De Zuid Chinese Zee is een omstreden zee, zoals ik al schreef, maar de Gele zee (juist ten Noorden ervan) is ook niet vrij van strijd wie er de baas is. Er wordt veel illegaal gevist door Chinezen, wat een doorn in het oog is van Zuid Korea. In het krantje van Piet Sinke (http://www.maasmondmaritime.com ) stond vandaag een heel opmerkelijke foto:
Chinese vissersboten zitten hier met touwen aan elkaar gebonden en ze worden door de Zuid Koreanen begeleid en gefotografeerd. En dan vraag ik me weer af: hoe gaan die nou een haven in?
Als er vogels aan boord vliegen, dan zijn ze vaak uitgeput. Dat is vast bij deze vogels ook het geval. In ieder geval kon Bas kei dichtbij komen om een fotootje te schieten: Je zou er nog bang van worden! 19-11-2011 (www.allevogels.nl) Reactie: Zoektocht
vogels op de foto's zijn (bijna zeker) de Australische roerdomp - Botaurus poiciloptilus en de Shikra - Accipiter badius. Mooi dat de vogels even mogen rusten op het schip. Groeten, Ton. Bedankt Ton!!
Van de kapitein kreeg ik de opdracht om uit te zoeken welke vogels dit zijn: De bovenste lijkt een reigersoort/roerdomp. Als extra hint moest ik toevoegen, dat de onderste echt een heel klein roofvogeltje is, ongeveer ter grootte van een merel. Ik zoek verder, maar als iemand het weet, gráág reageren! Volgens mij is het roofvogeltje een sperwer (Accipiter nisus).
Ik had u een dag of twee geleden die mop verteld over die zeeman die toch niet met de Kerst thuis zou zijn, maar er is weer wat veranderd en nu komt de kapitein WEL met Kerstmis thuis! De 21ste wordt hij verwacht. De aflossende kapitein hoefde toch niet met Kerst thuis te zijn!
Echt weer een staaltje: Bij God en SOT is àlles mogelijk! Mij hoor je niet klagen, integendeel! Hier hoort maar één emotie bij: blij!
In mijn jeugd, speelden we een spelletje: landje pik. Hiervoor werd een stukje tuin (zonder begroeisel ) verdeeld in 4 gelijke stukken. Ieder ging op zijn eigen stukje land staan en om de beurt kreeg men een mes in de hand om ermee in de grond te gooien. Als het mes rechtop in de grond bleef staan, had je het goed gedaan en met de richting van het blad mocht je dan je eigen land vergroten ten koste van de overwonnene. Het werd leuk, als je (lees: de anderen) zo'n klein stuk land over had, dat je er maar met één voet, of zelfs op de tenen van één voet, op kon staan om het mes te gooien. Je was af als je niet meer op je land kon staan. We gingen door totdat er één was die al het land had. Een erg leuk spel, opvoedkundig misschien van een wat minder hoog niveau.
Bas vaart op dit moment door een omstreden zee: China heeft in 2009 de waterpartij toegeëigend (het zg. 'zeetje pik') en Vietnam in een moeilijk pakket gedwongen. Vietnam zou in oorlog moeten gaan met de grote, sterke broer, of de soevereiniteit van China accepteren...(Ik heb geen informatie kunnen vinden over de manier waarop dit dilemma opgelost is. Misschien weet onze kapitein wel door wiens zee hij vaart.)
Er wordt vanalles onderzocht in onze wereld. Het onderzoek naar de bestrijding van hart-, en vaatziekten is een hele populaire, zoals iedere lezer wel snapt. Nu is er een onderzoek geweest naar het drinken van bier in combinatie met de hart-, en vaatziekten. En wat blijkt: net als rode wijn, is bier goed tegen deze ziekten als er per dag 2 glazen van wordt gedronken. Aangezien de zeeman (zeevrouw) vandaag de dag tot en met zijn 67ste levensjaar mag werken aan boord en het gevaar van hart-, en vaatziekten meer en meer op de loer ligt, is dit een mooi resultaat om bij de volgende CAO-besprekingen het 'droog staan' (dwz. een algeheel alcoholverbod) teniet te doen! Het biergebruik moet dan wel met bonnen worden begeleid, zodat er niet meer dan twee glazen genuttigd kunnen worden, anders wordt het gezondheidsvoordeel teniet gedaan. Het is natuurlijk een echte win-win situatie!
Tot gisteren schoot de reis lekker op. Maandagmiddag werd mijn goede humeur wreed verstoord. De oorzaak? Geheel in het kader van:
kent u die mop van die zeeman die 10 december van boord af zou komen? Nee? Nou, hij kwam niet.
Planning, een lange reis voor een ander, niet voldoende dagen voor een lang verlof en nog een paar mooie kreten, zijn er de oorzaak van, dat Bas nu op de 28ste december gepland staat om van boord te komen.
Dat houdt in: -dat de Sinterklaasviering niet doorgaat, want dat zouden we doen onmiddellijk nadat Bas thuis was. -dat zijn verjaardag niet doorgaat (die is de 18de) -dat ik een verdrietig meidje mocht troosten en dat Bas vreselijk aan het balen is -dat ik mijn belofte, om dit jaar met Kerstmis een Chineze rijsttafel te maken, moet cancelen, want dat kan ik niet alleen -dat we hem wéér met de Kerst moeten missen, terwijl we er dit jaar echt vanuit gingen, dat Bas erbij zou zijn. -dat we een afspraak met de broers en zussen (4 gezinnen) moeten cancelen en moeten verschuiven naar volgend jaar als alle agenda's weer bij elkaar komen
In ieder geval zal hij wèl met Nieuw Jaar thuis zijn en dat is dan wel weer fijn. Zucht. Ik hoor me nog zeggen tegen mensen die vroegen of Bas dit jaar met de Feestdagen thuis is, dat het wel héél raar moet lopen om dat niet voor elkaar te krijgen.
Vandaag kan ik een grijns niet onderdrukken. De definitie van Partner is namelijk: degene met wie men samenwoont OF gehuwd is. Vooral dat 'OF' vind ik leuk. Zou het niet zo zijn, dat gehuwden ook samenwonen? In ieder geval klopt het in een zeemansgezin! Daar wonen ze niet vaak samen, omdat de andere helft van het tweetal het grootste gedeelte van het jaar op zee is.
Vandaag ben ik zelfs helemaal Partnervrij! Eén keer per jaar staat de kapitein mij die vrijheid toe. Hij wil er zelfs voor betalen (als het maar niet teveel is...... )! Daarom ga ik nu maar even verzinnen, wat ik met die vrijheid zal gaan doen.
"Waarom wij die regel ingesteld hebben?", vraagt u zich misschien af. Nou, vandaag krijgt de Partner de jaarlijkse APK keuring en een grote beurt en ben ik hem de hele dag kwijt.
Van mijn tante kreeg ik voor mijn verjaardag een kookboek! Nu ben ik een verzamelaar van kookboeken en dit exemplaar past uitstekend bij mij: "Aan tafel met Piet Heyn!" Beter kan mijn interesse niet benaderd worden, dacht ik zo.
Voor de liefhebbers : Zuppa Pavese 1 liter(blik) uiensoep 1 teen knoflook scheut port of droge vermout 2-3 eieren 100 gr Parmezaanse kaas
Verwarm de uiensoep met de uitgeperste teen knoflook en de port of vermout. Klop de eieren los, voeg er al kloppend enkele lepels hete soep bij en schenk het geheel onder krachtig kloppen bij de soep. Verdeel de soep over kommen of borden zodra de eieren gestold zijn en garneer met de geraspte Parmezaanse kaas.
Dagdromen is volgens het woordenboek: het in beslag nemen van de geest door fantasiebeelden overdag zoals een droom dat 's nachts doet. Heerlijk is dat. Gewoon een beetje wegdobberen. Onze (dag)droom is het om ooit aan zee te gaan wonen. Soms worden de dromen echter wreed verstoord, want dan zie je de prijzen die daarbij horen.
Vroon en Jumbo gaan hun schepen extra bemannen met bewapende beveiligers. Bovendien roepen ze andere rederijen op, om de wet naast zich neer te leggen en ook over te gaan op bewapende beveiliging. Dit is bij de wet verboden en hiervoor kunnen ze voor de rechtbank gesleept worden. Een andere wet is, dat werkgevers voor een veilige werkplek moeten zorgen en daar moeten de reders zich ook aan houden. Een onmogelijke combinatie dus.
Seatrade is zich aan het uitvlaggen vanwege het opgelegde verbod.
Grote ontwikkelingen van onderaf dus (eindelijk!). Na drie jaar stechelen, is er namelijk nog steeds geen zicht op een betere beveiliging. De kosten die bij de aanname van particuliere beveiliging gemoeid zijn, zijn 30.000,- in plaats van de 200.000,- die Hillen vraagt. (dit is waarschijnlijk wel een beetje een vertekend beeld, want in het eerste geval gaat het over 4 dagen begeleiding en in het tweede geval gaat het over 'zo lang als nodig'.) En als je het zelf regelt, kun je zelf bepalen of het nodig is en ben je niet afhankelijk, of minister Hillen (die niet op dat betreffende schip zit) het wel met je eens is en beveiliging toestaat.
Minister Opstelten waarschuwt de reders, dat ze strafbare feiten plegen en dat daar grote consequenties aan vast zitten.
Zit er dan niets anders op voor ALLE rederijen om uit te vlaggen??
Vandaag is het de elfde van de elfde. Over een kleine twee uur (11.11 uur) wordt de nieuwe Prins Carnaval bekend gemaakt en begint het carnavalsseizoen. In Nederland wordt deze start van het seizoen in vrijwel iedere carnavalvierende plaats met een zekere ceremonie gevierd. De reden voor deze datum ligt bij het getal 11, dat van oudsher het getal van de dwazen en gekken is.
Aankomend jaar wordt Carnaval gevierd van 19 tot en met 21 februari. Als de planning zo blijft al hij nu is, gaat onze zeeman deze Carnaval overslaan. Dat vindt hij (en ik ook) altijd jammer. Wie weet ligt hij op dat moment in een haven waar het ook gevierd wordt. Als hij ooit, zoals de vooroordelen voorschrijven, een tatoeage laat zetten, zal het wel de onderstaande zijn:
Hier thuis is de eerste tentameweek losgebarsten voor onze dochter. Spannend voor haar. Gelukkig leert te gemakkelijk, maar die spanning blijft toch aanwezig. De kapitein aan boord is bezig met zijn 22ste les Frans. De cursus wordt met veel plezier gevolgd met contact met de leraar via het internet. Het is gevoelsmatig toch wel een verschil of je een cursus/opleiding doet voor je lol, of dat het voor de school is. Zo is onze puber allergisch voor aanmoedigingen en vragen of ze nu al genoeg geleerd heeft. Voor haar is het daarom echt een voordeel, dat haar vader ver weg zit op de Chinese Zee. Dat scheelt in ieder geval de helft van dit soort opmerkingen.
In ieder geval ben ik volop aan het duimen en heeft Bas nu ook genoeg tijd om mee te duimen, want dat is natuurlijk niet anders dan duimen draaien!
Gisteren heeft de London de Odel veilig op de ankerplaats van Lianyungang achter gelaten en is dus klaar met dit klusje. Het sleepgerei is weer teruggehaald en nu is ze op weg naar Singapore. Bas had in eerste instantie gedacht, dat ze naar Shanghai mochten gaan, omdat een andere zeesleper (de Singapore) al in dit land lag, maar deze laatste is net vertrokken voor assistentie bij de berging van de Rena (zie de foto hieronder)
Op zo'n scheefhangend schip bezig te zijn, is heel erg vermoeiend. Je moet continu je houding corrigeren en bij iedere af te leggen afstand is het alsof je op een berg loopt. Om eens een keer wat rechter te staan, stop je snel wat onder je voet. (zie het mannetje rechts op de onderstaande foto) Het blijft ook een race tegen de klok. Maar spannend is het wel!
De London is over een paar weken weer in het vertrouwde Singapore.
Vandaag is de belangrijkste dag van het jaar! Tenminste, voor de kapitein van de London: zijn vrouw is jarig!! Joepie! 43 lentes jong! Vandaag dus tijd voor taart, visite, telefoon, post, ........ Er komt veel volk over de vloer vandaag en Bas zal aan boord wel een rondje sinas uitdelen!
Het geloof in goden die ons beschermen in mensvijandige omgevingen is nog veel ouder dan de weg naar Rome. Zo is Neptunus, die de zeelieden beschermt, een oude bekende van de Etrusken en Poseidon van de Grieken. Chinezen hebben ook een variant: Tianhou. Opmerkelijk is, dat deze mythologische zeeheld een vrouw is, een godin dus. De mythe verhaalt over een meisje dat al op jonge leeftijd heel goed kon zwemmen. Ze ging in stormen de zee op, zodat ze zeelieden in nood de weg naar de kust kon wijzen. Op een dag was er een typhoon en waren haar vader en twee broers in nood. Uit haar lichaam tredend en in een trance kon Tianhou hun alle drie redden: in iedere hand een broer en in haar mond haar vader. Aangezien ze in trance was, bleef ze echter zo stil zitten, dat haar moeder dacht dat ze dood was en heel verdrietig werd. Het meisje werd daardoor ook heel verdrietig en daardoor ging haar mond een stukje open en stortte haar vader in zee en verdronk. Het meisje zelf overleed op 20-jarige leeftijd. Veel zeelieden hebben haar geest gezien in het begin van de 15de eeuw en vanaf die tijd zijn er veel tempels aan haar gewijd. Ze staan langs de hele Chinese kust, maar ook in Vietnam, Singapore en Maleisië.
Gisteren ben ik met een groep van 25 man (waaronder mijn moeder en een vriendin) naar Kleef getogen voor een bezoek-met-uitleg-door-Academie Renshof aan het Museum B.C. Koekkoek in Kleef. Het was razend druk op de parkeerplaats, dus een rondje of 3 was noodzakelijk om eindelijk een plekje te vinden waar de auto kon staan. (Dat schijnt 1 x per maand op zaterdag in Kleef zo te zijn en natuurlijk net deze zaterdag.) De prachtige villa lokte ons snel naar binnen. Helaas is dit museum totaal ONTOEGANKELIJK voor de mindervaliden onder ons die niet trap kunnen lopen, want de collectie begint op de eerste verdieping en strekt zich uit over de twee verdiepingen die daar nog boven liggen en er is géén lift. (Men verkoopt overigens wel een toegangskaartje aan mensen in een rolstoel.... ) Het argument van één van de beheersters was, dat het een origineel huis betrof. De trappen zijn méér dan 2 meter breed, dus behalve de spots en camera's die duidelijk van latere tijd zijn, had er met gemakkelijk een traplift in geplaatst kunnen worden, zonder de originaliteit verder teniet te doen, maar goed, we kwamen op de eerste verdieping en hebben genoten van de prachtige ruimtes en de schilderijen. Helaas hebben we de zeegezichten moeten missen, maar de vriendelijke mevrouw bij de ontvangst kon mij vertellen, dat deze schilderijen vanaf februari 2012 weer op de eerste verdieping zouden hangen. Ik heb overigens wel genoten van de uitleg bij de schilderijen en van dit dagje uit!
Zoals de regelmatige lezer al weet, heb ik op diverse plekken op de wereld mensen, die mij inlichten als er leuke bootjes gespot zijn. Deze keer is Pakjesboot 12 gesignaleerd, maar op een beetje een vreemde plaats:
De Navigatiepiet had de kaart op kop gehouden en nu waren ze verdwaald. Gelukkig kwamen ze de Thialf tegen die de bemanning de goede kant op kon sturen. Het is alleen nog wel een flink stuk naar Nederland. Als dat maar goed gaat komen........
Als de bemanning op dit moment naar rechts (stuurboord) kijkt, zou zij in de verte de hoofdstad van de Filippijnen, Manilla, zien. Deze stad heeft een roerige geschiedenis achter de rug met chronologisch de volgende machthebbers: -Radjas, -de Spanjaarden, -de Britten, -de Spanjaarden, -de Amerikanen, -gedeeltelijk door de Filippijnen (gedurende ongeveer 1 maand), -de Amerikanen (toen de Filippijnen officiëel Amerikaans grondgebied werden), -de Japanners, -de Amerikanen en tenslotte werden de Filippijnen op 4 juli 1946 onafhankelijk
De Filippijnse matrozen aan boord van de London kunnen helaas alleen maar even zwaaien naar hun thuisland, want een havendag is er niet gepland.
De zeemansvrouw hier, houdt van dieren. Er is in huis dan ook vanalles: hondjes, schildpadden, guppen en tot en met gisteren mocht ik een tijdje op parkieten passen. Erg gezellig. Nu is het stil, want het gekwetter van de parkieten is weer weg. De zeemansvrouwen onder elkaar passen vaak op dieren van andere zeemansvrouwen. Een half woord is dan genoeg. Dat maakt het gemakkelijker om mee te gaan varen, want dieren aan boord geven vaak quarantaine problemen. (De Ark van Noah bijvoorbeeld, kon lange tijd zelfs nergens aan land. )
Groeten, Ton. 
) verdeeld in 4 gelijke stukken. Ieder ging op zijn eigen stukje land staan en om de beurt kreeg men een mes in de hand om ermee in de grond te gooien. Als het mes rechtop in de grond bleef staan, had je het goed gedaan en met de richting van het blad mocht je dan je eigen land vergroten ten koste van de overwonnene. Het werd leuk, als je (lees: de anderen) zo'n klein stuk land over had, dat je er maar met één voet, of zelfs op de tenen van één voet, op kon staan om het mes te gooien. Je was af als je niet meer op je land kon staan. We gingen door totdat er één was die al het land had. Een erg leuk spel, opvoedkundig misschien van een wat minder hoog niveau.
)!
)
