Eindreflectie:

Hoe ben je tot het basisidee gekomen van de voorstelling? 

Het eerste idee was ook dat er 3 personen waren die elk hun eigen taal hadden om te communiceren. En dus niet met elkaar konden communiceren, van daaruit dachten we welke taal ze hadden, zo kwamen we erbij dat vb. Anne – Sophie muziek als taal gebruikt. Daardoor dachten we voor mij aan woord en zo begonnen we te denken aan de verschillende domeinen. Door de domeinen op zich te gebruiken en dit in wedstrijden te gieten. Doordat we aan wedstrijden dachten, dachten we aan boksen, doordat we aan boksen dachten, dachten we weer een boksring. Maar we zaten met het probleem dat we maar met 4 waren en er dus 1 persoon nodig was voor de muziek, daarom zochten we een oplossing. Zo schaften we ook een scheidrechter in en gingen we met schaduwspel werken, zodat Brian ondertussen ook de muziek kon doen achter het doek, zodat dit niet opviel. Zo werd het een groot spektakel tussen Monsieur Léon en zijn twee tegenspelers, Julia en Maria.

Ben je tevreden met het resultaat?

Ik heb vrede genomen met het resultaat. Ik denk dat we het beste wat we konden bereiken met deze groep gedaan hebben. Uiteindelijk viel alles wel op zijn plaats als we het in het echt deden. In het begin was ik er niet tevreden mee, maar ik heb dan bij mezelf eens alles op een rijtje gezet en als je weet waarvan we komen, dan hebben we een grote inhaalmanoeuvre uitgevoerd. En eigenlijk mocht het resultaat er wel zijn. Het heeft geen zin om er te blijven over muggenziften. Maar ik zie nu eenmaal al die minpuntjes wel meer, ik heb er veel ervaring mee rond toneelvoorstellingen en dan ben je iets kritischer denk ik. Maar al bij al was het goed. De kinderen vonden het geslaagd en deden zeer goed mee en vonden het goed en daarvoor doe je het natuurlijk!

Is het productieproces verlopen zoals je verwacht had?

Neen, ik had meer gedacht me te amuseren en te genieten en minder de discussiëren en ruzie te hebben. Ik ben een zeer gevoelig persoon en trek me vaak heel veel aan. Ik voelde me dan ook tijdens de voorbereidingen niet zo goed. Ik probeerde wel elke keer opnieuw om er met een positieve ingesteldheid naar toe te gaan, maar elke keer werd dit tegen het eind van de samenwerking van die dag verprutst. Er moest geoefend worden en niet getypt! Ik heb het dan tijdens deze voorbereidingsweken zeer zwaar gehad. Gelukkig hadden Anne- Sophie en ik om elkaar op te peppen.

Als iemand te laat komt dan erger ik mij daar ook mateloos aan… Hier kan ik moeilijk mee om een afspraak is een afspraak, anders verlies je nog meer tijd. Dit is jammer genoeg naar mijn mening veel gebeurt.

Ideeën vinden was niet zo moeilijk, maar onze meningen verschilden telkens zeer erg, als de 1 a zei dan zei de ander b, zo kwamen we natuurlijk nergens. Gelukkig  namen we af en toe toch beslissingen, vaak moest ik dan de eindbeslissing nemen, wat het lastig maakte of moest ik de tussenoplossing zoeken. Ik wil voor iedereen goed doen en probeerde er een soort teamspirit in te krijgen, wat toch elke keer mislukte. Met wie je samenwerkt is blijkbaar toch wel heel erg belangrijk!

Wat vond je fijn aan het samenwerkingsproces?

Dat je redelijke vrijheid had in wat we konden maken. Zo kon je eens nieuwe dingen uitproberen en uittesten. Dit is dan ook de ideale kans. Voor mezelf vond ik het belangrijk om eens een tekst  proberen te schrijven, dit heb ik dan ook geprobeerd. Eerst vond iedereen het goed, daarna niet meer. Toch ben ik blij dat ik het geprobeerd had. Fijn vond ik vooral als we echt konden spelen en oefenen. De laatste vrijdag heb ik me dan ook wel geamuseerd toen, iedereen voelde de tijdsdruk en eindelijk wouden ze oefenen en oefenen.  Ook het moment op de school ging het goed… toen lukte het wel om samen te werken en zaten we allen op dezelfde golflengte. Elke stagedag ben ik met een fantastisch gevoel naar huis gegaan en vond ik het jammer dat het afgelopen was. Ik van elke minuut ginder genoten!

Wat vond je moeilijk in het productieproces (voorstelling/ project)?

Voor de voorstelling: Zeer moeilijk vond ik om van niets tot iets te komen. Hier had ik zeer veel moeite mee… Eens gestart ging het wel goed, maar ik had hier toch nog meer achtergrond bij gehad. Inspiratiebronnen enzovoort…

Wat ik ook moeilijk vond ik dat we zo weinig begeleid werden. Dit maakte voor een groep die moeilijk kan samenwerken nog moeilijker. Maar blijkbaar hebben jullie nog zeer veel stagebezoeken en lessen te geven, dus ik begrijp het wel. Het zal niet makkelijk zijn geweest om dit te combineren.

Voor het project zelf vond ik dat we veel bagage hadden en ik had dan ook niet echte grote moeilijkheden. Juist om een goede opdracht te vinden voor mijn atelier dat toch iets anders en toch weer gelijklopend is of volgend op de workshop beeld vond ik niet zo simpel. Ik heb hier lang over nagedacht en heb het voor het 4^de, 5^de en 6^de lj aangepast. Iets uitgebreider naar kunstenaars toe en meerdere kunstenaar gaan bekijken. Dit vond ik beter.

Is het project voldoende vernieuwend, levert het nieuwe muzische inspiratie op?

Ik denk wel dat het vernieuwend was! De viewpoint en de lessen dans en muziek en beeld vond ik goed. De resultaten mochten er ook meer dan zijn! We hebben eerst dingen opgezocht en zo kwamen we zelf tot nieuwe dingen. Ook de impulsen van de leerkrachten in de Klimop bracht ons op nieuwe ideeën, waardoor we nog dingen aanpasten. Het vernieuwend voor mij, wat ik nog niet kende waren de viewpoints en het werken met ateliers vond ik voor mezelf ook wel vernieuwend, dit had ik nog niet gedaan. Het is zeker de moeite waard om vanuit de kinderen te werken, het werkt zelfs inspirerend. Ik zou het zeker nog eens willen gebruiken of doen in mijn stage. Het muzisch project vond ik zeer sterk uitgewerkt van ons. Sterker dan onze voorstelling. Voor de kinderen was het toch vernieuwend, je merkte dat zowel de lln en de leerkrachten ideetjes opdeden.

Wat zou je nu hetzelfde/anders aanpakken? Wat heb je geleerd uit deze opdracht?

-          Ik zou proberen om me minder dingen aan te trekken en minder proberen de groep proberen te redden.

-          Ik zou zeker voor de groepsindeling niet opnieuw kiezen en het aan het lot overlaten, zodat iedereen meer gemixt had gezeten. En je ook eens met andere mensen leert samenwerken en andere mensen beter kunt leren kennen.

-          Ik zou de workshops hetzelfde uitwerken en de link tussen de voorstelling en de workshops vond ik zeer interessant, en zou ik zeker opnieuw doen.

-          Ik zou de ouders/ leerkrachten nog meer willen betrekken in vb een atelier/workshop. Er zijn zo’n creatieve ouders daar aanwezig.

-          Ook heb ik geleerd dat samenwerken niet simpel is en zelfs zeer moeilijk en stroef kan verlopen en je je zeer flexibel en soepel moet proberen op te stellen en toch ergens je mening moet kwijt kunnen.

-          Wat ik vooral geleerd heb is dat kinderen zelf zoveel inspiratie hebben en je het eruit kan krijgen en hier ook lessen kan rond maken. Vanuit de kinderen werken zal ik zeker meenemen in mijn latere carrière.

-          Het muzische kan alles zijn, als je het maar met het juiste oog bekijkt en er iets mee doet! Zo kom je tot fantastische resultaten.

18-03-2010 om 22:34 geschreven door Caro Van Mensel  

Dinsdag 16 maart 2010

Anne – Sophie en ik kwamen weer rond 8 u aan op school, we maakten alles klaar voor onze workshop en ook voor het aankomend atelier.

8 u 10: Ruth komt toe. Ze zegt ons dat Brian ziek is en dat op zijn verjaardag. Wij gaan ons klein probleempje melden bij de leerkrachten om een oplossing te zoeken. Juf Sofie ziet het al direct zitten om de workshop van Brian over te nemen. Wij dolgelukkig! Wat een flexibiliteit! Het atelier is geen probleem, normaal doen ze dit met 2. Vandaag doet Ruth het atelier dus alleen.

8 u 30: De kinderen komen naar boven, ze gaan even in de kring zitten, om 8 u 45 kunnen we starten met de workshops. Ik krijg de blauwe groep eerst. Een iets actievere groep, maar het lukte! Die muziek opzetten was echt het beste idee ooit! De kinderen zijn zeer stil als ze aan het werken zijn. Daardoor zijn er ook mooie resultaten => zie foto’s!

In de laatste groep nemen we elk de keuzes van de lln af voor in de ateliers. Wonder wel ging dit zeer vlot bij mij! Wat een enthousiasme. Na de speeltijd 10 u 40 starten onze ateliers.

In het atelier heb ik anders dan de vorige keer het volgende aangepast.:

-          Ik toonde eerst nog een aantal werken van andere surrealisten vb.: Pollack, Picasso, Magritte en Miro. Ik besprak dit met hen, wat waren belangrijke elementen?

ð  Het echte gecombineerd met de fantasie.

ð  De herhaling van lijnen

ð  De opvallende kleuren

ð  De zwarte lijnen

-          Ik gaf hen 1 grote opdracht: Maak samen een surrealistisch werk in het groot. Neem dus dingen uit de werkelijkheid en mix dit met veel, heel veel fantasie.  Dit kon dus in klei zijn of op het ‘grote doek’.

-          Ik zette muziek op en liet hen zeer vrij. Ik stimuleerde wel hun fantasie om er verder in te gaan.

Ze hadden het leuke idee om een ladder/spoor door te trekken over gehele schilderij… Dit vonden ze leuk en hadden ze gezien in het schilderij van Pollack. Ook hadden ze zeer leuke tekeningen  gemaakt, ogen die terug kwamen, gezichten die in elkaar zaten… Ze hadden zeer veel inspiratie opgedaan van de getoonde kunstenaar en maakten er hun eigen werk van. Het kreeg de naam: PAS JE KUNST AAN! Ze vonden dit een goede titel omdat ze normaal gezien niet zo gaan schilderen of les krijgen en ze wilden dat iedereen dit ook als kunst zagen.

15 u 30 :Het toonmoment viel iets wat tegen, ze waren zeer beschaamd om dit voor te stellen. En ik moest zeer veel bijspringen. We hadden dit nochtans goed voorbereid en toen konden ze het wel. De reden hiervoor is denk ik dat de meest beschaamde kinderen dan ook voor beeld gaan kiezen. Dit merkte ik reeds de eerste keer in het eerst, twee en derde leerjaar, daar waren er ook maar 2 kinderen die het wouden doen. Maar het resultaat mag er zeker zijn! Inkaderen zou ik doen.  Ik voelde me dan ook zeer goed vandaag bij het geheel! En vond het zo spijtig dat ik naar huis moest.

De evalutie door de leerkrachten was in het algemeen:

-          Ze vonden het een zeer aangenaam en leuk muzisch project.

-          Ze vonden het goed dat we onszelf verbeterden naarmate een tweede of derde workshop, dingen aanpasten enz.

-          Ze hadden nog enkele tips naar ons persoonlijk toe als leerkracht:

Naar mij persoonlijk: ik ben nogal perfectionistisch en wil graag alles in de puntjes afgewerkt hebben. Ik mag gerust dingen loslaten en het hoeft niet altijd zo perfect te zijn. Het lukt me wel om toch mijn doelen te bereiken als er iets verandert door omstandigheden. Maar ik mag dus wat relaxter zijn en minder gestrest als er iets anders loopt dan normaal. Ze sloegen de nagel op de kop! Een leuk werkpuntje voor mezelf om mee te nemen naar mijn volgende stage!

16-03-2010 om 00:00 geschreven door Caro Van Mensel  

Maandag 15 maart ’10

Anne – Sophie en ik waren al om 7 u 50 op school aanwezig. Ik zag het al helemaal zitten. Anne – Sophie iets minder, ze had een beetje zenuwen, omdat het nu voor haar stageklas ging zijn. We starten terwijl we aan het wachten waren op Brian en Ruth al maar met de opstelling van de boxring. We waren sneller klaar dan anders , maar mochten geen lawaai maken, waardoor we niet echt een generale konden uitvoeren. Jammer. Toch had ik er reuze zin in… Om 11 u was het dan zover. De kinderen stromen toe en kiezen een plekje om te zitten, we wachten tot ze volledig stil zijn…

We starten, de leerlingen deden zeer goed mee! Ze waren ook zeer enthousiast, soms een beetje overenthousiast. Monsieur Léon, Monsieur Léon, Monsieur Léon!!! De kinderen hadden er duidelijk zin in. Ook de bokshandschoenen die we dit keer wel hadden waren een leuke accent. Ik vond dat onze voorstelling toch al iets beter was dan de vorige keer, vooral de rap was zeer geslaagd! Maar mocht de samenwerking beter gelopen zijn vind ik dat onze voorstelling toch nog beter had gekund. De teksten die Ruth zei, beter voorbereiden, over nadenken… Het was zeker niet slecht vind ik, ik was tevreden dat de kinderen het zeer leuk vonden. En voor deze groep hebben we er toch het beste uitgehaald denk ik.

Ik vond het wel jammer dat de docenten niet aanwezig waren bij een voorstelling, want het is wel veel beter dan in het begin.

Ik vertelde wat we zouden doen en we konden de groepjes vrij makkelijk indelen. De lln starten elk bij één van ons. Ik startte met de zwarte groep. We bespraken de voorstelling.

-          Wat vond je ervan?

-          Wat viel op in muziek?

-          Welke soorten lijnen heb je allemaal gezien?

De lln waren zeer enthousiast over het geheel. Ze vonden wel Léon een beetje vals speelde. En het dus wel terecht was dat hij verloren had. Ze zagen op den duur overal lijnen in…

Hierna speelde ik een soort ritmisch bewegingsspelletje om ze wat beter te leren kennen. (5 min) Vb. Ca – ro (ik zei mijn naam en maakte er twee bewegingen bij)

Middagpauze, we zetten alles klaar voor de workshops. Veel afplakwerk voor de tafels af te dekken en verf klaar zetten, muziekpartituren schrijven en muziek klaar zetten. 

13 u 10: het is zover, de lln stromen binnen, in mijn workshops, starten we met te kijken naar kunstwerken van Miro, wie Miro was, wat hij allemaal deed en wat er belangrijk is in zijn werken. Ik heb de workshop iets wat aangepast, tegenover vorige week, de lln wat meer achtergrond vertelt over Juan Miro. Dit omdat de lln dit wel aankunnen. De tijd blijft een probleem en is altijd te kort. Bijna nooit geraken de mirokunstwerkjes af. Dit is ook logisch met maar drie kwartier per workshops. Ze gaan ze verder afwerken in de klas. De leerkrachten zijn alvast zeer positief! De zwarte groep was wel een zeer zware groep om aan les te geven. 2 lln verpesten het een beetje voor de andere lln, maar ik heb ze dan uit elkaar gehaald, wat toch al veel oploste. Bij de tweede groep heb ik rustige klassieke muziek opgezet, waardoor de kinderen ook veel meer tot rust kwamen. Ik heb ook daardoor meer genoten van deze 2^de workshop. Kortom het was een bekrachtigende  dag!

15-03-2010 om 00:00 geschreven door Caro Van Mensel  

Zondag 14 maart ’10

Vanaf 15 u – 21 u

Ondertussen ben ik naar de dokter geweest, en heb veel geslapen en in mijn bedje gelegen. Ik heb een ontsteking aan de buis van Eustachius. Ik hoop dat het morgen vele beter zal gaan, want momenteel heb ik er mijn twijfels over. Vandaag heb ik toch tussen het slapen door gewerkt aan mijn ‘vulkaan’ maar volgens mijn familie  is het al een stront, een kauwgum of een hoed. Ja kunst is dan ook subjectief…   Hierdoor begon ik wel te twijfelen aan mijzelf en stuurde ik een mailtje naar mevrouw VanHallewijn. Ik heb toen toch besloten om er hier en daar wat wit aan toe te voegen. Eerst had ik nog wat de witte puntjes bijgewerkt. Daarna heb ik hem bespoten, hierna heb ik mijn kurkplank gezaagd die ik vrijdag met papa gaan kopen ben in de stock.  En ook heb ik al die vormpjes in koperdraad gemaakt. Zie bij de foto’s hoe het er voorlopig uitziet. Het ging wel zeer traag vandaag! Maar ik ben wel blij dat ik toch iets heb kunnen doen.

14-03-2010 om 00:00 geschreven door Caro Van Mensel  

Donderdag 11 maart 2009

We spraken om 13 u af aan het opneemlokaal met Anne –Sophie, Brian , Ruth en mezelf. Dit om de rap nog even in te oefenen en het geheel. Dat laatste was toch de bedoeling, maar is er niet meer van gekomen. Brian was weer te laat. Hij is pas 13 u 20 komen opdagen. Zelfs Ruth vond dit lastig merkte ik.  Ik voelde me echt zeer slecht, en was eigenlijk niet in de stemming. Toch ik heb doorgezet en hebben wij dit verder ingeoefend. Zeker 6 keer hebben we de rap opnieuw gedaan. Ik was eigenlijk wel blij hiervoor. Zeer enthousiast was ik wel niet vandaag en ik reageerde dit een beetje af op Anne – Sophie. J Gelukkig maakte ze het me duidelijk want ik had het niet echt door.  Ik was eigenlijk redelijk ziekjes. Om 14 hadden we les van Mevrouw Lieve Lootens dus meer konden we niet repeteren.

Bijlagen:
Ik de chef van de ring.docx (13.6 KB)   

Woensdag 10 maart ’10

Om half 2 kom ik aan in het provinciehuis, veel te vroeg blijkbaar… Het begint maar om 2 u!Oeps…. Geen probleem ik pruts nog een beetje aan mijn beeldend werk…  Om 2 u start de uitleg… We kwamen binnen in een aula met microotjes. Ik zat precies op een congres. Leuk gevoel! Ik werd meegesleurd door een enthousiasme meneer Jo! Volgens mij kan hij de saaiste onderwerpen nog interessant maken. Fantastisch om hem bezig te zien. Dat was voor mij al heel speciaal en fascinerend. Wat voor mij vooral bijbleef is hoe je kinderen muzisch iets kan bijbrengen en de houding daartoe motiveren is zeer belangrijk. Ook het truckje met het doosje vond ik een zeer fijn idee… Hun fantasie kan zo magisch zijn! Je neemt dus een doosje en vraagt aan je lln wat ze zouden willen dat erin zit? Uiteindelijk hebben ze alles al opgesomd en is de weg ernaar toe veel belangrijker ! Het PROCES is zo belangrijk! Dit moeten we ook kind per kind bekijken vind ik. Hierna deed meneer Koen Crull een uiteenzetting van twee muzische koffers: De fluokoffer en de bouwkoffer. Twee zeer bruikbare koffers met leuk materiaal en toffe lesideeën. De fluokoffer hadden we reeds een idee van omdat we hier les over gehad hebben. Nadien konden we enkele koffers inkijken. Wat het boeiendste voor mij toch was. Zo heb je een idee wat er is en wat je ermee kan doen.

Vervolgens fietsen we naar het station om daar de trein te nemen, wat een spanning! Op het nippertje hebben we de trein gehaald. Op naar Gent! Emmie en Alexander zaten ook op onze trein, en zo vertrokken we met 5 naar Gent, de anderen waren ondertussen al onderweg.

Toen we toekwamen in Gent, namen we de tram en gingen daarna naar Voorwaarts Maart.  We gingen eerst nog allen een frietje stekken. En toen gingen we naar de eerste voorstelling.

Iets zeer speciaal. Twee pianisten  die een prachtig stuk speelden en je kon hun handen zien wat het nog mooier maakte. Telkens zei stopten kwam er een stukje woord, een tegenverwoording tussen twee mensen, door woorden sneller te gaan zeggen, ontstond er soms ene soort nonsenstaal. Dit was volgens mij zeer moeilijk. Het had ook zeer veel humor. Ik heb dan ook genoten van dit stuk.

Hierna kwam een orkest binnen, in het orkest zat een gitarist wat het op zich al heel speciaal maakte, 2 violen een cello, contrabas, dwarsfluit, gong en een zangeres. Het geheel was zeer mooi en ik kon het wel appreciëren. Vooral het gebruik van een gitarist vond ik speciaal. Ook de zangeres gebruikte geen woorden maar klanken. Ik heb genoten van ieder moment. Toch had ik het extremer verwacht, omdat ze hadden gezegd het moderner en specialer was dan normaal. Ik vond het zeer goed, maar voor mij mochten ze nog verder gegaan zijn.

Nu kwam het laatste stuk dans en film, toen opnieuw het orkest opkwam vroeg ik me af of de dansers op hun muziek gingen dansen, het tegendeel was waar, een danseres die gefilmd was danste op de muziek. Mooi maar ik was op dit moment toch teleurgesteld, voor mij was het te moeilijk om te kijken naar het beeld en me te concentreren om de mooie muziek.  Ik had ook een echte danseres verwacht. Dus genoot ik maar weer van de muziek. 

Tot mijn verbazing kwam gelukkig nog drie danseressen op en een pianiste. Ik zeer blij. Ze hadden elk hetzelfde soort kleedje aan maar dan in een verschillend kleur. Ze starten door in een micro enkele Duitse, Nederlandse en Engelse woorden uit te spreken. Ze hadden duidelijk een probleem. De dans was begonnen, zeer mooi om te zien die gelijktijdigheid of juist twee danseressen die gelijktijdig dansen en de derde doet iets anders, waardoor de derde op dat moment meer opvalt. Ze dansen nogal meeslepend en veel grondbewegingen. Ook kwam het seksueel getint over. Ze namen vaak elkaars vagina vast of keken ernaar. Ik begreep nog niet waarom, ik dacht dat ze misschien verkracht waren geweest of zo. Mij stoorde dat seksuele niet zo erg, ze hadden wel nog zwarte onderbroeken aan é. Ik vond het geheel zeer mooi en intrigerend . Op het einde bleek dat ze het epicentrum van zichzelf zochten, de leerkracht kwam en vertelde dat dit niet bestond en dat mochten stoppen met zoeken. Zeer leuk bedacht.  

10-03-2010 om 00:00 geschreven door Caro Van Mensel  

Dinsdag 9 maart ’10

We wisten al een beetje hoe de werking ging, ik voelde me wel helemaal niet goed. Snipverkouden. Om 8 u 45 zijn we gestart aan de workshops, hierdoor schoof alles een beetje op. Dit kwam omdat  de kinderen eerst nog in ‘ de kring ‘ moesten zitten.  Waardoor ik maar 45 min meer had voor mijn workshops ’s morgens. De workshops waren op zich wel goed gelukt. Ik was meer op mijn gemak omdat ik wist hoe het zou lopen. Het was wel niet af. Maar dit is volgens mij ook logisch… Een beeldactiviteit duurt nu eenmaal langer dan 45 min. Zeker met schilderen. Na de speeltijd hebben we de leerlingen ingedeeld. Ze mochten zelf kiezen welk atelier ze wouden doen, dit ging gelukkig goed. Daarna gaven we ze elk één grote opdracht. Vb.: In beeld: Maak 1 groot werk samen rekeninghoudend met her werk van Miro. Je mag ook drie dimensioneel werken met klei, en je fantasiebeest maken. Samen vormt dit 1 groot geheel. We toonden dit nadien in een toonmoment voor ouders en kinderen. De kinderen vertelden zelf wat ze gedaan hadden of toonden wat ze ingeoefend hadden. Er waren enkele zeer mooie resultaten bij! => Voor foto's klik op de onderstaande link!

Bijlagen:
http://picasaweb.google.be/lh/sredir?uname=klimop.0910&target=ALBUM&id=5450021833790156193&authkey=Gv1sRgCMj7ma6e6v6EQg&feat=email   

Maandag 8 maart:

7 u 45 – 16 u

Toen we aankwamen (Anne – Sophie en ik) zijn we alvast gestart met het ophangen van de doeken. Brian en Ruth waren ondertussen naar school gereden met de auto voor het andere materiaal op te halen.

Wanneer Brian en Ruth toekwamen konden we onze opstelling verder in orde plaatsen.  Dit verliep vrij vlot, we konden zelf de rap nog eens oefenen. En overliepen nog eens de volledige voorstelling.

10 u 40

De kinderen komen binnen en zetten zich klaar voor de voorstelling. Ik heb echt genoten van de voorstelling. De kinderen deden ook zeer goed mee! Ze waren zeer enthousiast. Dat bewijst voor mij al veel. Toch merkte ik dat de rap niet zo super was, Anne- Sophie en ik moesten winnen maar, Brian kon het eigenlijk veel beter dan ons. Dus wij moeten echt nog veel meer oefenen. Maar op zich vond ik het fijn om te doen en heb het zeer fijn gevonden. Hierna Vertelde Anne – Sophie wat we nog gingen doen aan de kinderen. En ik verdeelde de kinderen in groepjes? We bespraken hierna in groepjes de voorstelling. Wat viel erop tijdens de wedstrijden? Welke lijnen hebben jullie allemaal herkend? In muziek wat waren daar de lijnen? Wat vond je van de voorstelling enz.

13 u 10

We starten met de workshops, het was voor iedereen een beetje zoeken. Ik had de workshop beeld/ schilderen. Beeld bleek nogal een moeilijk woord t zijn voor de kinderen. De instap lukte goed, maar ik kwam wat in tijdsgebrek. Dat paste ik de volgende workshop aan door de instap (jammer genoeg) weg te laten. Soms had ik maar 40 min. Dit was zeer krap voor een workshop beeld uit te voeren waarin je wil tekenen en schilderen en uitleg geven over Miro. Maar het was echt een fantastisch gevoel . Er kwamen zeer mooie werkjes te voorschijnt! Ik geniet er echt met volle teugen van!

Net echte Miro’s die kinderen… Het eerste leerjaar was meestal klaar en het was voor mij ook zeer mooi! Ik zou het zelf ophangen in mijn huis laten.

In de workshop muziek, luisterden ze eerst en maakten daarna partituren. Hierna gingen ze zelf muziek maken via de partituren. Dit bleek iets te moeilijk te zijn, daarom paste Anne –Sophie haar workshop aan. Zo ging ze werken met woorden waarin ritmes verborgen zaten: vb.: Koffie met melk! Dit werkte beter. In Dans gingen ze via vliegers en vliegen dansen op lijnen. Daarbij waren ze super super enthousiast! In de workshop toneel gingen ze werken met lijnen in combinatie met reële situaties. Zo moesten ze op een catwalk op een bepaalde soort lijn wandelen. De leerlingen waren hier ook zeer enthousiast over.

Ook de leerkrachten hielpen hier en daar mee, wat het voor ons ook minder zwaar maakte. Ik had alleszins een fantastisch gevoel op het einde van deze dag!

08-03-2010 om 00:00 geschreven door Caro Van Mensel  

Zondag 7 maart

22 u 15 – 23 u 30

Ik had dit weekend een mailtje naar Brian en Ruth gestuurd om verder af te spreken. Blijkbaar is er via e-mail iets mis gelopen.  Want Ruth had ook een mailtje naar mij gestuurd met de zelfde vraag. Gelukkig konden we elkaar nog via gsm bereiken. We spraken af wanneer ik in Brugge was aan haar kot. Niet ver van mijn kot.

Anne – Sophie had ondertussen onze eindbattl doorgestuurd en kon niet afspreken zondagavond. Zie bijlage!

We oefenden in:  De eindbattl, en bespraken wat er nog nog moest gebeuren.

-          Ik stuur nog de klaslijsten opnieuw door naar Brian, mijn inkt bleek niet extreem goed af te drukken.

-          Ik nam al mijn materiaal al mee, zodat dit mee in de auto kon.

-          De muziek moest nog ingekort worden.

-          Ik vertelde hen over de personages: Ik was een soort Spaanse Diva en anne – Sophie een Chique mevrouw. Julia en Maria.

-          Ik toonde het lint en ‘straps’ dat ik meenam.

Bijlagen:
Ik de chef van de ring.docx (13.6 KB)   

Vrijdag 5 maart: Voorstelling

Wat ik gedaan heb?

Om 9 u hadden Brian en ik afgesproken om de dans nog eens goed in te oefenen. Dit bleek moeilijk te gaan aangezien Brian niet afkwam. Om 9 u 30 kwam Anne – Sophie. Samen hebben we het decor klaargezet. Om 9 u 45 kwam Ruth toe, met haar oefenden we de eindbattl nog eens. Rond 10 u 15 kwam Brian eindelijk toe en konden we oefenen.  Dit bleek ook nog niet te simpel te zijn. Want Brian was nog niet helemaal wakker. Ik was eigenlijk wel boos op hem dat hij te laat was. Maar dat ebt vlug weg eens ik het heb kunnen zeggen.  Gelukkig ging het na een tijdje beter. We zijn gestart met een doorloop. De muziek wilde ook nog niet zo goed meewerken, waardoor iedereen een beetje gefrustreerd raakte doordat we in tijdsnood zaten. Meneer DeWitte kwam rond 10 u 30 eens een kijkje nemen. Veel hadden we nog niet kunnen oefenen, en toen ik voorstelde voor gewoon te doen. Vond Brian dit niet goed, hij wilde eerst nog eens alles op papier bekijken. Meneer De Witte stelde dan maar voor om  over een half uur eens terug te komen. Toen hij weg was, lukte het blijkbaar beter, ik begreep wel niet waarom. We oefenden dan de doorloop en alles dus, de battls op zich lieten we even weg.

Meneer De Witte kwam opnieuw langs, en kwam juist op het einde kijken, die helemaal nog niet goed zat. Het lukte maar niet om die battl goed te krijgen, het samen zingen lukte niet zo goed van Anne – Sophie en Ik, Anne – Sophie heeft een zeer hoge stem en overstemd mij telkens.  

De voorstelling op zich die we voor meneer Dewitte deden, was zeker nog niet op punt… 

-          Hij stelde voor om van kleedje te wisselen met Anne – Sophie (goed idee bleek later)

-          Alles moest beter aan elkaar gezet worden.

-          De eindbattl vond hij de tekst vaak te moeilijk.

-          De woordkeuze van battl zou beter wedstrijd zijn voor lln van 1, 2 en 3^de lj.

-          …

Ik hoopte dat het tegen 15 u inorde zou komen. Maar was hier ook wel realistisch in.

Om 13 u spraken we opnieuw af om nog eens te oefenen. Dit ging wonderwel al een stuk beter. Ik voelde me er ook al een stuk beter bij… Juist de eindbattl vond ik nog niet goed.

Om 15 u was het dan zover, ik ben er helemaal voor gegaan. En voelde me er al wat beter bij. Toch vind ik het jammer dat de presentatie niet een week eerder was, zo konden we er nog wat aanwerken of bewerken aan de hand van de tips die we kregen van de docenten. Nu was dit moeilijker omdat maandag alles al inorde moest zijn.

Nabespreking met enkele tips:

-          De personages moeten een naam krijgen en vb. een attribuut.

-          De personages moeten meer in hun rol zitten.

-          De woordkeuze van de jurry moet beter over nagedacht zijn.

-          Voor de eindbattl zouden we beter een rap maken of zoiets.

-          Het schilderen kan eventueel naast elkaar, zodat het pedagogisch niet verkeerd overkomt naar de kinderen toe. Dat het mag dat je over een ander zijn werk mag schilderen.

Na onze voorstelling keken wij naar de voorstelling van de anderen. Deze was zeker en vast beter dan de onze, ze was af. Ik vond het geheel zeer mooi om te bekijken. Zei kregen de tip om het decor ‘ de wasmachine een beetje aan te passen en live te zingen.

Ik vroeg me wel af of de doelgroep voor het 5 en 6^de leerjaar wel ok was. Maar het was een prachtig stuk.

Nadien probeerden we nog een datum te zoeken om dit weekend af te spreken. Dit was moeilijk…  Uiteindelijk spraken we half en half af voor zondag, maar dit was nog niet helemaal duidelijk…

Anne – Sophie zou een nieuwe eindbattl schrijven op basis van een rap die ik al reeds gemaakt had en zou doorsturen naar haar. Ik had hier graag aan meegeschreven en gewerkt, maar dit bleek te moeilijk om af te spreken.

05-03-2010 om 00:00 geschreven door Caro Van Mensel