Vroeg wakker geworden van de regen. De hele nacht zwaar licht en klankspel in de lucht . Heerlijk ontbeten en ons klaar gemaakt om aan de regentocht te beginnen. Maar we zijn duidelijk voor het geluk geboren. Op het moment dat we vertrokken stopte het met regenen! Het eerste stukje was druk omdat we de stad uit en een autosnelweg over moesten. Daarna weer langzaam bergop naar Banon. Gezellig dorpje en op een terrasje een colaatje en koffietje gedronken. Nog steeds verder geklommen, nooit stijl maar weer enig mooi en rustig. Geen huizen geen akkers enkel ongerepte natuur. Zodra we Sault naderden doken langs alle kanten de lavendelvelden op. Prachtig toch die kleurrijke , geurende akkers. In Sault aangekomen konden we natuurlijk niet voorbij het heerlijke pizzakraam. Wat kan dat toch smaken na 70 behoorlijk zware kilometers ! Nu moesten we beslissen of we over de Mont Ventoux of rond de kale berg zouden rijden. Die beslissing was echter snel genomen met het bekijken van de weersomstandigheden. Alleen maar donkere wolken rond de berg die onzichtbaar was. Dus ons tochtje rustig afdalend verder gezet richting Vaison .Omstreeks half vier eindigde onze tocht met een hartelijke ontvangst bij Guy en Jacqueline. We gaan nog even wat van de choralies proberen mee te pikken vanavond en morgen terug naar de familie in België. Het was een toffe reis met bijna uitsluitend hoogtepunten. De volgende dagen zullen we de site proberen aan te vullen met enkele foto's . Bedankt voor het volgen van onze reis ,
Als het gros van de toeristen nog lag te soezen deden wij reeds onzen eerste decente, ttz we daalden de trap af in't hotel in fietstenue.Een scheef oog toegeworpen door de hoteluitbaatster en een aanmaning tot stilte, nu ja zo'n fietschoenen op een houten trap geven een geluid van een boer op klompen. Langs het bakkerinnetje voor een belegd broodje, de bar in voor koffie en even later de iron horses van stal.Een heftig traject lag in het verschiet, van Comps sur Artuby naar Aiguines, dwz de Rive gauche van de Goges du Verdon , doorspekt met klimmetjes van 7 tot 13% .De kost van de geleverde inspanning viel in het niet met hetgeen we konden aanschouwen. Zoals de route op de map is vermeld" corniche sublime" zo is ook de overweldigende natuur hier, subliem. De weg slingert zich als een lint langs de rotswand naast de kloof, waardoor de Verdon stroomt en op sommige plaatsen tot 600 m diep is. Desondanks ik geen last heb van hoogtevrees heb ik me toch maar de moeite getroost om even te stoppen om foto's te nemen, de railing leek wel stevig ,maar is amper 50 a 60 cm hoog. Op 't einde nog een stevige klim tot boven de 1200 m ,over de col de Illaire om zo tot in Aiguines te komen. Even bijtanken aldaar om zo onze afdaling aan te vatten richting Moustier en de Gorges of Canyon du Verdon te verlaten. Een van de prachtigste stukken ruwe en ongerepte natuur in (west)Europa. Daar waar de Verdon overgaat in een meer wordt het al vlug een heksenketel, een nog veel groter gevaar dan de lage railing belaagde ons hier, auto's met toeristen welke te pas of onpas links of rechts afdraaien deuren openzwieren enz... Vlug hier vandaan. Nog een passage via Moustier-ste-Marie(heel mooi maar overbevolkt) om dan na een tiental km de weg richting Puimoisson te nemen en alzo de drukte te ontsnappen. Te Puimoisson nog even een hapje-tapje alvorens het laatste eindje af te werken. Vanhieruit naar Valensole kenmerkt het landschap zich vooral door plateaus, gelegen op een hoogte van 5 a 700 m waar de lavendelteelt op grote schaal wordt toegepast en we her en der de oogst nog konden aanschouwen. Nog even doorzetten en na 97 km komen we aan in Oraison (aan de Durance), onze eindbestemming. Vrij vlug vinden we ons hotel" la Grand Bastide" - crème de la crème, Duvel Leffe Orval enz... We gaan er eentje pakken. Groetjes , Barwin
Deze morgen heel vroeg opgestaan. Om half 7 met onze broodjes en kaas op een bank op de promenade des Anglais. Gezellig rustig. Enkel een paar joggers of wandelaars met een hond. Wat ons wel opviel in het voor klasse volk bestemde Nice was de manier waarop s'avonds het strand was achter gelaten. De reinigingsploegen waren bezig om een strand op te kuisen waar precies rock Werchter had plaatsgehad. Voor mij een zeer trieste vaststelling. In Cagnes sur Mer de kust verlaten richting Gorges du Loup . Zachtjes bergop naar Pont sur Loup. Mooi en rustig . Vanaf Pont sur Loup stonden ons 35 zware kilometers te wachten. We moesten naar 1200m hoogte . De tocht was misschien wel de mooiste van deze reis. Adembenemende vergezichten in een verlaten streek. Misschien 5 auto's en enkele fietsers tegengekomen. In Greolieres een colaatje gedronken en de rest van onze boterhammetjes opgegeten. Flink zo! Daarna lang op een plateau gereden rond de 1000m. Beetje op en af maar wel meer open zodat we de volle zon op ons helmpje kregen. Wanneer de thermometer dan richting 37° gaat dan ben je blij dat je vroeg vertrokken bent en rond half 3 kunt aankomen na een kleine 100 km met maar liefst 1500 hoogtemeters. Het hotelletje is netjes en verzorgd en ook voorzien van restaurant want er zullen weer wat calorieën moeten bijgevuld worden. We hebben enkele inkopen gedaan zodat we heel vroeg kunnen vertrekken. Het bakkertje naast het hotel opent om half 7. Morgen langs Lac de St. Croix . We denken eraan om even met de waterfiets de Gorges de Verdon in te gaan en een verfrissende duik te nemen. We zien morgen wel en zullen dromen van de schitterende natuur die we vandaag in alle rust mochten aanschouwen.
Deze morgen rustig gaan ontbijten. Een rijkelijk ontbijtbuffet iets wat we in Italië niet gewoon waren. Waarschijnlijk omdat er heel wat Duitse gasten in het hotel waren. Dan naar het station gefietst . Wat we leerden was dat wanneer je hier een trein neemt en nog een biljet moet kopen je best een uurtje vooraf naar het station gaat. Niet direct voor de lange rij voor het loket maar wel voor het tempo waartegen de loketbediende werkt. Trein was ook niet op tijd. Wat een verschil met Zwitserland ! Alle treinen heel netjes . Goed verzorgde plaatsen voor fietsers en alles stipt op tijd! Daartegenover hangt dan wel een heel ander prijskaartje . In Zwitserland sporen kost dan ook 4 keer zoveel! Om 14u aangekomen in Nice . Ons hotel ( zeer eenvoudig maar ok) ligt vlak bij de oude stad. Die hebben we zonet doorkruist en er in een van de vele kleine gezellige restaurantjes gegeten. Even kort over de dijk gewandeld! Zeer mooi met die azuurblauwe zee en het strand vol bikini's maar te warm. Even wat inkopen gedaan voor het ontbijt voor morgen. Vanaf morgen staan er nog drie zware tochten op het programma. Dus nog even uitrusten en morgen zeer vroeg vertrekken want het wordt weer snikheet.
Verslag van de zware tocht van dag 6 is aangevuld!
Hallo, we hebben net genoten van een heerlijke duik in het zwembad met zicht op zee. Afzien en genieten zo zitten onze dagen in mekaar. Deze morgen wilden we het ontbijt meepikken in de zogezegde b&b en aangezien dat pas om 9 u was, hebben we voordien al een koffietje gaan drinken op een terrasje in de oude stad. Om 9 u niemand te zien in de b&b ! Dan maar een broodje gekocht en vertrokken. We fietsten langs de ligurische zee van badplaats naar badplaats. Geen hoog tempo maar wel steeds het mooie zicht op zee. Aangezien we maar 60km moesten fietsen konden we ook genieten van het 'schoons' tijdens de stops op terrasjes op het strand. De laatste 25km liep over een fietspad dat was aangelegd op een oude spoorlijn. Langs weerszijden beplant met kleurrijke bloemen en cactussen. De tocht was zeker niet helemaal vlak. Vergelijk het maar met een tochtje door het Hageland, een beetje op en af. Omstreeks half vier zijn we dan aangekomen in ons hotel. Mooi gelegen maar een beetje verouderde kamers, voor ons geen probleem. Wel een mooi zwembad met de nodige ligzetels en parasols. Daar hebben we heerlijk genoten van een beetje rust en een frisse duik. Nu nog iets lekkers zoeken om te eten want dat hebben we vandaag blijkbaar te weinig gedaan aan de geluiden van mijn maag te horen.
Groetjes en tot morgen op onze rustdag in Nice, Barwin
Weer heelwat problemen met internet. Hopelijk morgen beter. Vandaag een mooie tocht. De eerste 15km bergop maar toen was het nog aangenaam fietsen omdat we weer vroeg vertrokken waren . Na een stukje tamelijk vlak kwam een stuk van 35 km bergop. Geen steile klim maar toch steeds genoeg voor een stevige inspanning. Het was de laatste col op Italiaanse bodem. De strijd werd weer heftig gestreden. Edwin heeft het verschil toch weer in de laatste honderden meters kunnen maken. ( hiervoor werd hij vanavond beloond met een fotosessie met 2 prachtige missen) Hoe dichter we de kust naderden hoe meer wind er kwam opzetten. Nadat we boven waren volgde er alleen nog maar afdalen naar de kust in Albenga. Een makkelijke en niet te snelle afdaling zorgde ervoor dat we rustig konden genieten van de prachtige vergezichten en dorpjes die in de dalen verscholen lagen. Albenga is een echte badplaats aan de ligurische zee. Drukte , overvolle stranden , terrasjes ... De oude stad is wel mooi , smalle straatjes met kleine restaurantjes en winkeltjes. We hebben lekker vis gegeten en een heerlijk wijntje gedronken. Ik hoop dat ik jullie morgen wat meer kan vertellen over vandaag en gisteren. Morgen staat een halve rustdag op het programma. We fietsen dan langs de kust tot SanRemo. 55vlakke km.
Bedankt Raf dat je onze lezers op de hoogte hebt gehouden. Dan nu toch het beloofde verslagje van dag 6. De avond in Villa Emilia is zeer gezellig verlopen. Onze gastvrouw Loretta had een heerlijke maaltijd bereid. Verschillende gerechten die allen om ter heerlijkst waren. Toevallig verbleven er ook nog 2 Nederlandse dames die dezelfde route volgden. Weliswaar tegen een ander tempo. Het was leuk om even van gedachten te wisselen en met een goedlachse gastvrouw en een beetje wijn is er heel wat plezier gemaakt. 's Morgens konden we reeds om half 7 ontbijten want er stond een lange rit op het programma. Om 7u bolden we reeds langs het meer van Viverone. Heel wat verschillende landschappen. Eerst nog even door de Po vlakte met zijn uitgestrekte rijstvelden daarna langs akkers, maïsvelden en de nodige klims in bebost gebied. We aten nog een stukje pizza in Alba voor we aan de laatste 25 km begonnen tussen de druiven . Het werden 25 loodzware kilometers. We hadden toen al meer dan 100 km op de teller staan en de zon stond loodzwaar boven ons. Alsof dat niet genoeg was moesten we ook nog 400 hoogtemeters overwinnen in de laatste 10 km. Met stijgingspercentages tot 12% terwijl de thermometer op de gps 42° aangaf , was geen lachje. Om dat te overwinnen moet je een echte ' flandrien' zijn(Guido). Om half zes aangekomen na 135 km in een zeer klein dorpje waar het hotelletje de ontmoetingsplaats van het dorp was. Gezellig een pintje gedronken met de bevolking. De gastvrouw van het piepkleine, zeer eenvoudige hotelletje kon wel koken ! Ze toverde verschillende Italiaanse specialiteiten op ons bord. We genoten ook van een heerlijke fles wijn uit de streek . Echter lang konden we onze ogen niet openhouden en zijn dan maar met de deur open in de veel te warme kamer in slaap gevallen. Het was een vermoeiende dag maar zoals dikwijls dan, eentje om niet te vergeten
Hallo,
vandaag 130 km gefietst, zeer warm. Maar we hebben geen internet vandaag. Morgen zullen we verslag uitbrengen.
Deze morgen om 7u reeds aan de ontbijttafel. Stevig ontbijtbuffet. Klein probleempje voor vertrek. Band van fiets Edwin stond plat. Na de snelle reparatie van onze technicus konden we om 8u onze tocht aanvangen. Na een klein uurtje kwamen we aan het meer in Omegna. Op de markt een paar bananen en wat druiven voor onderweg gekocht. Daarna klommen we van het meer weg richting Borgosesia. Na een colaatje in het gezellige stadje doorgefietst . De Italiaanse rijstvlaktes in. Bijna vlakke wegen zonder bochten met een loodzware zon ( tot 37 °). In Rovasenda een pittoresk dorpje in een kleine bar een menuutje gegeten terwijl enkele Italianen kaartspeelden met de nodige discussies. Primo: pasta , secondo: tomaat mozzarella , een fles bruiswater , een cola en een koffie. Prijs voor 2 personen 22 ! Verder gefietst naar bestemming met op het einde ( na 100km) enkele kortere maar steile klims. De wedstrijd was open . De overwinningsdrang was zo groot dat er bijna kettingen werden overgetrapt. Edwin heeft echter weer zijn bolletjestrui verdiend . Ik blijf steeds tevreden met mijn witte trui. ( beste jongere ) . Villa Emilia , de b&b waar we nu verblijven is een typisch Italiaanse b&b in de bergen. Zeer gezellig en vriendelijke ontvangst van de dame. Deze is nu met plezier aan het koken voor ons. Waarschijnlijk omdat we er na 5 dagen fietsen nog steeds even goed uitzien. Morgen zou daar wel eens verandering kunnen in komen want dan staat er een tocht van 140 km op het programma !
Bij het krieken van den dag waren we paraat,want een fameuze rit kwam eraan.Een rit van110km met in de aanvang de Simlon Pas! Door het feit dat we overnacht hadden in Ried (een beetje boven Brig) zaten we al enkele kilometers in de aanvang van de pas. Vanhieruit konden we via de oude weg (korter maar steiler) aansluiting vinden op de eigenlijke beklimming. Het geluk was aan onze zijde,we konden een groot gedeelte van de klim in de schaduwzijde afwerken.Door de blauwe hemel en opkomende zon waren we getuige van prachtige vergezichten, nevels boven de bossen, hogerop de toppen en gletsjers. De laatste kilometers waren wel niet de zwaarste,maar wel de gevaarlijkste met wisselend verkeer in tunnels en gallerijen tussen vrachtwagens en druk verkeer. Rond 9u45 bereikten we de top, enkele foto's, kleding aanpassen aan de lagere temperatuur en naar beneden.Om boetes of sancties van het thuisfront te vermijden gaan we geen melding maken van behaalde snelheden. Vlot maalden we de kilometers af richting Baveno (aan 't lago Maggiore vlakbij Stresa) In de buurt van Domodossola, zowat halverwege het restant van de vlakke rit zijn we er desondanks navigatie en roadboek toch nog in geslaagd een stukje verkeerd te rijden. Even daarvoor echter werden we getrakteerd door behoorlijk vrouwelijk schoon dat langs de weg paradeerde alsook een zwarte kat die in een overhangende boom zat te gluren.Een dezer moet ons van de wijs hebben gebracht. Al vlug ware we terug op het correcte pad. Door de stevige wind die door de vallei joeg diende er de laatste 25km nog behoorlijk getrapt te worden. Onze inspanning werd echter rijkelijk beloond met het prachtige aanzicht van het lago Maggiore en z'n omgeving Groetjes, Barwin
Ik zit hier op het terrasje voor onze kamer met prachtig uitzicht over Brig en de besneeuwde bergtoppen ! Wondermooie natuur ! Vandaag konden we niet zo vroeg vertrekken aangezien we pas om 8 u aan onze fietsen konden. Toch vroeg opgestaan en aangezien ons hotel gelegen was in het centrum van Bern konden we om half 7 al bij een bakker terecht voor een broodje en koffie. Om 8 u onze fietsen geladen en vertrokken. De ganse dag zijn we steeds dichter naar de hoge Alpentoppen gefietst . Dus altijd een beetje bergop. Fietsen langs kleine paadjes met aan de ene kant een kolkend riviertje en aan de andere kant bellende koeien op de alpenweide. We hebben ervan genoten. Omstreeks half 11 een koffietje gedronken in Willis en een beetje na de middag een menuutje met heerlijke pasta gegeten in Frutigen. Daarna aan de laatste 15 zware kilometers begonnen. De route stuurde ons langs de grote baan omdat het pad dat tot Kandersteg ging onverhard en volgens ons boekje te steil was. Dat was natuurlijk genoeg voor ons om zeker langs dat pad te rijden. Ons klein mountainbikeverzetje hebben we goed kunnen gebruiken . Op het kiezelpad moesten we stroken van 13, 15 , 18 tot zelfs meer dan 20 % verwerken. De rust en de natuur die we ervoor in de plaats kregen was van het hoogste niveau. Aangekomen in Kandersteg hadden we een uurtje tijd voor de trein ons naar Brig bracht . Tijd dus om te genieten van een heerlijke grote pint. In Brig aangekomen bleek dat ons hotelletje gelegen was in Ried- Brig dat ligt 4 km hogerop langs de Simplonpas . Nog 4 km stevig klimmen met een goei pint in onze benen. Mooi hotel , prachtige kamer met terras met een uitzicht om van te snoepen. Maar...het restaurant was vandaag niet open! We moesten nog 3 km hogerop om naar een restaurant te gaan. Met grote honger en knikkende benen zijn we er gaan eten. Nu eindelijk gewassen en rust. Rust die we zullen nodig hebben om morgen de Simplonpas op te rijden . Het grote voordeel: we moeten morgen niet beginnen aan een klim van 20 km maar het zijn er nu nog maar 16 !
