Gisteren was er een zware aardbeving voor de kust van Atjeh. Gelukkig kwam er daarna geen tsunami, maar het zorgde er wel voor, dat de mensen in paniek hoger gelegen gebieden opzochten. Logisch, want de tsunami op Eerste Kerstdag 2004, waarbij vooral Atjeh min of meer van de kaart werd gevaagd, zat bij menigeen nog vers in het geheugen. Er ontstonden zelfs files de berg op. Om er een positieve draai aan te kunnen geven, zou men het eigenlijk moeten gebruiken om rampen te oefenen. Zo komen ze niet ver met de auto. De reis aan het eind van 2004 was vanwege een overvalspoging van piraten sowieso voor ons eentje om niet meer te vergeten. (een dreiging die ironisch genoeg in dat gebied rond Sumatra, veel minder werd door de verwoesting van de tsunami van 2004, of door de hulp voor de locale bevolking die daarna op gang kwam.)
Op het moment van een zware aard/zeebeving is iedere zeemansvrouw in ieder geval blij als haar partner niet in de haven ligt!
Er is nog geen nieuws van het zeevarende vlak. Er wordt nog steeds druk vergaderd over de te nemen stappen nu het achterschip van de Rena weggezonken is. Dit houdt in, dat de Singapore nog steeds met de Borneo binnen in de haven ligt. Binnen liggen is een dure bezigheid: er moeten havengelden, loon en andere kosten betaald worden. Geld wordt er voor de baas van het project niet verdiend. Werk is er wel altijd voor de bemanning van de zeesleper. Onderhoud, schoonmaak en andere klussen worden nu aangepakt en zo komt men de tijd wel door. Een andere kostenpost is het bezoek aan de wal. Dit valt natuurlijk wel onder je eigen portemonnee. In Nieuw Zeeland kun je met een pan ook goud gaan zoeken. Misschien een hint voor een nieuw uitje voor de bemanning?
Het Maritiem Museum in Rotterdam heeft het moeilijk. Er is geld nodig om delen uit de collectie te kunnen restaureren. Om geld in het laatje te krijgen biedt het museum enkele bijzondere rekwisieten te koop aan die de afgelopen jaren tentoongesteld zijn. Enkele voorbeelden: scheepskisten, Delftsblauw aardewerk uit China en een reproductie van een schilderij van 1846 van Prince Edward of Wales in matrozenpakje. Het is wel jammer dat een museum over moet gaan tot de verkoop van stukken, want volgens mij zijn ze nooit aangekocht als investering, maar heel veel inzicht heb ik niet in de financiële wereld van een museum. Ik hoop, dat de slechte tijden met de opbrengst opgevangen kunnen worden, want anders klopt hun leus niet meer:
Van een vriend (bedankt Ruud!) kreeg ik een pps-je met allemaal oude foto's. Erg leuk om te zien. Zo kwamen de bakker en de melkboer nog langs de deur en ging men aardappelen halen bij de boer. Er was niet overal electriciteit of gas. De wasmachine en de TV ontbraken ook op bijna alle plekken. Gisteren kwamen voor mij de oude tijden ook nog even terug. Bas belde even naar huis! Dat doet hij eigenlijk alleen op de verjaardagen en feestdagen. Doordat de verbinding slecht was en er een behoorlijke vertraging op de lijn lag, liep het niet lekker. Ik was dus genoodzaakt om na iedere zin 'over' te zeggen! De kapitein weigerde daaraan mee te doen. Gelukkig voor ons, zijn de problemen met Vodaphone sinds eergisteravond weer opgelost en kan er weer een dagelijks (en gratis!) sms-je gestuurd worden! Zo is het heden, met centrale verwarming, wasmachine, computer, gsm en een supermarkt, toch weer fijn om in te vertoeven.
De Paasdagen verlopen binnen prima, daar is het warm en droog. Buiten is het een ander verhaal en komt het met bakken uit de hemel. Dit jaar zoeken we de eieren dus maar binnen! De weersverwachtingen zijn hier dus niet ideaal. De weersverwachting in Nieuw Zeeland is ook nog niet best: het is echt herfst, met veel wind en hoge deining, zo rond de 4,5 meter. Het duo, Singapore-Smit Borneo ligt daarom lekker binnen gedurende de Paasdagen. Zo heeft ieder nadeel zijn voordeel!
Morgen is het Pasen. In Nieuw Zeeland 10 uur eerder dan in Nederland. Ik wens daarom iedereen, aan boord of thuis, met of zonder geliefden, of met geliefden op afstand nu al: hele fijne Paasdagen, Happy Easter, Maligaya Pascó ng Pagkabuhay, счастливая
пасха, Joyeuses
Pâques, fröhliche
Ostern!
Twee van deze onderstaande Paashaasje heb ik voor 2 vrienden in elkaar geflanst. Die kunnen het dus aaien, de rest van u kan er al kijkend van genieten. En anders van het vikingschip uit de verzameling modelbouw van Bas.
Wederom verbaas ik mij, dat zowel de kapitein als ik niet goed kunnen wennen aan het tijdsverschil deze reis. Doordat de wintertijd in Nieuw Zeeland het afgelopen weekend ingegaan is, is dit verschil teruggebracht tot 10 uur. Gisteravond had ik totaal onverwachts contact met mijn echtgenoot, omdat hij zich 12 uur vergistte! Natuurlijk klaag ik dan niet!
Vandaag is de geboortedag van schilder Charles van Beveren (1806-1850). Hij schilderde portretten en afbeeldingen uit het dagelijkse leven in de Romantische stijl. Ik kan zijn werk wel waarderen!
Gisteren zijn een vriendin en ik Zutphen onveilig gaan maken en hebben daar ook de expositie van Cas Waterman (die naam verbindt het zeemansvrouwenbestaan natuurlijk met het zoute water! ) bezocht, wiens werk ik ook zeer kan waarderen! Ik weet niet of ik de zeeman net zo enthousiast zou kunnen krijgen, hoewel Cas Waterman natuurlijk bekend staat als schilder van het vrouwelijk naakt. (www.bozanamilic.nl)
Er zijn nieuwe ontwikkelingen: in de storm die op dit moment over Nieuw Zeeland raast, met huizenhoge golven (de hoogste die gemeten is, was 12 meter!), is het achterschip van de Rena verdwenen! Er wordt druk overlegd, wat er nu moet gebeuren. In ieder geval is de Paasrace voor 30 jachten in Auckland afgelast. Het is namelijk niet gegarandeerd, dat de jachten veilig kunnen varen, omdat er overal wrakstukken kunnen opduiken.
Ooit, langlang geleden, zoals een oud, dik en bekend boek verhaalt, ging Mozes de berg op. Aangezien dat in de woestijn was, was de wandeling vast niet zo mooi als die van de kapitein gisteren. Hij ging de oude vulkaan op:
Dit was een heerlijke wandeling voor hem! Als hij nou maar niet met de 10 geboden thuis komt!
Als de oorlog komt, En als ik dan moet schuilen, Mag ik dan bij jou? Als er een clubje komt, Waar ik niet bij wil horen, Mag ik dan bij jou? Als er een regel komt Waar ik niet aan voldoen kan Mag ik dan bij jou? En als ik iets moet zijn, Wat ik nooit geweest ben, Mag ik dan bij jou?
Mag ik dan bij jou schuilen, Als het nergens anders kan? En als ik moet huilen, Droog jij mn tranen dan? Want als ik bij jou mag, Mag jij altijd bij mij. Kom wanneer je wilt, Ik hou een kamer voor je vrij.
Als het onweer komt, En als ik dan bang ben, Mag ik dan bij jou? Als de avond valt, En t is mij te donker, Mag ik dan bij jou? Als de lente komt, En als ik dan verliefd ben Mag ik dan bij jou? Als de liefde komt, En ik weet het zeker, Mag ik dan bij jou?
Mag ik dan bij jou schuilen, Als het nergens anders kan? En als ik moet huilen, Droog jij mn tranen dan? Want als ik bij jou mag, Mag jij altijd bij mij. Kom wanneer je wilt, Ik hou een kamer voor je vrij
Mag ik dan bij jou schuilen, Als het nergens anders kan? En als ik moet huilen Droog jij mn tranen dan? Want als ik bij jou mag, Mag jij altijd bij mij Kom wanneer je wilt, k hou een kamer voor je vrij.
Als het einde komt, En als ik dan bang ben, Mag ik dan bij jou? Als het einde komt, En als ik dan alleen ben, Mag ik dan bij jou?
Net als bijna alle naties die hun land aan zee hebben liggen, hebben de Maori's ook een God van de Zee. In hun taal heet deze Tanga-roa. Hij is één van de kinderen van Papatuanuku(=Moeder aarde) en Ranginui(=Hemelvader).
Het scheppingsverhaal gaat als volgt:
"Ranginui hield zoveel van zijn vrouw, dat hij zich vastklemde aan haar en nooit losliet. Zo zaten de hemel
en de aarde aan elkaar vast. Door de stevige omhelzing kwam er geen
licht op aarde en kon er niets groeien. Papatuanuku en Ranginui kregen
drie kinderen:
Tangaroa, de god van de zee, Tumatauenga, de god van het bos Tawhiri, de god van de wind.
Zij werden zo stevig tussen hun ouders geklemd, dat ze niets konden zien en niet konden bewegen. Elk kind probeerde ertussenuit te komen, maar het lukte hun
aanvankelijk geen van allen. Tumatauenga werd groter en het lukte hem om zijn ouders telkens een heel klein
stukje verder uit elkaar te duwen. Hij drukte zijn schouders tegen de aarde en zijn
voeten tegen de hemel. En zo duwde hij jaren en jaren achtereen totdat de kinderen konden ontsnappen. De
spieren waarmee de ouders elkaar vasthielden werden door Tumatauenga in stukken
gehakt, waardoor een vuurrode aarde ontstond. Er kwam licht op de aarde! En alle bomen en planten begonnen te groeien. De
godenkinderen begonnen de wereld verder vorm te geven.
Tumatauenga maakte de zon en de maan en versierde de hemel met sterren. Toen
maakte Tumatauenga de eerste vrouw, Hine, en trouwde met haar. Ze kregen kinderen, de eerste Maori!
Maar
Papatuanuku en Ranginui waren ongelukkig en diep bedroefd. Ze misten elkaar zo
erg, dat ze niet konden stoppen met huilen. Ze huilden en huilden maar door.
Uit de tranen van Ranginui ontstonden rivieren en zeeën en er kwam dauw op het gras.
De nevel die opsteeg uit het gras was het symbool van hun eenzaamheid."
In aanloop naar de haven van Tauranga staat een beeld van de God Tanga-roa. De kapitein heeft het op weg naar binnen, kunnen fotograferen. Meeuwen vinden het een fijne plek om er even op uit te rusten.
Heerlijk als ik foto's toegestuurd krijg van de Singapore onderweg naar binnen (of naar buiten). Het is ook fijn, als er op de foto's wat andere dingen met een herkenbare afmeting staan, zodat we de grootte van het duo kunnen inschatten. De eerste foto toont de passage van de berg, genomen door Dhr. Sperling: Aan de zeilscheepjes aan beide zijden, voorlijker dan dwars, kunnen we de maat van het geheel zien!
Daar het nogal winderig was, waren veel vissersbootjes achter de berg aan het schuilen en was het niet eenvoudig om er, bij deze drukte tussen te manoeuvreren. De loods mocht lekker vaak fluiten! Bas maakte zelf deze foto vanaf de Singapore, toen de havensleper al aan de Smit Borneo vast zat. Dat het druk is, is wel duidelijk:
Op de radio hoorde ik gisteren de 'ultieme 1 april grap': als je als eerste opstaat (dat doe ik!), smeer dan was scheerschuim onder de klink van de badkamerdeur! Nou, misschien ga ik dat wel doen! Lol maak je tenslotte zelf!
We zijn weer eens halverwege de reis. Hoewel iedere week omvliegt, kan ik dat niet zeggen van de som van deze weken. Ik zit nu dus midden in een midtripdip. Een bekend fenomeen bij veel zeemansvrouwen: het gevoel dat je al lange tijd uit elkaar bent en dan nog minstens een keer zo lang mag gaan. Volgens het aflosschema, gaat het nog steeds goed met onze planning! Dat is kei fijn, want door het examen van onze dochter is die deze keer wel erg strak. Gewoon doorduimen dus! De Singapore is met de Smit Borneo de haven weer in aan het varen, omdat er wederom slecht weer op komst is. Bas heeft dus een leuk weekend voor de boeg! Dol fijn!
Op Q-music kun je op dit moment een 'reis naar de Titanic' winnen. Je gaat dan met een minionderzeeër naar het gezonken schip, dat op 4 kilometer diepte ligt. Ikzelf ben niet zo enthousiast over het idee, dat de Titanic een toeristische attractie wordt. Bij deze scheepsramp kwamen (op 14 april 100 jaar geleden!) 1522 mensen om het leven.
Het is heerlijk om post te ontvangen! De kapitein weet dat en stuurt af en toe een kaartje. Dit keer een 'nacht' kaartje naar onze dochter en een 'dag' kaartje van hetzelfde gebied naar mij! Maar goed dat hij geen 5 kinderen heeft! Geniet maar even mee van het prachtige strand; foto's gemaakt vanaf de Mount Maunganui, de 232 meter hoge oude vulkaan die uitkijkt over het gelijknamige voorstadje. Het is een toeristisch oord, maar (heel wijs) hebben ze op het kaartje niet de grote terminal en het havencomplex getoond aan de linkerkant van het stadje. Vooral voor gepensioneerden is het een interessante plek om te wonen. Dáár is Bas de aankomende 25 jaar niet aan toe!
Door de huidige media zijn de ontwikkelingen in de Nederlandse taal in een sneltrein terecht gekomen. Ikzelf zit nog niet zo in die trein en schrijf liever alles voluit, dan 'afkortingen' te gebruiken als : ff (=even) w88 (=wachten) cu (=see you). De jongere generatie weet er weg mee.
Over de ontwikkeling van de taal in vroeger jaren is, buiten de literatuur, weinig bekend. Oorlogstijd zorgt over het algemeen voor veel vernietiging, maar juist op het gebied van taal in particuliere brieven is er door de zeeslagen/kapingen met onze Engelse Westerburen veel bewaard gebleven: 15.000 brieven van zeemannen naar het thuisfront (en v.v.) en van bewoners overzee. Deze worden door de Universiteit Leiden op dit moment onderzocht. De titel van het onderzoek: brieven als buit! Het lijkt mij ontzettend interessant. Het zijn in ieder geval brieven die nooit op de plek van bestemming zijn aangekomen. Nu kunnen ze via internet alsnog bezorgd worden!
Nieuw Zeeland, niet anders dan de rest van de wereld
Vanaf afgelopen weekend zijn de verkeersregels in Nieuw Zeeland veranderd: reed men eerst met voorrang door de rechter bocht, vanaf nu rijdt men, net als in de rest van de wereld met voorrang door de korte bocht! Natuurlijk blijft nog steeds de regel in Nieuw Zeeland, dat men links rijdt. Deze vernieuwing wilde men eerst invoeren op 1 april, maar om te voorkomen, dat men zou denken dat het een grapje was, heeft het bestuur besloten dat het invoeren van de regel een aantal dagen vroeger ingaat. En nu maar duimen, dat de weggebruikers ook snel kunnen overschakelen.
Keukenhof is geopend tot 19 mei! De naam is ontstaan uit de vroegere functie: kruidentuin voor de keuken van het kasteel van Jacoba van Beieren. Bas en ik zijn er jaren geleden geweest. Het is een heerlijk oord om in rond te lopen, als je tenminste van bloem(boll)en houdt.
Minder bekend, is dat 'Keukenhof' ook de naam is van één van de beurtschepen van de VOC. Helaas heb ik van het schip zelf geen beeldinformatie kunnen vinden, maar het was één van de grotere, gebouwd in 1753 n.Chr. In 1770 werd het afgedankt en in India opgelegd. Wat dat betreft, is er in de loop van de jaren niets veranderd: schepen worden nog steeds naar India gebracht om gesloopt te worden!
