Op de Noordzee zijn in de nacht van zaterdag op zondag twee vrachtschepen met elkaar in botsing gekomen.
De met containers geladen schepen ramden elkaar op ruim veertig kilometer uit de kust van Hoek van Holland, meldde de kustwacht.
De botsing sloeg op hoogte van de machinekamer een gat in het achterschip van het onder Panamese vlag varende vrachtschip MSC Nikita. De 25 opvarenden wisten met een reddingsboot het schip te verlaten en zijn opgepikt door de kustwacht.
Gespot eerder op 18 juni 2009 op de Westerschelde
MSC Nikita (vóór de aanvaring) MSC Nikita (na de aanvaring) bouwjaar 1980, imonummer 7820942, (gezien op www.koopvaardij.web-log.nl) vaart in beheer bij MSC SHIPMANAGEMENT LTD (foto van KNRM)
Aan boord van het onder de vlag van het eiland Man varende vrachtschip Nirint Pride brak door de botsing brand uit. Het vuur is inmiddels onder controle.
Eerder gespot op de Oude Maas met bestemming Moerdijk
Voor de botsing Na de botsing (foto van Jan Oosterboer, bedankt Jan!)
De zeventien opvarenden blijven aan boord, maar een reddingsboot blijft uit voorzorg aanwezig. De Nirint Pride liep ook schade aan het voorschip op en verloor enkele containers.
ANP
Gehoord op de radio vanochtend en gelezen op koopvaardij.web-log.nl. Zolang er geen persoonlijke ongelukken zijn, is het 'alleen' maar financiële schade. Heel anders is het overlijden van twee vissers. Ze zijn vannacht bij Ouddorp gevonden. Van hun schip zijn alleen brokstukken teruggevonden. Mijn gedachten gaan uit naar de mensen die zij achter laten.....
Ik sta op het station, de ochtendlucht is zacht te staren in de verte, waar een toekomst op me wacht. Ik kan kiezen voor een richting en of ik de trein mis mijn toekomst bepaal ik zelf, door wat ik nu beslis. Zoveel mensen ongelukkig, ik hoor stil hun beklag
ik moet nog dit, ik moet nog dat, hoe kom ik door de dag. Ontevreden met hun levenslot en mensen om hun heen het leven zo onrechtvaardig, gevoelsmatig heel alleen.
Maar ligt het aan die anderen, bekijk jezelf eens goed alleen jij bent verantwoordelijk voor wat je dagelijks doet. Leer willen in plaats van moeten, neem je leven in de hand ontdek je eigenwaarde, zet jezelf niet aan de kant.
Anderen kun je niet veranderen, jezelf echter altijd pas als je dat leert inzien, heb je jezelf bevrijd. Welke weg ik ook neem en met wie aan mijn zij mijn geluk is geen illusie, de keuze is aan mij.
Brand op Taklift 4 (bouwjaar 1981, taak: zware hijsklussen overal ter wereld. Brand op bergingsvaartuig in Rotterdam (bron: www.nu.nl) Uitgegeven: 27 augustus 2009 10:10 ROTTERDAM Op een bergingsvaartuig bij de Pannerdenstraat in Rotterdam heeft gisteren in de ochtend een grote brand gewoed. Volgens een woordvoerder van de brandweer zijn er geen gewonden gevallen. Het schip is van Smit Tak en lag aan wal, aldus de zegsman. De band brak vermoedelijk rond half negen uit in het plafond van de bemanningsverblijven. Iedereen werd direct van het schip afgehaald.
De eerste schooldag is dan echt een feit vandaag. De wekker gaat hier om 6.30 uur. Aangezien ik een ochtendmens ben, is dat geen probleem. Die griet van ons gaat naar de vierde. Je zou verwachten, dat naarmate de jaren stijgen, de hoeveelheid boeken in de tas afnemen. Tenminste, dat was bij ons zo. Je nam eerder genoegen met alleen de multoklapper, je etui en je agenda, maar zij heeft vandaag een tas die 10 kilogram weegt!! Gelukkig heeft ze een kluisje waar de boeken voor na de pauze in verdwijnen. Op woensdag heeft ze alleen gymnastiek en Frans. Dat is dan weer de andere kant: 1 boek.
Ze is natuurlijk erfelijk belast: papa neemt altijd 40 kg mee naar zijn werk! En daar zit nog niet eens een broodtrommel bij!
Bas is dus klaar met het bieden van hulp aan de Good Luck en dat vindt hij helemaal niet erg. Het kwam zelfs bijna tot een aanvaring met een containerschip:
Dit is niet leuk voor een bootje! Wel grappig: het containerschip geeft al aan waar de sleper zich op moet richten!! (dit teken is belangrijk bij het afmeren van dit schip: een duwboot kan veilig tegen de wand van het containerschip duwen, zonder door de wand heen te gaan.)
De volgende reis met boorplatform Ocean Courage
begint in ieder geval in Singapore en gaat daarna richting Kaapstad. Daarna is het nog niet duidelijk.
Eén van de dingen op school die me zeer zijn bijgebleven, is de verwoesting van Pompeii; vandaag 1930 jaar geleden. De Vesuvius had een enorme uitbarsting en de hele stad werd bedolven onder een laag van 4 meter as. Mensen stierven terwijl ze aan het vluchten waren voor de verstikking. Vooral de foto in ons boek van een jongen en een meisje die hand in hand aan het wegrennen zijn, vond ik indrukwekkend. De doden hadden een afdruk achter gelaten in de as en bij opgravingen later, heeft men deze afdrukken vol laten lopen met gips, om een idee te geven in wat voor ellende de bewoners stierven. Ikzelf zou niet te springen staan om de opgegraven stad te gaan bekijken. Ik vind het te gruwelijk. Ironisch is, dat de beschermgodin van de stad Venus is. Zij is de beschermgodin van de tuinen en de wijngaarden, maar daar hebben de bewoners niet al te lang van genoten.
Aan je kinderen kun je zien hoe snel je oud wordt. Onze dochter leert al een poosje vliegen in een zweefvliegtuig. Zweefvliegen dus. Afgelopen woensdag mocht ze dan eindelijk alleen in een toestel vliegen. Zo trots als een pauw kwam ze het via de mobiele telefoon vertellen. Ook papa kreeg een mail! Ze heeft haar brevetB. Traditie op de club is, dat je kletsnat gegooid wordt en daarna een rondje geeft. Ze hoort er nu echt bij. Aankomende winter gaat ze op voor de theorie en dan hoopt ze volgend jaar haar volledige vliegbrevet te halen! Wel apart: als je 18 bent, mag je pas voor je rijbewijs op, maar als je 15 bent, kun je al alleen in een vliegtuig vliegen. Op dit moment is ze naar de film met een klasgenoot. Als ik denk aan 10 jaar terug.... wat was dan 10 jaar en wat een verschil bracht het?! Hoe snel gaat de tijd? Zo duren 3 maanden lang en is 10 jaar zo voorbij.... De kop van de reis van Bas is er in ieder geval af. De klus met de Good Luck is voorbij en nu maken ze zich op voor een zeer lange reis van Singapore naar de Golf van (jawel) Mexico. Ik geloof niet, dat er op onze aardbol nog een langere reis bestaat.
Een zeemeermin of meermin is een mythisch wezen, met het bovenlichaam van een vrouw en in plaats van benen een vissenstaart. Verhalen over zeemeerminnen gaan tot heel ver terug in de oudheid. De eerste meerminnen, zeedemonen, half-vrouw, half-vogel, hadden hun domicilie gekozen in de grotten en op de rotsen rond deTyrreense Zee.(Vlak voor de Laars van Italië.) Door hun zachte gezang lokten zij de schippers op de klippen. Zij worden voor het eerst genoemd in de Odyssee van Homerus, waar zij hun charmes aan Odysseus tentoonspreidden. Odysseus beval zijn matrozen was in de oren te stoppen en liet zich vervolgens door zijn bemanning aan de mast van zijn schip vastbinden om aan het liefelijke gezang van de sirenen te ontkomen.
Dit verhaal werd in de middeleeuwen door de kerk gebruikt om mensen te waarschuwen voor het kwaad van de verleiding. In die tijd vond je dan ook in veel kerken, kloosters en kathedralen afbeeldingen van zeemeerminnen.
Noot van mij: en ik maar denken dat die man van mij voor niets WAS IN ZIJN OREN heeft ! Maar het is om zichzelf te behoeden voor de verleiding!
Het was een dag als alle andere. De vissersvloot van Wenduine lag in volle zee, toen plotseling een zeemeermin opdook. Dit was een voorbode van noodweer. Een jonge visser, wiens boot naast die van zijn vader lag, riep hem toe: 'Vader, kom mee! Ik heb de meermin gezien.' De vader, die over zijn netten stond gebogen, antwoordde: 'De wind staat goed, jongen. Je hebt je vergist.' 'Ik weet wat ik zag,' riep de zoon terug, 'ik blijf hier niet langer.' De jongen bereikte de veilige kust en was gered. Maar alle andere boten, drieëntwintig in getal, vergingen en verzonk Wenduine in een springvloed.
Tot op de huidige dag voelen de garnalenvissers bij laag water gladde stenen onder hun voeten. Het zijn de grafzerken van de oude kerk, die toen een prooi werd van de golven.
"Wel degelijk 1,5 miljoen dollar losgeld geëist voor Arctic Sea"
Volgens de verzekering van het Finse vrachtschip Arctic Sea, werd er 1,5 miljoen dollar losgeld voor het schip gevraagd. De Arctic Sea werd enkele weken geleden gekaapt door piraten en vandaag in de Atlantische Oceaan nabij Kaapverdië teruggevonden.
"Op 3 augustus werd er 1,5 miljoen dollar losgeld voor het schip geëist, zoniet zou de bemanning worden doodgeschoten en het schip tot zinken worden gebracht", aldus Wladimir Duschin van Renaissance Insurance dinsdag aan persagentschap Interfax. De informatie werd vervolgens doorgegeven aan de Russische autoriteiten. De Arctic Sea is bij het bedrijf verzekerd voor een bedrag van 4 miljoen dollar. 2 Russen, 2 Letten, 4 Esten Of er daadwerkelijk losgeld betaald werd, kon Duschin niet zeggen. Acht verdachten zijn ondertussen opgepakt. Dat maakte de Russische minister van Defensie Anatoli Serdioekov dinsdag al bekend. Onder de acht piraten bevonden zich twee Russen, twee Letten en vier Esten.
Ondertussen eisen Letland en Estland meer informatie van Moskou over de vermoedelijke piraten waaronder zich Letten en Esten bevonden. "We hebben, langs Russische kant, nog geen enkele informatie ontvangen over de Esten die opgepakt zijn", zo zegt Urmas Paet, de minister van Buitenlandse Zaken van Estland. "We hebben de Russische ambassade, de Russische kustwacht, Interpol en het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken al gecontacteerd maar hebben nog geen informatie gekregen".
Noot van mij: Als in het Kanaal piraterij voorkomt, gaan toch al je nekharen overeind staan? En die geheimzinnigheid zet ook al geen zoden aan de dijk. Verkeerde gedachte misschien, maar het kwam in mij op: het zal toch niet de eigen bemanning zijn
Ik kan me nog steeds verbazen over de mogelijkheden van het wereld wijde net! Een van de lezers heeft mij een foto gestuurd van de Good Luck. Bedankt J. Telleman!! Die wil ik de overige lezers natuurlijk niet onthouden:
Nu ik dit gevaarte (leuke woordspeling) zie, kan ik me beter voorstellen, dat hij met zijn enorme traagheid zo'n ravage heeft aangericht: als deze dame gáát, dan houdt zo'n ankertje dat gewicht dat erachter zit nooit! En bij de drukte op de anchorage van Singapore kun je dan de boten raken als kegels op de kegelbaan. Wel jammer voor deze boot, want die is nu aan haar eind.
Bas is op dit moment in Singapore. "In" betekent, dat ze bij een bulkcarrier liggen te dobberen en niet, dat hij in de stad rond kan lopen. Het betreffende schip heeft na een black out (uitvallen van de stroom, manouvreren is dan niet meer mogelijk) nog geprobeerd om zijn vaart te stoppen. Ze doen dit door de ankers te laten vallen, maar als het schip te veel vaart heeft, verspilt hij zijn ankers. Zo ook bij dit schip en daarna heeft hij ZEVEN andere schepen geramd. Het schip zelf is total loss en moet nu gelast worden voordat het naar de sloop gesleept kan worden.
Ik googlede even naar de naam van het schip, om te kijken of ik kon vinden hoe hij er in goede tijden uit heeft gezien, maar dat is het grappige van internet: soms krijg je te veel hits. Het schip heet namelijk: Good Luck!
Bij terugkomst, gooide ik wat lekkers in de vijver. Mevrouw Bonestroo kwam er meteen op af, maar Meneer liet zich niet zien. Dat is opmerkelijk, want bij lekkers maken ze dikwijls ruzie over wie het eerst mag eten... Ik vertrouwde het niet en vroeg Bas, of hij er wat voor voelde om de vijver leeg te pompen om te zien of Meneer zich ziek had verstopt. Zo gezegd, zo gedaan, maar helaas: geen schildpad te bekennen! Hij was weg! De dierenarts gebeld met de vraag of iemand hem gevonden had, maar nee, daar ook niet. Anderhalve week later werd er echter door de dierenarts opgebeld, dat er twee jongens aan de balie waren geweest, die de schildpad hadden gevonden! Ik kon hem bij hun onmiddellijk ophalen! Wat was ik blij, want zo'n huisdier, dat mis je! De helden hebben twee dozen ijsjes van me gekregen! Ik had een appeltaart beloofd aan de vinder, maar zij hielden daar niet van.
Achteraf hebben we ontdekt waar hij ontsnapt is: de opening tussen twee bepaalde paaltjes is nèt wat groter dan bij de overige en als hij zich even kwaad maakte, kon hij daardoorheen! Een tuinkabouter bewaakt nu het gat en hopelijk kan hij er nooit meer uit! Het vrouwtje was niet te genieten. Is ook niet raar: die moest ook weer omschakelen naar een leventje samen en dat geeft soms wat moeilijkheden. Òf het was omdat hij niet had gezegd waar hij heen ging, dat kan ook.
Zoals een aantal van de lezers wel weet, hebben we hier in huis een paar huisdieren: 2 honden en twee schildpadden. Als we op vakantie gaan, is het vaste prik, dat de hondjes naar mijn ouders gaan. Daar is een grote tuin, waar ze heerlijk in kunnen ravotten. Voor de twee schildpadden regelen we oppas. (Het nieuwe onderkomen, dat Bas in de eerste week van het verlof gemaakt had, voldoet goed.) Deze vakantie heeft ons buurmeisje prima voor de dieren gezorgd. Grote schildpadden hoeven niet zo vaak eten te hebben en de laatste dagen van onze vakantie gingen onze buren ook op vakantie. Die drie dagen waren dus te overbruggen. (wordt vervolgd, want anders wordt het verhaal te lang)
Zoals ik al meldde, zijn we op vakantie naar Spanje gegaan. Mèt voorpret deze keer. Dat is wel opmerkelijk, want als zeemansgezin zijn alle vakantie echte 'last minutes', omdat je pas een planning kunt maken als de zeeman echt thuis is en dan wel onmiddellijk. (zelfs dan is het mogelijk, dat alles afgeblazen wordt doordat er een noodaflossing moet gebeuren) Deze keer ging het dus prima. Met de bus naar Salou. Nou, ik vond het niet zwaarder dan dat ik had gedacht. Natuurlijk moet je je instellen op een dag reizen, maar je hebt meer plek dan in een vliegtuigstoel. Wat wel erg slecht van de maatschappij (Solmar) is, is dat ze geen rekening "kunnen" houden met mensen die slecht de trap op kunnen. Voor mij is het bijna niet te doen om bij de stops het verschrikkelijke trapje op te klimmen op mijn krukken... Maar goed, ik heb dat overleefd. Een goed hotel met prima eten. Bovendien hebben we prachtig weer gehad. Het was een echte luiervakantie. Slechts één dag naar Tarragona (een oude Romeinse vestigingsstad) en één dag naar Cambrills (een stadje met een jachthaven). Het openbaar vervoer is ERG goedkoop in Spanje! En er rijden langs de kustlijn veel bussen. Mijn Spaanse cursus kwam af en toe ook nog van pas.
En de zee iedere dag om naar te kijken ......... zucht.........
Het is een rare uitdrukking, maar het 'gewone leventje' is weer begonnen. Alsof het leven met de zeeman thuis niet 'gewoon' is. De regelmatige lezer snapt natuurlijk al, dat hij weer vertrokken is! Gisteren (voor de verandering 's avonds!) is Bas op het vliegtuig gestapt richting Singapore. Onze dochter en ik hebben hem bij de douane afgeleverd. Op dit uur komt hij in deze geweldige stad aan (16.00 uur plaatselijke tijd) en zal vannacht in een hotel slapen. Morgen zal hij met een bootje (4 uur varen) naar de London varen om de kapitein, die staat de popelen om afgelost te worden, een fijne vakantie te wensen. Ik kan niet anders zeggen, dan dat we een goed verlof achter de rug hebben! Ik ben weer helemaal opgeladen voor deze uitzendtermijn.
Hoera, we kunnen op vakantie dit jaar! De reis gaat naar Spanje (Salou) en wel met de bus! Dat is een hele belevenis voor ons, want we gaan altijd met de auto en de tent. Nu dan een hotel in. Het hotel staat op het strand, dus badpak mee, zonnebril, anti-zonnebrandmiddel en leesboek en meer hoeft niet. Een rolstoel kan bij de bagage van de bus, dus voor het geval we nog wat anders willen bekijken dan Spaans-schoon, dan kan dat ook nog. Twee volle weken weg! Én voorpret!! Dat is pas een luxe.
Whauw, ik zag in de gauwigheid, dat de achtduizendste bezoeker langs is gekomen op dit blog! Dat zijn natuurlijk niet allemaal nieuwe bezoekers, maar ook een aantal vaste klanten. Hartelijk dank voor de belangstelling! Nu de zeeman thuis is, is het altijd rustig met schrijven hier. Ik heb dan ook geen verhalen over de een of andere reis. Wat we al wel gedaan hebben dit verlof, is het maken van een nieuw buitenverblijf voor onze schildpadjes! Hij is goed gelukt, alleen regent het nu pijpenstelen, dus van zonnen voor de diertjes is geen sprake. Zo in de eerste week is er hard gewerkt. Ongekend!
Ja! Hij is thuis. Dit waren wel een paar hectische dagen. Schreef ik eerder, dat ik deze keer mooi op tijd was met de Kanaalkoortspoets, gooide het noodweer mooi (en letterlijk) roet in het eten. Wij wonen via de achterkant van het huis aan een binnenhof. Maar liefst 8 verwarmingsketels zijn gesneuveld! Telefoonlijnen en computers stuk en heel veel meer inboedelschade voor de diverse gezinnen. Dat werd dus een belrondje naar de brandverzekering en daarna naar de monteurs. De verwarmingsketel hier werd snel gemaakt en de kosten daarvan zullen meevallen. De computer van onze dochter wordt vandaag weggebracht en tot we een nieuwe wekkerradio hebben voor die dame van ons, roepen we wel naar boven, dat ze op moet staan. Mijn scootmobiel is opgehaald voor reparatie. De kabel lag eraf, dus daarom duurde het wat langer voordat er hier weer geschreven werd.
De aankomst was een makkie: om 03.00 uur was ik natuurlijk klaarwakker en dochterlief en ik vertrokken om klokslag 04.00 uur. Ik vond mijn haar wel goed zitten, maar daarover kunnen de meningen verschillen. Om 6.15 uur waren we op Schiphol en een kwartier later landde Bas. Helaas duurde het nog een uur voordat hij door de douane was, maar al met al ging het snel. Op de terugweg nog gauw een bakkie gehaald bij mijn zus en daarna huiswaards. Hij is dus weer thuis! Het is zeer waarschijnlijk, dat de berichtjes weer wat minder frequent zullen verschijnen, maar dat nemen jullie me vast niet kwalijk. De vertrekdatum staat op 12 augustus!! Het is een wonder, dat we dat nu al weten! Dat is in 22 jaar varen, nog nooit zo snel bekend geweest. Nu maar hopen, dat alles volgens de planning van kantoor gaat.
