Wederom verbaas ik mij, dat zowel de kapitein als ik niet goed kunnen wennen aan het tijdsverschil deze reis. Doordat de wintertijd in Nieuw Zeeland het afgelopen weekend ingegaan is, is dit verschil teruggebracht tot 10 uur. Gisteravond had ik totaal onverwachts contact met mijn echtgenoot, omdat hij zich 12 uur vergistte! Natuurlijk klaag ik dan niet!
Vandaag is de geboortedag van schilder Charles van Beveren (1806-1850). Hij schilderde portretten en afbeeldingen uit het dagelijkse leven in de Romantische stijl. Ik kan zijn werk wel waarderen!
Gisteren zijn een vriendin en ik Zutphen onveilig gaan maken en hebben daar ook de expositie van Cas Waterman (die naam verbindt het zeemansvrouwenbestaan natuurlijk met het zoute water! ) bezocht, wiens werk ik ook zeer kan waarderen! Ik weet niet of ik de zeeman net zo enthousiast zou kunnen krijgen, hoewel Cas Waterman natuurlijk bekend staat als schilder van het vrouwelijk naakt. (www.bozanamilic.nl)
Er zijn nieuwe ontwikkelingen: in de storm die op dit moment over Nieuw Zeeland raast, met huizenhoge golven (de hoogste die gemeten is, was 12 meter!), is het achterschip van de Rena verdwenen! Er wordt druk overlegd, wat er nu moet gebeuren. In ieder geval is de Paasrace voor 30 jachten in Auckland afgelast. Het is namelijk niet gegarandeerd, dat de jachten veilig kunnen varen, omdat er overal wrakstukken kunnen opduiken.
Ooit, langlang geleden, zoals een oud, dik en bekend boek verhaalt, ging Mozes de berg op. Aangezien dat in de woestijn was, was de wandeling vast niet zo mooi als die van de kapitein gisteren. Hij ging de oude vulkaan op:
Dit was een heerlijke wandeling voor hem! Als hij nou maar niet met de 10 geboden thuis komt!
Als de oorlog komt, En als ik dan moet schuilen, Mag ik dan bij jou? Als er een clubje komt, Waar ik niet bij wil horen, Mag ik dan bij jou? Als er een regel komt Waar ik niet aan voldoen kan Mag ik dan bij jou? En als ik iets moet zijn, Wat ik nooit geweest ben, Mag ik dan bij jou?
Mag ik dan bij jou schuilen, Als het nergens anders kan? En als ik moet huilen, Droog jij mn tranen dan? Want als ik bij jou mag, Mag jij altijd bij mij. Kom wanneer je wilt, Ik hou een kamer voor je vrij.
Als het onweer komt, En als ik dan bang ben, Mag ik dan bij jou? Als de avond valt, En t is mij te donker, Mag ik dan bij jou? Als de lente komt, En als ik dan verliefd ben Mag ik dan bij jou? Als de liefde komt, En ik weet het zeker, Mag ik dan bij jou?
Mag ik dan bij jou schuilen, Als het nergens anders kan? En als ik moet huilen, Droog jij mn tranen dan? Want als ik bij jou mag, Mag jij altijd bij mij. Kom wanneer je wilt, Ik hou een kamer voor je vrij
Mag ik dan bij jou schuilen, Als het nergens anders kan? En als ik moet huilen Droog jij mn tranen dan? Want als ik bij jou mag, Mag jij altijd bij mij Kom wanneer je wilt, k hou een kamer voor je vrij.
Als het einde komt, En als ik dan bang ben, Mag ik dan bij jou? Als het einde komt, En als ik dan alleen ben, Mag ik dan bij jou?
Net als bijna alle naties die hun land aan zee hebben liggen, hebben de Maori's ook een God van de Zee. In hun taal heet deze Tanga-roa. Hij is één van de kinderen van Papatuanuku(=Moeder aarde) en Ranginui(=Hemelvader).
Het scheppingsverhaal gaat als volgt:
"Ranginui hield zoveel van zijn vrouw, dat hij zich vastklemde aan haar en nooit losliet. Zo zaten de hemel
en de aarde aan elkaar vast. Door de stevige omhelzing kwam er geen
licht op aarde en kon er niets groeien. Papatuanuku en Ranginui kregen
drie kinderen:
Tangaroa, de god van de zee, Tumatauenga, de god van het bos Tawhiri, de god van de wind.
Zij werden zo stevig tussen hun ouders geklemd, dat ze niets konden zien en niet konden bewegen. Elk kind probeerde ertussenuit te komen, maar het lukte hun
aanvankelijk geen van allen. Tumatauenga werd groter en het lukte hem om zijn ouders telkens een heel klein
stukje verder uit elkaar te duwen. Hij drukte zijn schouders tegen de aarde en zijn
voeten tegen de hemel. En zo duwde hij jaren en jaren achtereen totdat de kinderen konden ontsnappen. De
spieren waarmee de ouders elkaar vasthielden werden door Tumatauenga in stukken
gehakt, waardoor een vuurrode aarde ontstond. Er kwam licht op de aarde! En alle bomen en planten begonnen te groeien. De
godenkinderen begonnen de wereld verder vorm te geven.
Tumatauenga maakte de zon en de maan en versierde de hemel met sterren. Toen
maakte Tumatauenga de eerste vrouw, Hine, en trouwde met haar. Ze kregen kinderen, de eerste Maori!
Maar
Papatuanuku en Ranginui waren ongelukkig en diep bedroefd. Ze misten elkaar zo
erg, dat ze niet konden stoppen met huilen. Ze huilden en huilden maar door.
Uit de tranen van Ranginui ontstonden rivieren en zeeën en er kwam dauw op het gras.
De nevel die opsteeg uit het gras was het symbool van hun eenzaamheid."
In aanloop naar de haven van Tauranga staat een beeld van de God Tanga-roa. De kapitein heeft het op weg naar binnen, kunnen fotograferen. Meeuwen vinden het een fijne plek om er even op uit te rusten.
Heerlijk als ik foto's toegestuurd krijg van de Singapore onderweg naar binnen (of naar buiten). Het is ook fijn, als er op de foto's wat andere dingen met een herkenbare afmeting staan, zodat we de grootte van het duo kunnen inschatten. De eerste foto toont de passage van de berg, genomen door Dhr. Sperling: Aan de zeilscheepjes aan beide zijden, voorlijker dan dwars, kunnen we de maat van het geheel zien!
Daar het nogal winderig was, waren veel vissersbootjes achter de berg aan het schuilen en was het niet eenvoudig om er, bij deze drukte tussen te manoeuvreren. De loods mocht lekker vaak fluiten! Bas maakte zelf deze foto vanaf de Singapore, toen de havensleper al aan de Smit Borneo vast zat. Dat het druk is, is wel duidelijk:
Op de radio hoorde ik gisteren de 'ultieme 1 april grap': als je als eerste opstaat (dat doe ik!), smeer dan was scheerschuim onder de klink van de badkamerdeur! Nou, misschien ga ik dat wel doen! Lol maak je tenslotte zelf!
We zijn weer eens halverwege de reis. Hoewel iedere week omvliegt, kan ik dat niet zeggen van de som van deze weken. Ik zit nu dus midden in een midtripdip. Een bekend fenomeen bij veel zeemansvrouwen: het gevoel dat je al lange tijd uit elkaar bent en dan nog minstens een keer zo lang mag gaan. Volgens het aflosschema, gaat het nog steeds goed met onze planning! Dat is kei fijn, want door het examen van onze dochter is die deze keer wel erg strak. Gewoon doorduimen dus! De Singapore is met de Smit Borneo de haven weer in aan het varen, omdat er wederom slecht weer op komst is. Bas heeft dus een leuk weekend voor de boeg! Dol fijn!
Op Q-music kun je op dit moment een 'reis naar de Titanic' winnen. Je gaat dan met een minionderzeeër naar het gezonken schip, dat op 4 kilometer diepte ligt. Ikzelf ben niet zo enthousiast over het idee, dat de Titanic een toeristische attractie wordt. Bij deze scheepsramp kwamen (op 14 april 100 jaar geleden!) 1522 mensen om het leven.
Het is heerlijk om post te ontvangen! De kapitein weet dat en stuurt af en toe een kaartje. Dit keer een 'nacht' kaartje naar onze dochter en een 'dag' kaartje van hetzelfde gebied naar mij! Maar goed dat hij geen 5 kinderen heeft! Geniet maar even mee van het prachtige strand; foto's gemaakt vanaf de Mount Maunganui, de 232 meter hoge oude vulkaan die uitkijkt over het gelijknamige voorstadje. Het is een toeristisch oord, maar (heel wijs) hebben ze op het kaartje niet de grote terminal en het havencomplex getoond aan de linkerkant van het stadje. Vooral voor gepensioneerden is het een interessante plek om te wonen. Dáár is Bas de aankomende 25 jaar niet aan toe!
Door de huidige media zijn de ontwikkelingen in de Nederlandse taal in een sneltrein terecht gekomen. Ikzelf zit nog niet zo in die trein en schrijf liever alles voluit, dan 'afkortingen' te gebruiken als : ff (=even) w88 (=wachten) cu (=see you). De jongere generatie weet er weg mee.
Over de ontwikkeling van de taal in vroeger jaren is, buiten de literatuur, weinig bekend. Oorlogstijd zorgt over het algemeen voor veel vernietiging, maar juist op het gebied van taal in particuliere brieven is er door de zeeslagen/kapingen met onze Engelse Westerburen veel bewaard gebleven: 15.000 brieven van zeemannen naar het thuisfront (en v.v.) en van bewoners overzee. Deze worden door de Universiteit Leiden op dit moment onderzocht. De titel van het onderzoek: brieven als buit! Het lijkt mij ontzettend interessant. Het zijn in ieder geval brieven die nooit op de plek van bestemming zijn aangekomen. Nu kunnen ze via internet alsnog bezorgd worden!
Nieuw Zeeland, niet anders dan de rest van de wereld
Vanaf afgelopen weekend zijn de verkeersregels in Nieuw Zeeland veranderd: reed men eerst met voorrang door de rechter bocht, vanaf nu rijdt men, net als in de rest van de wereld met voorrang door de korte bocht! Natuurlijk blijft nog steeds de regel in Nieuw Zeeland, dat men links rijdt. Deze vernieuwing wilde men eerst invoeren op 1 april, maar om te voorkomen, dat men zou denken dat het een grapje was, heeft het bestuur besloten dat het invoeren van de regel een aantal dagen vroeger ingaat. En nu maar duimen, dat de weggebruikers ook snel kunnen overschakelen.
Keukenhof is geopend tot 19 mei! De naam is ontstaan uit de vroegere functie: kruidentuin voor de keuken van het kasteel van Jacoba van Beieren. Bas en ik zijn er jaren geleden geweest. Het is een heerlijk oord om in rond te lopen, als je tenminste van bloem(boll)en houdt.
Minder bekend, is dat 'Keukenhof' ook de naam is van één van de beurtschepen van de VOC. Helaas heb ik van het schip zelf geen beeldinformatie kunnen vinden, maar het was één van de grotere, gebouwd in 1753 n.Chr. In 1770 werd het afgedankt en in India opgelegd. Wat dat betreft, is er in de loop van de jaren niets veranderd: schepen worden nog steeds naar India gebracht om gesloopt te worden!
In het VOORjaar gaat de klok VOORuit. Iedereen heeft hier natuurlijk de klok verzet en nu is het zomertijd in ons land! In Nieuw Zeeland is de klok niet verzet. Daar is het nog zomertijd. Bas is dus één uur dichterbij gekomen en geen meter opgeschoten. Volgende week gaat bij hem de klok een uur achteruit, want daar is het najaar. Dan komt hij wéér een uur dichterbij zonder te hoeven varen. Het resultaat is wel, dat we van dat enorme tijdsverschil van 12 uur terug zijn (over een week) naar 10 uur. Dat is veel beter voor ons, want mochten we elkaar willen spreken/chatten, dan hoeft niet één van ons tot de nacht te wachten.
Voorspellende gaven leiden naar horoscopen. De sterrenbeelden van de kapitein en van mij zijn respectievelijk boogschutter en schorpioen. Vooral de laatste zin van de 'raad van vandaag' voor Bas, vind ik leuk, want hij is NU klaar met zijn wacht. Ik denk niet, dat de tweede stuurman het accepteert als hij een uur eerder op de brug moet verschijnen omdat de ouwe een uurtje eerder de kooi in wil... Als schorpioen ga ik nu maar eens bedenken wat mijn veranderingen inhouden . Daar zal mijn echtgenoot het wel weer niet mee eens zijn. En dat leidt natuurlijk, zoals voorspeld is, naar turbulente tijden! Zo klopt de horoscoop helemaal!
Nee, deze titel slaat deze keer niet op de thuiskomst van Bas. Voor hem is de reis net een dikke maand aan de gang, dus het zou vreemd zijn om over 'te laat' te spreken. Deze keer gaat het stukje over de dochter: via een excelbestand heeft ze van de school te 'horen' gekregen wanneer ze verwacht werd voor haar mondeling Engels. Het bestand bevatte meerdere kolommen en dan kunnen er fouten ontstaan met het lezen van zo'n bestand. Ze heeft dus schuin gelezen en de tijd aangehouden voor de deelnemers ná haar en samen met degene waar ze het mondelingtentamen mee moest doen, kwamen ze te laat! Gelukkig werkten de leraren mee en mochten ze er toch nog tussen. Pffff. Voor de zenuwen natuurlijk niet al te best.
Zo kwamen mijn zus en ik (ooit ) te laat op het examen Nederlands, omdat de auto van onze vader het natuurlijk net op deze dag begaf. Gelukkig mochten we er toen ook nog in! Zo moeder zo dochter??
Vandaag kan niemand om het water heen: het is Wereld Waterdag! 22 maart heeft in 1992 voor het eerst deze naam gekregen van de Verenigde Naties en heeft als doel een evenement te organiseren waarbij samenwerken, kennisoverdracht en innovatieve ontwikkelingshulp centraal staan. Dit jaar is het thema 'Water en voedselzekerheid' met in Nederland de toevoeging 'in ontwikkelingslanden'. De bijeenkomst is in de universiteit Wageningen en wordt hier voor de 10de keer georganiseerd. Er is een middag-, en een avondprogramma, gevuld met een lunch, lezingen, interactieve deelsessies en terugkoppeling daarvan, een borrel, inhoudelijke bijdragen, interviews, muziek, film en een diner. De avondinvulling is alleen op uitnodiging. Ik neem aan, dat er wat spijkers met koppen geslagen worden en dat er geen spijkers op laag water gezocht worden!
Vandaag begint de tentamenweek voor onze dochter. De laatste van dit jaar. Door de nieuwe regels voor het slagen voor je VWO-diploma, is deze week voor haar weinig interessant. In principe komt het erop neer, dat je voor je examen alléén al geslaagd moet zijn. Dus zonder compensatiemogelijkheid met je gemiddelde tentamencijfers. Wat ze deze week ook haalt aan cijfers; een gemiddelde onvoldoende kan ze er niet door komen te staan. Een luxepositie. Maar spannend vindt ze het wel. Vandaag heeft ze Filosofie en Natuurkunde. Als ze geslaagd is, wil ze biologie gaan studeren! Met haar pakket, zou ze zich ook op de zeevaartschool kunnen aanmelden, want daar is Natuurkunde verplicht. De opendagen zijn: aanstaande vrijdag (23 maart) en zaterdag (24 maart)!
De kapitein vindt de modelbouw erg leuk om te doen. Daarvoor heeft hij allerlei gereedschap. Van hem heb ik geleerd, dat het handig is, om gereedschap in een kistje bijeen te houden. ( ) Zíjn gereedschap wordt dus al jaren meegetroond als hij op een reis aan het bouwen toe denkt te komen. Nu was zijn oude kistje te klein geworden en heb ik voor hem, als verrassing een nieuw kistje beschilderd. Het achterdek paste er alleen niet op, maar ach, dat is toch maar een plat ding!
) bezocht, wiens werk ik ook zeer kan waarderen! Ik weet niet of ik de zeeman net zo enthousiast zou kunnen krijgen, hoewel Cas Waterman natuurlijk bekend staat als schilder van het vrouwelijk naakt.
(www.bozanamilic.nl)
