De
monologen die Gé tijdens het verhaal voert zijn soms niet duidelijk. Hij heeft
het over de cel, elke cel verandert in welke omgeving ze ook zit, dit kon ik
niet linken met het toneel, en dit is voor mij nu nog steeds onduidelijk waar
ik me wel aan erger. Gé vertelt ook iets over perceptie onder de betekenis
waarnemen, aangezien hij een getuige is heeft dit deel wel een link met het
verhaal.
Het
toneel leunt dicht aan bij de werkelijkheid, mensen gebruiken vaak een
leugentje om bestwil, schuiven vaak de schuld in iemand anders zijn schoenen,
en zijn telkens bang van wat de toekomst je zal bieden. Ik vond het een sterk
toneel met een zeer speciale sfeer, enkel de acteurs vond ik niet zo geslaagd.
Op sommige momenten was er weinig interactie in het toneelstuk en werd het te
langdradig. Lot Vekemans liet de derde persoon soms ook stukken zeggen die
niets te maken had met het hele stuk, wat ik ook wel jammer vond.
Als
je de zaal binnenkomt zie je onmiddellijk veel ijs op de grond liggen en dit
zorgt voor een koele sfeer. Het ijs link ik ook met de koele sfeer tussen de
zussen. Hoe langer de zussen in de cel zitten, hoe meer ze over elkaar te weten
komen en hoe meer ze elkaar gaan steunen. Dit wijst volgens mij naar het ijs
dat meer gesmolten is. Er bevinden zich ook vier stoeltjes in de cel en er
staat ook een muur, zo wordt de ruimte kleiner gemaakt. Je krijgt dan ook echt
het gevoel dat de acteurs gevangen zitten tussen het publiek en de muur.
De
acteurs praten luid en duidelijk maar ze zijn niet altijd makkelijk
verstaanbaar wegens de speciale opstelling van de scène(arenavorm). Ze droegen
alledaagse kledij, de ene droeg een pofbroek met een vestje daarboven, de andere
droeg een pofbroek met een streep op. Er wordt ook gebruik gemaakt van muziek,
drie harpen. De eerste twee klinken hard en koud net als het ijs op de grond en
de derde klinkt warmer. Het gaf al direct een gezellig gevoel, het paste goed
bij het verhaal.
Twee zussen, allebei bekende personen zitten in een politiecel. Ze worden beschuldigd van een dodelijk ongeval met vluchtmisdrijf. De vrouwen leggen valse verklaringen af en liegen niet enkel tegen elkaar, maar ook tegen de politie. Ze kunnen niets positief over elkaar zeggen en er heerst een koele sfeer tussen hen.
De twee zussen zitten samen in een cel en confronteren elkaar voortdurend met de waarheid. Ze staan elk aan een andere kant en hebben voortdurend verschillende meningen. Wanneer er plots een derde persoon bijkomt, Gé de getuige, een celbioloog kiezen de zussen toch voor elkaar en beschermen ze elkaar. Gé voelt zich op zijn gemak en houdt zich meer stil op de achtergrond. Hij zit op een stoeltje in de cel. De zussen reageren hun angsten ook af op hem.
Tijdens het verhaal confronteren de twee zussen elkaar met hun leeftijd. Ze zijn allebei bekend, de een is een televisiepresentatrice en de andere is een toneelspeelster. Ze worden er zich van bewust dat ze allebei te oud worden om hun beroep uit te oefenen en ze krijgen ook wat schrik voor de toekomst.
Ik kwam aan in de NTGent Schouwburg, en werd
meteen verrast door het prachtige theatercomplex. Het hoge gebouw, de rode
loper die zich uitstrekte op de trap, het vriendelijke personeel konden mij al
vanaf het begin bekoren. Toen ik had plaatsgenomen, keek ik eventjes rond, en
mijn ogen dwaalden af naar de scène. Ik was klaar voor het toneelstuk Vals.
