Rond het eiland Aruba kun je prima duiken naar scheepswrakken. Er ligt een aantal van deze onfortuinlijke schepen. De 'Antilla' steekt zelfs boven water uit.
Antilla wrak
Een wrakduik maken naar de in de Tweede Wereldoorlog gezonken Duitse vrachtvaarder de Antilla, lokaal ook wel het Spookschip genaamd, is een must voor de ware duikliefhebber. Het schip werd gebruikt om Duitse U-boten te bevoorraden maar werd aan het begin van de oorlog in beslag genomen. De kapitein heeft vervolgens het schip laten zinken nadat de bemanning van boord was.
Het is het grootste scheepswrak in het gehele Caribische gebied met een lengte van 130 meter. Het enorme gevaarte is in tweeën gebroken en ligt ongeveer op achttien meter diepte. Een gedeelte van het wrak steekt boven het wateroppervlakte uit. Het scheepswrak is begroeid met koraal en sponsen en vormt de behuizing en leefomgeving van tal van schitterende vissen. Door haar gedeeltelijke oppervlakkige ligging is dit wrak ideaal voor de beginnende wrakduikers. Max. diepte achttien meter.
Op onze logeerkamer boven, had ik een plekje over. Bovendien hebben we heel veel boeken die nu overal op stapeltjes te wachten staan op een kast. Tel één en ander bij elkaar op en je komt bij de oplossing: een boekenkast op de logeerkamer! Dan zijn alle stapeltjes weg en staan de boeken toch voor het grijpen. Ik heb daarom even gekeken op Marktplaats tegen en kwam een mooie Kaaskast tegen die voldeed aan de wensen. Mooi stevig eikenhout en een prima afmeting. Gelukkig kon de meneer hem ook nog komen brengen en heeft hij hem óók nog naar boven gesjouwd! Dat had ik niet voor elkaar gekregen. Bedankt meneer! Altijd heel fijn als ik paardenkracht tekort kom, dat mensen me dan willen helpen.
Nu nog gauw even alle boeken bij elkaar rapen en dan is het klusje klaar.
Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat....
Vandaag mogen we naar de stembus! Eindelijk op weg naar een Nederland dat geregeerd wordt. Ik ga een legale stem namens de kapitein uitbrengen. Ja, u leest het goed: legaal, want via mijn algehele, notariële volmacht heb ik via de gemeente de stempas van mijn echtgenoot om kunnen zetten in een volmachtbewijs. Hij kon natuurlijk nooit de stempas ondertekenen. De algehele volmacht werd daarvoor gekopieerd door de gemeente en bij het teruggeven van het origineel, kreeg ik wel de tip om de volgende keer onmiddellijk na het vallen van het kabinet een volmacht aan te vragen (een tip voor iedere volmachtgerechtigde). Gelukkig is het allemaal nog goed gekomen, want ik laat niet graag de stem verloren gaan. Nou, het stemmen is achter de rug. Nòg een tip: kijk of de naam goed gespeld is op die aangevraagde volmacht die je van de gemeente per post ontvangt! Normaal kijk ik altijd, want het gaat nogal eens fout. Deze keer niet. Nu zijn ze de 'c' vergeten! (de zee! ) Gelukkig mocht ik toch stemmen voor ons, want na een telefoontje 'mocht men ervan uitgaan, dat de gemeente zich vergist had'. zucht. Dan een nieuwe regel: als je met een getekende stempas voor een ander gaat stemmen, dan MOET je óók nog een kopie van die ander z'n identiteitsbewijs hebben! Het wordt steeds gekker volgens mij. Veel mensen moesten terug naar huis.
De 'Rotterdam' is na een prettig verblijf, weer uit Curaçao vertrokken. Ze is op weg naar Aruba. Een soort eilandhoppen, dus. Het eiland heeft niet de weelderige tropische vegetatie die in het Caribisch gebied verwacht kan worden, volgens Wikipedia. Curaçao heeft dat volgens mij ook niet. Soms verwacht men dus wat anders dan de ogen zien. En dat leidt tot verwarring. Een hooiberg bijvoorbeeld, ziet er in ons geheugen vast anders uit dan in de huidige tijd, maar op Aruba ziet hij er nòg anders uit. Blijkbaar is een plaatje bij een definitie afhankelijk van Tijd en Plaats:
De laatste foto toont de Hooiberg op Aruba. Deze bevindt zich midden op het eiland en kan vanaf heel het eiland gezien worden. De berg bestaat uit zwart granietachtig gesteente met witte kalkaders, hooibergiet genaamd.
Vandaag zijn we 20 jaar getrouwd! Echt al heel lang! Gefeliciteerd, ouwe! Op naar de volgende 20! -X- Het uitje wat we gebombardeerd hebben als Uitje-voor-de-Trouwdag, ging het afgelopen verlof naar de Floriade in Venlo. Ik vond de gebouwen prachtig, de nieuwe technieken zéér interessant, maar de diverse winkeltjes totaal overbodig (behalve de flirtende man uit Tunesië, hahaha, want daar werd de kapitein héél ongeduldig van ). Daarna heerlijk gegeten bij de Italiaan. Kortom een heerlijke dag.
Gisteren werd de kapitein getrakteerd op een uitje bij een oude bekende en heeft het daar heel erg naar zijn zin gehad.
Ik vind, dat je zelf ook moet trakteren als je feest hebt: hier is niemand in huis, maar Bas hoort natuurlijk zijn bemanning wel even te trakteren!
Vandaag is het net als gisteren 'Open Monumentendag'. Het thema voor dit jaar is Groen van Toen, waarbij er duizenden monumenten door heel Nederland gratis te bezoeken zijn. Dit jaar komt het buitenthema goed uit vanwege het prachtige weer. Dus ga erop uit als het kan!
Voor Bas is het thema dit jaar misschien wel 'Groen in de Toekomst'. :
Prachtige foto's kreeg ik van Kees Bustraan voor mijn vorige item op dit blog. De aankomst in Curaçao is echter wel een nare unieke gebeurtenis voor de 'Rotterdam': van kantoor kwam het bericht dat het doek namelijk definitief gaat vallen voor de maatschappij. Bas gaat solliciteren zodra hij thuis is. Hij wil heel graag weer in de zeesleepvaart, waar zijn hart ligt. We zullen zien of dat gaat lukken. De markt voor de Nederlandse Zeeman is gelukkig goed en ik verwacht, dat hij binnenkort wel weer ergens onder de pannen (eigenlijk moet ik natuurlijk in dit geval spreken van 'onderdeks') is. Tot 30 november 2012 ben ik in ieder geval nog 'zeemansvrouw'. We zullen zien wat de toekomst brengt, want anders klopt de titel van mijn blog niet meer.
Ik wens alle werknemers van Svitzer Ocean Towage heel veel sterkte met alle veranderingen en veel succes bij het solliciteren
Vandaag komt de 'Rotterdam' aan in Curaçao. Ik heb al een shipspotter op wacht staan die mooie plaatjes van de dame zal gaan schieten. Bunkers (=brandstof) en stores (=levensmiddelen) komen aan boord en de bemanning kan om beurten de benen strekken en op een terras of een andere horecagelegenheid een biertje gaan nuttigen. Dat zijn de krenten uit de pap van de zeeman! Vroeger werd er dan meestal even naar huis gebeld, maar met het huidige bereik via de satelliettelefoon, is dat iets uit vervlogen tijden. Ongetwijfeld komen de foto's nog (mochten ze er hier nog niet onder staan).
En zoals het spandoek laat zien: Kees, bedankt voor de foto's! Foto's gemaakt door K. Bustraan
Morgen, zaterdag en zondag worden de 35ste Wereldhavendagen gehouden in Rotterdam. Hartstikke leuk! En met het mooie weer dat voorspeld is, zal het wel enorm druk zijn. Diverse schepen kan men bezoeken, er zijn excursies naar raffinaderijen en naar natuurgebieden. Shantykoren zorgen voor een musicale omlijsting. Kortom: niet te missen! Iedereen die kàn, moet erheen! Ooit lag één van de zeeslepers ook met deze dagen in Rotterdam. Ik was aan boord en moest nog even een boodschap doen met de auto. Toen ik terug wilde, werd ik tegengehouden en mocht het terrein niet op. Alleen als ik kon bewijzen dat ik bij de schepen hoorde, kon het! Ik had natuurlijk geen geleidebrief of iets dergelijks bij me. Gelukkig had ik een 'Smit-sticker' op de achterkant van de auto en was de meneer welwillend, want anders had ik niet meer op de sleper, waar ons dochtertje (toen een jaar of 4) was, terug kunnen komen. Dit alles natuurlijk vóór het mobiele telefoontijdperk!
Vandaag vind ik het moeilijk om een luchtig onderwerp te vinden, maar de 'Rotterdam' helpt even mee: Zij is op weg naar Curaçao, een geliefd land van de kapitein. Het is wel grappig, want de weg de andere kant op heb ik zelf ook een keer mee mogen maken! Dat is maar zelden voorgekomen in de 23 jaar dat Bas vaart. Ik ging wel veel sneller: met het vliegtuig!
Dat de markt niet goed is voor de zeesleepvaart, is bekend. Gisteren werden de gevolgen duidelijk: Svitzer Ocean Towage staat te koop! Svitzer IJmuiden wil 'back to the roots' en daar is geen plaats voor de zeesleepvaart. De drie slepers kunnen weg voor de volgende bedragen:
'London' US$ 2,7 miljoen 'Rotterdam' US$ 3,5 miljoen 'Singapore' US$ 6 miljoen
En in een koop in één keer kan de prijs nog zakken!
Er blijft niets geheim op het wereldwijdeweb. Ondanks dat het een afschuwelijk bericht is voor de mannen en één vrouw van het bedrijf, want ze zijn verknocht aan de schepen (bij Svitzer Ocean Towage gaat men door tot aan het pensioen), is er op de arbeidsmarkt zo'n krapte in het zeevarend personeel, dat men wel weer aan een baan komt. Wie weet is de aankomende koper een reder die meer geïnteresseerd is in het 35 koppige personeel dan in de oude schepen en daarom een aankoop van deze mensen niet uit de weg gaat.
We gaan weer een turbulente tijd in, maar het komt dus wel weer goed.
Afgelopen week kreeg ik de afrekening van het gasleveringsbedrijf en van het electriciteitsbedrijf. We krijgen een flinke som geld terug. Dat is natuurlijk héél fijn, maar dat betekent tegelijkertijd, dat ik gewoon veel te veel betaald heb de afgelopen maanden en als ik dat niet had gedaan, dan had ik in ieder geval de rente zelf kunnen innen. Een sigaar dus uit eigen doos. Deze keer hebben ze het maandelijkse bedrag wel flink verlaagd met 20%. Mijn doel is het dit jaar nòg minder gas en electriciteit te gebruiken. Op zich zou ik wel een hometrainer op een accu aan willen sluiten, maar ik ben er nog niet achter hoe ik dat moet aanpakken. Een prachtig voorbeeld van energiebesparing in de scheepvaart, vind ik het onderstaande passagiersschip: Ik vraag me wel af, of het zwembad vol kan blijven bij een flinke wind en of iedereen de andere kant op wordt gesleurd bij het overstag gaan.
De 'Rotterdam' voer natuurlijk niet voor niets de Orinoco rivier op; daar was wat te doen: De bulkcarrier 'm.v. Hay' was vastgelopen op een zandbank en kon er o.a. door de stroming niet meer vanaf komen. De bergingsmannen hadden al met havenslepers geprobeerd om hem los te trekken, maar zij lag stevig aan de grond en nu hadden ze de hulp van hun grote broer ingeroepen. Gisteren was het dan zover. Om 10.00 uur (locale tijd) stonden ze vast, eerst aan de achterkant (kont) en daarna moest het sleepgerei verplaatst worden naar de boeg en om 15.10 uur (locale tijd) was de 'm.v. Hay' weer helemaal vrij! Heerlijk als het allemaal zo goed lukt! Goed gedaan!
De dorpjes langs de Orinoco rivier zijn eenvoudig. Er wonen vissers en hun gezinnen. In schril contrast met deze eenvoud, staat de zware basis-industrie. Steden als Ciudad Guayana (met bijna een miljoen inwoners) staan volledig in het teken van deze tak. IJzererts wordt hier in hoogovens verwerkt tot gietijzer, ijzerpellets, plaatstaal en buizen. Bovendien staat in deze stad de grootste aluminiumsmelterij van Latijns-Amerika. Een prachtige brug zorgt ervoor, dat het verkeer ook aan de overkant van de rivier kan komen:
De 'Rotterdam' heeft een paar dagen voor de kust van Venezuela gelegen, waar het water vies bruin is van de zandrijke rivierdelta die uitstroomt in de Atlantische Oceaan. Het wachten was op een kaart waarmee de crew kon navigeren, want een TomTom die op tijd "hier Rechtsaf" zegt, hebben ze niet en zonder kaart kun je dan niets. De benodigde kaart is inmiddels per helicopter op het achterdek gegooid. (Ik denk dat iedere krantenbezorger dit baantje wel wil! )
en Bas is de rivier opgevaren. Een prachtig schouwspel voor een zeeman:
Een dom blondje was op vakantie in Florida. Ze wilde heel graag een paar krokodillenleren schoenen,
maar ze vond ze veel te duur. Onderhandelingen met de schoenenverkoper haalden
niets uit.
Gefrustreerd gaf ze
op, maar bedacht vrijwel tegelijkertijd: ik moet gewoon op jacht gaan en mijn
eigen krokodil vangen, dan kan ik schoenen voor een redelijke prijs hebben."
Later op de dag zag
de schoenenverkoper de blondine tot haar middel in het water staan met een geweer
in de hand. Ze richtte, schoot en doodde een krokodil. Ze trok hem op de kant en daar legde ze hem naast een vijftal andere, dode
krokodillen. Ze draaide hem om en riep helemaal gefrustreerd: Verdorie! Deze
heeft óók al geen schoenen aan!
Een vraag die vaak aan Bas gesteld wordt, is wat hij nou eigenlijk de hele dag aan boord doet. Het onderstaande filmpje (in het Engels) is gemaakt om mensen te verleiden tot het kiezen van een carrière aan boord:
Afgelopen weekend was ik bij mijn ouders in Cuijk. Natuurlijk hebben we het daar over de aankomende verkiezingen gehad. Dhr. Roemer kwam ook ter sprake, want die was wethouder in Boxmeer, het naastgelegen dorp. Onder 'leiding' van deze wethouder, kwam Boxmeer onder financieel toezicht te staan, want er was een potje gemaakt van de financiën. De discussie in de politiek gaat nu over de schuldvraag. In ieder geval is het met Boxmeer nog niet veel beter. Ik vraag me daarom af, of Dhr. Roemer wel op zijn plaats zou zijn in een Nederland waar ook puingeruimd moet worden.
Een persoon die de andere kant op beweegt, d.w.z. van groot naar klein, is de kapitein van de 'Rotterdam'. Hij vaart op dit moment de zee uit en de rivier op! Hij wordt dus even binnenschipper! De zeesleper vaart vandaag de Orinoco rivier van Venezuela op. Een grote waterafvoer van het omliggende oerwoud. De stroming in de rivier is bijzonder hard op sommige plekken: 6 à 7 mijl! Een unieke ervaring voor Bas, zo'n oerwoudrivier die in regentijd 22 km breed en 100 meter diep kan zijn. Hmmm, dat is toch ook bijna een zee
). Daarna heerlijk gegeten bij de Italiaan. Kortom een heerlijke dag.
