Had ik je verteld dat ik een aantal dagen geleden een lijk heb gevonden onder de molen? Nee? Het was een bloedmooi meisje helemaal in het wit.
Ik heb haar lichaam meegenomen in het woud en het daar naar behoren een goede rustplaats gegeven. Wel vandaag had ik terug afgesproken met Wilg, aan de plek waar we elkaar voor het eerst ontmoet hadden. Toen ik naar de plek ging zag ik dat daar alle bomen waren omgehakt. Het voelde alsof er van binnen iets knapte. Verblind van woede nam ik mijn mes en sneed mijn vlechten af. Waarom weet ik niet meer maar ik heb er nu wel spijt van. Maar dat was nog niet het ergste! In plaats van aan de plaats waar de boom stond waar we hadden ontmoet te staan, stond ik een beetje verder aan het kanaal. Daar gebruikte ik mijn bezwering om libellen tot bij mij te brengen. Plots zag ik een vrouw, zo mooi dat had ik nog nooit gezien! Ze zei me : 'Je moet wel moe zijn van dat toveren. Leg je even neer'. In mijn gedachten probeerde ik me te verzetten maar het lukte niet dus ik liet me gaan. Ze zei dat ik met naar het kanaal moest kijken en dat ze me een wereld zou tonen waar dromen werkelijkheid worden. Ik deed wat ze zij en voor ik het wist werd ik meegesleurd door de modder van de bodem van het kanaal. Gelukkig kon Meester Gwydion me net op tijd nog bevrijden van haar greep. Het was een moerasheks en ze zou me meenemen naar haar hol waar ze elke dag een beetje van mijn levenssappen zou nemen tot ik stierf.
Ik ben vannacht naar beneden geslopen tot in Heer Vreemd zijn kamer. Daar vond ik een raar boek met prenten in van prachtige dieren. Ik ben toen heel vlug terug naar boven gelopen want ik hoorde de poetsvrouw binnenkomen. Toen ik in mijn kamer begon te lezen merkte ik dat het niet zomaar een boek was maar een boek met bezweringen. Om het schepsel te laten komen, zeg: Aillse, aillse...... comla na duil, om het schepsel te laten doen wat je vraagt, zeg: Aillse,aillse..... erchim archas ni! Teirisi! Taigu!. Zo stond het er. Ik heb uren geoefend om de woorden juist uit te spreken en dan natuurlijk het eens uitproberen. Ik had een vlieg gevangen in mijn kamer en probeerde en bleef proberen. Maar het werkte niet. Uiteindelijk liet ik de vlieg gaan en plots kwam er een dikke aasvlieg binnengevlogen. Ik sprong een gat in de lucht. Het was toch gelukt, het was alleen de verkeerde soort vlieg. Maar wat nu die vlieg wou niet meer weg. Hij bleef maar rond me zoemen. En uiteindelijk heb ik ze moeten doodslaan.
Heer Vreemd heeft gezegd dat mijn vlechten moeten worden afgesneden, dat ik eruit zie als een meisje. Maar dat is niet zo! In mijn dorp zijn vlechten een teken van mannelijkheid. Ik werd razend toen Heer Vreemd het zei! Ik heb hem uitgescholden en ben dan zo ver mogelijk weggelopen van de toren. Maar niet buiten het woud want Meester Gwydion had me gezegd dat ik binnen de grenzen van het woud moest blijven. Aan de rand van het woud hoorde ik mannen spreken. Ze spraken over de dikste eiken om te hakken en van deze oorlogschepen en wapens te maken. Hoe durven ze. Die dikke eiken zijn heilige bomen. Ze geven voedsel aan eekhoorns onderdak aan andere dieren. Die kunnen ze toch niet zomaar omhakken! Toen de mannen we waren klonk er plots een stem achter me. Ik verschoot me zot! Er stond een meisje achter me aan het lachen.We begonnen te praten maar toen ik zij dat ik in de toren leefde liep ze boos weg. Ik achtervolgde haar, maar ze was heel snel. Het lukte me nog te volgen tot aan een boom die dwars over een modderpoel lag. Ik probeerde er over te stappen maar toen ik dit deed duwde tegen de boom en viel ik in de modder. Uiteindelijk werden we vrienden maar toen ik weer wou afspreken kwam haar vader haar roepen en moest ze weg. Ik kon nog juist haar naam vragen. Ze antwoordde me dat ze Wilg heet.
Na een lange tocht met Gwydion (de rare man van gister) komen we aan in een een groot woud met in het midden de toren van Heer Vreemd.
Toen we toekwamen werden we ontvangen door een heer met letterlijk het hoofd van een zwijn. Hij had een snuit met daardoor zijn trouwring. Meester Gwydion legde me uit dat Heer Vreemd het slachtoffer was geworden van een bezwering. Maar door wie deze bezwering was uitgesproken wou hij niet vertellen.
Kort na onze aankomst kreeg ik een kamer toegewezen en gingen Meester Gwydion en Heer Vreemd praten. Ik hoorde Meester Gwydion spreken over een naderende oorlog veroorzaakt door oorlogsstenen. Veel begreep ik er niet van maar ik wist dat Meester Gwydion zulke dingen niet zou verzinnen.
Meester Gwydion had vroeg ook of ik niet zou kunnen blijven in de toren tot en met Lammastij. Maar dat wou ik niet en wil ik nog steeds niet. Eerst zegt hij me dat ik in gevaar ben en dat ik koste wat het kost bij hem moet blijven en dan laat hij me achter in een toren met als heer een man met een zwijnenhoofd. En dat voor een volledige zomer lang.
Het was vandaag Meidag en ik vind het zo oneerlijk dat ik nog niet mag meedoen aan de mannenrace!
Ik word ten slotte binnen een week 13 jaar en juist door die ene week moet ik een jaar extra wachten.
Maar de rest heeft ook niet kunnen racen want er was een enorme storm waardoor iedereen naar binnen is moeten vluchten.
Ik was eerst in de kroeg maar al snel werd ik naar huis gestuurd en wat me daar te wachten stond...
Ik kwam thuis en zag een rare man en van zodra mijn ouders me zagen stuurden ze me naar boven naar mijn kamer.
Gelukkig kon ik ze nog horen spreken.
De rare man zij dat hij mij kwam halen, dat hij me die avond nog zou meenemen. Mijn ouders weigerden en smeekten hem of ik mocht blijven.
En toen zij de man iets dat ik nooit zal, hij zei:'ik heb jullie een kind gebracht toen jullie er nood aan hadden, want jullie konden geen kinderen krijgen. Toen ik hem aan jullie gaf heb ik gezegd dat ik hem ging komen halen voor zijn dertiende verjaardag. En jullie waren hiermee akkoord. Dus nu kom ik het kind van het lot halen.
De Taal der Stenen
