten brengen (mijn interpretatie, maar de kunstenaar symboliseert de Christelijke traditie volgens de catalogus ). Je kon helemaal bij de kunstwerken komen, geen hekjes of glas ervoor, zodat ze uitnodigden tot aanraken. Twee enorme witte konijnen van polystyreen, gips, polyurethaan en lak heb ik lekker geaaid! De paden waren prima toegankelijk voor de scootmobiel, het weer was prachtig en de aanleg van de tentoonstelling formidabel. Wilde bloemen, planten en waterpartijen, fleurden het geheel op en hielden je bezig op weg naar het volgende kunstwerk. Hoogteverschillen deden je verlangen naar het uitzicht van boven. De tentoonstellingsruimtes binnen zijn alleen een beetje een ondergeschoven kindje. Het was een heerlijke middag.
Eindelijk is er dan vandaag een verandering op de site www.sailwx.info ! Zoals ik reeds eerder vermeldde, werd het doorgeven van de positie in piratengebied vertraagd met 2 weken, maar nu is hij dan up-to-date:
Er komt zo te zien wel een heel zware tyfoon (genaamd Choi-Wan) aan bij de Filipijnen, maar daar zit Bas gelukkig heel ver vandaan. Helaas heeft hij wel golven van twee meter hoog en slingerd erop los. Dat wordt dus wat minder gemakkelijk slapen.
Dat is om de spanning wat te verhogen, denk ik. De volgende keer laat ik mezelf opsturen, want ik heb wel zin in een reisje.... dat zou ook wel een verrassing zijn voor Bas. (waar hij misschien niet op zit te wachten 
.)
