Laat me dromen... Kijk naar mij met die nieuwsgierigheid en passie... Laat me door je haren gaan, en jij, trek aan mijn haar en kus mijn nek. Raak me... Altijd... Met woorden, vingers, handen, tong... Eis me op en laat me vrij... Laat me een storm zijn, wanneer ik moe ben... Maar wees teder voor mij wanneer ik niet te stoppen ben...
Vooral wees bij mij wanneer ik zeg dat ik je niet nodig heb...
Sinds lange tijd was ik nog eens onder de indruk. Niet door al wat gezegd of gedaan wordt, maar door een blik... Meerdere zelfs, geheel onverwacht... En ja, ik keek weg, ging er soms met een boog om heen, verstopte in het gezelschap, en vermeed "de blikken"... Waarom? Een schaduw uit het verleden dat als een alarmbel me geconditioneerd heeft? Of gewoon rationaliteit? Wat ik eigenlijk wou? De warmte van zijn stem in me opnemen, hem ruiken en misschien zelfs even proeven... Eventjes maar, uit nieuwsgierigheid... Hopend dat ooit die armen me zouden omsluiten en waar ik mijn ogen kan sluiten zonder vragen, alleen een geur, ademhaling, hartslag en zeggen: ja, ik ben thuis....
31 juli 2013
droomde de afgelopen nachten intens... De lijn was dun bij het wakker worden ... De nieuwsgierigheid groeit en hoopt dat haar dromen een voorbode zijn voor goed nieuws...
7 april 2013
ik heb deze nacht mij weeral toegelegd op de kunst van het observeren. Wat zijn wij, mensen, toch een eigenaardig ras...! Al zeggen sommigen dat drank en drugs de boosdoeners zijn, het is onze natuur die handelt... Jaloezie, geilheid, de drang naar aanvaard worden, maar ook vreugde, vriendschap, en samenhorigheid waren de ingrediënten van deze nacht. Bedoelingen verkeerd interpreteren of ze totaal niet zien, onzekerheid en grootheidswaanzin, je in mysterie willen verhullen, en daardoor toch voorspelbaar worden, het was allemaal zeer interessant... Zolang er muziek is, en ik rond mij veel liefde ervaar, kan er me weinig overkomen... Mijn oogjes sluiten en eventjes wegdromen...
6 april 2013
het geluid van mijn hakken in de niet zo donkere straten van 't stad, klonk als muziek in de oren deze nacht. Het was weeral een nacht waar passie, rust, liefde, vriendschap, humor, misschien ook een beetje geilheid, elkaar afwisselden... Telkens in verschillende personen vond ik dit alles terug. De zoektocht om dit in één persoon te vinden is misschien utopisch, of zelfs overbodig... Of toch niet?
1 april 2013
Ziet al een paar nachten een prachtige maan in een mysterieuze nevel... Deze nacht werd ze er melancholisch. De "saudade" die ontegensprekelijk in haar zit, was vanavond haar bondgenoot. Zekerder dan ooit over de weg die ze heeft afgelegd, keek ze naar vrienden en kennissen en ze was blij. Ze bedankt jou, haar beschermengel, die vanacht op haar schouder zat en mee naar de maan keek.
Hersenspinsels uit een grootstad
