Vandaag is het zaterdag en hebben de kinderen een dagje vrij. Zo kan ik eindelijk het speeltuig repareren! Er miste 5 planken van het gedeelte waar de kinderen opstaan! Redelijk gevaarlijk zeker omdat ze elkaar wel eens een duw durven geven! Samen met Johanna en Hanna (de twee andere Duitse vrijwilligers) ging ik naar daar om het ding te repareren! Dat was snel gefikst en we begrijpen niet waarom niemand ooit op het idee is gekomen om een hamer en enkele nagels te nemen en het te repareren! Ok dit is Afrika ik weet het, maar ik zal maandag toch een beetje meer gerust zijn om te zien dat ze niet meer aan de balken hangen en er kunnen afvallen. We keken nog eens goed rond en hebben een plan! We willen nog enkele kinderstoelen kopen want er zijn nu maar 4 kleine stoeltjes en twee zijn zo'n kampeerstoelen! En de rest zijn volwassenen tuinstoelen. Verder willen we een bankje om een gezellige praathoek te maken, verder willen we meer opbergruimte en een extra tafel! Dus nu zoeken we uit of we dat in Windhoek kunnen kopen. Ik heb een mail gestuurd naar Bert, een Belg die in Windhoek woont, om te vragen of hij weet of en waar we dat kunnen kopen. Dus als hij antwoord kunnen we een van naar Windhoek om de klas te vullen. Als mijn doos hier is wil ik ook nog dozen kopen om alles in op te bergen zodat alles netjes is.
Vandaag is Johanna aangekomen! Ze heeft me wat geholpen in de kleuterschool. Vandaag was een veel leukere dag dan gisteren!! De kinderen hebben zich veel beter gedragen!! Ze hebben niet gebeten, minder stenen gegooid, elkaar minder gepest dus ja we maken vooruitgang.Ik hoop echt dat we op deze weg verder kunnen gaan want dan is er nog hoop dat we tegen volgende week leuke kinderen in de klas hebben!! Ik vind het nu nog altijd heel erg dat ze eigenlijk niets hebben om mee te spelen! Ze hebben een paar blokken, een heel aantal boeken (maar die kunnen ze nog niet lezen) een paar kleurpotloden, maar amper papier, een aantal krijtjes (een stuk of 10), 1 handpop (die ik al gerepareerd heb, want het hoofd viel er bijna af, gelukkig had ik naaigerei bij) 4 vingerpopjes, 2 ballen en 4 tennisballen en 5 inleg puzzels (waarvan ik er 3 bij had)!! Je kan natuurlijk zeggen dat de kinderen op dit moment maar met weinig zijn, maar er is echt te weinig materiaal om je elke dag mee bezig te houden. Een van de dagen installeer ik de spiegelfolie die ik kocht, maar ik ben nog aan het bedenken wat de juiste plaats is daarvoor. Ik ben eens benieuwd wat ze dan gaan zeggen als ze die zien!!
Vandaag was het mijn geluksdag!! Er was nog 1 plekje in de safari-jeep en ik kon dus mee op safari!! Eerst dacht ik dat alle dieren verdwenen waren!! Maar na een hele tijd zagen we de baby giraf. Daarna hadden we sporen gevonden van de neushoorn, dus ging de gids die volgen. Maar wat is de kans dat je een neushoorn vindt in een gebied dat 12.000hectaren groot is en er maar 4 neushoorns leven in het gebied? Wat later vonden we neushoorn poep! Dan zagen we plots een staart van een dier dat de weg over sprong! We dachten een wilde kat misschien! Maar nee hoor we hadden een baby luipaard gevonden, dat is heel uitzonderlijk hoor. Er zitten hier namelijk niet zo veel luipaarden in het wild en ze zijn zeer bang! Waarschijnlijk was de mama op jacht en moest de baby zich schuilhouden! Maar we hebben hem gezien, we konden wel geen foto nemen daarvoor was hij te snel weg, maar we zagen zijn hoofd en alles!! Zo schattig!! Mijn eerste luipaard dat ik hier zag was een baby en dan nog eens een wilde!! En na wat verder te zijn gereden hebben we jawel hoor de neushoorn gevonden!! Een prachtige mooi mannelijke neushoorn!! Hij was niet zo blij om ons te zien, maar wij waren allemaal zo opgewonden!! Ook hier was foto's nemen iets moeilijker omdat het al behoorlijk aan het schemeren was, maar gelukkig had een Nederlands koppel een nog beter fototoestel bij en heb ik hun foto's op mijn pc mogen zetten! Maar ze staan nog in row dus ik kan ze nog niet bekijken, dat zal iets voor thuis zijn. Johan kan je me hierbij helpen? Dus wat is de kans dat je op 1 dag een luipaardbaby en een neushoorn ziet? Die kans is echt heel klein!!
Op maandag
om 16 uur vertrok er een gamedrive. Een safari bij zonsondergang. Je rijd met
een jeep waar 9 gasten in kunnen door het domein om dieren te spotten. Je moet
af en toe een riviertje oversteken en je moet ook regelmatig omhoog en omlaag
en je wordt soms doorelkaar geschud. Maar dat was allemaal de moeite want ik
zag enorm veel dieren:
Enkele
groepen bavianen, wrattenzwijnen, veel oryx = een soort bok, de nijlpaarden
(bij maanlicht), wildebeesten nog enkele andere bokken en diertjes en !! De
giraffen!! Eerst zagen we drie giraffen en toen we een beetje verder waren
zagen we een baby giraf!! Die was zo schattig.En een heel eind verder zagen we
ook een mannetjes giraf. Het is echt geweldig om die dieren in hun natuurlijke
omgeving te zien!! Het is dan ook een beetje raar als ze je eten voorschotelen
en zeggen dat je oryx aan het eten bent. Ze jagen hier, maar enkel op de
mannetjes die alleen leven of oud zijn, ze jagen nooit in een broedgroep!!
Johann had
meer dan gelijk als hij zei dat de kinderen regels en structuur nodig hadden!!
Ik had 4 kinderen vandaag (ja een deel zijn er verhuisd dus dan zit je meteen
met weinig kinderen in de school) Maar die telden wel voor 3 of 4 keer zoveel.
Je merkte al redelijk snel een soort rangorde binnen de kleine groep kinderen!
Adriano is de baas! Dan komt zijn zusje Anto (3jaar) en dan Kristiano en dan
helemaal onderaan de ladder zeg maar van de ladder gevallen: Viciano. Echt erg
ik had al snel door dat Adriano haar pest! Maar echt bewust! Ook al versta ik
de lokale taal langst geen kanten (Damara) toch begreep ik al snel dat hij haar
uitmaakte!!Ook de kleine Anto doet er
vrolijk aan mee. Echt erg! Op een gegeven moment is Viciano weggelopen, ik heb
haar teruggehaald en haar moeten troosten, wat niet simpel is omdat ik ook niet
juist wist wat er gebeurt was en zij me niet helemaal begreep. Op een gegeven
moment heeft ze me zelfs gebeten! Maar uiteindelijk kwam alles weer in orde! Om
13.30 uur was de school gedaan!! En ik ben wat gewoon maar ik was toch blij dat
de eerste dag erop zat. Ik ga dus de volgende dagen moeten proberen om heel
streng en duidelijk te zijn! Ik hoop dat ze dan snel doorhebben dat zulk een
gedrag niet getolereerd word door mij!! Ik denk dat het feit dat de kinderen nu
eigenlijk bijna niets te doen hebben ook wel een rol speelt, als je je verveeld
moet je iets doen hé! Dan pest je dus je klasgenoten en gooi je stenen of
ballen naar honden of katten als ze voorbij komen! Dit kan voor mij echt niet.
Johann vroeg me hoe de eerste dag was en hij vertelde dat ik misschien beter de
ouders in de namiddag les zou geven, want ze leren dat allemaal van hen. Ik
hoop dat het elke dag een beetje beter gaat en dat de doos er snel is!!
De reis is vlot
verlopen. De ice trein was netjes op tijd en we reden met momenten tot 300
kilometer per uur. Datvoel je wel in je
oren, maar verder merk je er niet van! Ik zit nu ik dit typ op de luchthaven
van Frankfurt. Ik heb mezelf ingecheked via een automaat dat ging vlot! Op die
manier won ik tijd en kon ik ook mijn stoel nog veranderen! Ik zal nu naast het
gangpad zitten. En zo moest ik enkel mijn koffer nog inchekken. Mijn koffer was
als eerste ingecdhekd. Ik was er nu al uren aan het wachten dan laat je je niet
meer voorsteken! Enkel de koffer werd gewogen, de handbagage tot nu toe nog
niet! In de taksfree shop heb ik shampoo gekocht, want wegens overgewicht kon
die niet mee in de koffer! En in handbagage mag dat enkel in de taksfree.
De
handbagagecontrole is om de een of andere reden altijd een probleem bij mij. Nu
had ik alles netjes op de band gelegd, maar nu piepte ik als ik door de radar
liep! Maar de handbagage hebben ze deze keer tenminste niet helemaal binnenste
buiten gedraaid! Elke rits in mijn broek deed het kleine scanapparaat dan ook
weer biepen, maar uiteindelijk hebben ze me na een grondige controle dan toch
maar doorgelaten!! Gelukkig, nu zit ik te wachten tot de laatste ticketcontrole
en het instappen, dat begint om 19.30 uur dus ik heb nog ruim een uur de tijd
voor ik aan boord kan!
Dag 1 de
reis bij aankomst getypt:
Na
heeeeeeeeeeeeeeeeeel lang wachten konden we eindelijk instappen! Zo 8 uur
alleen op een luchthaven wachten dat is toch maar saai, maar we hebben het er
voor over!
Instappen
verloopt vlot en ik zit op een rij met 2 Nederlanders dus kan ik af en toe nog
eens iets in het Nederlands zeggen.
Het
vliegtuig vertrek netjes op tijd richting Windhoek. Nog 8121kilometers te gaan!
Het vliegtuig ziet er heel netjes uit en de service aan boord is ook heel goed,
vriendelijk en genoeg te eten en te drinken. Van slapen is wel niet veel in
huis gekomen een uurtje echt geslapen en de rest wat gedud en dan 1000 keer op
je uurwerk kijken of de tijd niet wat sneller kan gaan. Op de luchthaven van
Windhoek stappen we uit en wandelen we door de barre koude naar de aankomst
hal! Ik wist dat het koud zou zijn, maar zo koud?! Natuurlijk ben ik ook wel
moe en dan heb ik het altijd kouder! Door de paspoortcontrole was snel gebeurt
(eens het aan mij was dan toch)! En alhoewel mijn bagageals eerste in Frankfurt was ingeladen kwam
mijn bagage na even al tevoorschijn! Nog veel beter ik kom in de aankomsthal en
vind vrij snel mijn taxi want die heeft een bordje met mijn naam op vast. We
moeten nog even op iemand anders wachten, ondertussen kan ik al geld wisselen
(ook dit duurt lang!) Ondertussen wacht de Fernando van de taxi nog steeds op
die tweede persoon! Nadat iedereen er was hadden we ze nog niet gevonden en dus
zijn we maar doorgereden. Om 8.30 uur ongeveer was ik dan uiteindelijk in
Dusternbrook Gastfarm. Na een mooie rijweg!! Bergen en steppe! En als ik goed
keek af en toe al een wild dier!! Geweldig!
Ik kom aan
en krijg meteen de sleutel en mijn bagage wordt naar mijn kamer gedragen,
simpel, maar alles wat ik nodig heb is er! Wat heeft een mens meer nodig! Zeker
als je buiten kijkt en zo een fantastisch uitzicht hebt!! De baas zie ik even
later, nadat hij zijn ontwaakduik had gemaakt in het (heel koude, het is nog
altijd koud!) zwembad. Over het weer (ik heb ondertussen toch maar een jas
aangetrokken) denk ik waarom doe ik mezelf dit aan? Het was bij ons wel wat
warmer! Maar enkele uren later ben ik dat alweer vergeten want nu broeit de zon
loeihard en is het dus heel warm. Johann (de baas) heet me welkom en zegt dat
ik de omgeving maar wat moet opsnuiven, zo ken ik de omgeving al wat. Ik dus op
pad (met fototoestel in de hand uiteraard!). De camping had ik als snel gezien.
Dan vertelde Johann me dat er een plannetje was om een bewegwijzerde wandeling
te volgen, de kleine of de grote tour. Ik stoer al ik ben neem meteen de grote
tour. Misschien heeft het wel geholpen dat hij zei dat ik misschien wel
nijlpaarden kon zien?!! (zeker wel) Dus ik weg voor een 5 tal kilometer, makkie
toch? Dat is buiten de hitte en de bergen gerekend natuurlijk. Johann vraagt me
ook na te kijken of ik de tour duidelijk vind, want anders gaan ze hem
aanpassen, speel dus gewoon de toerist, nu ken je de weg nog niet dus nu kan
dat nog. Ik dus weg (weer met fototoestel in de aanslag) voor een wandeling!!
Het begin was makkelijk te volgen en ik geraakte dan ook na een uurtje (het
eerste deel is met veel klimmen en dalen!) kom ik bij de dam waar de
nijlpaarden zouden kunnen te zien zijn, ik zie er natuurlijk geen 1! Dan begin
ik uit te dokteren waar ik nu eigenlijk naar toe moet daar het pad hier niet
meer echt een pad te noemen valt en met 1 oog op het water. Uiteindelijk vind
ik de weg EN de nijlpaarden!! Dat was echt een droom om de nijlpaarden eens in
het wild te zien!! 3 volwassen dieren en een jong!! Mooi op de waterrand
liggend!! Ik dus meteen even van het padje afgeweken om fotos te nemen (dat
kon daar er staat daar ook een hippochalet) En dus nam ik enkele mooie fotos.
Toen begon de miserie!! Ik vond de weg niet meer! Ik kon er nog aan uit dat ik
een beekje over moest. Niet dat het begrip erover bereikt is. Los erin
natuurlijk met als resultaat mijn schoenen helemaal bruin! Na enige tijd te
verdwalen heb ik dan maar besloten om terug te gaan naar waar ik zeker wist dat
het juist was. Dus tot aan de beek. En uiteindelijk heb ik de weg dan toch
gevonden. Johann laat me een van de dagen met iemand tot daar gaan om uit te
leggen waar het misloopt.
Kennismaking
met de kleuterschool:
Nadat Johann
een nieuw slot had gestoken (de vorige vrijwilliger heeft de sleutel niet terug
gegeven) kon ik een kijkje nemen in de kleuterschool! Het was nog 20 keer erger
dan ik verwacht had! 4 bakken met daarin wat restjes speelgoed, enkele boeken
een paar kapotte penselen en bijna geen verf. Gelukkig heb ik dat allemaal in
mijn zending zitten . De handleiding die er ligt is duidelijk geschreven door
iemand die geen kleuterjuf is! Ik ben blijkbaar de eerste echte juf die hier
komt als vrijwilliger (vertelde Johann me). Er staan dingen in die ze echt van
einde en verre nog niet moeten kunnen! Daar zal ik dus eens verandering in gaan
brengen. Al zal dat een hele opgave zijn om dat in het Engels te doen. Maar dat
lukt wel!! Verder wil Johann graag dat ik een duidelijke structuur aanbreng die
dan door iedereen die na mij komt MOET opgevolgd worden!! Ook duidelijke
afspraken moeten gemaakt worden. De uren van de school moeten ook nog beslist
worden. Al zullen die wel iets anders zijn dan in België. Morgen ga ik eerst de
kleuterklas wat opruimen en al een en ander weggooien en van de muren gooien en
er iets nieuw voor maken. Ik hoop dat mijn doos met materiaal er snel is dan
kunnen die kinderen teminste iets leren en spelen! Er zijn nu een heel deel
mensen met hun kinderen verhuisd. Ik zou mijn kind hier ook niet naar school
laten gaan!! Dinsdag haal ik de kinderen erbij spannend!
Opruimactie:
Deze ochtend
na het ontbijt op naar de kleuterschool. Eerst en vooral heb ik de grond
gekeerd dat was nodig, dan heb ik alles uit de dozen gedaan, de dozen
uitgewassen en alles er weer netjes ingestoken. Maar ik heb ook het een en
ander weggegooid. Puzzels met maar de helft van hun stukjes, penselen zonder
haren! Papieren waar op gekrabeld was en nog veel meer. Het ziet er nu al wat
properder en ordelijker uit. Ik hoop dat een van de dagen mijn doos er zal
zijn, want op dit moment is er echt amper iets om mee te spelen, knutselen of
leren. Ik wil ook graag een bankje laten maken om zo een gezellig praathoekje
te maken. Verder heb ik nog een paar ideetjes die ik eens met de baas zal
moeten overlopen! Vandaag heb ik nog een heel aantal dingen op de pc gemaakt
die ik later ga afdrukken zoals een weerkalender, de dagen van de week, regels
voor de kinderen (en jawel collegas met pictogrammen) dat moet ik dan later
deze dag afdrukken zodat ik dat morgen al kan gebruiken.
De papieren die we nodig hebben om de goederen te kunnen ontvangen zijn terecht!! Ik kan dus morgen met een gerust hart vertrekken. Morgen vroeg is het zover!! Ik vertrek naar Namibië. Na anderhalf jaar aftellen is het eindelijk zo ver! Ik kan het bijna niet geloven, maar zondag sta ik echt in Namibië. Mijn volgende bericht komt van op Afrikaanse bodem. Deze middag kreeg ik nog leuk nieuws! Mijn collega's waren akkoord om mijn project te steunen vanuit de school. Alvast bedankt aan al mijn collega's voor de steun.
Als je ooit iets wil opsturen zorg er dan voor dat er geen communicatie problemen komen in het verzendingsproces! Ik vertrek over 2 dagen en de papieren van de doos zijn nog steeds niet terecht! Deze papieren heb je nodig om de documenten in te klaren en dus te kunnen ontvangen. We hebben nu bij DHL een duidelijk antwoord gevraagd om nu juist te weten waar de documenten zijn en waar het materiaal is. En als we dat weten zijn we weer een stap verder!! Gelukkig heb ik heel veel hulp van de mensen van Wereld Missie Hulp!!
Vingers kruisen en hopen dat alles snel in orde komt.
Een kleine wijziging in de doos. Ik heb de hele doos weer moeten uitladen!! En weer inladen in kleinere dozen. Want Johann in Namibië kon de grote doos niet oppikken. Dus ben ik deze woensdag terug naar Wereld Missiehulp gegaan om de dozen in te laden. Gelukkig had ik deze keer het fototoestel bij om enkele foto's te trekken!! Nu wil ik de dozen pas terug zien in Namibië. Hopelijk loopt nu alles volgens plan.
Vandaag ben ik nogmaals naar WMH getrokken. Deze keer had ik nog een aantal kleedjes mee die mijn mama genaaid en gebreid had. DANK U Mama!! En een Solar cooker. Deze zonnen oven is een cadeautje voor de plaatselijke bevolking. Zo kunnen ze koken op zonnen-energie. De doos en de kleedjes in de doos en plots kwam ik tot de conclusie dat er nog wel wat plaats over was! Leuk. Allé naar Renné! Heb jij nog wat materiaal voor mij?? En ja hoor zoals altijd had hij wel weer het een en ander voor uit te kiezen. Zo heb ik er nog krijt, spelletjes en kinderkledij kunnen insteken. Volgens Renné had ik nog plaats zat en kon ik er nog iets insteken dat ik opzij had gezet voor moest er nog plaats zijn, volgens mij was die er niet want dat kralending was redelijk groot. Renné heeft me even geholpen en ja hoor het ging er vlotjes in!! Ik dacht bij mezelf als dat groot ding erin kan dan kunnen die plastiek diertjes om in elkaar te steken er misschien ook nog wel in. Dus ik er weer het een en ander uitgehaald en met het trukje van René en ja hoor ook deze dingen gingen er vlotjes in!! Dus ik heb weer veel extra dingen kunnen meenemen vandaag.
Toen was de doos dus echt wel vol!! Joepie! Weer een zorg minder.
Renné heeft de doos toen gewogen. 187 kilogram!! Niet min! Toen heb ik samen met Renné de doos zorgvuldig gesloten. Nu staat ze in de vertrekhal klaar om te wachten tot ze de boot op kan.
Ondertussen nog even naar Namibië gemaild om te vertellen hoe groot en zwaar de doos is, want ze moeten die daar nog even oppikken als ze is aangekomen. benieuwd hoe ze gaan reageren!!
Nu kan ik even ontspannen, hoef ik geen materiaal meer te zoeken en naar WMH te brengen. Nu kan ik me concentreren om nog wat wafels te verkopen zodat ik ter plekke nog materiaal kan kopen en aanmaken. Zo wil ik graag een schap laten maken om alles netjes in op te bergen.
Vandaag ben ik nog een keertje naar Wereld Missie Hulp gegaan (wmh). In mijn doos zat al van alles in maar de orde was nogal ver te zoeken. Dus ik heb alles uit mijn doos gehaald om het dan weer opnieuw erin te steken! Elk dingetje dat ik erin heb gestoken netjes genoteerd. En alle overtollige verpakking verwijderd. Gewicht dat je niet moet meenemen moet niet mee hé. En elke cm meer ruimte daar kan weer iets nieuws in. Ik had zelf een aantal materialen bij die in de doos moesten en ook nu weer stond er een heel deel materiaal waaruit ik weer mocht kiezen. Mijn doos is nu netjes proper ingeladen!! Maar er kan nog materiaal bij in!! Bij mijn mama en papa staat er nog een deel materiaal en morgen mag ik bij mijn kapper nog een deel materiaal gaan halen.
De planning is dat eind volgende week mijn doos vol zit en klaar is om te vertrekken!!!
Eindelijk kon ik mijn treinticket naar de luchthaven van Frankfurt bestellen! Weer iets dat in orde is. Mijn terugticket kon ik nog niet boeken omdat je een ticket voor de ice trein maar kan boeken 92 dagen voor afreis. Dus in mei moet ik mijn terugreis nog boeken.
Bij Wereld Missiehulp (wmh) staat er een doos. Een doos van 1m3 groot. Enkele weken geleden kwam ik op wmh en de doos was nog leeg. Er stonden al enkele dingen klaar die ik in mijn doos mocht steken. René had al een karretje klaarstaan met materiaal. Dus ik snuffelen en op zoek naar wat ik echt kon gebruiken. Meetlatten, potloden, stiften, slijpers, ..... en nog veel meer. Ik begon alles uit te zoeken en elke keer dat ik dacht nu is de stapel bijna leeg, dan kwam René weer af met een deel materiaal dat hij gevonden had. Ik mocht zelf ook eens snuffelen in de afdeling speelgoed en de afdeling nog niet gesorteerd. Tegen dat ik naar huis ging had ik al wel wat in mijn doos zitten.
Ondertussen zit er al heel wat materiaal in mijn doos. Zoals al eens verteld hebben Peggy en Dieter al heel veel materiaal gebracht voor mij. Zo ook de afgelopen week. Ik heb een aantal spiksplinter nieuwe puzzels gekregen van hen, kinderscharen, krijt, spelletjes, ... te veel om allemaal op te noemen. Via deze weg wil ik ook alle mensen bedanken die dit materiaal aan Peggy en Dieter mee hebben gegeven.
Mijn plan is om de 1m3 doos vol te krijgen in de Paasvakantie. Als de doos vol is is dan kunnen de papieren opgemaakt worden en moet ik me daar al geen zorgen meer over maken.
Ik ben echt zo blij dat ik hulp krijg van zoveel fijne mensen. De mensen van wmh staan echt altijd klaar als ik met vragen zit! Ze helpen me ook met materiaal te verzamelen. Elke keer als ik daar kom heeft René wel wat klaar staan dat ik in mijn doos mag steken echt super! Ook Peggy en Dieter helpen me enorm vooruit!! En natuurlijk steunen mijn ouders me ook volledig in deze missie. En natuurlijk zijn er heel veel mensen die geloven in dit project en me steunen door bv wafels te kopen.
Op 24 februari hebben mijn mama en ik al de voorbereidingen getroffen voor de spaghettidag. De groentjes werden gesneden en de saus gemaakt, eieren opgeklopt en chocolade gesmolten zo kregen we lekkere chocolademousse, en de rijstpap werd ook gemaakt.
Op zaterdag 25 februari was het zover de spaghettidag. Alles eerst naar het zaaltje brengen. Ria was er om mee te helpen. Alle tombola prijzen werden uitgestald, de tafels gedekt en de zaal versierd. Ilona kwam nog enkele tombolaprijzen brengen en wat ballonnen om op te hangen. Wij waren er klaar voor.
Rond 17 uur kwam de eerste man zijn spaghetti ophalen. Hij kon niet blijven maar had meeneemspaghetti besteld. Hij vroeg spontaan om tombolalotjes te kopen.
Even later kwamen de eerste mensen om te komen eten. Iedereen is zo vriendelijk geweest om tombolalotjes te kopen. Dus de prijzen gingen vlotjes de deur uit. Op het eind van de avond had ik nog maar een paar prijzen over.
Iedereen heeft zich goed geamuseerd en lekker gegeten.
Via Wereld Missiehulp ben ik in contact gekomen met Peggy en Dieter. Zij hebben me een heel stuk verder geholpen. Na een vraagje om hulp zijn ze in actie geschoten en hebben ze al het een en ander zeg maar heeeeeeeel veeeeeeeel materiaal voor mijn kindjes in Namibië verzameld. Zie ook hun berichtje in mijn gastenboek. Ik ben heel blij dat zij dit willen doen voor mij.
Zo zie je maar dat er op deze wereld echt heel lieve mensen rondlopen die anderen willen helpen! Ik ben super blij dat ze me helpen en ik denk dat de kinderen in Namibië super blij gaan zijn met hun nieuwe spulletjes.
Nogmaals bedankt aan Peggy en Dieter en de mensen die hun materiaal aan hen hebben gegeven zodat ook zij het project steunen.
Het is altijd fijn als mensen af en toe een berichtje achter laten op mijn blog, zeker als ik in Namibië zit dan is het fijn om iets te horen van ht thuisfront. Voor mij is het dan het makkelijkste als jullie een berichtje achterlaten in mijn gastenboek! Die staat rechts bovenaan op de blog. Je klikt op de balk: "klik hier om een bericht achter te laten". Vul het formulier in en stuur de reactie in. Zo kan ik al mijn reacties in een keer lezen. Dat is iets handiger dan elk bericht af te speuren om te zien of er reacties op staan. Je mag niet vergeten dat het internet in Afrika een stukje trager is dan hier!!
Een kleine wijziging in de doos. Ik heb de hele doos weer moeten uitladen!! En weer inladen in kleinere dozen. Want Johann in Namibië kon de grote doos niet oppikken. Dus ben ik deze woensdag terug naar Wereld Missiehulp gegaan om de dozen in te laden. Gelukkig had ik deze keer het fototoestel bij om enkele foto's te trekken!! Nu wil ik de dozen pas terug zien in Namibië. Hopelijk loopt nu alles volgens plan. 
