Enkele weken verder. Ik heb al vele reacties ontvangen van iedereen, dank hiervoor. Merci les amis francophones pour votre réaction. Zo verliezen we geen contact met mekaar. Deze week zijn alle documenten vertrokken naar de rederij voor officiële aanmelding. Het medisch dossier moet nog volgen, hopelijk keuren ze me goed haha. Tot volgende keer, A bientôt, See you Christine !!!
Ik ben nu 3 dagen terug en heb eindelijk tijd gevonden om iets toe te voegen op mijn blog. Het was een lange reis naar huis, met veel vertragingen en turbulente vluchten. De verwelkoming in Zaventem was er. Met pinguin en al.... thanks Sis en Senne. Ik heb donderdag en vrijdag moeten acclimatiseren. De valeis is uiteindelijk uitgepakt en de meeste zaken zijn opgeruimd. Er rest me nog een heel pak werk voor de fotos en filmpjes te verwerken, maar daar heb ik gans de winter voor. Donderdag kwam het nieuws dat er een schip in moeilijkheden was op Antarctisch water. Ze hebben 120 personen moeten evacueren met helicopters en schepen naar een Chileens schip. Kan gebeuren...... maar liever zonder mij. Maandag back to work, dat zal andere koek zijn.
Ik zal nog wel even kunnen teren op mijn unieke, fantastische en onvergetelijke reis.
Ushuaia, 6 uur in de morgen en we zijn geankerd voor de haven. We moeten de havenautoriteiten afwachten die alle documenten zullen nakijken. Na een laatste ontbijt kan de uitscheping beginnen. Alle bagage gaat apart van het schip en we moeten één voor één onze koffers aantonen. De laatste e-mailadressen worden uitgewisseld, laatste hugs aan onze nieuwe vrienden en dan staan we daar met pak en zak, met nog wat zeebenen aan de haven van Ushuaia. Het was fijn, enig maar we zijn zo een beetje verloren. Al die dagen weg van de bewoonde wereld, de uitlaatgassen de vele mensen.... het is raar. Ik voel me zoals een astraunaut die na dagen in de ruimte terug op de wereld is...
Deze reis zal voor altijd in mijn geheugen opgeslagen zijn. Niet alleen voor al het moois dat we gezien hebben, maar ook het feit dat we zo'n interessante mensen hebben leren kennen. Het expeditieteam was enig in zijn soort, als je mensen meehebt die heel wat hebben meegemaakt, daar uren kunnen vertellen, dan voel je je wel heel klein en heel gelukkig dat je dat mocht meemaken. Nu kan ik de uren aftellen om terug te vliegen naar Buenos Aires. The big city.....
Het is nu zondagnammidag. We naderen het vasteland weer, na dagen van zee en ijsbergen. Morgenvroeg zouden we in Ushuaia moeten aankomen. Het was een mooie tocht met heel veel hoogtepunten, unieke momenten en onvergetelijke beelden. Dit zullen we nooit vergeten. Deze avond is er nog heel wat te doen. Na een laatste recap van de expeditieleider Laurie, is er een Cocktail aangeboden door onze Kapitein. Voor het diner deze avond zijn er een paar mensen uitgenodigd aan zijn tafel..... rarara wat vond ik in mijn kajuit deze namiddag een uitnodiging voor de Captain's table. Ik heb wel mijn cocktailjurk niet mee, maar wel iets degelijks.... Ik ben echt vereerd om deel te kunnen maken van deze ervaring. Het zal een mooie afsluiter zijn van deze cruise. Morgenvroeg rond 8 uur is deze tocht voorbij en zal iedereen zijn eigen weg gaan, de enen naar Canada, de anderen naar Nieuw Zeeland, Duitsland, Nederland noem maar op. Deze cruise was heel internationaal. Dus morgen verslag over deze unieke avond.
Friday sunny day. De ganse dag zon. De landing in de morgen met de zodiac is niet kunnen doorgaan, en het was al laat in de namiddag als we de Koreaanse basis bereikt hebben. Enkele pinguins waren op het appel. De "station" was niet wat we verwacht hadden maar in de namiddag hebben we zo kunnen genieten van de zon op het deck. Na het diner kwam de melding dat er een walvis gesignaleerd was. Spijtig genoeg hebben we hem niet kunnen zien. Hij steekt zich blijkbaar weg voor ons. Morgen terug Drake Passage, hopelijk weer een great passage.
Gisteren was zowat onze climax, eindelijk hebben we voet aan wal gezet op Antarctica's vasteland. Onze kapitein heeft zijn schip zo goed door het pakijs laten varen dat we gisteren in de late namiddag eindelijk op het vasteland zijn aangekomen, Neko Harbour. Daar konden we een wandeling maken langs het strand en o.a. de gentoo pinguins observeren, een trekking doen door de verse sneeuw (wel 30 cm diep) en daarna een zodiac cruise van zowat een uur op het water. Zoekend naar leopard seals en duikende pinguins. Iedereen was dolenthousiast omdat we 's morgens al naar Port Lockroy kunnen gaan zijn.
Port Lockroy is een station waar enkele Britse onderzoekers van oktober tot april gesettled zijn om oa pinguins te observeren. Onder leiding van Rick een schot die al tal van boeken geschreven heeft over Antarctica kregen we een rondleiding in het station. Na een babbel met hem vroeg ik kem waarom zij geen zonnepanelen hebben of windturbines. Aangezien de zon maar even ondergaat op dit moment (ttz van 23 h to 3 uur in de morgen) hebben ze genoeg daglicht om te kunnen overleven. De hutten zijn in hout, en ze stoken met diesel.... dus... Om de toeristen wat te kunnen aanbieden hebben ze een echte "shop" ingericht. Je kan er tal van dingen kopen zoals, postkaarten, handdoeken, knuffels (pinguins dus) boeken, cd's, pins enz. Ze hebben er ook een echt postkantoor, en van daaruit kan je mail versturen die over de United Kingdom naar je bestemming gaat. Hoelang je kaart onderweg is weet je niet.
Na de recap (programma overlopen voor de volgende dag met de expdiditieleider) gisteravond kreeg iedereen een glas champagne om te vieren dat we voet aan wal gezet hadden op het vasteland.
Het was een hele drukke dag, en iedereen genoot daarna nog van de BBQ die de "chef" had georganiseerd, weliswaar binnen (niet op het dek) want het is beginnen regenen. We konden onze ogen sluiten met een fijn gevoel en in slaap valllen op de deining van het schip.
