In een boek dat ik onlangs heb gelezen zag de auteur in kwestie de hel als eeuwige herhaling.

Vanmorgen stelde ik mezelf wijfelend de vraag of ik m’n eigen hel beleefde.

Als je er bij stilstaat, kan je niet anders dan geschokt en weemoedig concluderen dat herhaling overheerst.

Iedere dag word je genadeloos uit je dromen gerukt door een krakende stem die het volgend liedje aankondigt en daar opvallen enthousiast over is. Zuchtend wrijf je dan de slaap uit je ogen en verlaat je met tegenzin het knusse bed. Je strompelt naar je kamerdeur, opent die en wordt verblind door het plotse en veel te felle licht. Je stommelt de trap af, de keuken in en laat de waterkoker bulderend tot leven komen. Je staart in het gezicht van je moeder, die overigens geen ochtendhumeur heeft, en gromt iets wat op een goedemorgen moet lijken. Ondertussen bromt de waterkoker lustig verder en net voor hij uit zijn voegen dreigt te barsten, hoor je een bevredigende klik. Even later han je, nog altijd de slaap uit de ogen wrijvend, boven een mok dampende koffie. Vloekend sta je weer op als je beseft dat je vergeten bent je ontbijt te nemen. Moeizaam werk je alles naar binnen, werpt een blik op de klok en begeef je je zuchtend naar de badkamer. Een klein half uur later sta je al terug beneden, klaar om te vertrekken. Zoals iedere ochtend neem je afscheid van je ouders met de belofte ’s avonds terug thuis te komen.

Buitengekomen vervloek je iedere weerman als je beseft dat het vandaag wel eens kouder kon worden dan voorspeld. Je dwingt je benen mee te werken en stapt naar de bushalte waar je beseft dat je nog tien minuten moet recht staan. Terwijl je wacht, let je op het voorbijgaande verkeer. Elke ochtend zie je dezelfde auto’s passeren, dezelfde norse gezichten, dezelfde moeder en dochter die, elk in aparte auto’s, lustig naar elkaar zwaaien voor hun wegen zich scheiden. Op dat moment komt de bus aangereden. Je stapt op, wankelt even, vindt je evenwicht terug en gaat zitten. Je luistert met één oor naar de oppervlakkige gesprekken rondom je en moet hetzelfde lot ondergaan op het perron en in de trein (Metro voor je…). Wanneer het té erg wordt, neem je je I Pod en zet het volume op een aangenaam niveau. Geërgerd moet je het volume toch wat opkrikken als duidelijk wordt dat “boenke boenke” muziek zich een weg baant tussen de melodieuze klanken… met dank aan buurman-met-I Pod Touch… Halfweg de rit voel je je oogleden toch zwaarder worden en je dwingt jezelf wakker te blijven. Aangekomen laat je je meevoeren door de stroom mensen die het station uit willen. Als geprikt door een wesp ben je plots klaarwakker en een adrenalinestoot zorgt ervoor dat je net op tijd op de stampvolle bus kan springen.

Tot overmaat van ramp besef je meer dan acht uur later dat je een hele dag hetzelfde hebt gedaan als alle vorige dagen en protesteert iedere vezel in je lijf bij het schrikwekkende besef dat je weer een klein uur op de trein zal moeten zitten. Je verkrampt als je een half dorp ziet staan op het perron en hoopt stilletjes dat je genoeg ademruimte zal hebben straks.

’s Avonds kan je gelukkig nog wat variatie in je avond steken, maar die duurt meestal niet lang genoeg om een bevredigend effect te hebben. Je probeert zo lang mogelijk te vechten tegen de slaap, wetende dat je anders te snel weer in die cyclus moet stappen… om dan de dag erna bekaf te zijn… iets wat met één weekend rust niet meer wordt ingehaald.

Soms heb ik een alles overheersende neiging om de cyclus eigenhandig te doorbreken. Maar zoals dat met alles gaat in het leven hangen er ook hieraan teveel nefaste gevolgen aan. Ik moet toegeven dat ik al meer dan één keer de neiging heb moeten onderdrukken om gewoon in bed te blijven liggen. En het zijn geen zeldzame momenten meer waarop ik met het idee speel m’n bus “toevallig” te missen… Maar waar zit te bevrediging als je de verloren uren op je werk toch zal moeten inhalen? Nog een paar uur extra herhaling? Ik bedank liever vriendelijk.

Ik vraag me af wat m’n baas ervan zou zggen als ik nu eens gewoon heel andere dingen begin te doen, al was het maar om eens het gevoel te hebben dat iets de martelende herhaling doorbreekt.

Reikhalzend kijk ik uit naar de weekends, al beginnen die ook meer en maar op elkaar te lijken…

SD

22-09-2009 om 20:07 geschreven door Saïn  

Nee, de titel van deze blog heeft niets, maar dan ook niets, te maken met emotionele pijn. Gelukkig maar! Eerder fysieke pijn, erge fysieke pijn.

In mijn geval mijn voeten...

Op vrijdag stap ik in stoffen ballerina's om even later weg te kwijnen van de pijn... bloederige blaren beginnen zich op mijn hielen te vormen. Het leven lacht me niet toe, mijn voeten al zeker niet. Zo snel als ik erin was gekropen, kroop ik er terug uit zaterdagochtend. Een frisse duik in het zwembad kon me toelaas brengen. Maar dat liedje was ook snel uitgezongen toen ik mijn kilometertje had gezwommen. De pijn verbijtend trappelde ik naar de auto, schopte mijn schoenen uit en Joeri liet de airco bulderend razen. Een briesje koelde mijn voeten af.
We besloten dan maar om snel terug naar mijn huis te rijden en mijn pumps te gaan halen. Ik herademde en in de namiddag gingen we richting Roeselare. De zon liet mijn voeten zweten, opzwellen... jawel, ik had het weer zitten. Deze keer geen bloedende blaren, maar pijnlijke tenen en rode hielen. Opnieuw kwam Joeri op tijd tussenin door achter de auto te gaan en mij achter te laten in het midden van de winkelstraat. Ik zette me daar dan maar op een bankje en wachte geduldig af. Ondertussen telde ik het aantal meisje met een paar teenslippers onder hun voeten. Meisjes, vrouwen, kinderen, mannen... iedereen droeg die dingen! Ikzelf had de mijne jaren geleden de vuilnisbak ingekieperd. Die ondingen waren nog platter dan de doorsnee snede brood. Maar mijn voeten schreeuwden om verlichting en ik zette mijn grijze massa in werking. Als ik nu eens een paar  teenslippers kocht? Zo erg was dat nu toch ook niet? Zolang ik er geen ontelbaar veel euro’s aan zou uitgeven? Richting Brantano dus, waar ik een paar op de kop kon tikken voor tien euro. In mijn ogen nog altijd teveel voor stukken rubber met een fijner stuk rubber erboven, maar soit. Een gelukzalige glimlach verscheen op mijn gezicht toen ik van de knellende pumps overstapte naar de flipflops. Ik kon een marathon lopen met die dingen, een groot verschil met enkele minuten voordien. Ondertussen zijn we maandag, ik moet opnieuw gaan werken en met flipflops gaat dat moeilijk, dus opnieuw de pumps trotseren. Het valt al iets beter mee, al verlang ik heimelijk tot vanavond, als ik mijn voeten in mijn slippers kan steken… Misschien neem ik wel een voetbadje vanavond…

Ook Joeri bleef niet gespaard van de nodige pijntjes dit weekend. Helemaal niet aan zijn voeten, eerder zijn staartbeen en armen moesten eraan geloven. Gisteren ging hij met Vincent gaan snowboarden in Komen. Jolien en ik gingen mee, om ons aan het raam te zetten met een ijsje en toe te kijken. Die arme jongens hebben heel wat sneeuw gegeten en zelfs bepaalde hindernissen aan de kant geschoven in plaats van ze te overwinnen. Mijn hart stond stil toen ik Joeri van ver boven zag naar beneden tuimelen. Hij bezeerde zijn arm, maar na een korte rustpauze kon hij gewoon weer verder doen. Hij legde uit dat hij moeilijk kan draaien omdat de spieren in zijn (slechte) knie verzwakt zijn. Hij nam zich voor weer dagelijks zijn oefeningen te doen zodat hij weer de sneeuwheuvel kan afstormen op zijn board. Vincent bracht het er iets beter vanaf, maar ook pas toen het uur bijna verstreken was. Och, het was plezant voor de jongens en voor ons meisjes ook. Kijken en lachen, maar ook bewonderend een o vormen met onze lippen en zwijgend staren door het glas dat ons van de barre kou afscheidde. Ik weet niet of ik telkens zal meegaan. Als ik niets anders te doen heb, misschien wel… Maar ik denk van een tijdje te wachten, tot ik zeker ben dat de valpartijen uit blijven… Mijn hart slaat snel genoeg door die dagelijkse stress zonder dat er nog eens bij te nemen.

25-08-2009 om 12:55 geschreven door Saïn  

Na lang, heel lang, blogjes op Netlog te schrijven, besloot ik dat het tijd was voor het "echte werk". Daarbij, Netlog is DOOD. En als je zoveel werk steekt in je blogjes en dan komt niemand die lezen, ik noem dat dan tot mijn grote spijt verloren moeite. Hopelijk gaat het er hier anders aan toe, maar helemaal zeker kun je dat nooit zijn.

Soit, ik veronderstel dat in dergelijk eerste bericht het gepast is als ik me kort voorstel. Kort, gezien je me pas echt zal leren kennen (en op dat moment kan je dan helaas niet meer terug...) na enkele blogberichtjes.
Tot u spreekt... ik ben dus Saïn, woon in Gullegem bij mijn ouders en heb geen broers of zusjes. Hopelijk woon ik binnen een jaartje wel samen met mijn schatje, Joeri Pattyn, waar ik nu bijna anderhalf jaar mee samen ben.
Ik ben 22 lengtes jong en sinds juni afgestudeerd als maatschappelijk adviseur. Ik werk sinds begin deze maand in het ABVV te Brugge als dossierbeheerder werkloosheidsdienst.
Tenslotte: een echte filmfreak, dierenvriend en boekenwurm. Undomiel (eigenlijk moet dat undómiel zijn) betekent avondster, u allen wel gekend uit LOTR :)

Meer krijg je (nog) niet te horen van mijn persoontje. Ik wacht af, zie wel hoe dat hier allemaal loopt. Verwacht van mij geen filosofische redeneringen of overpeinzingen over de actualiteit. Hier en daar kan ik wel eens die toer opgaan, maar meestal schrijf ik waarover ik wil schrijven. Behalve als ik columns schrijf, wat ik binnenkort maandelijks zal doen om mijn ventjes website op te fleuren (www.gamersonline.tk). Een vrouwelijke nooit in de gamerswereld, da's eens iets anders hé. Ze gaan daar wat meemaken ;)

In tegenstelling tot biologische fenomenen kan ik onmogelijk voorspellen welke kronkelweg mijn hersencellen zullen volgen. Het ene moment schrijf ik een ontroerende blog neer en verwoord ik iedere mogelijke romantische fantasie die door mijn hoofd raast. Op het andere moment heb ik amper zin om lange teksten te schrijven en laat ik weten wat ik van welke film vind en dan gebeurt het ook nog eens dat ik gewoon neerschrijf hoe mijn dag is geweest.

Net als het voor mij afwachten wordt hoe dat hier loopt, wordt het ook voor jullie afwachten wat ik hier zal schrijven dus :) Nu, zoals O. Wilde het ooit zei: the only thing worse than being talked about is not being talked about.

22-08-2009 om 19:34 geschreven door Saïn  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

20-08-2009 om 22:34 geschreven door