Van mijn tante kreeg ik voor mijn verjaardag een kookboek! Nu ben ik een verzamelaar van kookboeken en dit exemplaar past uitstekend bij mij: "Aan tafel met Piet Heyn!" Beter kan mijn interesse niet benaderd worden, dacht ik zo.
Voor de liefhebbers : Zuppa Pavese 1 liter(blik) uiensoep 1 teen knoflook scheut port of droge vermout 2-3 eieren 100 gr Parmezaanse kaas
Verwarm de uiensoep met de uitgeperste teen knoflook en de port of vermout. Klop de eieren los, voeg er al kloppend enkele lepels hete soep bij en schenk het geheel onder krachtig kloppen bij de soep. Verdeel de soep over kommen of borden zodra de eieren gestold zijn en garneer met de geraspte Parmezaanse kaas.
Dagdromen is volgens het woordenboek: het in beslag nemen van de geest door fantasiebeelden overdag zoals een droom dat 's nachts doet. Heerlijk is dat. Gewoon een beetje wegdobberen. Onze (dag)droom is het om ooit aan zee te gaan wonen. Soms worden de dromen echter wreed verstoord, want dan zie je de prijzen die daarbij horen.
Vroon en Jumbo gaan hun schepen extra bemannen met bewapende beveiligers. Bovendien roepen ze andere rederijen op, om de wet naast zich neer te leggen en ook over te gaan op bewapende beveiliging. Dit is bij de wet verboden en hiervoor kunnen ze voor de rechtbank gesleept worden. Een andere wet is, dat werkgevers voor een veilige werkplek moeten zorgen en daar moeten de reders zich ook aan houden. Een onmogelijke combinatie dus.
Seatrade is zich aan het uitvlaggen vanwege het opgelegde verbod.
Grote ontwikkelingen van onderaf dus (eindelijk!). Na drie jaar stechelen, is er namelijk nog steeds geen zicht op een betere beveiliging. De kosten die bij de aanname van particuliere beveiliging gemoeid zijn, zijn 30.000,- in plaats van de 200.000,- die Hillen vraagt. (dit is waarschijnlijk wel een beetje een vertekend beeld, want in het eerste geval gaat het over 4 dagen begeleiding en in het tweede geval gaat het over 'zo lang als nodig'.) En als je het zelf regelt, kun je zelf bepalen of het nodig is en ben je niet afhankelijk, of minister Hillen (die niet op dat betreffende schip zit) het wel met je eens is en beveiliging toestaat.
Minister Opstelten waarschuwt de reders, dat ze strafbare feiten plegen en dat daar grote consequenties aan vast zitten.
Zit er dan niets anders op voor ALLE rederijen om uit te vlaggen??
Vandaag is het de elfde van de elfde. Over een kleine twee uur (11.11 uur) wordt de nieuwe Prins Carnaval bekend gemaakt en begint het carnavalsseizoen. In Nederland wordt deze start van het seizoen in vrijwel iedere carnavalvierende plaats met een zekere ceremonie gevierd. De reden voor deze datum ligt bij het getal 11, dat van oudsher het getal van de dwazen en gekken is.
Aankomend jaar wordt Carnaval gevierd van 19 tot en met 21 februari. Als de planning zo blijft al hij nu is, gaat onze zeeman deze Carnaval overslaan. Dat vindt hij (en ik ook) altijd jammer. Wie weet ligt hij op dat moment in een haven waar het ook gevierd wordt. Als hij ooit, zoals de vooroordelen voorschrijven, een tatoeage laat zetten, zal het wel de onderstaande zijn:
Hier thuis is de eerste tentameweek losgebarsten voor onze dochter. Spannend voor haar. Gelukkig leert te gemakkelijk, maar die spanning blijft toch aanwezig. De kapitein aan boord is bezig met zijn 22ste les Frans. De cursus wordt met veel plezier gevolgd met contact met de leraar via het internet. Het is gevoelsmatig toch wel een verschil of je een cursus/opleiding doet voor je lol, of dat het voor de school is. Zo is onze puber allergisch voor aanmoedigingen en vragen of ze nu al genoeg geleerd heeft. Voor haar is het daarom echt een voordeel, dat haar vader ver weg zit op de Chinese Zee. Dat scheelt in ieder geval de helft van dit soort opmerkingen.
In ieder geval ben ik volop aan het duimen en heeft Bas nu ook genoeg tijd om mee te duimen, want dat is natuurlijk niet anders dan duimen draaien!
Gisteren heeft de London de Odel veilig op de ankerplaats van Lianyungang achter gelaten en is dus klaar met dit klusje. Het sleepgerei is weer teruggehaald en nu is ze op weg naar Singapore. Bas had in eerste instantie gedacht, dat ze naar Shanghai mochten gaan, omdat een andere zeesleper (de Singapore) al in dit land lag, maar deze laatste is net vertrokken voor assistentie bij de berging van de Rena (zie de foto hieronder)
Op zo'n scheefhangend schip bezig te zijn, is heel erg vermoeiend. Je moet continu je houding corrigeren en bij iedere af te leggen afstand is het alsof je op een berg loopt. Om eens een keer wat rechter te staan, stop je snel wat onder je voet. (zie het mannetje rechts op de onderstaande foto) Het blijft ook een race tegen de klok. Maar spannend is het wel!
De London is over een paar weken weer in het vertrouwde Singapore.
Vandaag is de belangrijkste dag van het jaar! Tenminste, voor de kapitein van de London: zijn vrouw is jarig!! Joepie! 43 lentes jong! Vandaag dus tijd voor taart, visite, telefoon, post, ........ Er komt veel volk over de vloer vandaag en Bas zal aan boord wel een rondje sinas uitdelen!
Het geloof in goden die ons beschermen in mensvijandige omgevingen is nog veel ouder dan de weg naar Rome. Zo is Neptunus, die de zeelieden beschermt, een oude bekende van de Etrusken en Poseidon van de Grieken. Chinezen hebben ook een variant: Tianhou. Opmerkelijk is, dat deze mythologische zeeheld een vrouw is, een godin dus. De mythe verhaalt over een meisje dat al op jonge leeftijd heel goed kon zwemmen. Ze ging in stormen de zee op, zodat ze zeelieden in nood de weg naar de kust kon wijzen. Op een dag was er een typhoon en waren haar vader en twee broers in nood. Uit haar lichaam tredend en in een trance kon Tianhou hun alle drie redden: in iedere hand een broer en in haar mond haar vader. Aangezien ze in trance was, bleef ze echter zo stil zitten, dat haar moeder dacht dat ze dood was en heel verdrietig werd. Het meisje werd daardoor ook heel verdrietig en daardoor ging haar mond een stukje open en stortte haar vader in zee en verdronk. Het meisje zelf overleed op 20-jarige leeftijd. Veel zeelieden hebben haar geest gezien in het begin van de 15de eeuw en vanaf die tijd zijn er veel tempels aan haar gewijd. Ze staan langs de hele Chinese kust, maar ook in Vietnam, Singapore en Maleisië.
Gisteren ben ik met een groep van 25 man (waaronder mijn moeder en een vriendin) naar Kleef getogen voor een bezoek-met-uitleg-door-Academie Renshof aan het Museum B.C. Koekkoek in Kleef. Het was razend druk op de parkeerplaats, dus een rondje of 3 was noodzakelijk om eindelijk een plekje te vinden waar de auto kon staan. (Dat schijnt 1 x per maand op zaterdag in Kleef zo te zijn en natuurlijk net deze zaterdag.) De prachtige villa lokte ons snel naar binnen. Helaas is dit museum totaal ONTOEGANKELIJK voor de mindervaliden onder ons die niet trap kunnen lopen, want de collectie begint op de eerste verdieping en strekt zich uit over de twee verdiepingen die daar nog boven liggen en er is géén lift. (Men verkoopt overigens wel een toegangskaartje aan mensen in een rolstoel.... ) Het argument van één van de beheersters was, dat het een origineel huis betrof. De trappen zijn méér dan 2 meter breed, dus behalve de spots en camera's die duidelijk van latere tijd zijn, had er met gemakkelijk een traplift in geplaatst kunnen worden, zonder de originaliteit verder teniet te doen, maar goed, we kwamen op de eerste verdieping en hebben genoten van de prachtige ruimtes en de schilderijen. Helaas hebben we de zeegezichten moeten missen, maar de vriendelijke mevrouw bij de ontvangst kon mij vertellen, dat deze schilderijen vanaf februari 2012 weer op de eerste verdieping zouden hangen. Ik heb overigens wel genoten van de uitleg bij de schilderijen en van dit dagje uit!
Zoals de regelmatige lezer al weet, heb ik op diverse plekken op de wereld mensen, die mij inlichten als er leuke bootjes gespot zijn. Deze keer is Pakjesboot 12 gesignaleerd, maar op een beetje een vreemde plaats:
De Navigatiepiet had de kaart op kop gehouden en nu waren ze verdwaald. Gelukkig kwamen ze de Thialf tegen die de bemanning de goede kant op kon sturen. Het is alleen nog wel een flink stuk naar Nederland. Als dat maar goed gaat komen........
Als de bemanning op dit moment naar rechts (stuurboord) kijkt, zou zij in de verte de hoofdstad van de Filippijnen, Manilla, zien. Deze stad heeft een roerige geschiedenis achter de rug met chronologisch de volgende machthebbers: -Radjas, -de Spanjaarden, -de Britten, -de Spanjaarden, -de Amerikanen, -gedeeltelijk door de Filippijnen (gedurende ongeveer 1 maand), -de Amerikanen (toen de Filippijnen officiëel Amerikaans grondgebied werden), -de Japanners, -de Amerikanen en tenslotte werden de Filippijnen op 4 juli 1946 onafhankelijk
De Filippijnse matrozen aan boord van de London kunnen helaas alleen maar even zwaaien naar hun thuisland, want een havendag is er niet gepland.
De zeemansvrouw hier, houdt van dieren. Er is in huis dan ook vanalles: hondjes, schildpadden, guppen en tot en met gisteren mocht ik een tijdje op parkieten passen. Erg gezellig. Nu is het stil, want het gekwetter van de parkieten is weer weg. De zeemansvrouwen onder elkaar passen vaak op dieren van andere zeemansvrouwen. Een half woord is dan genoeg. Dat maakt het gemakkelijker om mee te gaan varen, want dieren aan boord geven vaak quarantaine problemen. (De Ark van Noah bijvoorbeeld, kon lange tijd zelfs nergens aan land. )
Ik zat er helemaal naast, letterlijk zelfs, met de naamgeving van de berg die Bas gefotografeerd had. Hij had namelijk niet Anak Krakatau op de lichtgevoelige plaat gezet, maar een overblijfsel van de oude Krakatau die er vlakbij staat. Het jonge eiland, dat niet te fotograferen was, heeft 'maar' een bergje van 189m. De rest van het artikel klopte wel. Bij het onstaan van zo'n nieuw eiland is het wel heel interessant voor biologen om het ontstaan van leven op te kunnen tekenen: Het eerste leven, dat binnen een jaar op het eiland waargenomen werd, was plantaardig. Winden en golven brachten plantenzaden naar het jonge eiland, die in de zeer vruchtbare vulkanische grond goed konden gedijen. Ook dieren kwamen naar het eiland. Spinnen werden met de wind meegevoerd en vogels en andere vliegende dieren bevolkten al gauw het eiland. De vruchtbare grond trok later ook mensen aan. Indonesiërs vestigden zich er, en het eiland wordt ook door toeristen bezocht. Nou, met mijn wiskundige inzicht, zie ik hier toch echt nog een hele grote overeenkomst tussen de luchtfoto en het vooraanzicht..... ik geloof, dat ik nu toch weer twijfel! Een kind lijkt natuurlijk vaak op een ouder! De coördinaten van het eilandje zijn in ieder geval 6*6'Z 105*25'O
. Dit is natuurlijk olie op het vuur bij Bas. Ach ja, hij heeft spul genoeg aan boord om een oliebrandje te blussen.
Een zeesleper is door haar lage kont en zijkant èn door de slakkengang waarmee er normaal gesleept wordt, kwetsbaar voor aanvalspogingen van piraten. Om het gevaar een beetje te verminderen, worden er maatregelen genomen. Het belangrijkste is, om ervoor te zorgen, dat ze niet aan boord kunnen komen. Daarvoor hebben ze onder andere touwen langs de zijkant hangen die bij de schepen die te dicht in de buurt zijn in de schroef zullen komen. Dit systeem heeft Kees Pronk (kapitein) 2 jaar geleden van een baggerschuitkapitein gehoord en het is meteen op de zeeslepers geplaatst. Er is tegenwoordig ook een professionele variant (p-trap), maar die is natuurlijk veel duurder en werkt wel op dezelfde manier.
In ieder geval hangt het geval klaar naast de lage zijkanten.
Goede protestliederen worden er niet zoveel geschreven, maar af en toe verschijnt er toch eentje waar het gevoel vanaf druipt. Van K. Bustraan kreeg ik de link naar het onderstaande lied gestuurd. Bedankt Kees!
Ik hoop, dat het met Curaçao snel de goede kant opgaat. Wat heb je anders aan onafhankelijkheid?
Vandaag is het de dag van de helft: de reis is halverwege, want de eerste 6 weken zijn ruimschoots voorbij èn de London is ook nog halverwege de af te leggen afstand. Als mooie scheidingslijn vaart het tweetal vandaag de Straat Soenda in. De Indische Oceaan wordt achtergelaten en de Java Zee wordt ingevaren.
In deze Straat komen ze de vulkaan Krakatau tegen, die ooit zorgde voor de grootste uitbarsting die door mensen ooit meegemaakt werd in 1883. De kracht schijnt 26 maal groter te zijn geweest dan de grootste atoombom-ontploffing.
Het bestaande eiland stortte in elkaar. Er verscheen echter na ongeveer 50 jaar een nieuwe vulkaan, die, als 'grappige bijzonderheid' op één dag na, precies 1 jaar geleden uitbarstte! Mochten ze hem morgen zien, dan hoop ik natuurlijk op een foto, maar ik denk, dat ze er zo ver als mogelijk uit de buurt blijven, want wetenschappers raden aan om minimaal 3 km (iets meer dan 1,5 zeemijl) afstand te houden.
Verder is het raadzaam om oorbeschermers te gebruiken, want bij de eerste uitbarsting knapten de trommelvliezen van de zeelieden die daar voeren....
In de jaren '80 van de vorige eeuw, kwam via een reclamecampagne de term Zwitserlevengevoel opduiken. Deze term staat voor genieten na je pensionering, als je tenminste voldoende gespaard hebt bij een gerenomeerd pensioenfonds met verstand van beleggen. Op dit moment is het niet zo rooskleurig met de financiële positie van vele van deze fondsen en men dreigt met het korten op de pensioenen.
Ik stel dus voor om de term 'Zwitserlevengevoel' te vervangen door 'Svitzerlevengevoel'. Wat is er namelijk beter dan: -op een glad zeetje te zitten, -een beetje te kunnen spelevaren met een bootje -je natje mag dan zonder -OH zijn, maar je droogje is goed verzorgd -de temperatuur is ongeveer 26*C. -goed gezelschap -en je wordt ervoor betaald
Nederland heeft te kampen met een groot tekort aan zeevarenden. Scholieren kunnen subsidie krijgen voor het volgen van een kennismakingsstage in de scheepvaart. Het doel van deze regeling is het vergroten van de instroom en het behoud van studenten voor het zeevaartonderwijs. De zeevaartstage is voor jongeren van 16 tot en met 25 jaar, die in Europa twee weken kunnen meevaren aan boord van een koopvaardijschip dat in vol bedrijf is.
Bij Bas aan boord zijn er op dit moment twee stagiaires, een man en een vrouw. Dit zijn niet de studenten die hierboven worden bedoeld. Bij hun is het een stuk van de opleiding en géén snuffelstage. Op de scheepvaartschool van Rotterdam ga je halverwege het derde jaar stage lopen, gedurende een half jaar. Vervolgens moeten de leerlingen weer een jaar naar school, zodat ze halverwege het vierde jaar wéér voor een half jaar op stage kunnen. Op deze manier geef je de leerlingen een kans om direkt na hun laatste stage bij de desbetreffende firma in dienst te treden. Zo'n 24 jaar geleden, was Bas 10 maanden aan het stuk stage aan het lopen (bij Van Ommeren B.V.). Gelukkig voor de huidige leerlingen, is dat lange stuk uit elkaar getrokken. Ik hoop in ieder geval dat de leerlingen een fijne tijd aan boord hebben en dat ze hun takenboek ruim op tijd af krijgen!
De reis gaat voorspoedig. Dat kan ook haast niet anders, want bij het vertrek uit Mauritius spande een prachtige regenboog de hemel. De London vaart vlakbij de Odel en om ons hier een beetje mee te laten genieten van het uitzicht, stuurde Bas een foto:
)
