Het heeft echter heel wat last geleden om alles via de Indiers in orde te krijgen.

Die hebben namelijk geen benul van wat een afspraak betekent.

Als men afspreekt om op maandag te 10h op het appartement meubels af te leveren, dan moet men dat interpreteren dat JIJ om 10h op het appartement moet zijn om op hen te zitten wachten.
 Maar dat is duidelijk jouw probleem. Ne witte heeft blijkbaar al den tijd van de wereld....

Zij komen “vanaf” maandag 10h maar een week is lang, heeft veel dagen en elke dag heeft 24h….

Dus je ziet maar!

Uiteindelijk hebben we de zetels (1 set zetels = 1 drie-zit en 1 een-zit met een rijkdom aan losse kussens, 9 in totaal!) geleverd gekregen.
Gespreid over 3 weken hebben we het frame, de kussens, de bekeding van 1 zetel, de bekleding van de andere zetel (oeps verkeerde kleur terug naar af! ), en de losse sierkussentjes (typisch Indische gewoonte) bij mekaar gekregen.

Mijn edel achterste rust nu lekker in den dons terwijl ik dit hier aan elkaar aan het breien ben. (foto 1)

We draaien ons even 90 graden naar rechts, zetten ons naast de 1 zit en dan zien we het volgende (foto 2):

De meubeltjes zijn mee gebracht vanuit den Belgiek. Kwestie van het zo lastig mogelijk te maken.

Boze tongen hadden verteld dat er geen westerse meubels te krijgen waren en de donker houten Indische Barok meubels waren nu niet direct onzestijl.

Dus den deze heeft dan maar alle meubels waar geen stof (in de betekenis van "tissue" ) of glas op zat laten opsturen. We hebben er wel een leuke shoppingtrip naar Morres als bonus bij gekregen. (lekker keuvelen bij een glaasje karnemelk en een broodje gezond….)

Den TV heeft zijn intrede nog niet gedaan zoals ge kunt zien. Daar hebben we voorlopig nog geen tijd voor en ook geen behoefte aan. Chennai 1 en Chennai 2 zijn nog boeiender dan de VRT. Ge kunt U dus voorstellen dat we niet staan te springen om dien electronische visbak op het kastje achteraan in beeld te deponeren. Een stemmige set kaarsjes levert de nodige sfeer ’s avonds voor deze twee oude knarren.

Rechts achter de kast is een deur naar de logeerkamer. Die houden we voorlopig nog met schaamrood op de wangen gesloten voor nieuwsgierige blikken.
Da’s nog een ruine.
Elke, ge zult dus eerst mee mogen de de kassen in elkaar vijzen…

Links achter zie je een lichtpunt in de duisternis,
Dat is de doorgang naar onze eetkamer. (foto 3, 4, 5) De eetkamer is redelijk ruim, licht en geeft directe toegang tot 2 terrassen. Een terras en een "sit-out" zoals ze dat hier noemen.
Dat schept leuke mogelijkheden; een leuk tuinstel (met parasol) installeren zodat we rustig buiten kunnen eten of rustig kunnen genieten van de zon terwijl we lurken aan een frisse pint of een schandalig duur gelaasje wijn... dat is hier niet te betalen! ( Een stille hint voor de welgekome bezoekers  !!!!!!!!!!!!!!!!!!!)

Ons moe haar domein (foto 6,7, en 8) is prachtig ingericht geraakt. Alles der op en der aan. Van een Senseo machine, over een microgolf tot een autentiek "Belgischbrood" bakmachientje.
Zelfs warm water heeft ze ter beschikking; al heeft dat wat voeten in d'aarde gehad voor ze bereid waren om dat te voorzien.
Uiteindelijk heeft mijn gekende zachte assertieve drang ervoor gezorgd dat ook dit een deel van het patrimonium werd.
Ne vettige pot verdwijnt nu met de glimlach in een gloeiend heet sopje om er Mister Proper fris uit te voorschijn te komen.

Wat de Master bedroom en de bijhorende badkamer met Jacuzzi betreft geen kommentaar. De lady des huizes heeft op enige discretie aangedrongen.
Ik laat U in stilte genieten. (foto 9,10 en 11)

Gelieve wel op te merken:
ten eerste : onzen Ernie
ten tweede : den beer van "De Mannekes"
ten derde : het Leeuwtje van de ING.

Dat laatste staat wel bewust op "moeders" nachtkastje zodat ze voor het slapen gaan herinnerd wordt aan de schammele paar Roepies die er nog op de rekening staan...

Den bureau / hobbykamer en de storage room hebben we nog niet op de gevoelige plaat vastgelegd omdat dit momenteel nog eindeloze leegtes zijn.
Die moeten nog van meubeltjes voorzien worden en het enige dat daar nu al staat zijn de dozen met basismateriaal voor ons moe haar handwerk-fobie.

Zo dat was voorlopig het einde van de rondleiding in ons appartementje. De muren zijn  nog kaal zoals ge hebt kunnen opmerken, maar dat is iets dat stilaan moet groeien. We zijn nog naar een ideale plaats aan het zoeken ( we geraken niet akkoord) om de foto's van ons drie gasten met hun respectievelijke "choukes" te hangen.
De foto van Silke en haar eeste handafdruk liggen op de dressoir maar die moeten ook nog een definitieve plaats krijgen.
Maar nu dat we in het appartement beginnen te "leven" zal dat allemaal snel evolueren en zal het "eigen" cachet en het "huiselijk" aspect snel zijn  intreden doen.

Foto 12 laat je mee genieten van ons eerste huiselijk zondag ochtend ontbijt. Lekkere verse kleine, harde maar vooral droge pistoletjes met echte "Belegen Gouda" uit den Aldi en een zuinige portie "kinnekes" suiker. 
Een lekker kopje koffie en een glaasje fruitsap vervolledigen dit plaatje.

Check zo nu en dan deze site eens, om mee te leven met de gebeurtenissen van 2 oude knarren ( "enig" protest van Suzanne, het jonge veulen in de lente van haar leven) en er samen van te genieten zoals wij dat trachten te doen.

We houden jullie op de hoogte van de veranderingen "ten Huize Van de Wiel" in Chennai.