Ik had nooit gedacht iemand interessant te ontmoeten in de praatgroep. Het is de meest deprimerende plek op aarde waar je steeds weer dezelfde mensen over de vloer krijgt: jongens en meisjes met kanker. Jonge Survivors, zoals Patrick, de leider van de praatgroep, ons noemt. De enige die de praatgroep nog dragelijk voor me maakt is Isaac, die trouwens oogkanker heeft. Maar gisteren kwam ik, tegen alle verwachtingen in, toch iemand interessant tegen. Augustus Waters. Kastanjebruin haar, groot, gespierd, gevoel voor humor, botkanker. Isaac vroeg hem mee. De twee zijn blijkbaar bevriend. Nadat Augustus me de hele sessie lang had zitten aanstaren kwam hij naar me toe en we praatten een tijdje. Hij vroeg of ik v for vendetta al had gezien en toen ik zei van niet, nodigde hij me uit om hem bij hem thuis te kijken. Hij beviel me (en dan heb ik het niet enkel over de film). Ik heb zijn nummer trouwens. Hij schreef het in een boek die hij aan me uitleende. Ik bel hem wel wanneer ik het uit heb.