ook vanwege Linda, Thierry en Rudy bedankt voor het lezen van onze blog. Of wij zullen ontvangen worden door onze koning weet ik niet maar wij gaan lekker smullen in café/brasserie " Roi Albert". Au revoir et merci.
Na de ontlading van de lange achtdaagse tocht naar Lourdes, kropen we gisteren toch allemaal vroeg in bed omdat vandaag de col de Tourmalet - een klim van 20km lang en gemiddeld stijgingspercentage van 7,5% - op het programma stond. De beteren onder ons (Niels, Martin en Sander) hebben de weg naar daar (30km) afgelegd als opwarming, de anderen kropen verstandig zoals ze zijn in de camionette om op vijf km van de klim dan maar de opwarming aan te vatten. De col was zoals verwacht bijzonder lastig. Iedereen koos voor zijn eigen tempo. Martin en Sander hadden een perfecte samenwerking en klommen samen naar boven aan een tempo van 16km per uur. Niels merkte vlug op dat het tempo iets te snel voor hem was maar eindigde mooi derde op een viertal minuten van de twee. Stan reed nog met verbluffend veel gemak over de eindmeet een poosje later. Hij was verwonderd dat het al gedaan was en wou blijven doorgaan. Louis, Peter en Remi reden de eerste vijf km samen naar boven. Remi moest na een demarrage wat gas terug nemen- we wijden het aan een gebrek aan ervaring van cols klimmen- en kon het tempo van Peter en Louis niet meer volgen. Na 9km klimmen liet Louis dan Peter in de steek. Kim had zijn vele pintjes en kilometers nog niet verteerd denken we en eindigde als laatste. Hij had wel nog verbluffend veel over aan de meet want direct toen hij aankwam kijk hij constant naar zijn voorfring of deze nog in orde was. Thierry en Neckie zorgden voor de nodige aanmoedigingen langs de weg. We waren daar wel niet de enigste wielertoeristen die naar boven reden maar het moet gezegd zijn. Geen enkele van ons werd ingehaald door eentje van deze wielertoeristen, de velolourdes mannen reden al de rest naar huis. De afdaling was voor allen een echte verademing en iedereen genoot ervan. Thierry zag zijn moment gekomen en toonde de rest van de jonge snaken, hoe men als een echte flandrien moet dalen. De dertig km terug naar Lourdes, werden gebruikt om nog eens na te genieten van het ganse gebeuren. En iedereen was het erover eens, dit was een reis dat we nooit zullen vergeten!!!
Hierbij bedanken we nog eens iedereen die ons steunde tijdens het jaar, zodat we konden gaan trainen om dit alles mogelijk te maken, Rudy om alles te organiseren en Thierry, Linda (en Neckie) om ons te begeleiden.
Morgen beklimmen we de Tourmalet met Maarten, Sander, Stan, Louis, Kim, Niels, Peter en ikzelf. Ik was bij de vorige vermelding onze Peter vergeten. Bij deze mijn excuses aan Peter. (Was al weg gaan bleiten bij zijn moeder)
Voor de laatste etappe werd ik, Remi, verantwoordelijk gesteld voor een commentaar neer te zetten.
We zijn vanmorgen vertrokken voor een rit van 125 km vanuit Larresingle richting eindbestemming: LOURDES.
Het parcour was zoals het humeur van Alexander: op en neer, zon en geen zon en soms een spatje regen.
We moeten wel toegeven dat Lourdes inderdaad wel h(g)eilig is want tijdens de tocht heeft den Neckie op een helling Maarten, Niels, Sander en Peter los uit het wiel gereden terwijl hij lekker in het zadel bleef zitten met de vingers in de neus. Zelfs op het einde was er een sprint en die werd gewonnen door onze Neckie. Voor het thuisfront is er beeldmateriaal voor de non-believers.
Na de tocht zijn we allen naar het grotje geweest om een (k)aars te branden in de hoop dat we morgen de Tourmalet kunnen bedwingen.
In naam van alle deelnemers wil ik nog eens alle (blog)bezoekers bedanken voor hun steun. Ook de begeleiders voor hun goede zorgen en Rudi voor de organisatie.
Morgen zal er nog een laatste commentaar geplaatst worden om te vermelden of Sander, Stan, Maarten, Niels, Louis, Kim en ikzelf de Tourmalet zijn opgeraakt en veilig zijn afgedaald.
Ik zelf heb mij deze week enorm geamuseerd en voor mijn part is dit zeker voor herhaling vatbaar. Misschien een andere bestemming weliswaar.
door de late
ontwikkelingen zijn de kopmannen en friste mannen, Maarten Clochet en Sander
Delmeire verplicht om de blog in te vullen.We zijn nu dag 7 en iedere renner denkt dat we al aangekomen
zijn in Lourdes en er zijn enkelen die zich vandaag in de drank storten.
Na 6 lange dagen
in de bus en 6 dagen van afzien waagde Thierry zich aan een tochtje met de
fiets. Hij trachtte de renners te pijnigen en te doen afzien voor 80km en
slaagde hierin met glans. Na de vele beklimmingen stortte hij zich als een ware
zelfmoordterrorist de afdaling naar beneden. Omdat Thierry zich waagde aan een
fietstochtje moest iemand zich opofferen om met onze camionette te rijden.
Alexander Deneckere was present om het roer over te nemen. Fier als een gieter
waande hij zich aan de taak als ploegleider.(quote: Ik zou beter
camionchauffeur worden!!!)
Vandaag was het
weer beter dan de vorige dagen met veel zonneschijn zonder te overdrijven. De
derde lekke band was deze keer voor onze Held,Rudy. Ook Peter Denys had af te
rekenen met pech. Door Peter zijn brute kracht brak hij zijn spaken.Gelukkig hebben we enkele reservewielen
mee waardoor hij zijn tocht kon verder zetten. Het parcours vandaag was niet
van de poes met enkele zware kuitenbijters. Er was echter niemand aan het
klagen want we fietsten door schitterende landschappen en hiervoor hebben we
deze tocht aangevat. Deze avond logeren we in een pitoresk dorpje als God in
Frankrijk...
Voor we onze
tocht beëindigen willen we namens de groep twee mensen eventjes in de
bloementjes zetten. Zonder onze begeleiders Thierry en Linda zouden we deze
tocht nooit kunnen voltooien. Linda zorgt voor de medische zorgen en een
drankje en een koekje en Thierry houdt zich bezig met het technisch aspect van
detocht. Voor de leken onder ons
lijkt dit evident maar na 1000 km helpt ieder detail en iedere steun in elke
vorm. Bij deze bedankt voor de bewezen diensten!!!
De meeste mensen
die ons kennen weten dat we nu eventjes te sentimenteel worden en nu eventjes
stoer moeten worden, dus!!!!!: morgen een rit van 120 km over een parcours die
niet van de poes is waar we aankomen in Lourdes!!!!
Bij deze zullen
we in onze nest kruipen en proberen om Kimboslice met zijn dronke peren in zijn
bed te draaien.
Gisteren is onze blog van rit 6 wegens technische problemen
niet op de site geraakt. Daarvoor onze welgemeende excuses naar de fans
hunnentewege.
Bij aankomst in het hotel in Limoges na rit 5 werden we door
een heel vriendelijke uitbaatster ontvangen. Ze wist ons te vertellen dat we
onze 180km durende koniningenetappe in mooi weer gingen kunnen afwerken. Bij
het openen van de gordijnen bleek dit een twijfelachtige weersvoorspelling te
zijn. We startten bijna allen met zomerse kledij, maar al na een half uurtje
rijden beslisten de weergoden er anders over en kwamen we in een helse bui
terecht. Resultaat: Kletsnat en Rémis paander (woord van deze reis en ook
synoniem voor het mannelijk geslachtdeel) kroop in zijn schulp. De regen zorgde
er ook voor dat Alexander drogere oorden ging opzoeken. De regen ging de snee
in de vinger geen goed doen, maar de schrik zat er bij hem ook in na zijn
valpartij 500m na vertrek.
Enkele oerkreten verder vertrok het peloton voor het vervolg
van de zware rit, want opnieuw werden we verrast door heel wat stevige heuvels.
Al zingend probeerden we ons warm te houden. Menig Vlaamse klassieker
passeerden hierbij de revue. Waarvoor dank aan onder andere Johny Turbo,
Preuteleute en Get Ready.
De middagpauze werd alweer genuttigd op een idyllisch
dorpspleintje waar de zon ons gelukkig weer in het snoetje scheen. Hierdoor
konden onze kleertjes terug wat drogen en dit kwam zeker van pas. s Namiddags
waren de jongsters nog zo fris als dartele hoentjes en beslistten om eens
stevig te koersen. Het regende niet alleen nog een half uurtje stevig door,
maar tevens ook aanvallen. Niemand wou onderdoen voor de ander. Door de regen,
de afstand en het zware koersen werden er s avonds enkele zwaar vermoeide
coureurs in het hotel aangetroffen.
Eén hiervan was Kim VdG die nu in het peloton bij de naam Kimbo Slice wordt
genoemd vanwege zijn grote vechtlust en karakter (voor de mensen die deze
vechtersbaas niet kennen, kunnen gerust eens deze naam intikken op YouTube). Na
enkele moeilijke momenten heeft onze Kimbo de koninginnerit op een prachtmanier
afgewerkt.
