Kustroute: Saint-Valery-sur-Somme, vlakbij La Baie de Somme
Ok , een beetje meer landinwaarts. Vlakbij het mooie natuurgebied La Baie de Somme. Zoals royalty verblijven we op een camping die is gesitueerd op een kasteeldomein. Saint -Valery-sur-Somme heeft een zogenaamde cité médiévale. Ook hier weer een stukje Jeanne D'Arc geschiedenis.
Veel eindigt en soms snel. Zoals mooie liedjes, het leven, een weg, boottochten. Zo ook ons onderweg zijn. Eerst vader en zoon , later het hele gezin.
Uiteindelijk bewandelt ieder zijn pad door het bos van het leven , voorzien van de mentale wapens die zijn gesmeed door de smid aan zijn zijde.
Ons 'onderweg zijn' nadert de haven. De laatste koers is uitgezet. Via de 'kustroute' laten we ons uitdrijven. We beginnen op de grens Normandië/Brittannië en laten de zee ons nog even inspireren en acclimatiseren voor we aan wal gaan. Ik denk dat ik onder voorbehoud reeds kan zeggen: " Ja. Het is mooi geweest."
Puy du Fou. In 1977 creëerden twee Fransen een show , 'Cinéscénie' , bij de ruïnes van een oud kasteel in Les Epesses. De show groeide uit tot een spektakel met duizenden acteurs en honderden paarden. Vertoning op bepaalde dagen van juni tot augustus. Maanden op voorhand reserveren gewenst.
In 1989 opende het Grand Parc van Puy du Fou, een attractiepark. Qua bezoekersaantallen het tweede park van Frankrijk en het 13de van Europa. Uniek omdat de attracties enkel bestaan uit ( spektakel)shows, indoor en outdoor met adembenemende scenerie. De nationalistische saus die de eer en roem van de Fransen bijkruidt neem je er voor lief bij. Bezoeken = Belevenis met grote B. Acteurs , stuntmannen, reeanactors , dierentemmers , showbeesten verenigd in één metier. In 2016 kocht het park op een Engelse veiling de ring die van Jeanne D'Arc geweest zou zijn voor 300000 pond en bracht hem terug naar Frankrijk. Ook te bezichtigen. Lekker eten deden we op een 'broadway'-achtig trouwfeest .
Mijzelf gunnen om te lezen, ontspant mijn geest tijdens de reis. Deze week las ik de laatste pagina's van een historische roman. WOI beïnvloedde in belangrijke mate de personages. Gebeurtenissen en ervaringen waren gebaseerd op getuigenissen van deze massaslachting. Een dikke twintig jaar later was het weer prijs . Nooit meer oorlog, weet je wel.
10 juni 1944. Een SS pantserdivisie strijkt neer in het vredige Oradour-sur-Glane te Frankrijk . Om het beknopt weer te geven: 642 burgers worden afgeslacht. Mannen , vrouwen en kinderen ! Bewust en georchestreerd vermoord door kogels en/of vuur. De mannen in schuurtjes. Vrouwen en kinderen in een kerk met behulp van explosieven. Eén vrouw en vijf mannen kunnen ontsnappen. Het dorpje werd vervolgens geplunderd en plat gebrand, niemand weet precies waarom.
Generaal De Gaulle besliste om de ruïnes te laten. Nu vormen ze een stille, doodse herinnering om nooit te vergeten waar puur fanatisme toe kan leiden. Een zichtbaar litteken dat erodeert maar niet verdwijnt. Vervagend zonder verlies van herinnering. Wanneer je de ruïnes betreedt, passeer je een fotogalerij waarop gezichten je langs twee kanten nastaren voordat je de plaatsen bezoekt die zij nooit levend hebben verlaten en waar zij nog steeds 'rusten'. Enkele plaatjes zijn leeg ,er staat alleen een naam en geboortedatum vermeld. Nog steeds is er de oproep aan familie om foto's te bezorgen en zo ook de lege plaatjes een gezicht te kunnen geven. Dit bloedbad is niet anoniem. Het wordt heel persoonlijk gemaakt en gehouden. Geen boek dat je kan dichtslaan. Gewoon harde feiten terwijl elders de bladzijde naar verzoening is omgeslagen.
Enkele foto,s. We bezochten op 2 dagen tijd de 7 hoofdshows en enkele kortere evenementen.
