Ten tijde dat Bart hier studeerde (20 jaar geleden!!!), speelde Linda Twiehaus een belangrijke rol in dit uitwisselingsprogramma. Bij haar thuis werden we vriendelijk ontvangen. Een inwonende viervoeter eiste de volledige aandacht op van onze kinderen. Murphy, gelijkend op Lassie, moest geen moeite doen om onze kinderen enthousiast te maken… Er kwamen zelfs tranen bij, toen we hier vertrokken.

In België hebben we de Zoo. Dat hebben ze hier ook, maar… zoooo ongelooflijk veel groter, mooier en gratis.  En ook hier speelde de factor tijd is ons nadeel.

Rond 6 uur werden we verwacht bij Jimmy en Chelly. Er werd ons een maaltijd geserveerd om je vingers van af te likken… Echt niet te doen, zo amasing lekker.
Jimmy haalde het oude fotoboek (toen hij met Keith in 1991 naar België kwam) boven. In het geniep namen we enkele foto’s ervan…  De bijbehorende verhalen waren ongelooflijk. We weten nu heel wat meer over onzen Bart!!! En dat de dimensie ‘TIJD’ onverbiddelijk is, dat hebben we gemerkt.

Om de foto's te bekijken, klik je hier.

Onze nationale feestdag is hier niet gekend. Toch hebben wij ons vaderlandje hier met man en vrouw verdedigd tegenover het grote Amerika.

St Louis is misschien niet meteen bekend, maar daarom niet minder de moeite waard om te bezoeken.  Zo heb je er The Arch, The Zoo & The Butterfly House.
Vandaag bezochten we The Arch (een artistieke boog van meer dan 600 feet) waarin we met liftjes (cfr. eitjes) naar boven werden gebracht om vervolgens een mooie blik te kunnen werpen op o.a. het stadium van The Cardinals (baseballteam St Louis).
In the Butterfly House was het genieten geblazen van het mooie van de natuur. Vlinders, vlinders, vlinders…  Je zou er vlinders in je buik van krijgen.

Om de foto's te bekijken, klik je hier.

We lassen een rustige voormiddag in, waardoor de kindjes hun hartje kunnen ophalen in de speeltuin en  –kelder van dit prachtige huis (van Christy & Luke). Quad, tractor, air hockey,… Alweer tijd te kort om dit alles eens heel  deftig uit te testen.

Oude liefde roest niet.
Daarom gingen we met z’n allen naar de school (St Pius)waar Bart gedurende 1 jaar z’n broekske versleet.

Later op de dag… met de ganse familie (met  14) lekker gaan eten!

Tijdens de avond… De haren van de mannen waren duidelijk aan knippen toe. Het wonder wou dat Sandy (de oma) kapster is. Dus ontfermde zij zich over ons en onze haren. We did never look beter!!! Thanks, Sandy.

En… thuis geraakten we nog maar eens niet op een deftig uur in bed. Nog een beetje UNO gespeeld. Ilse speelde ons allen onder tafel. Wat een talent!!!

Om de foto's te bekijken, klik je hier.

Na de intense inspanningen van gisteren was enige rust meer dan welkom.
Iets langer slapen…  Oef…  Even over half acht kwam er leven in de brouwerij.
In het hotel konden we genieten van het plaatselijke zwembad.
Rond de middag kregen de kindjes de zonnige gelegenheid om op de palmboomstranden mooie kastelen te bouwen, met modder te gooien, schelpjes te verzamelen,…
Bart liet ons moederziel alleen. Hij zocht ‘betere’ oorden op. Een café!!! Met name het Hard Rock Cafe van San Diego.
In de namiddag wipten we letterlijk de grens over met Mexico.
In Tijuana genoten we op een lokaal terrasje van een margarita. Lekker!!! Smaakte naar meer. Dus we dronken er twee. Daarbij heerlijke nacho’s met cheese.

Wist je dat…

Bart en Leen hadden voor deze avond een motel geboekt in Carlsbad. Het enige probleem was dat ze geboekt hadden in New Mexico, terwijl wij aan de balie stonden in Carlsbad – Californië.
Uiteindelijk… Alles is toch op z’n pootjes terecht gekomen. De ene boeking geannuleerd, en een nieuwe boeking ter plaatse gemaakt…

Leen werd aan de grens ferm gecontroleerd. Waarom zou dat zijn? Blijkbaar had de douane een neus voor haar vers fruit. Ze mocht het meteen ter plaatse achterlaten…

Wil je de foto's bekijken (zonder fotoboek), klik dan hier.