Ik ben
Trinet, 42 jaar en in de gelukkige omstandigheden dat ik mijn huis deel
met mijn echtgenoot Leendert en onze drie dochters. Hannah is 18 jaar. Mirthe 15 jaar. Jasmijne 9 jaar. Ik was vroeger verpleegkundige en tegenwoordig fulltime moeder en ook nog gastouder voor drie jongetjes.
verbouwen is leuk
als alles goed gaat
06-05-2008
iedereen weer thuis...
Vandaag is Hannah weer thuis gekomen en zijn we weer compleet. Op Hemelvaartsdag was Hannah met Dick, Mirthe en Jasmijne met de trein naar Katwijk gegaan en wij met de auto. 's Avonds zijn we met Jasmijne weer terug gegaan want Mijntje moest vrijdag weer naar zwemles. Mirthe kwam zaterdagmiddag weer thuis en Hannah was toen vanaf het station (na Mirthe in de goede bus te hebben gezet) doorgegaan naar Hanneke en Jacob. Vanmorgen kwam ze samen met Haddassah weer naar huis (en toen kregen ze in de trein een boete omdat ze (geheel onwetend en per ongeluk) een half uur voor 9 uur van de kortingskaart hadden gebruik gemaakt). Bijna 50 euro boete. Maar goed dat Jasmijne er niet bij was. Die had het niet overleefd.
Maar ik heb de klantenservice gebeld (want de mensen aan de linker kant die door een andere conducteur werden gecontroleerd kregen alleen een waarschuwing) en die dame zei dat we wel kans maakten om het geld terug te krijgen zeker omdat het de eerste keer is en er "verzachtende" omstandigheden zijn. Wordt vervolgd.
We hebben hele mooie vogeltjes in de tuin. Volgens het boekje sijsjes. Vanuit het bovenraam hangend kan je prachtige foto's maken want ze komen allemaal af op de vetbollen die aan de vlaggenstokhouder hangen. En dat er dan een meter boven hun kopje iemand met een fototoestel uit het raam hangt hebben ze dan niet zo door.
Voor het eerst sinds jaren organiseerde de Horizon weer eens een ouderwetse koninginnedagfeestmiddag op school. Je mocht koningklijk verkleed dus Jasmijne wenste als prinses te verschijnen. Dat ze in het knalroze ging deerde niet en dat ze de enige uit de klas was die verkleed was ook niet. (Bijna iedereen blijft over dus dan is verkleed op school komen in de middag nogal lastig.) Ze vond alle aandacht juist wel prachtig. Ja, Jasmijne is erg aan het veranderen. Waar is het bange verlegen meisje dat al gilde als er iemand langsliep in een winkel ? Die niks durfde zeggen tegen een vreemde ? (En iedereen, behalve papa, mama en de zussen waren "vreemd".) Nee, Jasmijne groeit. Ze papt aan met vreemde kinderen in de winkel en binnen de kortste keren hoor je haar vertellen hoe oud ze is en hoe ze heet en in welke groep ze zit. En problemen moet je oplossen. Was ze pas van haar stoel gevallen (thuis, toen ze alleen beneden was en ik even weg.) Gillen natuurlijk (want haar hele rug was open geschaaft, bleek later.) Maar toen ik thuis kwam biggelde er nog één verdwaalde traan en zei ze dat ze het probleem zelf had opgelost. "want huilen helpt niet, dat heb je zelf gezegt mama." (Dat klopte inderdaad alleen ging dat niet over als je je zelf erg zeer had gedaan.) Maar ze kan het dus wel toepassen. Nu nog in de juiste situatie.
Een nieuwe vervolgserie dient zich aan. Van Margriet hebben we 9 eitjes van wandelende takken gekregen. Ze zijn donker van kleur, zo'n 2 millimeter van doorsnee en ze lijken op zaadjes. Ze liggen nu nog vredig te liggen op een vochtig doekje in een klein potje. Maar als ze uitkomen (kan een aantal maanden duren) dan wordt het aquarium waar Flipje zijn laatste levensdagen heeft gesleten en waar ook ons (hoe heette ze ook alweer) muisje en later de schoolmuizen in hebben gewoond een herbarium. Margriet heeft zelf twee wandelende takken en sinds kort leggen ze dus eitjes. Ze zijn zowel manlijk als vrouwlijk (of gewoon niks) dus leggen ze allemaal eieren. Margriet verkoopt ze (de eitjes) via internet dus ze is opgenomen in de schemerige internetdierenhandel. Ze zijn erg makkelijk in het onderhoud. Af en toe een verse tak klimop en ze kunnen weer weken verder. Echt een huisdier voor mij (zolang ze niet ontsnappen.)
Verbouwen is leuk, moet Jasmijne gedacht hebben..............
....................toen ze (overigens geheel per ongeluk) de gitaar van Hannah omver liep. Resultaat, een twee-delige gitaar. Je snapt dat Hannah in alle staten was en nu geheel onthand is. Ze zat anders uren te pingelen en te zingen op/met het geval en nu dus niet meer. Is er iemand die nog ergens een gitaar (over) heeft of weet ? Kwaliteit is niet zo vreselijk belangerijk want die we hadden was ook maar een oudje (en die breken dus snel.) Je snapt dat je dan natuurlijk een eervolle vermelding krijgt op haar eerste cd (en wie wil dat nou niet.)
Vanmorgen (net uit bed) belde André. Ik zag op het schermpje al "Wenda" staan dus dat kon twee dingen betekenen. Of de baby was 's nachts al geboren of de weeën waren begonnen. Het was het laatste. Of de jongens konden komen. Natuurlijk. Mirthe moest 's middags wel naar de tandarts om drie zeer vasthoudende melkkiezen te laten trekken maar ja, baby's wachten niet dus zijn we met z'n vijven naar de tandarts geweest. Met de bus (voor een goede leuke tandarts moet je iets over hebben) met al die kinderen was al een onderneming op zich. Maar gelukkig vonden ze het bere interessant en bleven ze ook allemaal nog op hun stoel zitten. Ook Mirthe heeft het overleeft. Er zit nu een groot gapend bloederig gat in haar mond. Heeft dus weer een DD verdiend.
Toen we thuis kwamen gauw Ivar op bed gelegd en toen belde een zeer uitgeputte Wenda dat de baby was geboren. Axel had thuis steeds gezegd dat ie zelf in de luier bij de baby wilde kijken of hij een plassertje had dus was de mededeling van een baby voor hem al genoeg informatie. Begon door de telefoon gelijk tegen z'n moeder te vertellen van het cadeau dat ie bij de tandarts had uitgekozen : een echte goude ring met roze diamant.
André kwam de jongens rond 4 uur weer halen en wij zijn om half 5 even wezen kijken.
De baby is trouwens een jongetje, OTTO, met heel veel zwart haar, bijna 9 pond en ruim 55 cm lang.
Jasmijne was de enige krullevaar (en dat is ook logisch als je een uitgestorven vogel bent.) De klas vulde zich met heel veel Aagjes en Stampertjes en Plukken. Er was één majoor, één meneer Pen en één dokter. En Jasmijne dus als Krullevaar. TA LIE LOE ! 's Middags op school moest ik helpen frituren (patatjes) en toen -plop- sloegen alle stoppen door en zat de hele school in her donker. We hadden keurig alles op verschillende groepen gezet met verlengsnoeren en zo. Maar in de meterkast was ook niet te zien wat de boosdoener was. Alle switches stonden omhoog en ook toen alle patatpannen uit waren kwamen de groepen niet bij. In twee lokalen was nog wel stroom dus hebben we de pannen daar naar toe gesleept en hebben we zo maar patat gebakken. Ondertussen waren de eerste porties die in de pannen zaten toen het stroom uitviel zo vol gezogen met vet dat die oneetbaar waren. Maar uiteindelijk was er toch iets te eten en kwam alles goed.
Het sneewt hier ! Niet overweldigend maar de grond is wit. Overdag stralende zon. We hadden vroeg kerk dus waren rond half 11 al weer thuis. Even koffie drinken met geheel eigengemaakte kwarktaart (nee, geen zakjes) en toen aan de brunch. Lekkere croisantjes en kaasjes, salade en soep, suikerhaantjes en paasbrood.
Gisteren de hele dag aan het naaien geweest (was al weer even geleden.) Jasmijne kwam donderdag uit school met de mededeling dat de juffen dinsdag hun verjaardag vieren en dat ze allemaal verkleed mogen als iemand uit Pluk. Zeg ik:"leuk, ik heb nog wel een roze strik en dan ben je in je roze jurk Aagje" Maar nee. Mevrouw wenst als de "ta lie loe" Krullevaar te gaan. Dus dan naai je als goede moeder een Krullevaarpak. Ik had nog een bontig lichtbeige stofje liggen dus nu heb ik een soort van trui met afneembare (met klitteband) vleugels. Een soort heel kort pofbroekje en eronder een bruin gesteepte maillot. En op haar hoofd een soort bivakmuts met een pluim boven op. Grote ogen en een orange snavel ga ik sminken (morgen even oefenen) en dan hebben we een uitgestorven vogel. Hoop dat de vleugels blijven zitten. Foto's volgen.
Papa heeft een dia scanner gekocht zodat hij alle (kastenvol met) dia's kan digitaliseren. En dit was (geloof ik) de eerste. Ja heus, dat liefie ben ik. Ik kan me het blousje van mama nog wel herinneren. Maar waar hij is genomen ? Lineushof misschien ?
Op school zeggen alle juffen het (ze heeft er drie !) : "Wat is Jasmijne vrolijk de laatste tijd. Ze lijkt zo gelukkig." En thuis is ze ook helemaal lekker in haar vel. Ze speelt uren, zingt de hele dag, vertelt verhalen en gaat steeds meer uit zich zelf knuffelen en op schoot klimmen. Niet dat ze dat anders niet leuk vond maar nu doet ze het uit zich zelf. En eigenlijk moet papa haar elke dag naar bed brengen want hij kan veel beter kietelen dan ik.
De meiden zijn vandaag weer allemaal naar school. Gisteren hadden Mirthe en Jasmijne nog een extra dagje vrij (studiedag.)
Een hele relaxte week gehad. Met de trein naar Katwijk (vooral de trein is leuk), nachtje slapen, in de duinen gewandeld (gerend) en naar Panbos geweest. Was toch al wel bijna 20 jaar geleden dat ik daar voot het laatst was. Vooral de tankwal en de muur vonden de meiden erg leuk. Kon me daar van vroeger niets van herinneren. Alleen de herten en de trimbaan en die hebben we nu juist niet gezien. Vrijdag nog met z'n allen gebowld (maar als Hannah gooide stond er telkens een smurf op de baan om haar bal een duwtje te geven.) En Mirthe heeft bij het gooien van de bal nog steeds het idee dat het volleybal is dus we vreesden bij elke gooi voor de baan. Jasmijne is een echte rol-ster en die gooide steeds onverwacht veel kegels om. (En dan gauw op het beeldscherm kijken hoeveel er nog overeind staan.)
Nog meer gewandeld (in het bos) en door het bos want volgens Jasmijne is op de paden lopen niet door het bos wandelen. Je moet je echt tussen de takken door wringen en dan loop je pas in het bos. (was heel leuk)
Gisteren weer eens naar de tandarts geweest. Wortelkanaalbehandeling. Had (toen ik de vorige keer naar de tandarts ging, in december) veel pijn gehad bij warm/koud eten. Toen was er een foto gemaakt en in januari (toen ik een ander gat liet vullen) bleek dat er een klein ontstekinkje zat bij een wortel. Gisteren dus de behandeling. De pijn aan mijn achterhoofd vanwege het lange liggen op die keiharde stoel was nog het ergste. Verder geen pijn gelukkig. Ook geen verdoving dus dat was een makkie. (behalve die plastic mat in m'n mond en al die vijltjes die door je hersens worden geraagd.)
Vandaag hield Mirthe haar kinderfeestje. Dat krijg je als je in de kerstvakantie jarig bent. Nog niet zo erg als vorig jaar want toen hield ze haar party in juni. Er kwamen 10 meiden (de hele meidenhelft van de klas.) Toen ik gisteren nog even Else mailde over wat we allemaal zouden gaan doen belde ze zeer bezorgd op met de vraag : "Hadden we wat afgesproken ?" Ja dus. Maar ze had niets opgeschreven in haar agenda en ze moest toevallig werken. Maar ik had al alles gepland om in twee groepen te gaan koekjes bakken en freubelen dus hoe verder ? Gelukkig was Margriet bereid om favoriete tante te worden dus die is gekomen. Het liep gesmeerd. Ik heb al jaren net zulke visjes met nummers als mama vroeger had (alleen moest ik er vanmorgen nog wel een paar bij maken) dus alles ging op nummer. Geen gezeur wie waar wel of niet wil zitten en wie er als eerste iets doet. Gewoon een visje trekken en op volgorde alles doen. Margriet deed de keuken met de koekjes en ik heb met de andere groep labels gemaakt (en gelamineerd) en
inpakfolie versiert. Dus toen de koekjes klaar waren hebben we die met
veel lintjes in het folie verpakt en zo had iedereen voor morgen een
valentijns cadeautje voor z'n papa en mama.
Het was erg geslaagd allemaal en ze zeiden dat zo'n thuisfeestje veel leuker was dan naar de zoveelste speeltuin of zwembad. En geloof me, als het ze het niet leuk hadden gevonden hadden ze het gerust gezegt. Vooral Margriet als tante maakte wel veel indruk. Sommigen hebben een zus van die leeftijd.
Gisteren met Ina mee geweest naar een personeelsetentje van haar werk. Het was in de stad bij de Griek. Ik kende dus echt niemand maar het was onverwacht heel gezellig. Een man of twintig, alles bij elkaar. Ze heeft een erg leuke baas en ook zijn vrouw is erg aardig. Erg lekker gegeten. Eerst allerlei voorgerechten op grote schotels dus je kon van alles wat nemen. Voor het hoofdgerecht kon je kiezen tussen vlees, vis of vegetarisch. Vlees gekozen. En dat werd een soort mixed grill met een stuk of vier soorten. Het toetje was bijna nog lekkerder dan het voorafgaande. Een heel groot bord met van alles wat. Chocolademouse, vruchtenijs, griekse yoghurt, baklava, vruchten, slagroom. Yammie yammie. Rond 11 uur waren we weer thuis. Ina bleef slapen dus dat was makkelijk. Ging vanmorgen weer gelijk door naar haar werk. Volgens mij heb ik een knoflookkegel van heb ik jou daar maar Leendert sliep gisteren al en ik vanmorgen dus er staat hem nog wat te wachten.....
En dan hier de beloofde foto met hechting die er inmiddels uit is. Lijkt wel een soort uitheems navelvretertje. Daar maakte ze zich haast nog meer zoregn over dan om de snijerij van de week er voor want "toen wist ik niet wat me te wachten stond en nu wel." Maar zoals meestal viel het vreselijk mee hoewel ze zichzelf bijna een slagaderlijke bloeding bezorgde door toen de assistente met haar mesje boven de hechting zweefde opeens haar handen op haar buik te leggen en overeind te komen. Toen ze weer lag was het nog 2 tellen en klaar. Ze begint nu aan haar flubbelloze navel te wennen en hem (haar?) te waarderen. Het was een epidermische cyste, oftewel, een huidcyste. Geen hechtingresten meer gevonden.
Mirthe is geopereerd en 10 kilo lichter (aan zenuwen.) Ze was vreselijk nerveus. De verdovingsprik deed wel erg zeer maar na een paar minuten was alles gevoelloos en is het plupje eraf gesneden. Het wordt nog onderzocht in het ziekenhuis maar aangezien het er al 10 jaar zit denk ik niet dat ze meer vinden dan een stukje hechting en talg. Er zit nu één hechtinkje in en twee mooie pleisters er overheen en het voelt wat beurs en trekkerig. Foto is nog niet beschikbaar maar morgen mag de pleister eraf dus dan zullen we eens zien hoe het er uit ziet. Ze heeft er in elk geval weer een Donald Duck Pocket bij. (Je zou je er haast voor onder het mes laten gaan.)
Morgen wordt Mirthe's flubbeltje verwijderd. Sinds ze als 14 maandige aan haar navelbreuk is geopereerd zit er op de plaats waar de hechting zat een klein balletje. (doorschijnend blauw, van de hechting.) Maar de laatste tijd wordt ie groter en is hij soms pijnlijk en rood. Ik heb keurig toestemming aan Mirthe gevraagd en de foto mocht erbij. Morgen een nieuwe (maar dan zonder piercing.)
