Fairmount: een nieuwe maatschappij dus voor Bas, waar hij 3 maanden vaart en 3 maanden thuis gaat zijn. Het mag dan precies hetzelfde werk zijn voor hem; die telkens 3 maanden thuis worden wel wennen voor ons! Als zeemansgezin hebben we dat nog nooit gehad. Helaas mag ik niet meevaren op deze boten. Dat was wel een lelijke streep door mijn rekening, want het plan was dat ik t.z.t. 1 maand per jaar mee zou gaan. Van de andere kant is het niet zo erg, want nu kunnen we dus gewoon die maand op vakantie! Dat gaat dan wel in de papieren lopen, vrees ik. Gelukkig heb ik van Kees Bustraan gehoord, dat hij ook de groene slepers wil fotograferen. Daar is gelukkig dus ook niets aan veranderd.
De Fairmount Alpine komt aankomende week met de Emma Maersk aan in Palermo. Als ze van boord af kunnen, dan kunnen ze misschien een bezoekje brengen aan het Stadion Renzo Barbera, waar de voetbalclub U.S. Città di Palermo in de hoogste Serie A speelt. Of ze daadwerkelijk de wal op gaan, hangt van vier factoren: Tijd, Zin, Wetgeving en Financiën! Ik begin alvast te duimen.
Halverwege oktober vorig jaar werd onze nieuwe keuken afgeleverd. Een moderne keuken, met een extra oven; wat een genot! Hij hoefde alleen nog maar afgewerkt te worden. Door de ziekte van mijn moeder hadden we de hele boel erbij neergesmeten en waren afgereisd naar Cuijk. Niemand had er last van: de stopcontacten waren nog los, de muren niet geschilderd, de tegels niet gevoegd en nergens een kitrandje. In de week dat we weer hier thuis waren, heeft de Stuurman ( ) heel hard gewerkt. Het is nu bijna klaar! Jammer dat het pronkstuk op het aanrecht niet meer aanwezig is:
Ook wel jammer, dat de mozaïektegeltjes ondersteboven liggen. Ik probeer de boel schoon te schuren (per matje ongeveer 1 uur) en heb met Bas afgesproken, dat ze eruit gaan mocht dat niet lukken. Mijn klus voor deze reis heb ik hier nu wel verklapt. De matjes zijn gemaakt van een één of ander glasvezelachtig spul, dus mijn handen voelen alsof ik in een cactus heb gegrepen.
Zo'n groot schip als de Emma Maersk kan niet overal zomaar gerepareerd worden. Maersk heeft besloten, om de reis naar Palermo (op Sicilië) te laten gaan. Deze oude havenstad is gesticht door de Feniciërs, de belangrijkste zeevaarders en handelaren uit de oudheid (in Europa). Het volk staat ook bekend om de speciale purperen kleurstof. Deze werd gewonnen uit een kliertje in een schelpdier, de Brandhoren. Om 500 gr. kleurpasta te krijgen was 4 gr. van deze kleurstof nodig. Daarvoor moesten dan wel 30.000 schelpdieren opgedoken worden! De purperen kleur was vanwege de arbeidsintensieve oogstmethode de kleur van koningen!
9 januari vloog ik met mijn echtgenoot naar de Dominicaanse Republiek. Een heerlijk warm land. Het zou voor 3 dagen zijn. De Schipholtaxichauffeur barstte in lachen uit, dat we zo'n grote reis over hadden voor het simpele genoegen van warmte en dat voor maar 3 dagen! Natuurlijk ging Bas niet voor de warmte: hij moest de verkoop van de zeeslepers Rotterdam en London begeleiden en de nieuwe eigenaar inwerken. Al met al liep het uit en was ik er 10 dagen en Bas 11.
De Dominicaanse Republiek is een land waar ik van de economie maar weinig begrijp. Een doorsnee Dominicaan is arm, heeft wel een mobiele telefoon, een scooter en is goed gekleed. Voor het eten is er mango, kokosnoot en vis, voor iedereen voldoende en gratis. Water kost 0,50 per maand en meestal is er stroom. Hij is tevreden en lui (mijn excuses voor deze generalisering). Het is onduidelijk waar hij zijn geld bij elkaar werkt om te kunnen leven. Als alles verandert in de wereld, dan begrijp ik dat. Dit land echter, is over 100 jaar nog precies zo. En mocht je weg willen, dan is er géén mogelijkheid om geld te verdienen.
Zelfs de nieuwe naam van de zeesleper London geeft aan, dat alles verandert:
Vandaag kreeg ik via de e-mail het bericht, dat de Fairmount Alpine vertrokken is. Deze eerste reis vaart Bas als 1e stuurman en het eerste stuk zelfs als extra 1e stuurman. Hij neemt ook nog de wacht van de 2e stuurman over, omdat deze nog niet alleen 's avonds op de brug mag zijn. ('alleen' is in dit geval natuurlijk 'samen met een matroos'.) Nu heeft hij dus de hondenwacht van 00.00 uur - 04.00 uur. Hij is zo enthousiast, dat het allemaal prima is. Internet hebben de boten niet. Dat is wel jammer, maar e-mail contact is er wel. De Emma Maersk is het één na grootste containerschip ter wereld met een lengte van 397,7 meter en de kostprijs is 145 miljoen $ !! Geen wonder dat mijn echtgenoot in zijn nopjes is.
Beste lezer, U heeft lang moeten wachten op een bericht van deze zeemansvrouw. Mijn dank voor het geduld! Het afgelopen verlof was lang, maar afschuwelijk. Mijn moeder werd eind oktober zeer ernstig ziek en overleed vlak voor de jaarswisseling. Bas was gelukkig de meeste tijd thuis, maar moest op 27 december toch nog vertrekken naar de Dominicaanse Republiek. Dat werd een zeer kort verblijf daar, want hij kon 3 dagen later weer naar huis vliegen zodat hij op de begrafenis van mama kon zijn. Op 9 januari moest hij weer terug en toen ben ik met hem meegegaan. Het kantoor van Svitzer Ocean Towage heeft heel erg meegewerkt en daar ben ik ze ook erg dankbaar voor.
Svitzer Ocean Towage is opgeheven. Bas heeft een nieuwe baan bij Fairmount, jawel, de grote Groene Boten! Op dit moment is hij in Port Said, op de Fairmount Alpine om de 'Emma Maersk' (met een ondergelopen machinekamer) naar een reparatiedok te slepen. De reis is dus weer begonnen!
Nog één nachtje slapen en dan komt de kapitein weer thuis. Hij is van harte welkom! Wat het verlof zal brengen, weten we geen van beiden. Het is vast moeilijk geweest om de 'Rotterdam' achter te laten. De eerste SmitWijsreis voor Bas was op deze sleper. En met hun vieren (de Rotterdam, London, Singapore en de New York) waren ze de reden dat Bas wilde gaan varen.
Op dit blog meld ik me voorlopig, maar tijdelijk af. Door de ontwikkelingen heb ik nog geen zicht op het vertrek van de ouwe, maar zogauw er echt nieuws is, òf Bas weer naar zee is, kunt u de berichten weer volgen. Hartelijk dank voor alle belangstelling en alle steun!
De Dag des Oordeels is volgens de religieuze boeken de dag waarop over alle mensen een oordeel geveld zal worden.
Vandaag is het dan niet over alle mensen, maar wel over de bemanningsleden en de kantoormensen van de firma Svitzer Ocean Towage. Samen met de bond moet men vandaag tot een overeenkomst komen. Ikzelf heb het gevoel, dat mijn familie uit elkaar gerukt wordt. Al 23 jaar wist je met wie je (of mijn man) te maken had op een reis en zoals een andere kapitein opmerkte:"Je kende iedere nuk en piep van het schip". Binnenkort weten we meer. Dat is ook wel beter, want van giswerk wordt niemand wijzer.
Deze week heb ik het razend druk. De vluchtgegevens zijn binnen en vrijdag komt mijn echtgenoot al thuis! 3 dagen eerder dan gepland! Oei, als ik nu maar alles af krijg. In uiterste nood komt het vloerkleed 2 cm hoger te liggen. Nu snel weer door!
In het afgelopen verlof ging de kapitein met onze dochter op safari naar het Krugerpark in Zuid-Afrika. Het was een heerlijke reis waar ze heel erg veel dieren hebben gezien. Hieronder een paar foto's om van te genieten:
Opmerkelijk hoeveel er in een korte tijd veranderen kan! Zo gaat de tijd steeds sneller!
Rond het eiland Aruba kun je prima duiken naar scheepswrakken. Er ligt een aantal van deze onfortuinlijke schepen. De 'Antilla' steekt zelfs boven water uit.
Antilla wrak
Een wrakduik maken naar de in de Tweede Wereldoorlog gezonken Duitse vrachtvaarder de Antilla, lokaal ook wel het Spookschip genaamd, is een must voor de ware duikliefhebber. Het schip werd gebruikt om Duitse U-boten te bevoorraden maar werd aan het begin van de oorlog in beslag genomen. De kapitein heeft vervolgens het schip laten zinken nadat de bemanning van boord was.
Het is het grootste scheepswrak in het gehele Caribische gebied met een lengte van 130 meter. Het enorme gevaarte is in tweeën gebroken en ligt ongeveer op achttien meter diepte. Een gedeelte van het wrak steekt boven het wateroppervlakte uit. Het scheepswrak is begroeid met koraal en sponsen en vormt de behuizing en leefomgeving van tal van schitterende vissen. Door haar gedeeltelijke oppervlakkige ligging is dit wrak ideaal voor de beginnende wrakduikers. Max. diepte achttien meter.
Op onze logeerkamer boven, had ik een plekje over. Bovendien hebben we heel veel boeken die nu overal op stapeltjes te wachten staan op een kast. Tel één en ander bij elkaar op en je komt bij de oplossing: een boekenkast op de logeerkamer! Dan zijn alle stapeltjes weg en staan de boeken toch voor het grijpen. Ik heb daarom even gekeken op Marktplaats tegen en kwam een mooie Kaaskast tegen die voldeed aan de wensen. Mooi stevig eikenhout en een prima afmeting. Gelukkig kon de meneer hem ook nog komen brengen en heeft hij hem óók nog naar boven gesjouwd! Dat had ik niet voor elkaar gekregen. Bedankt meneer! Altijd heel fijn als ik paardenkracht tekort kom, dat mensen me dan willen helpen.
Nu nog gauw even alle boeken bij elkaar rapen en dan is het klusje klaar.
Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat....
Vandaag mogen we naar de stembus! Eindelijk op weg naar een Nederland dat geregeerd wordt. Ik ga een legale stem namens de kapitein uitbrengen. Ja, u leest het goed: legaal, want via mijn algehele, notariële volmacht heb ik via de gemeente de stempas van mijn echtgenoot om kunnen zetten in een volmachtbewijs. Hij kon natuurlijk nooit de stempas ondertekenen. De algehele volmacht werd daarvoor gekopieerd door de gemeente en bij het teruggeven van het origineel, kreeg ik wel de tip om de volgende keer onmiddellijk na het vallen van het kabinet een volmacht aan te vragen (een tip voor iedere volmachtgerechtigde). Gelukkig is het allemaal nog goed gekomen, want ik laat niet graag de stem verloren gaan. Nou, het stemmen is achter de rug. Nòg een tip: kijk of de naam goed gespeld is op die aangevraagde volmacht die je van de gemeente per post ontvangt! Normaal kijk ik altijd, want het gaat nogal eens fout. Deze keer niet. Nu zijn ze de 'c' vergeten! (de zee! ) Gelukkig mocht ik toch stemmen voor ons, want na een telefoontje 'mocht men ervan uitgaan, dat de gemeente zich vergist had'. zucht. Dan een nieuwe regel: als je met een getekende stempas voor een ander gaat stemmen, dan MOET je óók nog een kopie van die ander z'n identiteitsbewijs hebben! Het wordt steeds gekker volgens mij. Veel mensen moesten terug naar huis.
De 'Rotterdam' is na een prettig verblijf, weer uit Curaçao vertrokken. Ze is op weg naar Aruba. Een soort eilandhoppen, dus. Het eiland heeft niet de weelderige tropische vegetatie die in het Caribisch gebied verwacht kan worden, volgens Wikipedia. Curaçao heeft dat volgens mij ook niet. Soms verwacht men dus wat anders dan de ogen zien. En dat leidt tot verwarring. Een hooiberg bijvoorbeeld, ziet er in ons geheugen vast anders uit dan in de huidige tijd, maar op Aruba ziet hij er nòg anders uit. Blijkbaar is een plaatje bij een definitie afhankelijk van Tijd en Plaats:
De laatste foto toont de Hooiberg op Aruba. Deze bevindt zich midden op het eiland en kan vanaf heel het eiland gezien worden. De berg bestaat uit zwart granietachtig gesteente met witte kalkaders, hooibergiet genaamd.
Vandaag zijn we 20 jaar getrouwd! Echt al heel lang! Gefeliciteerd, ouwe! Op naar de volgende 20! -X- Het uitje wat we gebombardeerd hebben als Uitje-voor-de-Trouwdag, ging het afgelopen verlof naar de Floriade in Venlo. Ik vond de gebouwen prachtig, de nieuwe technieken zéér interessant, maar de diverse winkeltjes totaal overbodig (behalve de flirtende man uit Tunesië, hahaha, want daar werd de kapitein héél ongeduldig van ). Daarna heerlijk gegeten bij de Italiaan. Kortom een heerlijke dag.
Gisteren werd de kapitein getrakteerd op een uitje bij een oude bekende en heeft het daar heel erg naar zijn zin gehad.
Ik vind, dat je zelf ook moet trakteren als je feest hebt: hier is niemand in huis, maar Bas hoort natuurlijk zijn bemanning wel even te trakteren!
Vandaag is het net als gisteren 'Open Monumentendag'. Het thema voor dit jaar is Groen van Toen, waarbij er duizenden monumenten door heel Nederland gratis te bezoeken zijn. Dit jaar komt het buitenthema goed uit vanwege het prachtige weer. Dus ga erop uit als het kan!
Voor Bas is het thema dit jaar misschien wel 'Groen in de Toekomst'. :
Prachtige foto's kreeg ik van Kees Bustraan voor mijn vorige item op dit blog. De aankomst in Curaçao is echter wel een nare unieke gebeurtenis voor de 'Rotterdam': van kantoor kwam het bericht dat het doek namelijk definitief gaat vallen voor de maatschappij. Bas gaat solliciteren zodra hij thuis is. Hij wil heel graag weer in de zeesleepvaart, waar zijn hart ligt. We zullen zien of dat gaat lukken. De markt voor de Nederlandse Zeeman is gelukkig goed en ik verwacht, dat hij binnenkort wel weer ergens onder de pannen (eigenlijk moet ik natuurlijk in dit geval spreken van 'onderdeks') is. Tot 30 november 2012 ben ik in ieder geval nog 'zeemansvrouw'. We zullen zien wat de toekomst brengt, want anders klopt de titel van mijn blog niet meer.
Ik wens alle werknemers van Svitzer Ocean Towage heel veel sterkte met alle veranderingen en veel succes bij het solliciteren
Dat gaat dan wel in de papieren lopen, vrees ik.
