Vandaag las ik in de Schuttevaer (de krant voor varenden) een bericht over de te nemen maatregelen tegen piraterij. De Commissie Vrede en Veiligheid van de Adviesraad Internationale Vraagstukken (AIV) wil een wettelijke regeling voor het aan boord nemen van bewapende militairen en privébeveiligers op kwetsbare Nederlandse schepen. Verder toestemming om wapens aan boord te hebben waar de kapitein bij kan komen, zodat hij zich in geval van een aanval in noodweer kan verdedigen.
Een cursus moet ervoor zorgen, dat de kapitein niet te vroeg schiet ('te laat' is niet interessant in dit verhaal ). De advocatuur mag er dan een puntje aan zuigen, want bij slachtoffers (aan piratenzijde) wordt er door middel van de rapportering beslist of er terecht geschoten is. Verder is de stuurman de dokter aan boord. Moet hij een cursus volgen voor het verwijderen van kogels?
Dan is er nog een wet: "je mag mensen die in nood zijn op zee, niet aan hun lot overlaten." Hoe zit het dan met het bootje lek schieten? Moet men dan de piraten hulp aanbieden? Ze zijn tenslotte in nood dan.... wéér een rechtzaak?
Bas en ik hebben het al uitvoerig gehad over de kwestie 'geweren aan boord' en Bas vraagt zich terecht af, of hij (zelfs in noodweer) wel op mensen kan schieten.
De Commissie vindt, dat het voor piraten duidelijk moet zijn, dat Nederlands gevlagde schepen gericht terug schieten. Dit zou afschrikwekkend genoeg moeten werken, zodat deze schepen niet aangevallen zullen worden.
Of een piraat bang wordt van de Nederlandse Vlag, is maar de vraag: ze hebben in het verleden ook al eens een marineschip aangevallen....
De nieuwe uitrusting van de Singapore na de volgende dokking......
Een leuke onderbreking van het Zeemansleven op Station: de haven in voor onderhoud, stores en water. Vandaag gaat de Singapore Walvisbaai in. De mannen kunnen even hun benen strekken. De poort is een half uur lopen vanaf hun kadeplaats, maar dat mag de pret niet drukken. Een bezoekje aan het zeemanshuis staat hoog op de verlanglijst. Om het moois van Namibië te kunnen gaan zien, moet je vast (en helaas) nog verder lopen.
De Kokerbomen (afgeleid van het feit dat de oorspronkelijke bevolking de holle takken van de plant gebruiken om er pijlkokers van te maken), de FishriverCanyon (veel Canyon en weinig rivier), zebra's en de Kalahariwoestijn..... Mooi... toch maar even doorsparen voor een vakantie.
Autorijden... voor de één een peuleschilletje, voor de ander een zware opgave. Maar het besturen van rijdende voorwerpen kan ook binnen voor nogal wat commotie zorgen. Ik moest veel boodschappen halen bij de plaatselijke supermarkt. Daar het mandje van mijn scootmobiel niet echt geschikt is om de verjaardagboodschappen te doen, had ik een grote boodschappentas meegenomen en onderweg in de supermarkt een mooie grote doos gescoord. Ik kan goed met het ding overweg en kwam volgeladen bij de kassa aan. Daar moesten alle verzamelde waren op de lopende band gelegd worden, waarna je met een lege 'kar' langs de kassa mag. Ik was niet meer op de stoel gaan zitten, want daar stond de doos en bediende de gashendel met mijn hand, zodat het vehikel gladjes op zijn plaats kon worden geplaatst. De hendel werd losgelaten, in de veronderstelling, dat het ding dan stil gaat staan.
Maar tot mijn grote ontzetting racete hij ervandoor! Een wijde boog achter de kassa's, waar gelukkig niemand stond, eindigde in een harde klap tegen de ombouw van een andere kassa. Wat bleek: de lege doos op de stoel had ervoor gezorgd, dat de gashandel volledig ingedrukt bleef! Volgens mij kan een mens niet roder worden dan ik op dat bewuste moment....
Bij het volgende bericht uit de Stentor had de bewuste mevrouw ook 'geluk', alleen géén auto meer:
Brandende auto maakt ritje zonder bestuurder ZWOLLE - Een vrouw kreeg vrijdagmiddag in Zwolle de schrik van haar leven. Niet alleen reed haar auto uit zichzelf weg, het vervoersmiddel bleek ook nog eens in brand te staan. De bestuurster was net uit de auto gestapt en had de deur gesloten. Toen ze zich omdraaide, zag ze haar auto wegrijden. Hoe het heeft kunnen gebeuren is onduidelijk, maar de auto was ook in brand gevlogen. Volgens de Stentor reed de wagen als een fakkel over de Hanzelaan.Uiteindelijk kwam de auto tot stilstand toen hij botste tegen een boom. Ondanks dat de brandweer direct ter plekke was om de brand te blussen, was de auto inmiddels al total-loss. "Het is een geluk bij een ongeluk dat de wagen geen mensen heeft geraakt," zegt de politie.
Vandaag viert onze dochter haar verjaardag voor vrienden van school en morgen voor overige vrienden en familie. Het wordt een drukke bedoening met in totaal een opkomst van 45 man. Waarschijnlijk blijven er weer zo'n 17 eten. Harstikke gezellig. Aangezien het feestgedruis vanavond losbarst (en ik mij boven in mijn atelier opsluit), moet er wel zoveel mogelijk in de loop van vandaag voorbereid zijn. Buiten de boodschappen die ik ga doen, heb ik mij toegelegd om vandaag twee appeltaarten te bakken. Het zou nu toch wel heel handig zijn om het stel handen van mijn echtgenoot erbij te hebben.
Iedereen in Nederland heeft er al van gehoord: de tanker met zwavelzuur die omgeslagen is op de Rijn bij de Lorelei. Nu, 3 weken later begint het scheepvaartverkeer weer een beetje op gang te komen. Er liggen 450 binnenschippers te wachten om erdoor te mogen. Gisteren mochten de eerste (wat grotere) schepen erdoor. Wat een ellende voor de wachtende eigenaren. Door de malaise in de vrachtmarkt was de marge toch al klein en nu vallen de schepen dus al een dikke halve maand uit.
Het moet wel een machtig gezicht zijn, die file op de Rijn. De Lorelei is een rots waar de Rijn omheen slingert. Het is het smalste stuk van de Rijn en tevens het diepste. De Nimf die haar gouden haar kamt en een lied zingt, heeft weer eens een slachtoffer gevonden, hoewel de gevaarlijke stukken in dat gebied al 30 jaar verwijderd zijn. Volgens insite informatie (bedankt!) heeft de bewuste tanker wèl een dubbele wand, maar daardoor géén tussenschotten. Als de tanker dan begint over te hellen, is er geen houden meer aan. Er vaart nog wel een heel aantal van deze constructie rond! Er zijn er wel twee mannen bij om het leven gekomen en mijn gedachten gaan uit naar de mensen die zij achter laten.
We mogen er blij mee zijn, dat het niet op een millieuramp is uitgedraaid, hoewel het ongeluk dus wel een beperkte economische crisis op zich is.
Onze meid wordt vandaag 17 jaar! Tjonge, wat een dame al!! Wij vieren hier vandaag een feestje. Bas heeft al gebeld! Toch weer heel apart om over de telefoon de felicitaties te krijgen, maar ons meidje voelt zich toch echt jarig.
Natuurlijk ben ik heel nieuwsgierig en ben eens op het wijde net gaan zoeken naar een naam. Dat valt nog niet mee en daarom had ik hulp ingeschakeld van iemand die het wel weet: Dhr. Avesaath van het Centre for Estuarine and Marine Ecology. Volgens hem is dit beest een kompaskwal (Chrysaora hysoscella), alleen wat groter dan dat wij hem kennen in de Noordzee. Het is echter géén record, want in Japan komen kwallen voor die vele malen groter zijn:
Juist in Namibië is men hard op zoek naar de oorzaak van de explosie van kwallen. Men vermoedt dat overbevissing en de verwarming van de aarde de oorzaak is. Ook in Nederland is de kwallenpopulatie enorm vergroot. Het bovengenoemde instituut onderzoekt de invloed van de kwallenplaag op de rest van het ecosysteem, want bijvoorbeeld in de Zwarte Zee heeft de ribkwal (Amerikaans ribkwal, een klein beestje) ervoor gezorgd, dat de visstand volledig is vernietigd. Het instituut krijgt voor dit onderzoek subsidie van RijksWaterStaat.
Wie kent ze niet: de stekelige dieren als je lekker in de Noordzee wilt spelen? De Kwal! Bij aanlandige wind kan het een ware ramp zijn voor de waterliefhebbers. Kwallen komen in alle oceanen voor en het zijn opmerkelijke dieren. Ze hebben een stadium in hun leven als poliep (lijkt een plantje) en een 'vrij' volwassen stadium, waarin ze kunnen zwerven. Op zich zijn dat natuurlijk al een opmerkelijke gedaantevormen, maar één soort kwal spant de kroon: De Turritopsis nutricula. Het is het enige onsterfelijke dier op aarde! Deze soort kan van zijn volwassen vorm terug gaan naar zijn onvolwassen poliepen-vorm!! Wat een wonder! Bas heeft mooie plaatjes van kwallen kunnen schieten. Wie weet is het de bovengenoemde soort wel!(dat zoeken we dan later wel uit ) Dat het mooie foto's zijn, is een feit.
Het anti-rookbeleid in Nederland is inmiddels een geaccepteerd fenomeen: op de openbare plaatsen en in bedrijven is het verboden te roken, behalve in de daarvoor bestemde rokershokjes. De zee zelf heeft het niet begrepen: zij heeft op verschillende plekken zogenaamde Black Smokers. Dit is niet de doorsnee zeeman, die zware shag rookt! Het zijn rokende schoorstenen, ontstaan uit vulkanische activiteit en rijk aan allerlei mineralen. Men kan ze vergelijken met de geisers op het land. Black smokers worden aangetroffen in gebieden met een hoge vulkanische activiteit. Zeewater wordt in de oceaanbodem verwarmd en via de schoorstenen naar buiten geperst. Het grote verschil met geisers is dat alles onder zeer hoge druk gebeurt. Door deze gigantische druk kan het water heel heet worden zonder te gaan koken. Het water dat door een black smoker naar buiten stroomt, kan wel 400°C zijn. Dat hele hete water komt in de ondergrond in aanraking met pas gestold magma. Vanuit dat magma worden allemaal mineralen opgenomen. Zodra het hete water naar buiten stroomt, worden de mineralen bij de schoorsteen afgezet. Ze bevatten vaak economisch belangrijke elementen zoals koper, ijzer, zink en goud.
'Nederlandse marine mishandelde piraat' HAMBURG - Een Somalische piraat heeft woensdag voor de rechtbank in het Duitse Hamburg zware verwijten geuit tegen de Nederlandse marine die hem in april 2010 uit de kust van Afrika heeft opgepakt. Volgens de verdediging van de 24-jarige piraat hebben Nederlandse ondervragers hem mishandeld. Tijdens het verhoor zouden zij hem naakt hebben vastgebonden op een stoel. ''Ik ben op een zeer vernederende manier behandeld'', aldus een schriftelijke verklaring die door zijn advocaat werd voorgelezen. De Nederlandse marine ontzette destijds het gekaapte Duitse vrachtschip Taipan en nam tien Somalische piraten gevangen, die nu in Hamburg worden berecht.
Noot van mij: mishandeling mag niet, (zonder uitzondering!) maar ik weet nu wel een manier om eventueel onder celstraf uit te komen: op het moment dat de marine verschijnt en men geen schijn van kans meer heeft om te ontsnappen en de raketwerper en ladder niet meer overboord kan werken, doe je onmiddellijk al je kleding uit! Ik ben benieuwd wat hiervan waar is.....
Bas is inmiddels begonnen met Les 10 (dix ) van de cursus Frans. Om hem te helpen, de dag door te spreken, een beetje te plagen en af en toe een statement te plaatsen, heeft de Eerste Stuurman het op zich genomen om een "La ligne du jour"-bord bij te houden! Iedere avond wordt er een zin verzonnen die dan met behulp van het woordenboek kan worden vertaald. Af en toe past de kapitein censuur toe, want dan is de zin niet geschikt voor publiek. Dàn ontbreekt er een datum..... Zo heeft Bas aan boord een heel stel Fans bij zijn Frans!
Als het rustig is, begint men zich gemakkelijk te vervelen. Dat is bij kinderen zo, maar bij jongetjes blijft dat blijkbaar óók zo als ze ouder worden . en dan wordt er nog wel eens een geintje uitgehaald. De Rotterdam heeft als enige van de schepen nog géén electronische kaart. Die willen ze wel graag hebben en zij zijn dan ook stik jaloers op de prachtige voorziening op de London en de Singapore. Begrijpelijk. Nu hadden ze een kaart nodig van een specifiek gebied en daarvan was geen exemplaar voorradig aan boord. Daarom hadden ze deze kaart bij de collegae opgevraagd. Nu hebben ze een eigen electronische kaart gemaakt, zoals je op de onderstaande foto ziet! Met de kopie op het bord geplakt, een passer erbij en een opzoekkastje voor de sier. Deze is véél goedkoper!
Meestal is het niet van belang, op welk tijdstip een foto is genomen. Of het nu avond is of ochtend, het geschoten plaatje gaat (meestal) niet over tijd.
Het tijdstip waarop deze foto genomen is, is echter wèl belangrijk. Het gezegde is immers:
Red sky at night, sailor´s delight,
Red sky in morning, sailor's warning.
Gelukkig voor Bas: hij heeft deze foto bij zonsondergang genomen! Dat wordt beslist een mooie dag morgen!
Nou, waar ik dus bang voor was is toch gebeurd: de computer is stuk. Gelukkig heb ik de oude laptop van Bas hier nog, zodat ik met mijn werk niet in de knup kom en kan blijven communiceren met de Singapore... De nieuwe heeft zijn geld alweer opgebracht, alleen al door deze hier thuis te laten. Als Bas aan boord gaat, heeft hij altijd een volgepakte koffer van ongeveer 38 kg en een handbagage van 12 kg. In zo´n handbagage zit dan bijna niets, behalve zijn apparatuur en daar kunnen de uitvinders toch nog wel hun hersens over gaan breken, want het weegt wel erg veel!! Gelukkig valt hij zelf onder ´vlieggewicht´ want anders was het vliegtuig nog overbelast. Dat zal trouwens over een tijdje nog wel kunnen: met je bagage en jezelf op de weegschaal gaan staan voor het inchecken! Ryanair kan zo, met de toch wel steeds zwaarder wordende Nederlandse bevolking nog wel het één en ander extra rekenen voor transportkosten.... (ikzelf moet dan maar niet meer vliegen...... ) Ik ben benieuwd wanneer de vliegmaatschappijen deze vorm van verrekening zullen bedenken.....
Vanmorgen om 6.30 uur wilde ik de computer opstarten en ja hoor: trammelant! Nu zijn we bijna 6 uur verder en doet dit kastje gelukkig weer waar ik op hoopte. En dan zegt men, dat een computer niets uit zichzelf doet..... In ieder geval kan ik nu weer communiceren met het wereld wijde web! Pfffff, want dat kwam nu wel heel slecht uit als hij het niet ging doen. Geduld is een schone zaak, maar alleen in samenhang met de scheepvaart, want met de rest is mijn geduld niet zo'n rekbaar begrip.
Tot overmaat van ramp is ook nog het schilderij wat bij ons iedere dag weer voor onze TV wordt geschoven (ik vind namelijk dat zwarte scherm erg lelijk om naar te kijken, van zijn touwtje geknapt en daar moet ik weer wat nieuws op verzinnen. Bas is de uitvoerende macht bij ons thuis, dus voordat dat laatste verholpen is, duurt het wel een maand of 2. Tot die tijd hebben we dus een zwart gat om naar te kijken. Geef maar toe: zo'n schilderij is toch echt mooier dan een TV die uit is.......
Een vriendin van mij gaf me een goede tip: Als je de cartridge van je printer langer mee wil laten gaan, moet je hem regelmatig even schudden!
Nou, ik ben wel van de zuinige (ook al is Bas het daar misschien niet mee eens ) en dacht: dat ga ik eens even doen. Het is een klusje van niets: printerklepje open, inktpatroon eruit en schudden. 'n Kind kan de was doen.
Dat dacht ik..... Wat deze vriendin (nog) niet van mij wist, is dat alles wat ik doe met een nodige dosis enthousiasme gebeurt. Ik schud en schud .... en nu hebben we geel met zwart gestippeld behang! En mijn spijkerbroek heeft ook een klap van de Dalmatiërmolen gekregen. Nu is het: ma kan de was doen!
Je kunt het al echt merken: de dagen worden langer. Ik heb me altijd afgevraagd, hoevéél verschil er nu wekelijks is, want als je gewoon doorleeft, merk je nauwelijks verschil tussen iedere volgende dag. Gelukkig heb ik nu een serie foto's kunnen bemachtigen van http://murmansk.livecam360.com/flash/main.php die het verschil laten zien per week. De foto's zijn op iedere keer op dinsdag om 13.00 uur genomen met telkens een week ertussen! Natuurlijk staat deze webcam op een speciaal plaatsje in Noorwegen, waar de zon midden in de winter niet boven de horizon verschijnt. Ik vind het opmerkelijk, hoeveel één week tijd verschil maakt!
Dat de zee een grote rol speelt in ons leven, behoeft geen uitleg. Zelfs in het eten komt het voorbij. Bas vindt het heerlijk! (zeer waarschijnlijk vanwege het bier. ) Uit de Römertopf:
500 gr biefstuk in reepjes snijden van ongeveer 2 cm dik en bakken in 30 gr hete boter. Zout en peper erop. 750 gr uien pellen, in plakken snijden 750 gr aardappelen, in plakken snijden Het braadvet in de geweekte Römertopf gieten Vlees, aardappelen en ui in laagjes erin leggen (bovenste laag moeten aardappelen zijn) op iedere laag wat peper en zout strooien. 5 dl vleesbouillon (van een blokje) mengen met 1 kopje donker bier en over het gerecht gieten. Römertopf met deksel erop in koude oven zetten. Oven op 200*C.-225*C. gedurende 120-135 minuten.
Eén van de kleine ongemakken van het zeemansvrouwen bestaan, is dat je klusjes die je vervelend vindt, niet af kunt schuiven op je partner als hij op zee zit. Te denken valt dan aan de afvalbak buiten zetten, oud glas en papier wegbrengen, boodschappen doen op zaterdag en dode vogeltjes opruimen. Het is allemaal niet dramatisch, maar vast wel herkenbaar voor iedereen, varend of niet varend. Wat was het geval vandaag: ik zit heerlijk aan tafel, onze dochter nog in haar bed boven, te genieten van het mooie weer. Opeens een knal! Alsof er een grote sneeuwbal tegen het raam gegooid werd. Aangezien dat op dit moment vrijwel onmogelijk is, keek ik wat het dan wel was. En warempel, deze 'sneeuwbal' was een arme zwarte merel. Het beestje lag op zijn rug hevig te fladderen, maar kon met geen mogelijkheid op zijn pootjes komen. Ik heb hem daarom maar even omgedraaid. Het beestje zat hijgend niets te doen. Oogjes dicht en één vleugel uitgestrekt. Oei, dat zag er niet veelbelovend uit en inderdaad bewoog hij een minuut of 5 later niet meer... Daar word ik dan verdrietig van. Zo'n mooie vogel... Maar er zat niets anders op, dan hem zelf op te ruimen.
Omdat ik het oud papier gisteren niet weggebracht had ("het kon nog wel een weekje" ) haalde ik een doosje en wilde hem erin doen, tot ik merkte, dat hij nog wel adem haalde! Ik heb hem vervolgens in een hoekje tussen bloempotten op de buitentafel gezet, zodat onze (vraatzuchtige) hondjes er niet bij zouden kunnen. Hij heeft daar een half uur gezeten en vloog zojuist, zonder een spoortje schade over de schutting! Wat een geweldig moment! Mijn dag kan niet meer stuk!
Het lijkt van een afstandje een haai, maar het is de maanvis die regelmatig langs de Singapore zwemt. Twee weken terug werd hij voor het eerst gezien, maar toen lag de camera (natuurlijk) in de hut. Toen hij vorige week weer langs kwam, hielden ze de fotocamera voortaan op de brug in de aanslag. En jawel, een paar dagen later kwam hij weer aanzwemmen! Helaas is de foto niet zo duidelijk, maar als je goed kijkt, kun je hem wel zien! De Filippijnse bemanningsleden herkenden hem meteen en volgens hen is het een smakelijke vis.
Ik heb even op Wikipedia gezocht: De klompvis of (rondstaart-)maanvis (Mola mola) is de zwaarste bekende beenvis. Een volwassen dier weegt gemiddeld 1000kg, en is 1,8 meter groot. Maar er zijn ook exemplaren bekend die 2300 kilogram wogen en 4 meter breed waren bij de vinnen. De maanvis leeft in alle grote oceanen waar het klimaat warm tot tropisch is. De meest noordelijke plaats waar ooit een maanvis is aangetroffen is in de wateren rond Alaska, al is dat uiteraard een uitzondering. Barcelona, aquarium
Het dier leeft van kwallen, plankton en kleine visjes. Door zijn grootte en taaie huid heeft de maanvis weinig natuurlijke vijanden. Vaak worden deze dieren opgemerkt wanneer ze bijna bewegingsloos op hun zij aan de oppervlakte liggen. Dat wekt de indruk dat ze ziek zijn, maar het is normaal gedrag: ze doen dit om hun temperatuur omhoog te krijgen. De maanvis beweegt zich voort door de stevige vinnen zijdelings heen en weer naar mekaar toe te bewegen. Een vrouwtje kan tot 300 miljoen eitjes in een legsel afzetten, wat geldt als record voor een dier.
). De advocatuur mag er dan een puntje aan zuigen, want bij slachtoffers (aan piratenzijde) wordt er door middel van de rapportering beslist of er terecht geschoten is. Verder is de stuurman de dokter aan boord. Moet hij een cursus volgen voor het verwijderen van kogels?
