Vandaag precies een jaar geleden. We waren eigenlijk totaal niet van plan om te bouwen, laat staan naar grond te kijken of te zoeken. Met een huis in staat van renovatie en een peuter in huis, hadden we wel wat anders aan ons hoofd. Tot een familielid ons ineens attent maakte op een goed gelegen nieuwe verkaveling waar nog een aantal percelen te koop waren. No way! Allez, gewoon gaan kijken. Oké dan! Inderdaad, goed gelegen. En de prijs valt binnen ons budget. Tja... Misschien... Gezien de bankencrisis is een stuk grond geen slechte investering, toch? En er is geen bouwverplichting. Na een maand twijfelen, rondbellen en informeren uiteindelijk toch bezweken. Afspraak gemaakt bij de landmeter. Een optie genomen - onder druk, want "kandidaten zat", zei hij. De aloude verkooptruc did it again. Als je kop wordt zotgemaakt, kun je impulsieve dingen doen. Zoals een grond kopen zonder garantie. Behalve dan het woord van de landmeter die zweert op zijn hond dat het een topkoop is. Na de ondertekening, ging onze mood over van euforie naar ongeloof. En terug naar twijfel. Want wat doen we nu met onze vijf en een halve are? Zelf bouwen en ons bijna gerenoveerde huis verkopen? Of laten liggen als investering en intussen schapen en een ezel houden? Na lang twijfelen, rondkijken en informeren hebben we de knoop doorgehakt: we gaan bouwen!
De reden waarom dit perceeltje nog net binnen ons budget paste, werd duidelijk toen het sondeerrapport binnenkwam. Gebuisd over de hele lijn. "Deze grond is enkel geschikt voor een lichte houten constructie met meer maar een bouwlaag." Het advies: diepfundering met palen. Onze stenen droom werd ineens gereduceerd tot een houten tuinhuis van de Brico. En nu? Onze bouwplannen opbergen en toch maar schapen kweken? De landmeter vervloeken die ons die 'grond van topkwaliteit' verkocht heeft? De grond terug verkopen met verlies? Als we hem al verkocht krijgen, want wie - behalve wij - steekt zijn centen een dichtgegooide vijver? Nadat de schok, de woede en het zelfbeklag gezakt waren, begon de spreekwoordelijke baksteen in de maag weer op te rispen. Na alle pro's en contra's te hebben afgewogen, bleek beste oplossing ook de duurste: gewoon verderdoen en een extra budget voor palen incalculeren - toch al gauw tussen de 15.000 en de 25.000 euro. Voor een paar palen... Geld dat we beter aan een goede grond hadden kunnen geven... Nu komt het er dus op aan een bouwfirma te vinden die een redelijke prijs-kwaliteit kan leveren. Batibouw en andere bouwbeurzen: here we come.
