Ik ben sedert enkele dagen , begonnen met een Bucket list . Deze list of "lijst" is een opsomming van 10 of meer dingen, die je moet gedaan hebben voor je sterft. Ik heb ooit al iets dergelijks gedaan , maar dan niet op papier gezet. Het begon toen ik naar't school ging in Brugge en dacht "wat doe ik hier eigenlijk?" De oplossing liet niet lang op zich wachten en kwam in de vorm van de infosermi . Ik zag er een affiche van paracommando en wist direct dat het dat was wat ik wou worden. Dus mijn Bucket list nr 1 begon met paracommando worden. Naarmate de jaren vorderden kreeg de lijst meer vorm en hier een opsomming van Diet'ns Bucket list 1.0
1) paracommando worden
2) rijbewijs halen
3) een gezin starten
4) scherpschutter worden
5) morsist worden
6) redder worden
7) boomverzorger worden
8) de Tafelberg beklimmen
9) wijn gaan drinken in Zuid Afrika
10) een buitenlandse missie doen met het leger
Ik ben overal in geslaagd en de laatste deed ik 2 x ... Al weet ik niet of ik daar gelukkig mee ben of teleurgesteld dat het er maar 2 waren.Sedert ik het leger in ben gegaan ,had ik steeds het gevoel dat ik een doel nodig had om ergens te geraken. Nu heb ik een 2de kans gekregen en zal deze kans grijpen met beide handen. Nu zal ik eerst mijn lijst opmaken en niet gaandeweg iets als doel zien. Mijn lijst is nog niet af maar ik werk eraan. Het doel is om dingen te kiezen wat ik voordien al altijd graag had willen doen maar wegens tijdsgebrek of andere obstakels nog niet toe ben geraakt. Dus hier mijn voorlopige Bucket list .
1) leren duiken
2) leren golfen
3) een volledige dag verblijven in het Brittish museum van London
4) het Louvre bezoeken
5) nooit een marathon lopen NOOIT!
6) naar Amerika gaan NY Las Vegas LA Washington
7) zorgen dat mijn kinderen kunnen verder studeren.
8) een goocheltruc leren
Voorlopig denk ik nog na of er nog andere dingen op mijn lijst mogen maar denk dat dit al redelijk ambitieus is.
Ik denk dat iedereen voor zichzelf een Bucket list zou moeten opstellen want ik ben ervan overtuigd dat dit zorgt voor een waardevoller leven waar je nadien niet hoeft te zeggen, "ik wou dat ik dit of dat nog had gedaan"
Toen ik in een coma lag ben ik blijkbaar enkele keren ontwaakt. Die periode heb ik veel hallucinaties gehad en veel van deze momenten kan ik mij op geen enkele manier herinneren,ik ben ze nadien te weten gekomen toen Elke of mijn ouders het mij vertelden. Hier volgen enkele flarden van mijn uitspraken , waar ik geen weet van heb en waar ik me al meerdere keren voor verontschuldigd heb ook kon ik er niets aan doen.
- Dieter wat doe je om de kost te verdienen? Ik ben militair. Maar Dieter je bent geen militair meer ,je bent boomverzorger/tuinaannemer . Haha nie zeveren boomverzorger haha.
-godverdomme ma doe die parachute aan je moest al lang gesprongen hebben dedju!
- tegen Elke: Kgoa je vermoorden.
-tegen ma: 't was beter jij geweest die hier lag ipv ik
- nog enkele keren waar ik bang was om in een gat te vallen en dat ze dat gat dicht moesten doen en dat ik bleef roepen dat het niet daar was maar een beetje verder, en dat zij niet wisten wat dat was en dat ze moesten stoppen met lachen.
Toen ik terug wakker werd en Elke me vertelde dat Matiz zo vlug volwassener geworden was vertelde ik haar " ik heb hem toch gezegd dat ie moest zorgen voor zijn mama?" Op dat zelfde moment dacht ik dat ik loog want ik kon me niet herinneren dat ik hem dat gezegd had, laat staan dat ik hem nog gezien had. Blijkbaar heb ik hem dit wel gevraagd in de eerste dagen dat ik in het ziekenhuis opgenomen was tezamen met de meest belangrijke dingen die Elke moest weten over de zaak.
Wat ik raar vind, is dat ik deze dingen niet herinner terwijl andere dromen/hallucinaties zeer goed herinner tot in de details.
Ik ben opgenomen in het AZ Sint-Jan te Brugge , eindelijk...het is zelfs verwonderlijk dat ik nog leef. Ik kreeg enkele dagen terug de diagnose van lumbago in het Sint-Augustinus ziekenhuis van Veurne. Ik weet zelf eigenlijk nog zeer weinig van die dagen tussen de diagnose van SAV en die van het AZ. Wat ik wel weet is hoe het begon... Eerst had ik last van slapende voeten, maar aangezien ik dit nog wel gehad had, zag ik er geen kwaad in. De dag erna begonnen mijn vingers te slapen en aangezien ik al de hele dag hagen had geschoren en al een zwaar seizoen erop zitten had zag ik hier ook geen groot kwaad in 's anderdaags was het weekend en zou deze zaterdag wel even rusten ipv weer te gaan werken. Rusten is een lelijk woord als je zelfstandig bent dus om de één of andere reden besloot ik mijn schouw af te werken op het dak (zelfs na afgeraden te worden van mijn vriendin Elke, wan ik had toen al serieus krachtverlies in mijn handen) Ik kon geen betere dag gekozen hebben want het regende "het sop uit m'n kl..." Om het op z'n West-Vlaams te zeggen. Toen ik boven zat op het dak, had ik echter geen last meer van de eerder genoemde symptomen. Die kwamen wel terug en veel heviger toen ik mijn voeten terug op de begane grond zette. BAM! In 1 seconde van gezonde man naar een als een rond kreupelende zombie. Ik kon nog enkel naar de zetel binnen stappen en toen ging het licht uit.Wat daarna volgde zijn gewoon nog wat flarden herinneringen waarvan de chronologie ontbreekt.
