02-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

Ziezo het is zover!

We zijn ruim op tijd in Antwerpen-centraal om de Thalys richting Schiphol te nemen, we moeten zelfs wachten tot het loket opengaat. Aldaar blijkt echter dat er voor ons , alhoewel we tickets hadden, geen plaats gereserveerd was, doch gelukkig is dit geen probleem het vergt alleen wat meer administratie. Het is vrij confortabel reizen en een goed uur later zijn we in Schiphol.

Het is ongelooflijk druk. Nadat we zijn ingecheckt volgen we de lange file om onze bagage af te geven. Plots zegt die mevrouw doodleuk dat ze ons geen stoelen kan toewijzen want er is een grote overboeking en het is niet zeker dat we wel meekunnen... Alternatief is dan de volgende dag vertrekken ofwel via andere maatschappijen en via allerlei tussenstops vandaag nog. Ze raadt ons aan ons zo vlug als mogelijk te melden bij de gate. Maar daar zijn we bijlange nog niet, eerst een enorme file voor de handbagage en daarna nog een grotere file voor de " security check" voor vluchten naar de USA. Uiteindelijk  zijn we niets te vroeg aan de gate, we hebben zelfs geen tijd om nog langs de taxfree te gaan. Hier blijkt dat we zeker niet de enige passagiers zijn die op " standby" staan! Ze beloven hun best te doen maar het ziet er niet goed uit. Iedereen begint te boarden en uiteindelijk kunnen er nog een 7-tal personen mee. Er wordt ons gezegd dat we niet meekunnen en dat ze seffens naar een oplossing zullen zoeken. Dat begint hier al goed! Uiteindelijk is iedereen ingestapt en blijkt dat er nog 2 mensen mankeren, alhoewel hun bagage al in het vliegtuig zit. Ze beslissen dan deze plaatsen te annuleren wat betekent dat nog 2 passagiers zouden meekunnen. Het is wel spannend, want er staan zeker nog 15 mensen te wachten. En.....ja hoor we hebben geluk, we horen onze namen en haasten ons naar het vliegtuig. Enig nadeel is wel dat we niet bij elkaar zitten, maar we zullen er vandaag dus toch nog geraken.

Na een vlucht van 10,5 uur landen we in Salt Lake City. Maar dan begint het weer...enorme file om de USA binnen te mogen, we staan gemakkelijke 1,5 uur in de file en zijn toch wel wat moe aan het worden. Nu hopen we alleen maar dat onze bagage uiteindelijk nog mee met het vliegtuig is... en ja hoor. We gaan onze huurauto ophalen en ook dit duurt enorm lang, iedereen werkt hier precies heel traag. We krijgen een Chevrolet Trax en we maken dat we weg zijn van de luchthaven.

Salt Lake City zelf laten we links liggen en rijden al een goede 60 km door naar het noorden tot in Ogden, waar we inchecken in een Best Western hotel.

Eerste werk een supermarkt in de buurt zoeken waar we al een isimo koelbox kopen voor de komende dagen en waar we al een voorraad drank ( lees frisdrank) inslaan.

De eerste spareribs worden verorberd en we gaan vroeg slapen, we zijn immers al bijna 24 uur wakker.

Morgen rijden we ineens door naar yellowstone.

Vandaag ook geen foto's maar we beloven dit morgen goed te maken!

05-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

Vannacht toch vrij goed geslapen, maar wel vrij vroeg wakker.

Tegen 8 uur staan we vertrekkensklaar, nog vlug een " coffee for the road" en we zijn weg richting Yellowstone.We rijden toch eerst een aantal uur door uitgestrekte vlaktes met in de verte bergen. Veel komen we onderweg niet tegen. Na een paar uur rijden stoppen we in Indaho falls waar we een korte blik werpen op de watervallen en een tempel en waar we even halt houden in de Wallmarket om onze lunch te kopen.( een sandwich van bijna 1 meter!) Kort hierna wordt het landschap groener, rijden we door bossen en tegen 13 uur bereiken we West Yellowstone, waar we vanavond ook zullen slapen.

We rijden verder het park in en zien al zo goed als onmiddellijk 3 grote rendieren valk naast de weg. Dat belooft! Iets verder houden we halt om te lunchen naast het water. Het is hier ongelooflijkmooi, prachtige landschappen, alles staat in bloei en zien zelfs al een eerste bizon.

We rijden verder het park in en het wordt alsmaar beter en beter. We zien voornamelijk massa's gijsers. Deze zijn allen onbeschrijflijk, allemaal verschillend, verschillende kleuren, en het landschap wordt op vele plaatsen gedomineerd door de rook die uit de gijsers komt. Dit is niet in woorden te beschrijven, dat de natuur zo mooi kan zijn, ik ga er hier verder geen woorden aan vuil maken, want dit is niet uit te leggen, we laten de foto's hieronder gewoon voor zich spreken!

Bij een van de gyserbasins zeg ik op zeker ogenblik " het plaatje zou helemaal af zijn moest er hier nu een beer van die heuvel komen" en geloof het of niet terwijl ik dit zeg zien we een bruine beerde heuvel aflopen. Vlug naar de auto om de telelens te nemen .

We mogen de beer niet te dicht naderen, maar kunnen hem toch heel goed zien en hij blijft daar toch een poosje om daarna over de heuvel in de bossen te verdwijnen. Wat hebben we geluk!

We gaan van de ene gyserbasin naar de andere, we weten niet welke de mooiste zijn en staan gewoon elke keer " paf". Tegen 18 uur besluiten we terug te rijden richting West Yellowstone, waar we een uurtje later aankomen en onze intrek nemen in een " cabin"

06-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

 

06-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

Om 8.15 staan we weer vertrekkensklaar! We hebben er zin in! We hervatten onze toer waar we gisteren gestopt zijn en we hebben de indruk dat vandaag alles nog mooier is dan gisteren. Er is geen wind, volle zon en de stoom van de geisers gaat recht naar boven. Na nog wat tussenstoppen bereiken we het geisergebied van Old Faithfull. Juist als we aankomen begint er een grote geiser die normaal maar om de 5 à 10 dagen actief wordt te spuiten. Indrukwekkend!

Hier maken we een vrij grote wandeling, we gaan van de ene geiser naar de andere, te veel om op te noemen, ze hebben allemaal een naam, zijn allemaal om ter mooist, hebben allen een eigen kleur en eigen karakteristieken. We zijn onder de indruk!

Terug van de wandeling hebben we nogmaals geluk want de Old Faithfull zelf begint te spuiten...enorm hoog.

Het is ondertussen al middag geworden en na onze lunch vervolgen we onze tocht richting het meer. Ook hier aan de oever van het meer.....nog meer geisers. Het gaat echter totaal niet vervelen, alles ziet er hier weer helemaal anders uit.

We rijden de ganse onderste loop van Yellowstone af, stoppen overal en plots zien we in een grote vlakte een grote kudde bizons, waarvan er zelfs enkele zeer dicht bij de weg staan.Een ranger verwittigt evenwel niet te dicht te gaan, want ze vallen aan!

Ook vandaag laten we de foto's gewoon voor zich spreken, het is met geen woorden te beschrijven.

We worden wel wat moet en tegen 18.30 zijn we terug in ons hotel in West Yellowstone. Tijd om de blog bij te werken.

We verkennen het dorpje en eten eerst een grote portie onion rings en daarna ravioli met rendier en meatloaf van bizon!Niet slecht maar het heeft nogal een uitgesproken wildsmaak.

Morgen gaan we naar het noorden van yellowstone en overnachten in het park zelf in een cabin. Ik hoop alleen dat er internet is...

Slaapwel!

07-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

We worden wakker en...het giet!!! Het ziet er zelfs naar uit dat dit voor de hele dag is. Niks aan te doen dan trekken we onze K-waykes maar aan.

Na een bezoek aan de supermarkt rijden we om 8.15 uur het park al in. De sfeer van het park bij regen is totaal anders maar zeker niet minder mooi. We stoppen voor een groot rendier met 2 jongen en kunnen prachtige foto's maken. We rijden vandaag de noord westelijke lus van het park. We dachten dat we het mooiste al zowat gehad hadden maar dit blijkt een serieuze vergissing.

Na een prachtige waterval stoppen we bij de " painters pot" , weeral een totaal andere omgeving vol met geisers en hot pools.Prachtig!

Verder naar de Norris geisers. Onze mond valt zowaar open van wat we daar zien. Een enorm grote vlakte vol met stoom, geisers en hot pools.Dit is allemaal zo groots!Ondanks dat het ondertussen goed giet besluiten we de volledige grote loop te doen.Onze broeken zijn drijfnat maar dit hebben we er graag voor over. De sfeer die hier hangt is zeer speciaal, wat mystiek en we voelen ons zeer nietig tegenover de schoonheid van moeder natuur. Dat er zo'n mooie plekken bestaan! Alleen spijtig dat de kinderen er niet bijzijn.

Het is ondertussen al middag geworden en we lunchen noodgedwongen in de auto.

Ver richting Mamoth springs.Het landschap verandert totaal, het wordt meer bergachtig met prachtige groene vlakten.

Bij Mamoth Springs staan we weer verstomd. Weerom niet te vatten met woorden. Allemaal terrassen in grijs, fel wit, oranje, ongelooflijk!

We overnachten vanavond in Mamoth Springs maar eerst rijden we nog wat verder het park uit tot in Gardiner, een dorp van losweg 1 straat!

We checken in in het Mamoth Hotel en gaan naar onze cabin. Alles is zeer verzorgd alleen 1 probleem: er is geen internet. Straks dan maar proberen in de lounge van het hotel. Op hoop van zege.

08-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

09-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

10-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

Vandaag is vooral een rijdag, we moeten meer dan 500 km rijden tot onze eindbestemming van vandaag. Nog eerst tanken en ....wijle weg! We rijden uren door weidse landschappen, alleen af en toe een grote ranch, voor de rest niets. We vragen ons af hoe de mensen hier naar de winkel gaan.Onderweg nog even stoppen aan een supermarkt voor onze lunch en tegen de middag bereiken we Fleming Gorge . We bezoeken kort de dam en we ontdekken dat we eigenlijk langs een verkeerde weg naar hier zijn gereden, we hebben niet de weg genomen die langs de viewpoints gaat. Verdorie toch! Dan toch maar even om gereden tot een viewpoint en hier hebben we geen spijt van. "Amazing" zoals ze hier zeggen.

We zien in de diepte de Green River tussen de rode canyons, gewoonweg prachtig! Op de koop toe passeren we op de terugweg dan nog een kudde Bighorn schapen.

Verder op weg naar Jensen waar we het Dynosaur national monument bezoeken. Met een treintje worden we naar de opgravingssite gebracht waar als het waren een dynosauruskerkhof is bloot gelegd, en de skeletten in de rots nog zeer goed zichtbaar zijn. Wel interessant om te zien. We gaan via een fossielenpad terug en dit is ook wel de moeite. Er is smal padje tussen prachtige rotsen, waar we her en der fossielen, zelfs nog restanten van dynosaurusbeenderen en ook oude rotstekeningen zien.

Het is al tegen 18 uur als we vertrekken en we moeten nog op zoek naar een hotel. In Jensen zelf is totaal niets te zien, dus moeten we 20 km terug naar Vernal, waar we belanden in een Economylodge.We krijgen een vrij grote kamer met alles op en aan en dit voor geen geld.

We zoeken een restaurant op Tripadvisor en belanden in een Mexicaan, waar we heerlijk ( en veel) eten! Terug naar het motel, waar we nog een wasmachine insteken en de blog bijwerken.

11-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

Het is ruim 9 uur geweest voor we Vernal verlaten,maar niet na ons tegoed hebben gedaan aan Waffles met siroop !
We rijden weeral door immense landschappen, die gewoon niet te vatten zijn. We komen zelfs olievelden tegen.Zo rijden we weeral enkel uren zonder een kat te zien.

Tegen de middag bereiken we het doel van vandaag: Colorado National Monument. We rijden de rockrim road langs de verschillende canyons. Gewoonweg prachtig. We doen ook een wandeling langs de rim, echt spectaculair!We kunnen gewoon langs de volledige rim wandelen , niet echt geschikt voor mensen met hoogtevrees maar het is zo mooi dat ik deze overwin.
We rijden verder alle uitzichtpunten af en blijven verbaasd zijn over de grootsheid.

Tegen een uur of 4 houden we het voor bekeken en rijden verder naar Moab, nog een 180 km verder.

We besluiten om een scenic byway te nemen, en deze heeft zijn naam niet gestolen. Het lijkt wel een nationaal park waar we doorrijden het is misschien zelfs nog mooier dan het Colorado NM. Langs alle kanten prachtige hoge rotsen , we weten niet waar eerst te kijken. We blijven de Colorado rivier volgen en stoppen onderweg heel vaak om alles te bewonderen. het is dan ook al vrij laat wanneer we in Moab aankomen.
We logeren in het Apache motel en zullen hier 2 nachten blijven.
We slenteren nog wat door Moab, gaan eten en werken bij het zwembad de blog bij. Het was vandaag weeral een mooie en warme (33 graden in de schaduw) dag.
 

12-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

De morgen ingezet met pancakes! We kunnen er weer tegen!

We moeten toch nog eerst 50 km rijden voor onze eerste stop: het Death Horse Point state Park.
We zien een diep uitgesneden meander van de Colorado rivier...onnodig te zeggen prachtig! He tis een vrij klein park maar zeker de moeite! We werken weer een paar trails af en het is intussen al behoorlijk heet geworden.

We puffen en tuffen verder naar Canyonlands national Park, waar we het gedeelte island in the sky bezoeken.
Na het bezoek aan het visitorcentre rijden we alle uitzichtpunten af en ook hier lopen we verschillende trails om beter zicht te krijgen.Het is hier weer helamaal anders, langs beide zijden van de weg zien we de twee rivieren aan de ene kant de Colorado en aan de andere kant the Green River.
Enorm diepe canyons en schitterende vergezichten met in de verte de besneeuwde bergtoppen van de La Sal bergtoppen.Het laatste uitzichtpunt bevindt zich op de rand van een krater veroorzaakt door een meteoorinslag 200 miljoen jaar geleden.
Na een  stevige klim in de hitte bereiken we deze.

Tegen een uur of 4 in de namiddag hebben we zowat alles gezien en vatten de terugweg aan.
Een plons in het zwembad van het hotel doet dan ook deugd.
We gaan lekker eten, alleen heb ik zin in ijs als dessert en al het ijs is op....geen nood vlug langs de winkel en zoals echte Amerikanen een lekkere Ben and Jerry's voor de TV in de motelkamer.....

13-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

Het is toch al 9 uur voordat we weg zijn naar onze volgende bestemming en het is tegen half twaalf wanneer we Mesa Verde binnenrijden.
Eerst naar het visitorcentre om tickets te kopen, wat sommige sites kunnen alleen met een ranger en met ticket bezocht worden.
We nemen tickets voor het Cliff Palace. We kunnen ook ticket nemen voor het Balcany house, doch dit wordt voor iets bredere mensen en mensen met hoogtevrees afgeraden.De keuze is dus vlug gemaakt.

In het park moeten we wel vrij ver rijden tot aan de bezienswaardigheden. Een eerste stop is bij het museum, doch dit geeft een vrij gedateerde indruk. We denken dat het er 50 jaar geleden juist hetzelfde uit zag. Dan maar een wandeling naar het Spruce Tree House. Naar benden is niets, maar naar boven.... Hier krijgen we een eerste indruk van de cliffdwellings, toch wel mooi!
We rijden de verschillende sites af, bezoeken meerdere kiva's en we moeten ons nog haasten om op tijd te zijn voor onze toer van hete Cliff Palace. Daar aangekomen krijgen we eerst de nodige veiligheidsinstructies, we moeten zeker water meenemen en er wordt nogmaals gezegd dat het wel een stevige klim terug zal zijn. We zien wel.

Eerst dalen we via een massa trappen af naar beneden en krijgen dan een prachtig zich op het Palace! We krijgen de nodige uitleg en nemen alle tijd om foto's te nemen. Maar dan... terug naar boven .
het gaat vrij steil en er zijn toch wel vrij veel trappen tussen  een toch wel vrij smalle spleet in de rotsen ( ja ik kon ertussen!)Maar dan komt het.... als kers op de taart moeten we 3 laders naar boven klimmen. Het is gelukt , we zijn buiten adem, doch dit wijten we maar aan de hoogt.

We willen verder nog de andere arm van het park doe, maar dit is nog minstens 1 uur oprijden, en dan nog terug zodat we het voor bekeken houden en een hotel gaan zoeken in Cortez.
We belanden terug in een econolodge, en onze kamer is weer dik in orde. Het is raar dat dit goedkoop motel zelfs beter is dan de veel duurdere die we gehad hebben.
Over ons motel is een Wallmart die we met een bezoek verblijden. Ze verkopen hier zelfs gewoon geweren en revolvers en er is keuze tussen honderden soorten kogels. Speciaal!
We eten in de buurt van het motel, werken aan het zwembad de blog bij, bekijken de route voor morgen en zullen weer als een roos in slaap vallen.

14-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

Na een lekker ontbijt wij weer weg! We weten vandaag niet waar we deze avond zullen eindigen... spannend!
We rijden via Bluff en langs de weg zien we " Fort Bluff" een reden om even halt te houden. Het is eigenlijk een soort van Bokrijk maar met allemaal hutjes van Mormoonse pioniers, de nodige huifkarren enz.
Wat verder nemen we een gravelweg en komen zo in the Valley of the Gods. We volgen hier een 17 miles loop door een prachtig landschap. Een beetje Monument Valley maar in het klein en wat anders. We zijn hier zo goed als alleen en genieten ten volle van het landschap.
Na deze loop is het niet ver rijden naar het Goosenecks State Park. Dit is echt wel spectaculair, er zijn 4 meanders naast elkaar te zien, diep in de aardkorst ingegraven.Wondermooi!
vervolgens nemen we Moki Dugway, een steile  doch magnifieke bergpas. Het is er enkel vrij smal en we hopen dat er geen tegenliggers komen. Hier aan het einde rijden we een volgende gravelweg op die we volgen tot aan Muley Point. We vallen in herhaling doch ook hier is het zicht onbeschrijflijk, we kunnen zelfs tot in Monument Valley zien.

Het is 14 uur dus nog volop tijd om nag wat aan de toer te breien en we besluiten al  richting Hanksville te rijden.
Het is weerom een prachtige weg, er is geen kat op de baan, maar plots valt het ons op dat de benzine toch stilaan aan het opgeraken  .Op deze weg is gewoon NIETS en we moeten nog een 90 km tot in Hanksville en willen onderweg nog wel wat zien.
We zoeken op TomTom naar de dichtstbijzijnde benzinepomp, doch deze geeft niets aan...dus maar het beste hopen. Plots ter hoogte van Hite, staat een klein bordje met een pijl naar een benzinestation. Oef!!
We kunnen er terug tegen.
Onderweg willen we de Leprechaun Canyon bezoeken , we hebben gelezen dat deze slotcvanyon gemakkelijk te bereiken is, dus wij daar heen.
Na iet of wat zoeken vinden we het kleine zijweggetje, parkeren en gaan op stap. Wat verder stop de weg met op het einde een kleine slotcanyon, die we rechts moeten passeren. Probleem is alleen dat het vrij hoog is. De JL geraakt er met heel veel moeite uiteindelijk op maar ik zie het niet zitten en blijf wachten. Blijkbaar kon men iets verder toch ook niet door omdat er water in de canyon stond, dus we keren onverricht terzake terug.

Volgende stop is Little Egypt. Plots zien we voor ons een vallei met allerlei rotsen in de vorm van een soort van paddestoelen en in 2 kleuren. Zeer speciaal!
We lopen er wat rond, ook hier zijn we volledig alleen en plots zien we dat het wat overtrekt en dat het in de verte begint te onweren. Tijd om dus terug naar de auto te gaan.

Het is nog een 30 km tot in Hanksville, eigenlijk gewoon een boerengat, met enkele motels, benzinestations en enkele restaurants.We kiezen het beste eruit: het whispering Sands motel. het is een goed en groot hotel doch ondanks alles doet het mij wat denken aan een Amerikaanse griezelfilm!
We eten lekker, o.a. gepaneerde gefrituurde boontjes als voorgerecht, en bereiden de tocht van morgen wat voor.

15-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

Zeer slecht geslapen vannacht.

Na het ontbijt staat Goblin Valley State park op het programma. Het is niet zo heel ver rijden. Hier zien we hele velden gevuld met rotsen in de vorm van paddestoelen of kabouters. Zeer speciaal.
We kunnen hier overal tussen lopen  en onze fantasie met de vormen de vrije loop laten gaan. We lopen hier toch 1,5 uur rond en het is ondertussen weeral heel warm geworden. Na deze wandeling toch even bekomen in de schaduw, voor we naaronze volgende halte vertrekken: little wild horse.

Dit is een slotcanyon die naar het schijnt vlot en gemakkelijk bereikbaar is en die vlakbij ligt. We parkeren onze auto en beginnen aan de trail er naar toe. Ook hier moeten we op zeker ogenblik rechts of links over het begin van de slotcanyon klimmen om zo verder te komen. De normale weg is langs rechts over een toch vrij smalle richel lopen om zo verder naar links te gaan en verder in de canyon af te dalen.
Een probleem: ik durf niet over die richel....deze is echt vrij smal en ik ben toch niet meer zo soepel en smal. Ook langs de andere zijde erop klimmen is geenoptie, daar geraak ik gewoon niet op het is te hoog. De JL gaat voetje per voetje over de richel  en ik blijf wachten in de schaduw.
Ondertussen komen er nog anderen die er gewoon vlotjes over lopen... terwijl ik zit te wachten besluit ik tot 4 maal toe het toch maar eens te proberen, maar ik durf gewoon niet... niets aan te doen!
Na een half uurtje is de JL terug. Het is ondertussen nog maar kort na de middag, en we besluiten dan maar op zoek te gaan naar de Crack Canyon in de hoop dat deze makkelijker ( althans voor mij ) bereikbaar is).

We volgen een lange dirtroad tot aan het begin van de trail, het is ondertussen toch 40 graden in de schaduw.

Na een half uur stappen door de bedding van de rivier bereiken we de narrows van de canyons die vooral bekend staat voor de "Swiss Cheese holes" De weg hier naar toe is prachtig, we zijn hier heel alleen, en zien rotsen in allerlei kleuren, van grijs, rose, rood, purper , groen enz.
De canyon zelf is ook best mooi en we kunnen er gemakkelijk in stappen.We stappen nog wat verder maar op  zeker ogenblijk krijg ik het toch wel wat moeilijk met de hitte, en moet toch even rusten. We hebben eigenlijk veel te weinig water meegenomen...
De terugweg gaat dan ook zeer moeizaam ( althans voor mij) en ik was blij dat we terug bij de auto waren;

Het was genoeg voor vandaag en we moeten nog naar Torrey waar we gereserveerd hebben i het Capitol Reef Resort voor 2 nachten.
We verfrisssen ons op de kamer, rusten wat en tegen half acht hebben we gereserveerd in café Diabolo, een zeer goed restaurant, dat we nog van vroeger kennen.
En ja hoor, het was weeral af! Enorm lekker gegeten, dit is zeker een van de beste restaurants van Utah!

Ik ben toch wel wat moe en zie er vanavond wat tegenop om de blog nog aan te maken, maar plichtsbewust als we zijn.....

16-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

Het is al voorbij half negen wanneer we wakker schieten...Doel van vandaag is the cathedral loop te rijden in Capitol reef. Dit is een dirtroad van 90 km door een van de mooiste gebieden van Capitol Reef.
Eerste stop is bij het visitor centre om te informeren naar de toestand van de weg. Daar zegt men dat sowieso een high clearance en 4x4 nodig is en dat men er niet aan moet beginnen wanneer we zelf niet voldoende " survival skills" hebben.Ze weten ook niet wat de huidige toestand van de weg is.
We worden hierdoor toch iet of wat ontmoedigd en besluiten eerst een kijkje te gaan nemen bij de rivier die we sowieso over moeten om aan de loop te beginnen.

Daar aangekomen ziet de JL het eigenlijk niet zo goed zitten, de stand van de rivier valt wel mee maar we moeten toch deze toch via een vrij hoge heuvel verlaten...
Wat nu? WE gaan even opzij staan en zoeken een alternatief, wat blijkbaar toch niet zo simpel is.

Plots zegt de JL het er toch maar op te wagen. We rijden dus de rivier in, volgen deze een beetje met de auto en gaan er aan de overzijde weer uit, al bij al valt het wel mee.

We rijden in een prachtig landschap ,we weten niet waar eerst kijken, alleen de weg is af en toe toch wel vrij spannend.
We moeten veel " washes" door, de weg is hier en daar toch wat verzakt, soms is er mul zand, soms klei, soms grove stenen, enfin, we hebben zo wat van alles. Soms moeten we uitstappen om te kijken hoe we gaan doorrijden of om wat stenen te leggen. Het is allemaal wel spannend!

We rijden zo door de geheel lower en upper cathedral valley , zeer gevarieeerd. We zijn hier ook heel alleen, we mogen er alleen niet aan denken een platte band te hebben.... Gedurende de ganse dag komen we nog 3 andere auto's tegen.( dat is al iets)

Het is tegen 16 uur als we de loop voltooid hebben... " yes we did it !"

Toch nog even rijden naar het hotel, maar ook dit is geen straf want dit is een van de mooiste banen van hte westen.

Vandaag eten we aan de overkant van het hotel, lekker en met prachtig zicht. Daarna nog vlug een wasmachine insteken en we kunnen er weer tegen.

17-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

Vandaag zijn we toch wat vroeger wakker en vertrekken via een route door het Dixie Forest naar Boulder.
De rotsen hebben hier plaats gemaakt door groene sparrenbossen.Is eens iets anders. Doch dit is maar voor kort want in Boulder draaien we de Burr trail op en rijden richitng Long Canyon. Eerst komen we versteende duinen tegen en dan gaat de weg gedurende 7 mijl door een enorme canyon.
We hebben langs beide zijden enorme rotsen naast ons. Best wel spectaculair.
Op de terugweg zien we langs de kant een grote spleet en..uiteraard gaan wij daar in. Een kleine maar prachtige slotcanyon. We blijven maar foto's maken.

Ver op weg volgende we de scenic route tussen Boulder en Escalante. Hier is alles wit, en op zeker ogenblik is de weg vrij smal en zien we aan beide zijden enorme landschappen. Grandioos!
In Escalante rijden we dan the hole in the rock road, deze weg ligt in het Grand Staircaise Escalante en is buiten alle verwachting vrij goed te berijden.
Het is een lange en eigenlijk vrij saaie weg tot onze eerste stop: Devil's Garden.

Hier zijn allemaal vreemde formaties te zien en lopen hier toch wel een uurtje rond.

Na onze lunch verder de hole in the rock road af tot aan de afslag naar twee slotcanyons, Peek-a-boo en Spooky.
De weg hier naar toe is erger, maar na gisteren zijn we al wat gewoon.
We parkeren en gaan op weg. We moeten een soort van trail volgen die ons naar beneden tot in de wash van de rivier brengt en vandaar uit zin de slotcanyons makkelijk te bereiken. Maar dan ..probleem.
We vinden gewoon geen weg naar beneden, het enige alternatief is via een toch wel vrij steile rots naar beneden gaan en dit is toch wel nog vrij diep...
Ondertussen zweten we ons te pletter. Ik durf alleszins niet via die weg naar beneden en blijkbaar ben ik toch niet de enige want de JL ziet het ook niet echt zitten. Zijn wij nu sissi's aan het worden of wat? Misschien worden we wat te oud voor zulke ondernemingen en zoude we beter gaan cruisen met alleen maar eten en drinken...?

Spijtig want dit hadden we echt wel willen zien. Dus... terug naar boven in de hitte , we hebben die lange weg voor niks gereden. Wel een prachtig landschap gehad.

Wij rijden de lange weg terug naar Escalante waar we onze intrek nemen in het circle D motel, typisch Amerikaans met een porche met stoeltjes voor de deur.
We bespreken de route voor morgen, gaan onze watervoorraad aanvullen en eten in het plaatselijk restaurant.
Hamburger met advocado en guacamole en de JL een dubbeldecker....

Op de porche wordt de blog bijgewerkt en onze buren zijn 2 oudere Duitsers die we al op verschillende plaatsen en in dezelfde motels zijn tegengekomen.

Het is weeral een mooie dag geweest en morgen beloofd ( misschien) nog mooier te worden.

18-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

We zijn maar pas vertrokken of we zien naast de weg Petrified Forest. We slaan af en nemen een ticket. We moeten hiervoor een enorme klim op een heuvel maken en onderweg zien we eigenlijk niet zo veel, behalve enkele stukken petrified hout. Er is hier nog een bijkomende loop, die men zegt "very steep " en inderdaad het is heel steil. Ik zelf zie het toaal niet zitten om nog meer te klimmen om enkele stukken petrified hout te zien, dus de JL gaat alleen verder en we spreken af aan het einde van de bijkomende loop. Ik blijf maar wachten en wachten...en wachten. Er komen al andere mensen die na ons vertrokken zijn uit, dit is dus vreemd.
Ik vraag aan hen of ze de Jl gezeen hebben maar hierop wordt negatief geantwoord. Daar sta ik dan , nog maar wat wachten en wachten.... niets te zien. Ik vraag het nog aan andere mensen en die weten ook van niets. Plots verschijnt de jl dan en zegt dat hij mij aan het zoeken is.
Ik ben van die plaats niet weg geweest dus vrij eigenaardig. Hij  is blijkbaar via een andere trail terug gekomen.
Alleen is het ondertussen al half twaalf geworden en hebben nog niet van onze plannen afgewerkt.
We zijn dus bijna een ganse morgen kwijt aan enkele stukkenn petrified hout, die zeker de moeite niet waren om te bekijken. Ik kan eer niet mee lachen!

Dan maar op weg naar Kodachrome state park. Dit is vrij klein en hier maken we 2 wandelingen, best wel mooi, maar het is ondertussen toch al vrij warm geworden.

Verder naar Willis Creek! Dit is een slotcanyon die gemakkelijk bereikbaar zou zijn, zonder veel klimmen of acrobatentoeren uit te halen. Inderdaad, we kunnen deze vrij vlot bereiken en er vloeit wat water door. Wat is dit prachtig! We springen van de ene oever naar de andere om geen natte voeten te krijgen en lopen deze helemaal af. Wondermooi en zeer speciaal! Echt de moeite om te zien.
Het is ondertussen toch al vrij laat geworden dus de cottonwoodroad af rijden tot het einde, zoals gepland zit er niet meer in.
We besluiten deze maar een stuk op te rijden , eerst passeren we gouvernor's arch en rijden nog wat verder tot wat men noemt de candylands en de cotton narrows.

Het is een prachtige weg met prachtige rotsen soms vergezichten en hier en daar zelfs koeien op de weg.
Weerom prachtige landschappen.

We keen terug richting cannonville , waar er welgeteld 1 motel is maar geen restaurant, dit is dus geen optie.
Verder door tot in Tropic, dat aan de ingang ligt van Bryce Canyon. Daar vinden we nog een kamer, maar deze is vrij basic, geen ijskast, geen haardroger, geen kofiezet geen microgolf en een heel smal bed.We hebben geen keuze wat alles zit hier vol. Ze geven ons wel 10 dollar korting op de prijs, dat is al iets.

Vanavond eten we pizza, veel andere dingen ( buiten hamburgers dan) zijn hier niet te krijgen.

We hebben onze route dus veranderd en gaan morgen Bryce canyon bezoeken, we hebben dat al gezien, maar dit was zo mooi dat het zeker geen straf is om terug te keren.

Wordt vervolgd!

19-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

Vandaag staat een klassieker op het programma: De Bryce Canyon. We zijn goed op tijd zodat er nog niet te veel volk is en ook de warmte valt vandaag mee, het is zelfs iets of wat bewolkt.

Wat is deze toch mooi! We rijden alle viewpoints af maar passen wel voor de wandeling die helemaal beneden in de canyon loopt, daar men een hoogteverschil moet maken van 300 meter. Naar beneden zou nog gaan maar we moeten terug geraken...
De Bryce Canyon is ook vrij hoog gelegen, en ik voel de hoogte soms toch wel aan de ademhaling. Veel drinken is dus de boodschap!(water)

Kort na de middag hebben de hele canyon afgereden en gaan eerder op weg naar Cedar Breaks national park.
Dit is eigenlijk de Bryce maar in het klein. Het is daar echter wel héééél klein, er zijn slechts 4 vieuwpoints en de fout die we maken is dat we deze bezoeken na de Bryce Canyon. Het zou beter andersom zijn.
Het is hier ook vrij koud, 19 graden en er staat heel veel wind.
Cedar Breaks is wel mooi, het trekt hard op de Bryce, is alleen veel kleiner en minder indrukwekkend.

We rijden verder richting Cedar City en passeren allerlei ski gebieden. Het landschap is hier totaal anders, alles is veel groener en de grote rode rotsen zijn ( tijdelijk) verdwenen.

In Cedar City checken we in in het Rodeway motel, waar we de planning voor de komende dagen bekijken  en aanpassen.We eten in de buurt bij All American Dinner, een steak en meatloaf  en moeten hier maar 25 dollar voor 2 betalen all inn.

We hebben nog 2 sightseeing dagen voor de boeg en dan ...op naar Las Vegas.

20-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

Na een pover ontbijt in het motel met niet goed gebakken waffles op weg naar onze eerste stop: Cathedral Gorge. Aan de ingang moeten we een enveloppe nemen en hierin 7 dollar steken en een deel vande enveloppe achterde ruit van de auto leggen. Probleem: we hebben alleen 20 dollar en er is hier verder geen kat te zien. We wagen het er dus zo maar op.
het is hier vrij speciaal, de rotsen bestaan hier precies afgedruipt beton. Speciaal vooral is dat hier vrij veel spleten tussen zijn ( narrows) en men kan hier overal inlopen. Ook het uitzicht van boven uit op de narrows is mooi!. We blijven hier toch een dik uurtje rondlopen en komen niemand tegen.

Voor onze volgende halte moeten we nog een 130 km rijden: Snow Canyon state Park. Hier hetzelfde probleem van klein geld. We rapen al onze munten samen en deponeren dat in de enveloppe.
Hier zijn we terug in de orde rotsen. We doen hier 2 wandelingen, een door de petrified dunes en een door een slotcanyon.

We hebben de voorbije dagen al heel wat moois gezien, maar toch kan ook dit ons nog bekoren en vooral de slotcanyon valt in de smaak.

Verder op weg naar onze eindhalte van vandaag: Mesquite. We checken in in een hotel-casino, mooie kamer, mooi zwembad en enorm groot casino. We zijn hier precies in Las Vegas. Het doorsnee publiek dat hier aan het gokken is zijn bejaarde Amerikanen, waarvan een meerdere een zuurstoffles meesleuren. Zij zitten dan in de rook ( ja hier mag gerookt worden) te gokken maar zitten aan de zuurstof...
Zelfs aan de bar zijn allemaal automaten ingebouwd om tijdens het drinken te gokken. We verschieten ervan hoeveel volk hier eigenlijk is.

In de late namiddag gaan we zwemmen en nog een laatste machine wassen en dan... op naar het buffet. Zoals het elke casino past is ook hier een groot buffet waar we voor 18 dollar per persoon à volonté kunnen eten en drinken. Er zijn massa's kingkrabpoten, oesters, allerlei soorten garnalen, clams, sushi, pizza, gevulde krab, prachtige roastbeef, enz en dan spreek ik nog niet van de desserts!

We gaan ons buikje hier ferm te buiten en onze calorieën die we de voorbij dagen verbrand hebben met al onze hikes worden hier ruimschoots terug aangevuld.

Morgen gaan we naar Little Finland hierin de buurt en dat zal nog een heel avontuur worden, want we moeten weer langs een lange dirtroad en van de plaats zelfs hebben we zowat alleen de coördinaten.

Ik hoop dat we vannacht eens goed kunnen slapen, want we hebben beiden toch wel wat last om in slaap te geraken en worden steeds veel wakker. We denken dat dit misschien ook wel aan de hoogte kan liggen van de voorbije dagen.

21-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

Vandaag staat er ons toch een avontuur te wachten. We gaan naar Little Finland, en moeten hiervoor toch wel een 40 mijl via slechte wegen het binnenland inrijden en van sommige punten hebben we enkel de coördinaten.

We zijn op tijd weg en wonderwel vinden we zo goed als onmiddellijk overal de weg. We rijden door een vrij ruig woestijngebied vol met cactussen en joshua bomen, er is hier geen kat!
We vinden little Finland vrij vlot en als we uit de auto stappen worden we verwelkomt door een wilde ezel. Deze is vrij schuchter en begint te balken. We stellen ons de vraag hoe die hier kan overleven want hier is nergens water te vinden.

Na een flinke klim op de heuvel belanden we in Little Finland zelf. Het is hier zeer speciaal, allemaal grillig uitgesleten rotsen, soms doet het zelfs aan kantwerk denken. We lopen toch wel 1,5 uur rond door deze prachten van de natuur en dit i een hitte van meer dan 40 graden in de schaduw. We verzetten dan ook liters en liters water.

We moeten nog een flink eind terug rijden over niet altijd zo een beste weg en we waren ons juist de vraag aan het stellen hoe je hier moet overleven indien je vb. in panne valt, toen er plots een oranje lichten in de auto begon te branden....

Inderdaad platte band!!! Hier staan we dan in the middle of nowhere en een broeiende hitte. Gelukkig is er een reservewiel en dit staat er in mum van tijd op. Blijkt alleen dat dit zo een klein wieltje is waar men niet rap mee mag rijden.
We mogen er niet aan denken wanneer er nu een andere band het zou begeven....

Terug in de bewoonde wereld gaan we een 3-tal bandenmonteurs af , het wiel blijkt nit te herstellen en er moet een nieuwe band op maar..... dit model is nergens te vinden. Er zit dan ook niet anders op dan met dit klein wieltje te blijven rijden, op zich niet zo erg, we moeten enkel nog naar Las Vegas rijden.
Al bij al toch een vrij bewogen dag. We besluiten dan maar even met de auto door de carwash te rijden want deze hangt nog altijd vol modder van onze eerdere " uitstappen"

Wat bekomen bij het zwembad en gaan weer naar het buffet van gisteren, dit hebben we wel verdiend.
Morgen onze laatste rijdag richting Las Vegas, waar we nog een paar nachten zullen blijven.

22-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

Vandaag onze allerlaatste"rijdag" Met ons klein bandje tuffen we verder richting Valley Of Fire. We mogen met dat reservewieel maar max 80 km/h rijden, dus het gaat wat trager.
Valley of fire is het laatste park at we zullen bezoeken. We hebben de voorbije weken al veel moois gezien doch ook dit park kan ons nog bekoren, en behoort tot een van de mooiere kleinere parken.
Prachtig gekleurde rotsten!
Wandelingen in de hitte worden momenteel afgeraden, zodat we dan maar een kleine  trail lopen naar Petroglyfen. Het is inderdaad snikheet en dan nog stappen door mul zand... De rest bekijken we vanuit de auto.
We rijden verder door een mooi woestijnlandschap richting lake Mead en Hoover Dam.
Bij de Hooverdam is er vrij strenge controle, eerst controleren ze de auto en wanneer we later het visitorcentre willen bezoeken moeten we door een " scanner". Natuurlijk wordt de leatherman van de JL ontdekt met als gevolg... we mogen niet binnen. het gaat ook niet om deze voorlopig daar af te geven en later terug op te pikken, we moeten helemaal terug naar de auto....
Het is vrij vre en erg warm , dus geen verder bezoek en op weg naar Las Vegas.

We hebben een reservatie in het Flamingohotel. We parkeren en aan de incheckbalie staat gewoon een massa volk te wachten .... Dus ook maar wachten.
We krijgen een kamer op de 9e verdieping met zicht op de Mirage en een stukje rollercoaster.

We verfrissen ons en nemen een eerste duik( je) in het leven van Sin City. Er is hier tegen een aantal jaren geleden veel veranderd, veel hotels bijgekomen.
We eten buffet à volonté in the Mirage en lopen al een deel van de strip af.

23-08-2015 om 00:00 geschreven door boga  

Vandaag slapen  we toch ee nbeetje langer. Eerste  werk op zoek naar een Abercrombie and Fitch voor de bestelling van het thuisfront.
Er zijn hier prachtige en enorme winkelcentra bij de hotelsmet alleen maar gekende ( en dure ) merken. Het is ook allemaal gezellig ingericht, men is binnen maar toch heeft men de indruk dat men ergens buiten loop, zo zijn er wolken op de plafonds geschilderd, nagemaakte kinderkopjes op de straten, lantaarnpalen enz. Dit heeft wel iets.

Enfin we lopen zo goed als de volledige strip af, hotel in hotel uit, winkel in winkel uit....het is hier vrij warm en tegen een uur of 4 begint het wandelen toch wel wat door te wegen, zodat we terug gaan naar het hotel.

Om 18 uur hebben we immers een afspraak met Kim, bij wie ik 37 jaar geleden een maand in California heb verbleven. Benieuwd of we elkaar zullen herkennen...
En ja hoor... We drinken eerst een glas wijn in haar hotelkamer, gaan vervolgens nogmaals " buffet eten" en daarna zien we een prachtige show over the Beatles in The mMrage. Zeer mooie show, met prachtige muziek, allerlei spectaculaire effecten enz. Als afsluiten drinken  we nog een koffie en het is al na 12 uur wanneer we in ons bed liggen.

24-08-2015 om 00:00 geschreven door boga