Soms is het moeilijk om te begrijpen wat er in iemand omgaat. Om de pijn te zien , achter die glimlach op een gezicht.
*Everyone needs a reason to wake up in the morning, but shelost her*
Een levensverhaal
Dit is Soraya. Ze is 20 jaar geleden geboren. Op 17 juni. Maar haar vraag is waarom? Waarom is ze geboren? Met die vraag heeft Soraya het moeilijk gehad. Ze had het moeilijk om zichzelf te accepteren. Ze wilde nooit geboren zijn. Niemand zou haar toch missen. Ze vroeg zich af waarom ze anders was ? En waarom ze zo ongelukkig was ? Diep vanbinnen leefde ze niet meer. Ze was kapot. Anderen hebben haar kapot gemaakt, en Soraya haar eigen leven. Soraya was anders , in naïeve mensen hun ogen was ze anders. Ze had Turks bloed. Haar ouders zijn uit Turkije gevlucht toen ze 2 was. 18 jaar van haar leven brengt ze door in België. 18 jaren vol pijn & verdriet.Het begon allemaal toen ze 8 was. Ze liep op straat toen ze een man zag , een mysterieuze man die toen ongeveer 23 was. De man sprak haar aan met de woorden: ik wil jou ouders spreken. Soraya schaamde zich voor haar thuis. Ze groeide op in een arm gezin , ze hadden net genoeg om iedere dag eten te kopen. Maar toch stemde ze toe, en de man liep met haar mee. Na een lang gesprek kwam de man 2 weken later terug , met een hele hoop geld. Toen nam de man haar mee naar een hoerenkot. Haar ouders hadden haar verkocht! Ze kon het niet geloven! Tot haar 14e moest ze haar laten bepotelen door vieze , oude mannen , door alle mannen die haar wilden. Tot haar 14e moest zij afzien om geld te verdienen en het daarna aan haar ouders te geven. Daarna mocht ze terug naar huis. Ze wou dit niet ! Ze wou hier niet werken. Ze voelde woede,maar haar verdriet overheerste. Tijdens haar verblijf kwam ze in contact met drugs & alcohol. Het was voor haar een manier om zich beter te voelen , en de pijn die ze vanbinnen voelde te verzachten. Ze besefte dat het fout was om in die dingen haar troost te zoeken , maar zag geen andere oplossing. Na 6jaar was ze verandert. Niets kon haar noch schelen , ze was al getekend voor haar leven. Ze had al veel pijn moeten doorstaan in die 6 jaren. En ze wist dat deze pijn zou blijven aanslepen. Ze voelde zich misbruikt. Ze had besloten om niet naar haar ouders terug te keren. Ze ging onderduiken bij Luna , een meisje dat ze had leren kennen. Soraya ging uit , was vaak zat & slikte pillen en drugs. Op een dag ging het mis. Ze voelde zich ellendig,dacht aan die 6 verschrikkelijke jaren en nam een overdosis. Ze was toen 17. Toen Luna thuiskwam zag ze Soraya liggen & zorgde ervoor dat Soraya naar een ziekenhuis werd gebracht. Soraya heeft 2 weken gevochten voor haar leven en ze is uit haar coma ontwaakt. Na maanden revalideren kwam haar moeder haar bezoeken. Haar vader was overleden. Soraya voelde zich ineenkrimpen ze kon het niet geloven, haar papa was weg , weg voor altijd. De tranen rolde over haar wangen , ze besefte dat ze iemand kwijt was die niemand kon vervangen. Ze voelde woede maar opnieuw overheerste haar verdriet. Ze was boos op zichzelf, boos omdat ze geen afscheid had kunnen nemen, ze was beter terug gekeerd naar haar ouders, maar op dat moment kon ze het niet aan, nu had ze alles anders gedaan.. Na enkele dagen drong het tot haar door dat ze hem kwijt was, ze herinnerde zich nog het moment toen ze mee werd genomen door die vreselijke man , die vreselijke 6jaren. Allemaal te danken aan haar ouders. Dit kon ze hen niet vergeven , maar toch was ze kapot. Kapot omdat ze haar papa kwijt was. Waarom ben ik niet doodgedaan? Die vraag zat constant in Sorayas hoofd.1 jaar later leerde ze een jongen kennen ,Mageno. Eindelijk had ze haar geluk in iemand gevonden. Ze bleef van de drugs af en beloofde zichzelf om gelukkig te zijn met wat ze had. Na 6 maanden ontdekte ze dat ze zwanger was, maar aan dat geluk kwam al snel een eind. Ze kreeg een miskraam. Opnieuw moest Soraya verdriet verwerken. Ze kon het niet . Mageno steunde haar,maar had het zelf moeilijk. Ze troostten elkaar. Hun band werd sterker. Toch was Soraya kapot. Op 19-jarige leeftijd trouwden ze. Soraya leek gelukkig, ze liep rond met een glimlach op haar gezicht,maar achter haar masker schuilde er een meisje die niet meer wilde leven. Er was maar 1 optie om gelukkig te zijn , en dat was aan haar leven een einde maken. Maar dit wou ze Mageno niet aandoen, en ze beet door voor hem. Mageno, haar alles, haar steun, en haar geluk. 2 maanden na het huwelijk liep het mis. Mageno kwam om bij een ongeval. Soraya stortte in. Ze was alles kwijt nu , ze had niemand meer om haar gelukkig te maken, ze besefte dat ze zo niet meer verder kon, niet meer verder wou. 1 week na zijn dood kon Soraya het niet meer aan , en maakte een eind aan haar leven. Ze had genoeg afgezien,genoeg pijn gevoeld. Ze heeft 18 jaren gehoopt om gelukkig te zijn , 18 jaar heeft ze gevochten. In haar korte leven is ze haar vader,haar kind , haar man, haar geluk en uiteindelijk ook zichzelf verloren. Een lach is dus niet altijd een symbool van geluk , het kan je diepste wonden dekken,
Je rende rond in het duister
Gevangen door je eigen geest
Niemand kan zich inbeelden hoe jouw leven is geweest
Chaotisch , angstig ,zwart en eindeloos
Dat maakte jou zo gefrustreerd en boos
Hoeveel is het leven waard als het een oneindig gevecht blijkt te zijn?
Wanneer kan je zeggen dat je je grens hebt bereikt ?
Je hebt je eigen keus gemaakt
Alleen en doelbewust
Van een oneindig gevecht
Naar oneindige rust
-Mensen kunnen lang vechten,maar op een moment word het je gewoon allemaal teveel en breek je gewoon , zeg nooit dat je gelukkig bent,als je hart huilt en je vanbinnen kapot bent.
