Vandaag eigenlijk een rampdag voor Mia en Geert. De dag begon eigenlijk al in mineur want om 04.30h in de ochtend wanneer alle normale mensen in hun bed liggen begint er 1 of andere imam in zijne pyamake door zijn microke te brullen zodat jan en alleman wakker wordt. Lombok is islamland in tegenstelling tot Bali. Die boodschap van god duurt ongeveer een half tot driekwart uur. En tot overmaat van ramp begint die pippo zijne collega van een dorp verder ook zijne zever te verkondigen...kortom niet echt aangenaam.
In de voormiddag hadden we met onze lokale gids een wandeling door de plaatselijke rijstvelden gemaakt. Dit was van aan de start een toppertje. Hier en daar kregen we uitleg over alles en mochten we bij de huisjes die we passeerde af en toe eens op het erf. Zo zijn we bij een lokale steenbakker geweest en ook in een dorp waar we het dorpshoofd tegen het lijf liepen.Deze man trok onmiddelijk een vuil wit T-shirt aan en zijn zwarte hoed die bij zijn functie hoort en moest onmiddelijk met Geert op de foto. De wandeling eindigde na een paar uur bij onze gids zijn ouders die een handel hadden in allerlei bamboe en riet vlechtwerkjes. Natuurlijk hebben Geert en Mia iets gekocht als souveniertje. Rampje nummer 1: Tijdens de wandeling heeft Mia haar fototoestel in een irrigatiekanaal laten vallen en het duurde enkele minuten om het eruit te halen. Conclusie het apparaatje werkt nog wel maar trekt fotokes in de mist ondanks het vele mooie weer dat we hier mogen beleven. Rampje nummer 2: Omdat de c-schijf van Geert hare tablet vol fotomateriaal staat hadden we in Ubud op Bali een USB-stick gekocht als back-up. Nu een paar dagen later bleek die al verloren te zijn. Alles af gezocht en uitgeladen zonder succes. We hebben zelfs naar het hotel gebeld waar we hadden verbleven echter alles zonder succes.
